บทที่ 3

หลังลูกกับสามีนอนกลางวันหลี่ถิงก็เดินออกมาทำความสะอาดห้องครัวและห้องนอนของเด็กทั้งสองคน เธอเอาที่นอนออกมาใส่ในห้องของลูกหมอนผ้าห่มให้ใหม่ทั้งสองคนเอาเสื้อผ้าเก่าออกจากตู้เอาผ้าใหม่ใส่ไว้ให้ลูกคนละ3ชุดก่อนเอาข้าวหอมครื่องปรุงใส่กระปุกเรียงไว้ที่ห้องครัว เธอตัดสินใจจะบอกมิติกับสามีเย็นนี้  ทำควาสะอาดห้องน้ำเอาสบู่ยาสีฟันยาสระผมออกมาตั้งไว้ พอลูกตื่นเธอจะจับลูกสระผมตัดเล็บเปลี่ยนชุดใหม่ให้ จับเด็กๆแต่งตัวคงสนุกดี เอาถังน้ำออกมาใหม่สองถังใหญ่เสร็จจากในบ้านเธอจึงออกมาดูหลังบ้านเห็นหญ้าขึ้นเยอะมากเธอหายเข้าไปในมิติหามีดกับจอบออกมาตัดหญ้า คอนโดรึอะไรเนี้ยมีทุกอย่างอะไรที่คิดว่าไม่มีดันมีทั้งหมดซะงั้นแค่เราคิดว่าอยากได้ก็มีให้ แถมยังไม่หมดด้วยหยิบมาเหมือนไม่ได้หยิบเพราะหยิบของปุ้ปก็จะมีแสงสว่างว๊าบขึ้นมาแล้วสิ่งนั้นก็จะทดแทนที่หยิบไปเหมือนเราหยิบอะไรก็ผลิตอันนั้น เธอหยุดคิดก่อนจะออกมาจากมิติมาตัดหญ้าทันทีปลายยามเซินเธอหยุดพักเดินเข้าบ้านไปปลุกให้ตื่นนอน

"วันนี้แม่จะอาบน้ำสระผมให้ลูกทั้งสองคนจ้ะ" หลี่ฝูกับหลี่ฮวาดีใจมากท่านรีบวิ่งไปห้องน้ำทั้งสองคน

"ท่านแม่นี้คือะไรหอมจังเลยเจ้าค่ะ" หลี่ฮวาเงยหน้าน้ำท่านแม่ตาแป๋ว

"ยาสระผมจ้ะลูกรัก"หลี่ถิงตอบลูกน้อยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ก่อนจะเริ่มอาบน้ำขัดสบู่คัดขี้ไคลให้ทั้งสองเด็กทั้งสองคนหน้าตาหน้ารักมากแต่ผอมไปหน่อยแม่คนนี้จะขุนเจ้าทั้งสองให้มีเนื้อเยอะๆเลย ผ่านไปครึ่งชั่วยามหลี่ถิงก็อาบน้ำให้เด็กๆทั้งสองเรียบร้อยหอมฟุ้งไปหมดน่าจับฟัดจริง เอาผ้าขนหนูเช็ดตัวให้ลูกแล้วพามาในห้องเอาชุดใหม่มาใส่ให้เด็กทั้งสองคน

"ท่านแม่ซื้อชุดใหม่กับที่นอนให้ลูกเหรอขอรับ/เจ้าค่ะ" เด็กทั้งสองพูดพร้อมกันขึ้นมาด้วยความดีใจกระโดดขึ้นบนที่นอนใหม่ที่ดูสะอาดและดูนุ่มไม่เหมือนอันเก่าที่เก่าและใกล้ขาดทั้งแข็งแต่เด็กน้อยทั้งสองก็เข้าใจดีว่าบ้านเราไม่ได้มีเงินใช้ขนาดนั้นพอได้ของใหม่จึงอดที่จะดีใจไม่ได้

"จ้ะลูกแต่ไม่ต้องบอกใครนะเดียวคนใจร้ายรู้จะมาแย่งเอาของเรารู้แค่พวกเราสี่คนสัญญากับแม่นะจ้ะ"

"ขอรับ/เจ้าค่ะลูกจะไม่บอกใครแน่นอน" 

