บทที่ 5

นิราอรถูกวางลงบนเตียงนุ่ม เธอรู้สึกหนัก...มึนไปหมด จนลุกไม่ไหว อยากแต่จะนอนหลังจากอาเจียนไปแล้ว เธอรู้เพียงแค่ว่ามีคนอุ้มพาเธอมานอน บนเตียงนุ่ม มันสบายกว่าที่เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะกับเพื่อน และตอนนี้เธอก็อยากจะนอน

มือของใครคนหนึ่ง พลิกตัวให้เธอหันหลัง พร้อมกับรูดซิปลง ปลดเปลื้องเธอออกจากเสื้อผ้าที่รัดรึง เขาจับให้เธอนอนหงาย อวดเรือนร่างเกือบเปลือยในชุดชั้นในสีหวานสองชิ้นที่ปิดส่วนสงวนของเธอไว้

ชายหนุ่มมองดูเรือนร่างงามแน่งน้อย ที่แม้บางส่วนจะไม่อะร้าอร่ามใหญ่โตอะไร หากแต่พอเหมาะ กลมกลึงไปทั้งตัว เขากลืนน้ำลาย อารมณ์บางอย่างแล่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

แต่เขาไม่เคย...ล่วงเกินคนไม่ได้สติ

เธอเพียงส่งเสียงอือออ เมื่อเขาถอดเสื้อผ้าเธอไม่มีเรี่ยวแรงใดๆ จะต่อต้านเขาเลยแม้แต่น้อย เขาทรุดลงนั่ง ข้างเธอ เอื้อมมือหาเธอ ใช้ข้อนิ้วไล้ใบหน้างดงามนั้น ก่อนจะพิศมองวงหน้าเนียน ของผู้หญิงที่เขาเคยมองว่าจืดชืด ไม่มีเสน่ห์ ฉงนใจว่าเหตุใดน้องชายผู้ราวกับหมาป่าปราดเปรียวแบบนั้น ถึงได้ยกย่องเธอออกหน้าว่าเป็นคนรัก

มองแบบนี้แล้ว ยามที่เจ้าหล่อนหลับตาพริ้ม อวดขนตางอนยาวดกหนา จมูกโด่งปลายเชิดนิดๆ กับริมฝีปากอิ่มสีเรื่อที่เผยอน้อยๆ เธอมีใบหน้ารูปไข่ หน้าเล็กเท่าฝ่ามือเขาเองกระมัง เรือนผมของเธอหลุดจากมวยที่เกล้าไว้ สยายเต็มหมอน ยิ่งเน้นกรอบหน้าให้เด่นชัด และทำให้เธอดูงดงามเหมือนเจ้าหญิงนินทรา

กฤชพลถอนใจน้อยๆ เขากำลังลังเล

เสียงไลน์ข้อความส่งเข้ามา เขาเบนสายตาไปมอง ข้อความนั้นทำให้เขาขบกรามกรอด ความแค้นแล่นพล่านแทนสติสำนึกเมื่อครู่ เขาปลดตะขอบาร์เซียของเธอออก ก่อนจะโยนมันลงบนพื้นห้อง เปิดเปลือยบัวคู่งามต่อสายตาเขา มันดึงดูดให้เขาลืมเลือนความเคืองแค้น แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ปรารถนาที่โหมท่วมแทน

“อือ...”

อะไรบางอย่างกำลังสัมผัสเธอ ทาบทับเธอ นิราอรรู้สึกหนักจนหายใจไม่ออก เสียงกระซิบแผ่วที่ริมหูเธอ สัมผัสที่ไต่ไปตามเนื้อตัวเธอ แม้จะมึนและง่วงจนแทบหลับ แต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ ขนของเธอลุกเกรียว หน้าอกของเธอกำลังถูกดูดดื่มมันเสียวปราด จนทำให้เธอปรือตาขึ้น

“ปละ...ปล่อย”

เสียงหวานดังค้าน เนื้อตัวของเธอร้อนรุ่มเพราะอารมณ์ตามธรรมชาติที่ถูกปลุกเร้า เธอช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย นัยน์ตาของเธอมองสบกับตาเขา ที่ตอนนี้กำลังอยู่บนตัวของเธอ เขายิ้มแสยะ แล้วก้มลงกระซิบชิดหูเธอ

“เธอต้องชดใช้ น้องเอย ชดใช้ให้พี่กับสิ่งที่ไอ้บอมมันทำลงไป”

“โอ๊ย...อื้อ...ปล่อย”

เธอร้องอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ ร่างกายก็ถูกบุกรุกจนเจ็บแปลบ เขาชะงักค้างการบุกรุก มองเธออย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะค่อยคลายความบุกรุกลง แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน เขากระซิบคำหวานปลอบประโลมเธอ และค่อยๆ ชำแรกเข้าไปทีละน้อย...

