บทที่ 9 จากอาจารย์เปลี่ยนเป็นภรรยา 1

เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิง เจียงหลายก็รู้สึกอบอุ่น เดิมทีเธอคิดว่าตนไม่มีโอกาสได้สัมผัสความเป็นห่วงที่มาจากพี่ชายแล้ว แต่วันนี้เธอได้รับมันจากผู้ชายแปลกหน้าข้างๆ ได้รับความห่วงใยที่เหมือนกัน

ไอ้ลิงแห้งทั้งสองคนที่ล้มอยู่บนพื้น มองไปที่เจียงเฉิงที่เดินเข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อยๆด้วยความหวาดกลัว เดิมทีเขาคิดว่าตนทิ้งคำพูดไว้ แล้วจะหนีไปเลย คงไม่ต้องอับอายขายขี้หน้าแบบนี้ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยพวกตนไปง่ายๆ

“แกจะทำอะไร？”ไอ้ลิงแห้งถาม

“ฉันจะทำอะไรงั้นหรอ？”

เจียงเฉิงกล่าวอย่างเย็นชา“แกทำให้น้องสาวฉันตกใจ ต้องชดใช้ค่าทำขวัญ ไอ้อ้วนคนนั้น กินไส้กรอกร้านน้องสาวฉันไปหนึ่งอัน ต้องจ่ายเงินมา”

เมื่อไอ้ลิงแห้งได้ยินว่าพบเข้ากับพวกเดียวกัน จึงรีบพูดอย่างดุดันว่า“แกรู้ไหมว่าเราทำงานให้กับใครห้ะ？พี่เป้าเป็นพี่ใหญ่ของพวกเรา！”

“ฉันไม่รู้จักแมวหรือเสือดาวที่ไหนหรอกนะ ฉันรู้แค่ว่า ถ้าพวกแกยังไม่เอาเงินมาให้อีก ฉันจะหักแค่พวกแก”เจียงเฉิงกล่าวอย่างเรียบเฉย

ไอ้ลิงแห้งกับไอ้อ้วนสองคนพอได้ยินก็ถึงรู้สึกได้ว่า หินเมื่อครู่กระแทกกับขาของตัวเองตอนนี้ไม่มีความรู้สึกแล้ว ไม่สามารถขยับได้ด้วยซ้ำ

หินที่เจียงเฉิงเตะออกไปเมื่อสักครู่ มันกระแทกเข้ากับจุดชีพจรบนขาของพวกเขาทั้งสองคน ถ้าปล่อยเวลาไว้นานไม่คลายออก บริเวณขาจะต้องตายเพราะเลือดไม่ไหลเวียนอย่างแน่นอน ถ้าอาการหนักอาจจะต้องตัดขาเลยก็เป็นได้

คราวนี้ทั้งสองคนถึงพึ่งรู้ว่านี่เป็นปัญหาใหญ่ จึงรีบควักเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วขอร้องอ้อนวอน“พี่ใหญ่ เราผิดไปแล้ว จากนี้ไปไม่กล้าแล้วครับ”

เจียงเฉิงรับเงินของทั้งสองมา แล้วมองอย่างคร่าวๆ มีหนึ่งพันกว่าหยวน

“อยากจะคลายจุดน่ะง่าย พวกแกตบหน้ากันไปมายี่สิบครั้งก็ได้แล้ว”เจียงเฉิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“จำไว้นะ ว่าจะต้องใช้แรง ไม่อย่างงั้นจะคลายจุดไม่ได้”

พูดจบเจียงเฉิงก็หันหลังเดินจากไป

ไอ้ลิงแห้งกับไอ้อ้วนทั้งสองคนมองหน้าตา แล้วเริ่มตบหน้ากันทันที

เจียงเฉิงรู้นายแล้วว่านักเลงสองคนนี้ มักจะรังแกผู้หญิงและคนแก่ เมื่อก่อนเขาเคยช่วยพ่อแม่ดูร้าน สองคนนี้ไม่เคยเข้ามาหาเรื่องมาก่อน เกรงว่าจะรู้ว่าตนเองตายแล้ว จึงเข้ามาขอค่าคุ้มครอง

ถ้าไม่สั่งสอนล่ะก็ พวกเขาจะไม่รู้จักกลัวจริงๆ ตำแหน่งคลายจุดของพวกเขาอยู่บริเวณใบหน้า เจียงเฉิงให้พวกเขาตบหน้ากันเองแรงๆ นอกจากสามารถคลายจุดให้ได้ ยังทำให้พวกเขาหลาบจำได้ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

“เงินพวกนี้ เธอเก็บไว้นะ”เจียงเฉิงนำเงินที่ไถมาเมื่อสักครู่ ยัดใส่มือของเจียงหลาย

