ตอนที่ 4 ความรู้สึกที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน [4]

ชาญวิทย์ดูดดื่มสองเต้าอวบอิ่มสลับกันอย่างเท่าเทียมไม่ให้น้อยหน้ากัน สองมือหยาบกร้านบีบขยำบั้นท้ายนุ่มแน่นเต็มตึง เคล้นคลึงหนักขึ้นตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ สะโพกสอบโยกหยัดผลักดันท่อนลำรักเข้าครอบครองสาวน้อยตาหวานตรงหน้า ร่างเพรียวบางสั่นคลอนส่ายไหวตอบรับทุกสัมผัสอย่างแข็งขัน เปล่งเสียงครางแผ่วหวานระงมไปทั่วห้อง กระชากอารมณ์รักให้ยิ่งเร้าร่อนทวีความดุดันหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ

“อ๊ะ อ๊ะ ฮื้ออ ลุงชาติหนู...หนูจะไม่ไหวแล้ว จะเสร็จ อ้าา”

“เดี๋ยวสิจ๊ะหนูขวัญ รอลุงด้วย ไปถึงพร้อมกันนะ!”

ว่าแล้วก็โจนจ้วงเข้าใส่ดอกไม้งามที่ส่งกลิ่นหอมรัญจวนเร็วขึ้น นิ้วมือทั้งสิบจิกสะโพกผายที่แกว่งไกวตามแรงเหวี่ยงของเขาไว้แน่นไม่ยอมให้ถอยหนี ขวัญชนกส่ายหน้าไปมาอย่างเสียวกระสันยิ่งแอ่นท่อนล่างรับจังหวะเผ็ดร้อนของเขาที่ซอยเข้ามาถี่ลึก น้ำตาแห่งความสุขค่อยๆ ปริ่มล้นขอบตา ก่อนจะไหลลงมาเมื่ออารมณ์ถูกเหวี่ยงไปจนถึงจุดสูงสุด เสียงหวานหวีดร้องพร้อมกับที่ร่างเกร็งกระตุกรัดความแข็งขึงไว้แน่นหนายาวนาน

“อ๊าาา...แฮ่กๆ”

“โอ้วววว อ่าา...แบบนี้ลุงแย่แน่ ต้องจับฉีดยาอีกรอบแล้วล่ะ”

“อะ อะไรนะคะ ว้าย!”

โดยไม่รอช้าชาญวิทย์ก็จับร่างอวบอัดนุ่มนิ่มพลิกคว่ำกับโซฟาแล้วเข้าประชิดตัวอีกรอบ ก้นงามงอนส่ายไหวทั้งอยากหนีทั้งเชิญชวนจนดวงตาคมพร่ามัวสาดประกายร้อนรุ่มจับจ้องด้วยความกระหาย แม่แมวน้อยที่แสนยั่วเย้ากำลังเชิญชวนเขาให้ขย้ำเธอ

ร่างสูงกำยำเอื้อมมือไปบดคลึงสองเต้าอร่ามที่ปลายถันเชิดงอนสู้มือ นิ้วแกร่งขยี้เม็ดไตสีหวานแรงๆ อย่างมันเขี้ยว ทั้งบีบทั้งดึงเล่นจนเจ้าของร่างบางส่งเสียงครางกระเส่าเผยอริมฝีปากอิ่มสวยหอบหายใจถี่รัว ใบหน้าเชิดรั้นขึ้นในท่าคลานเข่าสี่ขา หยาดเหงื่อพร่างพรมไปทั่วผิวเนียนนุ่มเปล่งประกายระยิบระยับจนแสบตาไปหมด

ความสวยของหนูขวัญกระแทกเข้าเต็มสองตาเขาไปหมดแล้ว!

“แยกขาอีกนิดสิ ให้ลุงได้เข้าไปใกล้หนูให้มากกว่านี้ อืมม”

“ล...ลึกไปแล้วค่ะ นะ...หนูหายใจไม่ออก อื้อ อย่าเพิ่งขยับ! อ๊ะ”

“ชู่ว์ ช้าไม่ได้แล้วหนูขวัญ ยามันปริ่มอยู่ที่ปลายเข็มแล้ว ถ้าไม่รีบฉีดเข้าไปในตัวหนู เดี๋ยวมันจะหมดซะก่อน เป็นคนป่วยก็ต้องเชื่อฟังคุณหมอเข้าใจมั้ย”

“หนูหายดีแล้ว อ๊ะ อ้า...ลุงชาติ...ลุงชาติขา”

“จ๋าา...เมียจ๋าต้องการอะไรจ๊ะ อู้! ฮ่าา รัดแน่นเหลือเกินคนดี ทั้งตอดทั้งกระตุกจนลุงสั่นซู่ไปหมดแล้ว” ชาญวิทย์กระซิบคำพูดหยาโลนข้างใบหูเล็กพลางซอยสะโพกเข้าออกให้ถี่ขึ้น สองมือกุมทรวงอกอวบหยุ่นไว้เต็มมือ ขยี้ขยำฝากรอยแดงจ้ำไว้คล้ายกับต้องการประทับตรา

“อ๊า! อื๊อ อื้ออ...อ แฮ่ก...ระ เร็วอีก หนูจะ...อ่าๆๆ ลุงชาติ!”

“อ่ะ โอววว...ในเมื่อเมียขอมาเดี๋ยวผัวจัดให้!”

