บทที่ 17 พวกคุณไม่มีสิทธิ์ 1

“ขอโทษนะ เสียเวลาระหว่างทางนิดหน่อยน่ะ”สวี่ฉิงพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องกับเจียงเฉิง หาที่นั่ง

เจียงเฉิงสังเกตเห็นสายตาเกลียดชังของชายหนุ่ม แต่เขาไม่รู้จักคนผู้นี้ จึงแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น

หลังจากที่นั่งลง เจียงเฉิงก็พบว่าไม่เพียงแต่ชายหนุ่มสวมชุดสูทสีขาวที่ที่มองตัวเองอย่างเกลียดชัง แต่คนอื่นๆก็มีสายตาที่ผิดปกติเช่นกัน

หญิงสาวคางแหลมคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆของสวี่ฉิง ชื่อว่าหยูตาน เขาเหลือบมองเจียงเฉิงแล้วพูดกับสวี่ฉิงว่า“สวี่ฉิง ทำไมเธอถึงพาสามีเธอมาด้วยล่ะ？”

“จริงด้วย เธอพาเขามาแบบนี้ ไม่กลัวคุณชายซุนน้อยใจหรอ”หญิงสาวอีกคนไปพูดไปด้วยหัวเราะไปด้วย

ได้ยินดังนั้น สวี่ฉิงก็หันไปมองทางชายสวมชุดสูทสีขาวอย่างไม่ตั้งใจ แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่า ซุนเส้าหลงแอบรักเธอมาตั้งแต่สมัยมหาลัย และเคยสารภาพรักมาหลายครั้ง แต่สวี่ฉิงก็ปฏิเสธมาโดยตลอด

จากนั้นซุนเส้าหลงก็ไปต่างประเทศ พึ่งกลับมา ดังนั้นจึงจัดงานเลี้ยงรุ่นขึ้น อยากจะสานต่อความสัมพันธ์กับสวี่ฉิง

สวี่ฉิงเหลือบมองซุนเส้าหลง แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า“เขาจะน้อยใจทำไม ฉันแต่งงานแล้วนะ”

ซุนเส้าหลงได้ยินสวี่ฉิงพูดแบบนี้ และรู้ว่านี่คือการปฏิเสธเขาอีกครั้ง เขาจึงรู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

เดิมทีซุนเส้าหลงรู้ว่าสวี่ฉิงแต่งงานแล้ว ในใจของเขาเองก็รู้สึกผิดหวังเช่นกัน แต่ในตอนที่เขารู้ว่าสามีของสวี่ฉิงเป็นแค่บุรุษพยาบาลกระจอกๆคนหนึ่งในโรงพยาบาล แถมยังเป็นเขยที่สวี่ฉิงหามาแต่งเข้าบ้าน กระทั่งไร้ประโยชน์จนถึงขั้นฆ่าตัวตาย

ทันใดนั้นซุนเส้าหลงก็รู้ว่าว่าคนแบบนี้ไม่เหมาะสมกับสวี่ฉิง อีกทั้งจากฐานะตำแหน่งของตัวเอง ล้วนสามารถกดเศษสวะแบบนี้ได้ทุกด้าน ดังนั้นเขาจึงคิดอยากทวงคืนสวี่ฉิงกลับมา

“ฉิงฉิง เธอพูดไม่ถูกนะ ใครบอกว่าเธอแต่งงานแล้วฉันจะหึงไม่ได้？เอาจริงๆ ตอนนี้ฉันก็ยังชอบเธออยู่นะ”ซุนเส้าหลงพูดกับสวี่ฉิงอย่างยิ้มๆ

เจียงเฉิงได้ยินคำพูดแบบนี้ ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันที นี่คิดจะแย่งคนของเขาไปต่อหน้าต่อตาเลยสินะ

“นี่ๆๆ คุณชายซุน จะสารภาพรักอะไรก็ระวังหน่อยนะ สามีเขาอยู่นี่ทั้งคน”หยูตานเหลือบมองเจียงเฉิงอย่างยิ้มๆ

ผิวเผินดูเหมือนว่าเธอจะให้ซุนเส้าหลงระมัดระวังคำพูด แต่ความจริงแล้วกำลังช่วยซุนเส้าหลง เธอรู้ว่าไอ้เศษสวะอย่างเจียงเฉิง ต่อให้จะรังแกเขาอย่างไรเขาก็ไม่ตอบโต้

ซุนเส้าหลงได้ยินคำพูดของหยูตาน จึงรีบหันไปพูดกับเจียงเฉิง“ขอโทษด้วยแล้วกัน จากนี้ไปถือว่าเราเป็นศัตรูหัวใจกันแล้วนะ ยังไม่ได้รู้จักกันเลย ฉันชื่อซุนเส้าหลงนะ เป็นคุณชายใหญ่ของซุนซื่อเรียลเอสเตท”

