ตอนที่ 2 ปลอมตัว

ตอนที่ 2 ปลอมตัว

อีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมาที่บ้านของแม่ทัพกาซัสได้มีการจัดเลี้ยงฉลองตอนรับบุตรสาวบุญธรรมทั้งสอง และพระสนมเอซาน่า พระสนมองค์โปรดขององค์ฟาโรห์ก็มาร่วมงานด้วยในฐานะพี่สาวคนโต

“พวกเจ้าสวยสะดุดตามาก ถ้าองค์ฟาโรห์เห็นต้องรักพวกเจ้าแน่นอน” นางมองหญิงสาวอย่างเอ็นดู

“พระนางไม่ทรงหึงหวงบ้างหรือเพคะที่เอ่อ...พระสวามี มีเมียตั้งหลายคน” กาญวดีถามออกไปด้วยความสงสัย

“ไม่หรอก พวกข้าถูกอบรมมาให้รู้จักปองดองกันเพื่อทำให้องค์ฟาโรห์มีความสุข”

“พระทัยดีจัง ถ้าเป็นหม่อมฉันน่ะแตกหักกันไปนานแล้ว” กาญวดีเน้นเขี้ยวเน้นฟัน พระสนมทรงหัวเราะออกมากับคำพูดที่ไร้เดียงสาของน้องสาวบุญธรรมคนเล็ก

“คุยอะไรกันอยู่จ้ะลูกสาวคนสวยทั้งสาม ” ผู้เป็นมารดาและบิดาเดินเข้ามาสมทบด้วยเมื่อเห็นสาวๆ หัวเราะกันอย่างครื้นเครง

“ท่านแม่ข้าจะพาพวกนางเข้าวังด้วย ” เอซาน่าบอกกับมารดา

“จะดีหรือ พวกนางหน้าตาสะสวยแบบนี้จะเป็นที่ต้องตาต้องใจของพวกเหล่าข้าราชบริพารนะ และเป็นที่อิจฉาของพวกพระสนมทั้งหลายเป็นแน่ พวกนางจะมีภัยได้” ท่านหญิงนาเดียมีสีหน้าเป็นกังวลและไม่ต้องการให้ทั้งสองเข้าวัง

“ข้ามีวิธี ท่านแม่พวกข้าจะหาสีดำๆ มาทาตามตัวและใบหน้าเอาขี้ผึ้งมาปั้นเป็นเม็ดเล็กๆ ติดตามใบหน้ารับรองไม่มีใครรู้เด็ดขาด”กาญวดีเสนอความคิดเห็นเพราะเธออยากเข้าไปดูเหมือนกันว่าอียิปต์โบราณจะเป็นอย่างไร

“เรื่องความคิดแปลกๆต้องยกให้เธอจริงๆนะ” อรสาส่ายหน้ากับความคิดนั้น เธอก็ว่ามันดีจะได้คอยดูแลพระสนม เอซาน่าได้อย่างสบายใจไม่ต้องระวังหรือระแวงว่าจะมีใครจะมาทำร้าย

“งั้นพวกเจ้าไปเตรียมตัวเถอะพรุ่งนี้สายๆ เราจะเข้าวังกัน”

“ค่ะ”สองสาวรับคำแล้วเดินออกไปเข้าห้องของตนเอง เพื่อเปลี่ยนรูปโฉมของตนเองเสียใหม่

รุ่งเช้าพระสนมเอซาน่าก็พาน้องสาวในคราบนางกำนัลที่หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ เข้ามาในวัง สองนางตื่นตาตื่นใจกับภาพปราสาทราชวังที่สมบูรณ์ทุกส่วน ผิดกับในยุคปัจจุบันที่เหลือเพียงซากวิหาร

“โอ้โฮ้...ในวังนี้สวยจังเลยนะคะมีแต่ทองทั้งนั้นเลย” นางกำนัลคนใหม่ น่าตามีแต่ไฝฝ้าเต็มหน้ามองดูรอบกายด้วยความตื่นตะลึงในความงามและความมั่งคั่งของประเทศอียิปต์

“เดินดีๆ ซิกาญ เดินเป็นปูไปได้ ” สาวใช้ผิวสีดำและหน้ามีใฝ่เม็ดใหญ่ตรงมุมปากด้านขวาเดินหลบแถบไม่ทันเพราะการเดินเป้ไปเป้มาของแม่น้องสาวตัวดี

“พวกเจ้าพานางสองคนไปดูที่พักก่อนแล้วพาไปพบข้าที่ศาลาสระบัว” พระสนมเอซาน่าหันมารับสั่งกับนางกำนัล ก่อนจะหันไปทางน้องสาวบุญธรรม “พวกเจ้าไปดูที่พักกันก่อนนะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มก็บอกพวกนางกำนัลได้ ข้าจะไปรอพวกเจ้าที่สวนบัว

“เพคะพระสนม” สองสาวไทยต่างยุครับคำพร้อมกัน แล้วเดินตามนางกำนัลสองคนไปอีกทาง

ที่ศาลาสระบัวริมน้ำพระสนมเอซาน่ากำลังจัดแจกันดอกไม้อยู่ และผู้ที่เดินมาสมทบคือพระสนมเซฮาน่า พระองค์ทรงเป็นพระราชธิดาของกษัตริย์ประเทศซูเรีย ท่าเทียบตำแหน่งแล้วมีศักดิ์เหนือว่าพระสนมเอซาน่า แต่องค์ฟาโรห์กลับโปรดปรานพระสนมเอซาน่ามากที่สุด ยังความแค้นเคืองมาสู่พระสนมเซฮาน่ามาก

