บทนำ ตอบรับข้อเสนอ [2]

สิ่งที่เธอทำและแสดงออกช่างแตกต่างจากเวลาปกติ

ลุงชาติสอนให้เธอกลายเป็นหญิงร่านร้อนที่วอนขอสัมผัสเติมเต็มอย่างไร้ยางอาย เธอถูกตัณหาราคะมอมเมาให้หลงใหล ตกเป็นทาสความใคร่ ทำตัวไม่ต่างจากนางบำเรอที่ไม่ว่าลุงชาติจะทำอะไรร่างกายก็ตอบรับเสนอสนองให้ด้วยความเต็มใจ โดยไม่เลือกสถานที่และเวลา

อย่างที่น่าอายสุดก็ตอนที่ถูกลุงชาติรังแกเธอตรงซอกตึกด้านหลังของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ ตอนนั้นเธอกลัวว่าใครจะผ่านมาเห็นจึงพยายามผลักไสเขาออกไป แต่เขาก็ขืนตัวไว้ไม่ยอมถอยห่าง แถมยังรุกหนักกว่าเดิมจนทำได้เพียงเกาะกุมร่างสูงไว้ ภาวนาในใจขออย่าให้มีใครผ่านมาทางนี้ ไม่อย่างนั้นพวกเธอต้องแย่แน่

‘ขวัญตอดรัดลุงแน่นมากเลยนะ ชอบที่ลุงทำแบบนี้เหรอ’

‘มะ...ไม่เลยค่ะ ขวัญไม่...อื้อ! ลุงชาติ ปล่อยขวัญเถอะนะ ทะ...ทำเรื่องแบบนี้ที่นี่ไม่ได้! ฮื้อ!’ เสียงหวานครวญครางอย่างกลั้นไม่อยู่ ทั่วทั้งร่างโยกคลอนไปตามแรงเคลื่อนขับของท่อนลำอวบใหญ่ที่กระทุ้งเข้าออกในกลีบดอกไม้งาม น้ำหวานขับออกจากเส้นทางคับแน่นชโลมรินจนเข้าออกได้ง่ายขึ้น

ชาญวิทย์ถลกกระโปรงทรงสอบที่ขวัญชนกใส่อยู่มากองไว้เหนือเอว พลางร่อนสะโพกแน่นหนั่นบดอัดใส่สะโพกกลมกลึงน่าฟัดอย่างหนักหน่วง เร่งเร้า ดุดัน จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังปักๆ ของหน้าขาแข็งแรงที่ชนเข้ากับเรียวขาสวยด้านหลังรัวเร็ว

‘ที่นี่ก็ได้อารมณ์ไม่เลวนะ อ่าา...ซี้ดด ฟิตมากคนสวย’ มือหนาโอบเอวบางไว้ใช้นิ้วเรียวยาวขยี้ปลายถันสีชมพูเข้มชูชันอย่างมันเขี้ยว

‘อื้อออ...อย่า ไม่...หยุด อื้อออ...อ๊ะ อ๊ะ อ้าา’

หญิงสาวที่ถูกเล่นงานจนเรี่ยวแรงหดหายไร้กำลังจะต่อต้าน ได้แต่ครวญครางเสียวซ่านแทบขาดใจ หยาดเหงื่อผุดพรายขึ้นเต็มวงหน้าอ่อนใสและผิวกายนุ่มละมุนจนเสื้อตัวบางสีชมพูแนบติดนวลเนื้อ

ทรวงอกอวบอัดสั่นกระเพื่อมตีกระทบกันเหมือนนวดแป้ง หน้าท้องแบนราบหดเกร็งด้วยความซ่านเสียวหวิวโหวงจนทั้งร่างสั่นเทา ลมหายใจขาดห้วง ชาญวิทย์ที่จับอารมณ์ของขวัญชนกได้ก็สอดมือเข้าใต้หว่างขา สะกิดนิ้วเขี่ยติ่งเนื้อที่บวมเป่งซุกซ่อนใต้พุ่มไหมอย่างหยอกเย้า

‘ขวัญกำลังตื่นเต้นอยู่นี่ อืม...กลิ่นตัวของหนูหอมมาก เย้ายวนใจเหลือเกิน ขวัญรู้ไหมว่าลุงคิดถึงหนูทั้งวันจนปวดร้าวไปหมด อา...นี่แหละสวรรค์ของลุง ขวัญทำให้ลุงมีความสุขจนแทบสำลักเลย’

เสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างใบหูขาวสะอาด ก่อนจะใช้ฟันคมแทะเล็มขอบหู แลบลิ้นตวัดเลียซอกซอนอย่างย่ามใจ ทำเอาร่างบอบบางสะท้านไหวแข้งขาอ่อนยวบ หายใจหอบหนักเหมือนเพิ่งผ่านการวิ่งมาหมาดๆ

‘ยะ...อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ขวัญอาย อ๊ะ’

ขวัญชนกซบใบหน้าเข้ากับกำแพง ดวงตาเรียวสวยหลับพริ้มเผยอริมฝีปากอวบอิ่มครางเสียงแว่วหวาน ทุกตารางนิ้วถูกมือหนาสัมผัสแตะต้องอย่างถือสิทธิ์ ริมฝีปากหนาหยักจูบไล้มายังซอกคอดูดเม้มผิวอ่อนตีตราประทับสีกุหลาบ นัยน์ตาสีนิลหลุบมองผิวเนียนใสที่เป็นรอยจ้ำแดง รอยยิ้มจุดประกายขึ้นในดวงตาส่องสว่างราวกับแสงดาว