ตอนที่ 5 ความรู้สึกที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน [5]

ช่วงบ่ายของวันหยุดสุดสัปดาห์

ชาญวิทย์พาขวัญชนกออกมาเดินเล่นเลือกซื้อของเข้าบ้าน ตั้งแต่ของสดไปจนถึงของใช้ส่วนตัว ตอนที่ไปซื้อผักผลไม้และเนื้อสัตว์ก็ไม่เท่าไรหรอก แต่ตอนที่ต้องซื้อของใช้นี่สิ ขวัญชนกแทบอยากจะขุดมุดลงดินเพราะอับอายสายตาของพวกพนักงานในร้าน ทั้งที่บอกให้เธอมาซื้อชุดชั้นในแต่เขาดันกลับตามเข้ามาด้วยหน้าตาเฉย แถมยังเป็นฝ่ายเลือกสีเลือกลายให้เธอซะส่วนใหญ่เหมือนจะบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาชอบแบบนี้

นี่เธอต้องใส่ชุดชั้นในพวกนี้ตามที่เขาเลือกให้งั้นเหรอ?

อ่า...หนักสุดก็ชุดนอนที่เขาเพิ่งหยิบไปถือไว้อย่างภาคภูมิใจนั่นอีก มันจะโป๊เกินไปแล้ว

ถ้าจะบางเฉียบโปร่งแสงขนาดนั้นไม่ต้องใส่เลยดีกว่า เพราะมันแทบไม่ต่างอะไรกับนอนเปลือยกายบนเตียงเชิญชวนให้เขามาขย้ำเธอ!

“ลุงชาติไม่เห็นต้องเปลืองเงินซื้อของพวกนี้ให้หนูเลย หนูซื้อเองดีกว่าค่ะ” ความจริงแล้วเธอก็แค่อยากเลือกชุดนอนเองมากกว่า ขืนปล่อยให้เขาเลือกต่อไปเธอต้องเดือดร้อนแน่ คืนนี้จะได้นอนมั้ย?

“ฮะๆ หนูไม่ต้องเกรงใจหรอก ซื้อของให้เมียมันเป็นหน้าที่ของผัวอยู่แล้ว”

“ลุงชาติ!” เธอเอ็ดเขาด้วยเสียงลอดไรฟันเพราะกลัวพวกพนักงานด้านนอกได้ยิน ตอนนี้เขาพาเธอเข้ามาโซนด้านในเพื่อเลือกชุดนอนให้เลยอยู่กันแค่สองคน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังอายกับคำพูดหยาบโลนตรงไปตรงมาของเขา

ดวงตาดำสนิทลึกล้ำจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของสาวน้อยขี้อายไม่กะพริบ ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเหลาแบบเร้าใจลงมาใกล้จนลมหายใจเป่ารดทั่ววงหน้างามที่แดงระเรื่อขึ้นมาทันตาเพราะความเขินอาย ขวัญชนกเบี่ยงหน้าหลบไปด้านข้างบอกเสียงหัวใจตัวเองให้เต้นเบาลงหน่อย อยู่ใกล้กันขนาดนี้เขาต้องได้ยินแน่ๆ ว่าเธอเขินจนตัวแทบจะแตกแล้ว

“เอาหน้าเข้ามาใกล้ทำไมคะ”

“ถ้าชุดพวกนี้ไปอยู่บนตัวหนูขวัญคงจะสวยมากจนลุงตาพร่า แล้วก็จะยิ่งทำให้ลุงหลงหนูขึ้นไปอีก แบบนั้นจะไม่ดีกับหนูขวัญมากกว่าเหรอ”

“ดะ...ดีกว่ายังไงคะ” ดวงหน้าขาวใสซับสีเลือดหันกลับมามองอย่างไม่เข้าใจ ดวงตาเรียวสวยสั่นไหวด้วยความประหม่าเมื่อเขาจ้องมองราวกับจะกลืนกิน

“ลุงก็จะทำให้หนูได้ขึ้นสวรรค์จริงๆ ไงล่ะ”

“คนทะลึ่ง! หนูไม่ได้อยากขึ้นสวรรค์สักหน่อย”

“เหรอจ๊ะคนสวย ให้ลุงตรวจสอบดูตอนนี้เลยมั้ยว่าหนูโกหกหรือพูดเรื่องจริง” นัยน์ตาคมปลาบพราวระยับไปด้วยเล่ห์ร้ายที่คิดวางแผนตระเตรียมไว้ก่อนหน้าที่จะมาที่นี่

โดยไม่ปล่อยให้เหยื่อหลุดรอดก็ตวัดวงแขนกำยำรัดร่างน้อยไว้กระชากเข้าหาตัว ใบหน้าคมเข้มเผยความร้ายกาจออกมาอย่างไม่ปกปิด สายตาจับจ้องใบหน้านวลที่แดงก่ำเบิกตากว้างมองเขาอย่างตกใจ เขารัดร่างหอมกรุ่นแน่นขึ้นก้าวขึ้นหน้าจนแผ่นหลังบางไปชนเข้ากับผนังห้อง

“จะทำอะไรคะ อย่าทำอะไรบ้าๆ ที่นี่นะ”