พูดจบซุนเส้าหลงก็ยื่นมือไปจับมือเจียงเฉิง

“ผมชื่อเจียงหลงครับ ถ้าเป็นศัตรูหัวใจ คุณคงยังไม่มีสิทธิ์นี้หรอกครับ”เจียงเฉิงพูดอย่างเรียบเฉย จากนั้นก็ยื่นมือไปจับซุนเส้าหลง

ได้ยินคำพูดของเจียงเฉิง ซุนเส้าหลงก็รู้สึกโมโหทันที เขามันก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง กล้าบอกว่าตนไม่มีสิทธิ์อย่างงั้นหรอ？

แต่เขายังคงฝืนยิ้มกล่าวว่า“น้องเจียงล้อเล่นเก่งจริงๆ”

พูดจบซุนเส้าหลงก็เพิ่มแรงลงบนมือมากขึ้น เขาเคยเรียนวิชาซ่านโฉ่วที่เมืองนอกมาก่อน เต็มไปด้วยพละกำลัง ทำให้เจียงเฉิงผู้นี้ขายหน้าก่อนแล้วค่อยว่ากัน

หยูตานทั้งสามที่อยู่ข้างๆ เมื่อเห็นท่าทีของซุนเส้าหลง ก็รู้ว่าเขาจะใช้แรงบีบที่มือ

พวกเขารู้ดีถึงพละกำลังของคุณชายซุน มือข้างเดียวสามารถบิดอ่างเหล็กได้อย่างง่ายดาย เจียงเฉิงซวยแน่ๆ

ในขณะที่เขาทั้งสามคนกำลังจะชื่นชมกับท่าทีรองโหยหวนของเจียงเฉิงที่ถูกบีบมือ ทันใดนั้นก็มีเสียงดัง‘แคร้ก’ขึ้น ใบหนาของซุนเส้าหลงถึงกับบิดเบี้ยว เขาร้องด้วยความเจ็บปวด“นายทำอะไรน่ะ？ปล่อยมือนะ ปล่อยมือ！”

“อุ้ย ขอโทษด้วยนะครับ ผมน่ะก็แค่บุรุษพยาบาลกระจอกๆคนหนึ่ง ไม่รู้จักความหนักเบา ต้องขอโทษด้วยนะครับ”เจียงเฉิงคลายมือออก

เดิมทีเจียงเฉิงไม่คิดจะทำอะไรอีก แต่ซุนเส้าหลงกลับอยากประลองกำลังกับเขาอย่างไม่ลดละ เจียงเฉิงจึงทำได้เพียงแค่ตอบโต้กลับ

ซุนเส้าหลงรีบชักมือกลับ หน้าผาของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เขากุมมือที่บาดเจ็บด้วยความสั่นเทาอย่างอดไม่ได้

ซุนเส้าหลงสังเกตเห็นสวี่ฉิงมองเห็นฉากนี้ เขาจะขายหน้าต่อหน้าผู้หญิงที่ตัวเองชอบได้ยังไง คิดว่าแบบนี้มันคงจะรู้สึกอับอาย จึงอดกลั้นเอาไว้ แล้วนั่งลงกับที่

ในเมื่อไม่สามารถสู้กำลังได้ ซุนเส้าหลงจึงตัดสินใจใช้อิทธิพลของตัวเองกดขี่เจียงเฉิง ดังนั้นจึงเรียกพนักงานเข้ามา แล้วยื่นเมนูส่งให้สวี่ฉิงพลางกล่าวว่า“ฉิงฉิง ฉันพึ่งกลับมา ไม่รู้ว่าโรงแรมไหนดี เลยมาที่นี่ เธอดูสิว่าเธออยากกินอะไร ตามใจเธอเลยนะ”

สวี่ฉิงจึงกล่าวปฏิเสธว่า“ไม่ต้องหรอก พวกนายสั่งเถอะ”

“ได้ยังไงล่ะ เธอเป็นดาวมหาลัยของเราเลยนะ ถ้าเธอไม่สั่ง ใครจะมีสิทธิ์สั่งล่ะ”ซุนเส้าหลงรีบให้สวี่ฉิงสั่ง

ซุนเส้าหลงเห็นสวี่ฉิงไม่สั่ง เขาจึงพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า“งั้นก็ได้ เอาเมนูที่แพงที่สุดมาทั้งหมด เอาเหล้าที่ดีที่สุดมาด้วยสี่ขวด”

เมื่อพนักงานได้ยินคำพูดของซุนเส้าหลง จึงรีบกล่าวว่า“คุณผู้ชายครับ อาหารและสุราของเราแพงมากเลยนะครับ คุณจะลองสั่งอาหารดูไหมครับ？”

“พูดบ้าอะไรห้ะ？ให้แกไปเอามาก็ไปเอามาสิ”ซุนเส้าหลงพูดอย่างเย็นชา

“ครับ！”

พนักงานตอบรับแล้วรีบเดินออกไปทันที