" เดี๋ยวนี้แม่จะอาบน้ำให้ท่านพ่อก่อนลูกกินขนมรอแม่ก่อนนะ"

หลี่ถิงเดินไปในครัวหยิบเค้กช็อกโกแลตกับน้ำส้มสองแก้วให้ลูกนั่งกินที่แคร่หลังบ้านรอ เปลี่ยนน้ำในถังใหม่แล้วเข้าไปในห้องบอกสามีว่า

"ท่านพี่น้องมีเรื่องจะบอกเจ้าค่ะ"

"มีอะไรหรือน้องหญิง"

"เมื่อเช้าน้องขึ้นไปบนเขาเดินไปทางที่ชาวบ้านไม่เข้าไปหาของป่าน้องสะดุดเถาวัลย์ตกเขาสลบไปน้องคิดว่าน้องตายแล้วแต่มีเทพเซียนบอกน้องว่าเอามาผิดคนจึงขอโทษน้องและบอกว่าจะชดเชยที่เกืยบทำน้องตายจึงพาน้องไปในที่แปลกตา ท่านเซียนบอกน้องว่าโลกอนาคตข้างอีกเป็นพันปีมีนกยักษ์บินได้ มีสิ่งที่เรียกว่ารถวิ่งเร็วมากเจ้าค่ะและพาน้องไปเรียนรู้วิชาการต่อสู้ทุกอย่างยิงธนูยิงปืนมีดสั้นมีดยาวน้องเรียนจนเก่ง แล้วท่านเซียนบอกน้องว่สจะพาไปเรียนวิชาหมอทั้งในสมัยนั้นและเรียนหมอสมุนไพรจนน้องจำได้หมดและท่านก็มาส่งน้องและมอบมิติให้น้องบอกว่าอยากได้อะไรก็เรียกหยิบได้ไม่มีวันหมดสามารถนำของเข้าเก็บไว้ไม่เน่าเสียเจ้าคะสิ่งมีชีวิตก็เอาเข้าไปได้" หลี่หยางตกใจกอดหลี่ถิงแน่น

"ขอบคุณท่านเซียนที่พาน้องมาส่ง"สามีกอดภรรยาน้ำตาไหลเขาตกใจแทบสิ้นสติตอนที่ได้ยินภรรยารักบอกว่าตกเขาถึงจะดีใจที่รอดมาได้และมีของวิเศษแต่ว่าก็ใจหายอยู่ดี

"พี่จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีน้อง"หลี่ถิงกอดสามีตอบด้วยความอ่อนโยนหลูบหลังที่ซูมผอมของสามีเบาๆอย่างปลอบประโลม

"น้องกลับมาแล้วเจ้าค่ะจะอยู่กับท่านพี่และลูกๆของเราไปนานๆเจ้าคะ น้องจะรักษาท่านพี่ให้เดินได้อย่างเร็ว10วันเจ้าคะพรุ่งนี้น้องจะตัดไม้มาทำราวให้ท่านพี่จับเดินเช้าเย็น คืนนี้น้องจะฝังเข็มให้ท่านพี่เจ้าค่ะ กินยาในมิติท่านพี่จะได้หายเร็วท่านเซียนบอกเป็นน้ำวิเศษรักษาได้ทุกโรคเจ้าค่ะ เรื่องนี้ท่านพี่ต้องปิดเรื่องนี้เป็นความรับนะเจ้าคะมันอันตรายมากถ้ามีคนรู้" หลี่หยางพยักหน้ารัวๆด้วยความเข้าใจเขาจะปิดเรื่องนี้ไปจนตายถ้ามันเป็นเรื่องที่อันตรายต่อครอบครัวของเขาให้ตายเขาก็ไม่มีทางบอกใคร

"พี่จะรีบหายจะได้ปกป้องน้องกับลูกๆของเรา"

"เจ้าคะแต่ตอนนี้น้องพาท่านพี่ไปอาบน้ำก่อนนะเจ้าคะ" หลี่ถิงอุ้าสามีเดินไปห้องน้ำอาบน้ำสระผมโกนหนวดตัดเล็บให้สามี พอทุกอย่างเสร็จหลี่ฮวาก็พบว่าสามีในโลกนี้หล่อมากๆๆหลี่ถิงมองสามีด้วยใบหน้าแดงหน่อยๆ   หลี่หยางเห็นใบหน้าภรรยาที่เขินตนเองก็หัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจภรรยา กอดหลี่ถิงหอมแก้มเธอให้ชื่นใจ

