บทที่ 2 บทนำ (2)

เจินซิ่วอิง ที่มีฉุนอวี๋อิงฮวา เดินตามหลังมาไม่ห่าง เดินเข้าห้องประจำที่อยู่บนชั้นสามของโรงน้ำชา หลังจากพ้นจากสายตาของแขกเหรื่อคนอื่น

“เกามี่ถง ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง”

“ตอนนี้โรงนอนที่สร้างไว้ทั้งสองแห่ง เต็มหมดแล้วขอรับคุณหนู”

“อย่างนั้นหรือ งั้นข้าจะออกไปดูหน่อยละกัน”

“คุณหนูเจ้าคะ ฉุนอวี๋ว่าวันนี้อากาศค่อนข้างหนาว หากไปวันนี้คุณหนูจะไม่สบายได้นะเจ้าคะ”

“ข้าไม่สบายข้าก็มีเงินซื้อยา แต่ถ้าพวกเขาไม่สบายล่ะ”

เจินซิ่วอิง คุณหนูรองจวนสกุลเจินไม่สนใจคำทัดทานของสาวใช้คนสนิท เดินเข้าไปในอีกด้านของห้อง ก่อนจะเปลี่ยนชุดออกมา เป็นชุดสีเข้มไม่โดดเด่นเหมือนชุดก่อนหน้า เพื่อเตรียมพร้อมออกไปข้างนอกอีกครั้ง

“ไปกันเถอะ”

สองสาวเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้เกามี่ถงมองตามด้วยความซาบซึ้งใจในตัวคุณหนูของเขา

ซึ่งคุณหนูเจินซิ่วอิงที่ใครต่อใครลือว่าเป็นคนไม่เอาไหนนั้น เบื้องหลังแล้วเป็นคนที่คอยช่วยเหลือผู้คนยากไร้อยู่อย่างลับ ๆ ภายใต้เงาของหอช่างเป้ยที่นางมอบหมายให้เขาเป็นผู้ดูแลและออกหน้าแทนเท่านั้น