“ได้ข่าวว่าเจ้ารับนางกำนัลมาใหม่อีกสองคน อยู่ที่ใดข้าใคร่อยากเห็นหน้านัก” ตรัสแล้วมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็น จนหันไปทางด้านหลังของตนเองก็เห็นนางกำนัลเดินเข้ามา และมีสองนางที่ไม่คุ้นหน้าเอาเสียเลย

“พวกเจ้าใช่ไหมนางกำนัลคนใหม่น่ะ ชิ น่าตาน่าเกลียดที่สุด เจ้ารับเข้ามาได้อย่างไร แต่ก็ดีรูปร่างแบบนี้รับรองไม่มีใครอยากแตะต้องแน่” ตรัสแล้วก็เดินจากไป ท่ามกลางความมึนงงของสองสาวที่เพิ่งมาใหม่

“ใครกันเพคะ พูดจาไม่เข้ารูหูซักนิด หน้าตาก็ไม่เห็นสวยเลย พระสนมสวยกว่ามาก” กาญวดีพูดออกมาตามตรงที่ตนเองเห็น

“เจ้าว่าใคร เจ้ารู้หรือไหมว่าดูหมิ่นเบื้องสูงมันจะโดนตัดคอ” อคาเมฟิสก้าวเดินมาทางด้านหลังของนางกำนัลคนใหม่ เล่นเอาทุกคนหน้าซีดรีบก้มกราบทันที

“นางเป็นนางกำนัลคนใหม่ หม่อมฉันขอพระราชทานอภัยโทษแทนนางด้วยเพคะ” เอซาน่าตรัสด้วยสีหน้าตื่นตระหนกเพราะกลัวน้องสาวบุญธรรมจะโดนประหารชีวิต

“เจ้าไม่ต้องกลัวไปหรอกข้าล้อเล่น ดูซิหน้าซีดเชียว ไปกับข้าเถอะข้าจะปลอบใจและรับขวัญให้เจ้า” สายพระเนตรพราวอย่างคนเจ้าเลห์จนพระสนมหน้าแดง ร่างบางถูกอุ้มลอยจากพื้นแล้วเดินหายเข้าไปในตำหนัก โดยหารู้ไม่ว่ามีใครบางคนแอบมองดูพฤติกรรมนั้นอยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่

“หน้าระรื่นไปเถอะเจ้าจะมีชีวิตอยู่อีกไม่นานนักหรอกนังเอซาน่า” ร่างนั้นจ้องมองไปยังพระสนมเอซาน่าด้วยแววตาคับแค้น เต็มไปด้วยไฟริษยาที่พุ่งเข้ามาเป็นสาย

สองสาวเข้ามาอยู่ในวังได้ 1 เดือนเต็มและไม่มีใครสงสัยอะไรแม้แต่สักนิดเดียว และวันนี้ก็ได้รับอนุญาตให้กลับมาบ้านได้ ทั้งสองจึงดีใจเป็นอันมาก ชวนกันเดินเที่ยวตลาดหาซื้อของจนพอใจแล้วจึงเดินกลับบ้าน

“อามิยะ ราเซส มาเอาขนมไปแบ่งกันกินซิข้ากับพี่อรซื้อมาฝากตั้งมากมายแน่ะ” กาญวดีตะโกนเรียกผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนและสาวใช้

“อย่าตะโกนซิจ้ะ มันไม่งาม” ผู้เป็นมารดาเดินเข้ามาได้ยินพอดี จึงพูดปรามแต่ไม่จริงจังนัก

ทุกคนในบ้านรู้ดีว่าเมื่อนายหญิงทั้งสองกลับมาจากวังต้องมีของมาฝากพวกตนเสมอ จึงทำให้ทุกคนรักพวกนางมาก

“กลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำให้สบายตัวก่อนเถอะ ดูสิ เที่ยวตลาดกันมา เหงื่อโทรมกายเลย” หญิงสูงวัยบอกยิ้มๆ

“งั้นเราสองคนขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาคุยด้วย คิดถึงท่านแม่ที่สุด” อรสาคลี่ยิ้มให้อีกฝ่าย

“แม่ก็เตรียมอาหารโปรดของเจ้าสองคนไว้เหมือนกัน” ผู้เป็นแม่จับปลายคางลูกสาวคนกลางอย่างเย้าๆ

“งั้นข้าขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะท่านแม่ พอได้ยินท่านแม่พูดเรื่องอาหารแล้ว ท้องข้าเรียกร้องขึ้นมาทันที” กาญวดีเดินเข้ามาหอมแก้มมารดาบุญธรรมแล้ววิ่งเข้าห้องของตนเองไป อรสาหัวเราะก่อนจะเดินตามไปอีกคน

และเมื่ออาบน้ำเสร็จก็ได้เวลาทานอาหารเย็นพอดี ทุกคนมาพร้อมกันที่โต๊ะอาหาร ลงมือรับประทานอาหารกันได้สักพัก ทุกคนก็ต้องตกใจ หัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เพราะบุคคลที่ไม่คิดว่าจะมาก็ดันมาซะนี่