บทที่12

หลังจากสอบถามเรื่องราวต่างๆ กันแล้ว มู่หลินก็บอกกล่าวเรื่องที่จะไปรับท่านตาในอีกสองวัน ให้ทุกคนเตรียมตัว เดินทางไปหางโจวครั้งนี้จะมี ครอบครัวหวังเจียวจิ้น ทั้งห้าคน เฉินหย่ง หลิวกัง เฉินฟู และหลิวกุ้ย คนที่เหลือ หลินมู่ให้ท่านพ่อ ท่านแม่ และพี่ใหญ่ แบ่งงานให้ทำ เมื่อคนบ้านท่านตามาจะได้ไม่วุ่นวาย

เช้านี้ ชาวบ้านยังขยันทำงานกันเป็นอย่างดี และยังมีแรงงานเพิ่มมาอีกหลายคน ท่านพ่อคุยกับนายช่างใหญ่ให้จัดหาคนงานเพิ่มเพื่อที่จะเร่งให้บ้านใหญ่และบ้านพักคนงานเสร็จโดยเร็ว นายช่างใหญ่รับปากว่าจะเสร็จภายในสิบห้าวันวันอย่างแน่นอน (อำนาจเงินสามารถบันดาลได้ทุกอย่างจริงๆ) ท่านพ่อยังให้สร้างเรือนแบบเดียวกันโดนล้อมรั้วแบ่งแยกให้ครอบครัวท่านตาอีกยี่สิบหมู่

วันเดินทางมาถึงรถม้าสองคันเคลื่อนออกจากบ้านหวังไปโรงหมอถังหมิง ท่านหมออู๋เตรียมตัวพร้อมอยู่แล้ว รถม้าทั้งสามคันจึงมุ่งหน้าสู่เมืองหางโจว หมู่บ้านที่ท่านตาอยู่นั้นชื่อหมู่บ้าน ต้าโจว มีบ้านอยู่เพียง50ครัวเรือน ห่างจากอำเภอหางโจวยี่สิบลี้

วันที่ห้า ก็เดินทางมาถึงอำเภอหางโจว แต่ถึงยามเซิน (15.00-16.59น.) แล้ว ถ้าจะเดินทางต่อไปหมู่บ้านต้าโจวเลยต้องใช้เวลาอีก เกือบ 2 ชั่วยาม ท่านหมออู๋และท่านพ่อเลยให้เข้าพักที่โรงเตี๊ยมก่อน เช้าค่อยเดินทางไปบ้านท่านตา บ้านหวังทั้งห้าที่ไม่เคยเดินทางไกลขนาดนี้เมื่อกินอาหารเย็นเสร็จก็เข้านอนทันที เพราะเหนื่อยล้าเดินไปแม้จะได้น้ำทิพย์ช่วยก็ยังคงเพลียกันอยู่ดี

เช้านี้ท่านพ่อเจียวจิ้นดูจะกังวลกว่าท่านแม่เหมยฮวามากนัก เพราะกลัวบ้านพ่อตาไม่ต้อนรับ อีกทั้งกลัวฐานะที่ไม่เหมาะสมกับเหมยฮวา เหมยฮวาและลูกทั้งสามต้องพูดให้กำลังใจท่านพ่อจนถึงทางเข้าหมู่บ้าน

“ดูรถม้าสามคัน ช่างใหญ่โตจริงเชียว”

หมออู๋ที่มาบ้านท่านตาทุกหกเดือนอยู่แล้วจึงนำทั้งหมดมาจอดหน้าบ้านหลังสุดท้าย บ้านหลังขนาดกลางไม่เก่ามากเพราะมีคนช่วยดูแลอยู่ตลอด มีพ่อบ้านเฉิงมาเปิดประตูต้อนรับ แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะทุกครั้งหมออู๋จะใช้รถม้าแค่คันเดียว

พ่อบ้านเฉิงยังไม่ทันเชิญหมออู๋เข้าบ้านก็เห็นคนจากบ้านหวังทั้งห้าเดินมา เหมยฮวาเอ่ยปากเรียกพ่อบ้านเฉิง เพียงเท่านั้นพ่อบ้านเฉิงก็ร่ำไห้เสียงดังจนบ่าวในบ้านรีบทิ้งงานวิ่งมาหน้าประตู ทุกคนจึงเข้าใจกลายเป็นประสานเสียงร้องเข้าไปใหญ่ จนมู่หลินต้องบอกให้ทุกคนเข้าบ้านก่อน

ผู้เฒ่าเซี่ยที่กำลังเดินมาดูว่าใครเป็นอะไรก็ตกใจจนก้าวขาไม่ออกเมื่อเห็นบุตรีเดินเข้ามาพร้อมทั้งพาบุตรเขย บุตรชายหญิงคุกเข่า บุรุษยอดนักรบถึงกับหลั่งน้ำตาพร้อมทั้งดึงบุตรีไปโอบกอด เพราะกลัวว่าจะเป็นเพียงแค่ความฝัน พี่ชายพี่สะใภ้ที่เพิ่งมาถึงก็เดินไปกอดน้องสาวร่ำไห้ บ่าวทุกคนบริเวณบ้านก้มโขกศีรษะขอบคุณฟ้าดินที่ส่งคุณหนูกลับคืนอ้อมกอดผู้เป็นนาย

