ตอนที่ 2 ความรู้สึกที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน [2]

ขวัญชนกเป็นเด็กที่น่ารักมาก เป็นผู้หญิงที่สวยจัดจนดับแทบลมหายใจผู้ชายได้ในชั่วพริบตา เรือนร่างบอบบางที่มีชุดกระโปรงสีหวานปกปิดอยู่ค่อยๆ ถูกถอดออกไป เผยผิวขาวเนียนละเอียด ทรวงอกเต่งตึงเต็มไม้เต็มมือ เอวคอดกิ่วเชื่อมต่อมายังสะโพกผาย พื้นที่สามเหลี่ยมที่อวบนูนปกคลุมด้วยเส้นไหมสีดำช่างดูลึกลับเย้ายวนใจและน่าค้นหาจนชวนให้อยากบุกฝ่าเข้าไปค้นหาด้วยความลุ่มหลงมัวเมา

ชาญวิทย์ก้มลงดูดกลืนเม็ดบัวสีชมพูอ่อนที่ประดับบนเต้าซ้ายอวบอัด ส่วนฝ่ามือลากลงมาเล่นกับชิ้นส่วนที่น่าหลงใหล ขยับปลายนิ้วซอกซอนเคล้นคลึงไปยังจุดที่อ่อนไหวที่สุด ร่างงามบิดเร่าบนโซฟาสีส้มพลางอ้าปากหอบหายใจหนักหน่วง เมื่อถูกรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ

ขวัญชนกพยายามขยับตัวหนีจากการรุกรานอันช่ำชองของอีกฝ่าย แต่กลับร้องเสียงหลงเมื่อลุงชาติใช้ลิ้นละเลงไปทั่วเนินทรวง ก่อนจะเคลื่อนมาครอบงับริมฝีปากดูดกลืนเม็ดบัวสีหวานจากอีกเต้า ออกแรงกระซวกดูดเต็มที่อย่างเอร็ดอร่อยหิวโหยราวกับทารกแรกเกิด

“หนู อื้อ...หะ...หายใจไม่ออกค่ะ ลุงชาติหยุดก่อนนะคะ นะ...อื้ออ!”

ยังไม่ทันได้ตั้งตัว จุมพิตร้อนก็ประกบทาบทับลงมาบดขยี้เรียวปากอิ่มสวย เปลือกตาบางค่อยๆ ปิดลงรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวทั้งปากและลิ้นที่ปลุกเร้าอารมณ์เธอให้ยิ่งเตลิด ไหนจะยังมือหนาที่ฟอนเฟ้นเคล้นคลึงไปทั่วร่าง ลุงชาติใช้เข่าดันขาเธอให้แยกออกจากกัน เธอถึงกับสะดุ้งเมื่อรับรู้ได้ถึงความร้อนจากปลายนิ้วที่คืบคลานแทรกผ่านเข้าในเส้นทางคับแน่นสู่ความอ่อนนุ่ม

“อา...คับแน่นมากเลย ร้อนเหลือเกินคนดี อื้ม! ขยับสะโพกหน่อยสิคนสวย บิดเอวอีกนิด เก่งมากเลยจ้ะ ขยับไปพร้อมกับนิ้วของลุงนะ ซี้ดด...อย่างนั้นแหละดีมาก ขวัญ หนูขวัญจ๋า...”

“พะ...พูดอะไรออกมาคะ หนูอายนะ อุ๊ย...อ๊าาา”

เรียวขาสวยบิดไขว้กันไม่ยอมให้นิ้วแกร่งขยับเข้าออกได้ แต่ชาญวิทย์กลับใช้ทักษะที่มีเหนือกว่าสร้างความปั่นป่วนให้กับร่างกายท่อนบน แล้วแหย่นิ้วกระแทกเข้าออกในร่องร้อนชื้นรัวเร็ว

ขวัญชนกปรือตาขึ้นมองใบหน้าคมสันที่ฉายแววพึงพอใจ ก่อนจะตัวสั่นหนักกว่าเดิมเมื่อถูกความเสียวซ่านพุ่งโจมตี สมองเธอมึนเบลอคิดอะไรไม่ออก ได้แต่เชิดหน้าขึ้นครางเสียงระงม สองมือจิกกำโซฟาแน่น ดวงตาคมกริบดุจใบมีดของเขาฉายแววนักล่า หื่นกระหายที่จะกลืนกินร่างสาวน้อยอวบอัดเนื้อนุ่มละมุนลิ้น

ชาญวิทย์ดึงนิ้วออกมาป้ายไปทั่วเนินเนื้อสาว กลิ่นหอมเย้ายวนอบอวลไปทั่วจนรู้สึกเหมือนถูกมอมเมา ใบหน้าคมคร้ามดุเข้มเคลื่อนลงมาดอมดมใกล้กลีบบุปผาสีแดงเรื่อ น้ำหวานฉ่ำเยิ้มไหลอาบไปทั่วปากทางเข้าจนเขาต้องกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า แทบจะทนต่อการยั่วยวนนี้ไม่ไหว

เขาลงลิ้นตวัดเลียกลีบสีอ่อนฝั่งซ้าย ก่อนลากไปยังฝั่งขวาอย่างลิ้มชิมรสหวานหอมที่อาบไปทั่วกลีบกายสาวของขวัญชนก เมื่อเห็นสาวเจ้าบิดเร่าร้องครางไม่ได้ศัพท์ก็เพิ่มความเร็วและสอดนิ้วกลางไปหมุนคว้านในร่องรัก แรงตอดรัดที่แน่นขึ้นทำให้เขาครางเสียงต่ำรีบดื่มกินน้ำหวานที่ขับออกมาเคลือบเส้นทางสวรรค์จนมันวาว

“ให้ตายสิ หนูขวัญเป็นนางมารร้ายยั่วราคะจริงๆ”

“อ๊ะ...อึก อย่ามากล่าวหาหนูนะ หนูไม่ใช่ อื้อ...โอ๊ย หนูจะแย่แล้ว “

“ลุงจะช่วยให้ขวัญหายทรมานเอง” ชาญวิทย์เงยหน้าขึ้นมองขวัญชนกด้วยสายตาเป็นประกายพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างจอมโจรผู้ชั่วร้ายที่กำลังจะปล้นสวาทสาวงาม

“ที่หนูเป็นอย่างนี้ก็เพราะลุงชาตินั่นแหละ ยะ...หยุดสักทีเถอะค่ะ เมตตาหนูด้วย ฮื้ออ...กรี๊ด!”

ขวัญชนกสะท้านกายเยือกตัวสั่นระริกหลังจากที่ถึงจุดสุดยอด ลุงชาติชะโงกหน้ามามองสบตาเธอ สายตาหื่นกามแบบนั้นทำให้เธอนึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก เธอจำสีหน้าแววตาแบบนี้ได้ คืนนี้ลุงชาติต้องไม่ปล่อยให้เธอได้พักแน่