"พี่สัญญาถ้าเดินได้จะทำมากกว่ากอดแน่นอน" หลี่ถิงยิ่งอายหน้าแดงไปหมดเพราะเธอที่อยู่โลกเก่าก่อนตายไม่เคยมีแฟนทำแต่งานหลี่หยางจับภรรยาจูบทันทีเพราะอดใจไม่ไหวจูบหวานและเริ่มเร่าร้อนขึ้น หลี่ถิงสมองเบอจนหายใจไม่ออกจึงทุบอกสามีหลี่หยางเบาๆเชิงให้พอแล้วหยุดจูบแต่ก็ไม่หวายก้มลงจูบซอกคอขาวของภรรยาต่อทันทีเพราะตั้งแต่เขาไม่สบายได้แค่กอดหอมบ้างเป็นบางครั้ง  แต่ตอนนี้เขาสบายใจแล้วเรื่องที่ภรรยาเล่าให้ฟังไม่ต้องทุกใจเรื่องปากท้องอีกแล้วครอบครัวเขาจะได้ไม่อดตายน่าจะหายห่วงเรื่องนี้ไปอีกนาน เขาจึงดึงภรรยาลงอ่างน้ำ

"อาบน้ำด้วยกันกลับพี่นะน้องหญิง" หลี่ถิงตกใจอายจนหน้าแดงไปหมดทำไมเธอจะไม่รู้ว่าสามีต้องการอะไรดูคลิปมาแต่ก่อนก็เยอะแต่ไม่มีแฟนจึงไม่เคยจูบใคร

"เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้" พูดจบก็ค่อยๆจับภรรยาถอดผ้าทันที

"ท่านพี่ไม่สบายอยู่นะเจ้าคะ"หลี่หยางบอก

"ขอแค่กอดจูบกอดพอให้ชื่นใจก็พอ" พูดจบก็ค่อยเริ่มบรรจงจูบภรรยาทันทีหลี่ถิงตัวอ่อนปล่อยให้สามีจูบจนพอใจเขาก้มลงดูดซาลาเปาขาวนวลทั้งสองข้างของภรรยาอย่างตะกละตะกลามหลี่ถิงครางเสียงหวานเบาๆ

"ท่านพี่พอก่อนเจ้าค่ะ"เธอบอกเสียงสั่นหลี่หยางจึงหยุดและหอมแก้มภรรยา

"ได้รอให้พี่เดินให้ได้ก่อนก็ได้แต่พี่ขอชื่นใจทุกวันนะน้องหญิง"

หลี่ถิงหน้าแดงก้มหน้าไม่ตอบเธอรีบลุกขึ้นเอาขนหนูผืนใหญ่สองผืนพันตัวเองและเช็ดตัวให้สามีใส่เสื้อผ้าชุดใหม่พาออกจากห้องน้ำแต่งตัวให้ตัวเองเสร็จจึงพาสามีออกไปกินข้าวเย็นเธอเอาโจ๊กหมูเด้งออกมาสี่ถ้วยใหญ่และนมสำหรับเด็กสองคนหลี่หย่างตกใจเห็นภรรยาหยิบของออกมาจากอากาศนั่งดูภรรยาอย่างโง่งมหลี่ถิงจึงเรียกสามีด้วยความขบขำ

"ท่านพี่" หลี่หยางสะดุ้งเบาๆหลุดออกภวงค์

"ไม่ต้องตกใจเจ้าค่ะทำใจให้ชินนะเจ้าคะ" หลี่ถิงเอายด้วยน้ำเสียงสดใสมองสามีขำๆ

"พี่จะพยายาม" ผู้เป็นสามีพยักหน้ารับถึงแม้จะน่าตกใจแต่เขาก็ควรทำตัวให้ชิน จากนั้นหลี่ถิงจึงเดินตามลูกมาทานข้าวด้วยกัน 

โปรดติดตามตอนต่อไป