“ตาเฒ่า ข้าก็มา เข้าบ้านกันก่อน ดู เจ้าทำให้หลานๆ ของข้าตกใจหมดแล้ว” หมออู๋เพิ่งจะซับน้ำตาเสร็จก็หันมาล้อเลียนผู้เฒ่าเซี่ยทันที ผู้เฒ่าเซี่ยจึงหันมามองหลานทั้งสามคน และบุตรเขย คนทั้งหมดจึงเข้าไปในห้องโถง

มู่หลินที่รู้อาการป่วยของผู้เป็นยายก็เอ่ยชวนท่านแม่ให้พาไปพบ ก่อนหน้านี้มู่หลินคุยกับมารดาแล้วว่าจะลองให้ท่านยายดื่มน้ำทิพย์ที่อยู่ในมิติก่อน ค่อยเอาโสม1,000ปี ออกมาให้หมออู๋ทำยาบำรุงให้ทั้งท่านตาและท่านยาย

ท่านตาเดินนำแม่เหมยฮวากับมู่หลินและท่านลุงเข้าไปในห้องท่านยาย ส่วนคนอื่นนั้นพ่อบ้านเฉิงจัดห้องให้ได้พักกันก่อน ท่านตาบอกท่านยายนั้นนอนหลับแบบนี้มาได้หลายวันแล้วตื่นขึ้นมาก็มีอการเหนื่อยหอบ จึงต้องนอนพักอยู่แต่ในห้อง ท่านแม่เหมยฮวานั่งจับมือท่านยายแล้วร้องไห้เงียบๆ

“หลินเออร์ ช่วยท่านยายด้วยลูก” เหมยฮวาคว้ามือมู่หลินไปจับพร้อมทั้งอ้อนวอน

“ท่านแม่ ต่อให้ท่านไม่บอกข้าก็ต้องช่วยท่านยายให้ได้” มู่หลินออกไปขอแก้วน้ำจากแม่นมจ้าว แล้วขอให้แม่นมช่วยเตรียมอ่างอาบน้ำไว้ให้ด้วย

มู่หลินนำน้ำทิพย์ออกมาใส่แก้วทั้งสามใบส่งให้ท่านตา ท่านลุง และให้ท่านแม่ป้อนท่านยาย

“ท่านตา ท่านลุง เมื่อท่านยายฟื้น หลานจะบอกกล่าวเรื่องราวทั้งหมดเจ้าค่ะ” ทั้งคู่พยักหน้ารับ จากนั้นก็ดื่มน้ำลงไปทั้งหมด คนที่ฝึกวรยุทธ์มาก่อน เมื่อดื่มเข้าไปสามารถรับรู้ได้ทันทีว่าน้ำที่หลานสาวให้นั้นไม่ใช่น้ำทั่วไป ถึงจะสงสัยแต่หลานพูดดักคอไว้แล้วเลยต้องรอเวลาที่ฮูหยินเซี่ยจะตื่นขึ้นมาเท่านั้น

มู่หลินเตรียมน้ำใส่อ่างเรียบร้อยแล้วจึงร้องบอกท่านลุงให้อุ้มท่านยายลงในอ่างน้ำ โดยมีมู่หลินและท่านแม่คอยดูแล ส่วนท่านตาและท่านลุงออกไปรอหน้าประตู

หนึ่งชั่วยามผ่านไป ท่านยายก็ลืมตาฟื้นขึ้นมา สองแม่ลูกกอดกันร้องไห้เสียงดังจนท่านตากับท่านลุงรีบเข้ามาดู มู่หลินเลยไปตามแม่นมให้ช่วยเปลี่ยนชุดและอาบน้ำให้ท่านยายใหม่ เพราะตอนนี้น้ำในอ่างมีแต่กลิ่นเหม็นแม้ท่านยายจะไม่ได้โดนพิษแต่ของเสียในร่างกายที่ผ่านทางอาหารหรือยา ก็ล้วนมีสารตกค้างทั้งสิ้น

เหมยฮวาจึงเล่าเรื่องราวให้ท่านตาและท่านยายฟังทั้งเรื่องที่มู่หลินโดนแม่เลี้ยงของเจียวจิ้นทำร้ายเกือบตาย จนเป็นที่มาของของวิเศษที่รักษาท่านยาย ท่านตาและท่านลุงโกรธแค้นนางจางซิงอย่างมาก พอเหมยฮวาพูดเรื่องแยกบ้านแล้วก็ใจเย็นลงได้นิดหน่อย

บ้านเซี่ยพอรู้เรื่องความพิเศษของมู่หลินก็เข้าใจได้ทันทีว่าเรื่องนี้ไม่ควรพูดออกไปควรจบที่ในห้องนี้เท่านั้น เหมยฮวาแจ้งจุดประสงค์การมาครั้งนี้ด้วยคือมารับครอบครัวท่านตาท่านยายไปอยู่ด้วยกัน

มู่หลินที่กลัวท่านตาจะลังเลจึงเล่าเรื่องของทหารข้างกายท่านตาที่โดนใส่ร้ายจนกลายเป็นทาสหลวง เพราะนางได้ซื้อครอบครัวที่อยู่ที่ตำบลชุนไห่ และในอำเภอเรียบร้อยแล้ว (โดยให้เฉินหานกับหลิวเสินเป็นคนจัดการ) เหลือเพียงแค่ในอำเภอโยวโจว ซึ่งนางก็ให้ท่านตาหลิวกังไปติดต่อแล้ว รอข่าวว่าเรียบร้อยไหม คนทั้งหมดที่มู่หลินซื้อไว้ก็เพื่อส่งต่อให้ท่านตากับท่านลุงไปจัดการเอง