“ลุงบ้าก็เพราะหนูนั่นแหละ อืม...ตรงนี้จะซื่อสัตย์แค่ไหนนะ ลุงขอเช็คดูหน่อยเถอะ”

“ลุงชาติ! อย่า...อื้อ” เสียงครางไม่มีโอกาสได้เล็ดลอดออกมาเพราะมือเรียวรีบยกขึ้นปิดไว้ เปลือกตาหรี่ลงกระพือเบาๆ เมื่อรับรู้ได้ถึงนิ้วเรียวยาวที่เบียดแทรกบดเข้ามาในช่องทางคับแน่น ขวัญชนกใช้มือข้างหนึ่งเกาะไหล่เขาไว้ไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้น ปลายนิ้วจิกเกร็งจนเล็บฝังลงไปบนเนื้อแน่นหนั่นของเขา

ระดับความร้อนในร่างกายของเธอสูงขึ้น ความเสียดเสียวที่เป็นระลอกคลื่นสาดซัดเข้ามาไม่หยุดหย่อน เรียกร้องให้เธอตอบสนองกลับไปมาอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ยิ่งสองหูได้ยินเสียงรองเท้าของใครคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้กับจุดที่เธอยืนอยู่ ภายในก็ยิ่งบีบรัดนิ้วแกร่งแน่นขึ้น ก่อนที่เสี้ยววินาทีถัดมาทั้งร่างจะกระตุกเกร็งสั่นสะท้านปลดปล่อยอารมณ์ขั้นสุดยอดออกมา

ชาญวิทย์เหล่ตาไปมองทางด้านหลังเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหยุดลงและล่าถอยไปเอง ก่อนจะดึงนิ้วออกมาจากร่องบุปผาฉ่ำเยิ้มดูดเลียน้ำหวานที่อาบไปทั่วนิ้วมือเขาอย่างเอร็ดอร่อย สายตาแผดร้อนลุ่มลึกจ้องตอบดวงตาหวานซึ้งสั่นระริกที่วูบหลบด้วยความอาย

“ลื่นแล้วนะ ถ้าไม่ติดว่าสถานที่ไม่เอื้ออำนวยลุงคงจะเล่นซุกซนกับหนูไปแล้ว”

“อื้อ...อย่ากระซิบที่ข้างหูสิคะ หนูขนลุก”

“ฮะฮ่าๆ ขนลุกซู่เลยสินะ อ่า...ลุงคงต้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วล่ะ”

“ปวดฉี่เหรอคะ” ใบหน้าเนียนใสเอียงเล็กน้อยมองใบหน้าเคร่งขรึมของผู้ชายตรงหน้าอย่างสงสัย ดูเหมือนเขาจะอดทนมากจนแทบจะอั้นไว้ไม่อยู่ “รีบไปเข้าห้องน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวจะราดตรงนี้ซะก่อน”

“อะไรนะ ลุงไม่ได้ปวดฉี่สักหน่อย”

“แล้วเป็นอะไรคะ หรือว่าปวดท้อง” เธอถามพลางขยับเข้าไปไปใกล้วางฝ่ามือทาบไปบนหน้าท้องของเขาอย่างตรวจดูอาการ แต่กลายเป็นว่ายิ่งทำให้เขาอาการแย่ลงกว่าเดิม แถมยังรีบถอยห่างไปยืนหลบมือเธอซะไกลจนเอื้อมไม่ถึง

“อย่าแตะมั่วสิ หนูขวัญนี่ช่างไม่รู้อะไรเอาซะเลย ทำแบบนี้ลุงจะยิ่งแย่เอานะ”

“เป็นอะไรไปคะ หนูแค่แตะดูเฉยๆ ถ้าปวดหนักก็รีบไปเข้าห้องน้ำสิคะ ไม่เห็นต้องดุกันเลย”

“โธ่...ถ้าแค่ปวดเข้าห้องน้ำลุงจะดุหนูทำไม อยากรู้เหรอว่าลุงเป็นอะไร” ดวงตาแพรวพราวของเขาชักทำให้เธอร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาแล้วสิ

“อย่าบอกนะคะว่า...”

“อือฮึ อย่างที่หนูคิดเลย เพราะงั้นลุงถึงไม่อยากให้หนูแตะต้องตัวลุงตอนนี้ไง นี่บัตรเครดิตที่ลุงทำให้หนู เอาไปรูดได้เลย เดี๋ยวลุงมานะ”

“เดี๋ยวค่ะ หนูรับไว้ไม่ได้”

“เถอะน่า เวลาผู้ใหญ่ให้ของลุงก็แค่รับไว้แล้วตอบแทนด้วยสิ่งที่หนูถนัดที่สุด คืนนี้อย่าลืมใส่ชุดนอนที่ลุงเลือกแล้วมาเต้นให้ดูบนเตียงล่ะ อูย ไม่ไหวแล้ว มันแข็งจนลุงจะเดินไม่ได้แล้ว” ชาญวิทย์ที่บอกเสร็จก็รีบวิ่งออกจากร้านไปด้วยความเร็วสูง ท่ามกลางเสียงหัสเราะขบขันของขวัญชนก ท่าทางเขาดูตลกมากเลย แกล้งเธอแต่ดันแข็งซะเอง สมน้ำหน้า