อา...นี่เป็นฝันหรือเปล่านะ

เธอทำได้เพียงเกาะกอดเขา น้ำตาปริ่มหยาดเมื่อถูกดึงกระชากให้ตามไปยังครรลองสวาทที่เธอไม่เคยพานพบมาก่อนในชีวิตสาว

.............

กฤชพลนอนนิ่งอยู่ตรงนั้น ตาของเขามองกวาดไปยังวงหน้าของผู้หญิงที่นอนข้างๆ เขา...ผ้าปูที่นอนยังคงยับย่น บ่งบอกว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง คราบจากบางสิ่งบางอย่าง เด่นชัดอยู่บนผืนผ้าขาวสะอาดตาของโรงแรม

เธอนอนหลับไปในทันทีหลังจากร้องไห้เบาๆ กับอกเขา เขาไม่อาจจะหยุดตัวเองได้จริงๆ ใจหนึ่งอยากหยุด ยุติทุกอย่าง แต่อีกใจ...เมื่อได้สัมผัสกับเรือนร่างละมุนนั้น มันก็ทำให้เขาหยุดไม่ได้

มือของเขาปัดไล้ผมที่ตกลงมาบังหน้าให้เธอ

เปลือกตาของเธอขยุกขยิกก่อนจะลืมขึ้น ตอนแรกมันดูมึนงง ก่อนจะเบิกโพลงอย่างตกใจ เธอลุกขึ้นพรวด กฤชพลยังคงนั่งและกอดอกก่อนจะปรายตามองเธอแล้วยิ้มให้

รอยยิ้มนั้นราวกับรอยยิ้มของซาตานร้ายสำหรับนิราอร

เธอเบิกตามองเขาแทบไม่กะพริบ มือจับที่ผ้าห่มที่ทำท่าจะหล่นร่วงลงไปจากอก พร้อมกับมองจ้องเขาเหมือนกับว่าเขาเป็นตัวประหลาด

“อรุณสวัสดิ์น้องเอย”

“พะ...พี่ไอเฟล”

“ใช่”

เขารับคำเธอ แล้วลุกขึ้นยืน ร่างกายนั้นเปลือยเปล่าหมดจด ราวกับทารกแรกเกิด นิราอรร้องกรี๊ดเบาๆ อย่างตกใจ ก่อนจะรีบหลับตาหลง ใบหน้าซีดเผือด ปากของเธอสั่นระริก เนื้อตัวนั้นสั่นไหวราวกับลูกนกน้อยต้องลม กฤชพลค่อยหยิบเอาเสื้อเชิ้ตที่กองอยู่บนพื้นมันยับเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่สนใจ สะบัดมันก่อนจะสวมอย่างใจเย็น ริมฝีปากได้รูปเอ่ยเสียงเรียบ

“สงสัยอะไรหรือเปล่า? เรื่องระหว่างเรา”

“...”

นิราอรยังคงช็อค เธอปิดปากนิ่ง หากเขากลับหัวเราะอย่างเยือกเย็น

“พี่จะบอกว่านี่ไม่ใช่ครั้งเดียว และครั้งสุดท้ายนะครับน้องเอย”

“พี่ไอเฟลหมายความว่ายังไง”

เธอเปิดเปลือกตาขึ้นมาในที่สุด แล้วเอ่ยเสียงดังใส่เขา เคราะห์ดีที่เขาสวมเสื้อผ้าแล้วเรียบร้อย เขากลัดกระดุมที่ข้อมือ พร้อมกับยิ้มร้ายกาจ นัยน์ตาคมกริบมองทั่ววงหน้าใสนั้น เธอไม่รู้เรื่องก็จริง แต่ช่วยไม่ได้ เธอตกลงมาในวังวนความแค้นนี้เอง!

“หมายความว่าเมื่อคืนเรานอนด้วยกัน...พูดอย่างหยาบๆ ก็เอากัน”

นิราอรเอามือปิดหูไม่อยากฟังคำเถื่อนๆ นี้จากปากเขา ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายใจดี ท่าทางเรื่อยๆ อย่างพี่ชายของคนรัก จะทำแบบนี้กับเธอ!

“หึๆ มันจะไม่ใช่แค่ครั้งเดียวของเรา แต่งตัวเสีย เดี๋ยวพี่จะไปส่งที่บ้าน แล้วถ้าอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับ” เขาหยิบโทรศัพท์มือถือตรงหัวนอนขึ้นมาโบกเบาๆ อวดเธอ

“พี่มีคลิปของเรา” ฟังแล้วนิราอรแทบเป็นลม

“ถ้าไม่อยากให้มันเผยแพร่ น้องเอยก็อยู่นิ่งๆ แล้วก็ทำตัวเป็นเด็กดี ยอมพี่...ในสิ่งที่พี่อยากได้”

“...”

เธอได้แค่เพียงร้องไห้สะอื้นอยู่แบบนั้นเมื่อได้ยินดังนั้น

นิราอรกำลังตกลงสู่หลุมกับดักของซาตาน

ซาตานที่ไม่มีวันปล่อยเธอออกมา