เจียงหลายรีบปฏิเสธแล้วกล่าวว่า“ไม่ได้ค่ะ พี่ช่วยฉันแล้ว ฉันจะกล้ารับเงินของพี่ได้ยังไง”

เจียงเฉิงหัวเราะ แล้วนำเงินมาเก็บใส่กล่องของร้านอย่างคุ้นเคย พลางกล่าวว่า“นี่ไม่ใช่เงินของพี่นะ นี่เป็นค่าทำขวัญที่ไอ้นักเลงสองคนให้กับเธอ แล้วยังมีเงินค่าไส้กรอกที่กินไปอีก”

“ห้ะ？ไม่ได้มากขนาดนั้นนะคะ？”เจียงหลายกล่าวอย่างตกตะลึง

“ช่วยไม่ได้ ไอ้สองคนนั้นจริงใจมากเกินไป พี่ก็ปฏิเสธไม่ได้ เธอดูสิตอนนี้พวกเขายังตบหน้าตัวเองเพื่อแสดงการขอโทษอยู่เลย”พูดจบเจียงเฉิงก็ชี้ไปที่นักเลงที่กำลังตบหน้ากันไปมา

“มึงตบจริงหรอวะ？”ไอ้ลิงแห้งตบหน้าของไอ้อ้วนไปด้วยก่นด่าไปด้วย

ไอ้ลิงแห้งด่าจบ ก็รู้สึกว่าขาขยับได้แล้ว จึงกล่าวอย่างดีใจว่า“นี่ ขาของฉันขยับได้แล้ว”

เมื่อไอ้อ้วนได้ยินอย่างนั้น จึงรีบกล่าวว่า“พี่ครับ รีบตบผมเร็ว”

ไอ้ลิงแห้งรีบหมุนแขน เริ่มตบซ้ายตบขวา ไอ้ลิงแห้งยังตบไม่สะใจ ไอ้อ้วนก็ตะโกนขึ้นมาว่า “หยุดตีได้แล้ว ขาฉันขยับได้แล้ว”

ไอ้ลิงแห้งรีบพยุงไอ้อ้วนลุกขึ้น ไอ้ลิงแห้งมองไปที่เจียงเฉิงด้วยสายตาเคียดแค้น แล้วทั้งสองก็วิ่งหนีไปอย่างอนาถ

เจียงหลายมองไปที่ทั้งสองที่หนีไป แล้วตบตรงหน้าอกอย่างโล่งใจ พลางยิ้มเบาๆ มองไปที่เจียงเฉิง“ขอบคุณพี่นะคะ ถ้าพี่ชายฉันยังอยู่ ฉันจะเลี้ยงข้าวตอบแทนพี่แน่”

เมื่อพูดถึงพี่ชายตนเอง รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงหลายก็ค่อยๆหายไป ดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำตารื้นขึ้นมา ฟันขวางของเธอกัดที่ริมฝีปากแน่น ไม่อยากให้ตัวเองร้องไห้ออกมา

เจียงเฉิงเห็นน้องสาวเป็นแบบนี้ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดใจ เขาอยากจะกอดน้องสาวไว้แนบอกมาก แล้วบอกกับเธอว่าตนยังมีชีวิตอยู่ เธออย่าเสียใจไปเลย

แต่ตอนนี้เขากลัวว่าจะทำให้น้องสาวตัวเองตกใจ เขาอดทนกับความเจ็บปวด แล้วรีบกล่าวว่า“ไม่เป็นไร จากนี้ไปให้คิดเสียว่าฉันเป็นพี่ชายของเธอก็พอ”

เจียงหลายพยักหน้า ไม่มีเสียง

“เธอทำเครปจีนให้ฉันสองชิ้นเถอะ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”เจียงเฉิงรีบเบี่ยงประเด็น การทำให้เจียงหลายยุ่งกับงาน อาจทำให้เธอไม่เสียใจขนาดนั้นก็ได้

เจียงหลายตอบรับ แล้วรีบยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา จากนั้นก็เริ่มทำเครปทันที

“เครปสองชิ้นนี้ฉันให้พี่ค่ะ พี่ไม่ต้องให้เงินฉันหรอกนะคะ ถือว่าเป็นการขอบคุณพี่”เจียงหลายพูดกับเจียงเฉิงด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

เจียงเฉิงไม่เกรงใจ รีบรับเครปมา พลางกล่าวว่า“จากนี้ไปฉันจะมาซื้อบ่อยๆนะ”

“ได้สิคะ ฉันยินดีต้อนรับพี่เสมอค่ะ”เจียงหลายพูดไปด้วยยิ้มไปด้วย

เดิมทีเจียงเฉิงอยากจะกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ของตัวเอง แต่เขารู้ดีว่าตอนนี้ตนกลับไปด้วยตัวตนนี้คงจะไม่เหมาะสม ครั้งนี้ได้เจอกับน้องสาวก็ดีแล้ว