สองมือหยาบกร้านเลื่อนมาคว้าข้อมือบางดึงให้ยื่นไปด้านหลังทั้งสองข้าง ทำเอาขวัญชนกต้องแอ่นท่อนบนขึ้น ยอดอกชูชันผลิพุ่งไปเป็นอิสระ ก่อนที่ช่อบุปผาสีแดงสดจะถูกรุกรานเข้ามาเต็มรัก โดนกระหน่ำแทงด้วยท่อนเอ็นร้อนลวกที่ถาโถมเข้าใส่ไม่ยั้ง ไม่ยอมให้หยุดพักหายใจ

กลีบปากบางเผยอขึ้นหอบครางเสียงกระเส่ารู้สึกเหมือนกำลังถูกเขาแผดเผาทั้งร่างกายและจิตใจ ในหัวขาวโพลนมีแต่ความว่างเปล่าจนคิดอะไรไม่ออก นอกจากร้องขอให้เขาช่วยปลดปล่อยเธอจากความทรมานซ่านเสียวนี้เร็วๆ ช่วยทำให้เธอไปยังฝั่งฝันเพื่อสัมผัสกับความสุขอย่างแท้จริง

ชาญวิทย์ตั้งลำตัวให้ตรงพร้อมกับร่างของหญิงสาวพลางคว้ามาเธอให้มาเกี่ยวลำคอไว้ ฝ่ามือใหญ่ข้างขวาเคลื่อนมาวางทาบหน้าท้องแบนราบไว้ ลากท้องนิ้วลูบวนแผ่วเบาให้เธอตอบสนองเขาให้มากกว่านี้ แล้วก็ได้ผลเมื่อหนูขวัญหดเกร็งหน้าท้องจนเนื้อนุ่มด้านในตอดรัดแน่นขึ้น เขาก้มลงไปพรมจูบวงหน้าเนียนใสด้วยความรัก ปรนเปรอเธอด้วยความใคร่แสนรัญจวนใจ

ช่วงล่างยังคงส่ายไหวสั่นระริกทุกครั้งที่เขาพุ่งเข้าจู่โจม ขวัญชนกรู้ตัวดีว่ากำลังทำตัวเหมือนผู้หญิงใจง่ายที่มักมากในกาม แต่มันก็หักห้ามใจได้ยาก เมื่อความเสน่หาที่มีต่อเขาไม่ได้เกิดจากความใคร่ แต่คือความลุ่มหลงเพราะแอบชอบเขามานาน อยากจะเป็นหนึ่งเดียวกับเขา อยากให้เขาแนบชิดกับเธอให้มากกว่านี้

กว่าเปลวไฟพิศวาสจะมอดดับลงก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นอายรักผสานความเร่าร้อนที่ยังทิ้งร่องรอยไว้บนร่างของคนทั้งสองที่ยังนอนกอดก่ายเกี่ยวพันกันบนโซฟา เสียงหายใจหายเหนื่อยคลอเคลียอยู่ข้างหูของชายวัยฉกรรจ์ ทำเอาชาญวิทย์ต้องสูดหายใจลึกระงับความพลุ่งพล่านที่แล่นปลาบมากระจุกยังจุดอ่อนไหวที่ตื่นง่ายเสียจนน่าตกใจ

ต่อให้จะกลืนกินหนูขวัญไปมากแค่ไหนก็ไม่ทำให้เขารู้สึกอิ่มได้หรอก เธอเหมือนยาเสพติดที่ยิ่งยิ่งเสพก็ยิ่งติด ยิ่งอยากเสพสมหลอมรวมร่างกับเธอไม่มีเบื่อ

ชาญวิทย์โยกเอวคลึงสะโพกกับกลีบผกาฉ่ำหวานเบาๆ กระตุกน้ำพ่นใส่ความนุ่มแน่นอีกครั้งแล้วถอนแก่นกายออก เขาขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงพนักโซฟามองร่างงามอวบอิ่มที่นอนหงายหายใจแผ่วช้าสม่ำเสมอด้วยความเหน็ดเหนื่อยจนเคลิ้มหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

ริมฝีปากหนาได้รูปสวยเผยอขึ้นฉีกยิ้มกว้างด้วยความขบขัน แววตาฉายชัดถึงความเอ็นดูยามมองคนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว พ่อม่ายเมียทิ้งก้มลงมองท่อนเอ็นร้อนแข็งขึงพลางขมวดคิ้ว ขย้ำแมวน้อยไปตั้งขนาดนี้ยังตั้งโด่ไม่ยอมล้มอีก สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจใช้มือกำรอบงูยักษ์ หลับตาพริ้มจินตนาการถึงความนุ่มแน่นคับแคบที่เพิ่งเข้าไปเยือนเมื่อครู่ แล้วขยับรูดขึ้นลงเร็วๆ

“อ่า...” เสียงครางต่ำดังลอดจากริมฝีปากหนา ใบหน้าคมคร้ามชื้นเหงื่อเกร็งงเครียด กระทั่งท่อนลำรักที่ผงาดง้ำกระตุกพ่นน้ำขาวขุ่นออกมาเป็นสาย ดวงตาคมกล้าถึงได้ฉายความสุขออกมา

ให้ตายสิ นับวันเขาก็ยิ่งอาการหนัก แล้วแบบนี้หนูขวัญจะทนรับความปรารถนาที่กักเก็บมานานของเขายังไงไหว