บทที่ 6

เขารู้สึกพอใจที่ได้ทำการเหยียบหน้าบุรินทร์เอาบ้าง...

แม้จะต้องกลายเป็นหมาเลวๆ ตัวหนึ่งหรือผีร้ายซาตานเขาก็ยอมเพื่อความแค้นของตนเอง

แม้สิ่งที่ทำจะเหมือนการทำร้ายคนบางคนก็ตาม...

มันแย่งคนรักของเขาไปกดกอด เขาก็จะทำเช่นนั้นกับมันบ้าง แม้จะแปลกใจที่นิราอรบริสุทธิ์อยู่ก็ตามที แต่นั่น...ยิ่งทำให้กฤชพลสะใจ ผู้ชายที่เหมือนหมาป่า พร่าผู้หญิงทุกคนด้วยเสน่ห์เมื่อเข้าใกล้อย่างบุรินทร์ หากถนอมรักษาหล่อนราวกับแก้วตาดวงใจ จะคลั่งแค่ไหนที่เขาเอาหล่อนมาขยี้เสียแบบนี้

หึ หึ หึ

คิดแล้วก็สะสาใจกับสิ่งที่ได้รับนัก กฤชพลที่ตอนนี้ความคับแค้นบังตาบังใจ และปรารถนามุ่งมาดที่จะบรรลุถึงผลของการแก้แค้น ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแม้กระทั่งหัวใจอีกดวงของหญิงสาวที่กำลังเจ็บปวด สับสนเหลือจะกล่าว

เขาเพียงปรายตามองเธอ นิราอรสติดีเกินคาด หลังจากร้องไห้เงียบๆ ไม่ตีโพยตีพาย ไม่ด่าทอเขาสักคำ หลังจากที่เขาบอกกับเธอแบบนั้น เธอเพียงแค่มองเขาด้วยสายตาชนิดหนึ่ง...ที่มันทำให้หัวใจของเขาสั่นยวบ แต่ก็เพียงชั่วครู่ ภาพของบุรินทร์และเอรินที่ซ้อนขึ้นมา มันทำให้ความแค้นบดบังตาเขาอีกหน

ในเมื่อมันพรากคนรักของเขาไป

เขาก็พรากคนรักของมันมา

เหนือกว่าตรงที่ว่าเขาได้เป็นคนแรกของเธอ

มือที่จับพวงมาลัยของกฤชพล เอื้อมลงมาเกือบถึงท่อนขาเรียวของคนที่นั่งข้างกาย เธอตัวแข็งทื่อทันที แล้วตวัดตามองเขา แม้เธอจะตัวเล็กบอบบาง และดูเหมือนจะอ่อนแอ แต่อะไรบางอย่างในสายตาของนิราอรตอนนี้ มันทำให้เขาได้กลิ่นบางอย่างจากเธอ

กลิ่นของนักสู้

“ไม่มีอะไรจะถามพี่เหรอ?”

เขาเปิดปากก่อน ความนิ่งสงบจนเกินไปนั้น ทำให้เขาไม่ชอบเลย ที่เหยื่อของเขาประเมินไม่ได้ว่าจะเคลื่อนไหวอย่างไรต่อ

“มีอะไรจะต้องถามอีกหรือคะ”

เธอย้อนแล้วกัดริมฝีปาก น้ำตาของเธอหมาดและพยายามกลั้นไว้ไม่ให้มันไหล ไข่ในหินผู้ถูกปกป้องอย่างเธอ กับสถานการณ์แบบนี้...มันเหลือเกินที่จะรับ นิราอรเลือกที่จะนิ่ง...มันเป็นการปกป้องตัวเองอย่างหนึ่งของหญิงสาว

“ดี ถ้าไม่ถามก็จงฟัง” เขาเอ่ยเสียงเรียบ “นี่คือข้อตกลงระหว่างเรา ถ้าไม่อยากให้ความลับนี้แพร่งพราย”

“...”

ใจของเธอเต้นถี่รัว มือน้อยนั้นกำเข้าหากันแน่น

“ข้อแรก ถ้าพี่อยากจะเจอน้องเอยเมื่อไหร่ พี่ก็ต้องได้เจอ น้องเอยห้ามหลบหน้า ห้ามไม่รับสาย หรือห้ามปฏิเสธพี่”

“...”

“ข้อต่อไป ถ้าพี่อยากจะ...”

นัยน์ตาคมกริบมองไล้ไปตามผิวหน้าเนียน และเรือนร่างเล็กบางนั้น ถึงเธอจะตัวเล็กบอบบาง ไม่ได้สะพรั่งอวบอัด แต่ยอมรับกับตนเองว่า...เขาชอบผิวนุ่มนิ่ม กลิ่นกายหอมๆ และทรวงอกขนาดเหมาะมือของนิราอร มันปลุกเร้าเขาให้โลดแล่นไปตามอารมณ์ธรรมชาติได้อย่างคาดไม่ถึง

“พี่ก็ต้องได้”

“...”

“ข้อสุดท้าย...เรื่องนี้จะเป็นความลับระหว่างเรา ห้ามบอกใคร เราจะคบกัน...”

“ในฐานะอะไรหรือคะ”

เธอถามเป็นคำแรกด้วยน้ำเสียงหมิ่นๆ พร้อมกับปรายสายตาเย็นชามองหน้าเขา ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจราวกับซาตานผุดจากขุมนรกจริงๆ

“หึๆ ในฐานะอะไรดีล่ะ คนรู้ใจ กิ๊ก ชู้ แล้วแต่น้องเอยเลือกเลย”

“...”

เธอเม้มริมฝีปาก แล้วเบนสายตากลับไปมองข้างทาง แทนที่จะมองหน้าของผู้ชายร้ายกาจ! ที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ ทั้งยังไม่พอ เขายังยัดเยียดตัวเองมาให้เธอในฐานะ...

ฐานะอะไรหรือ?

ระหว่างเขากับเธอ

นิราอรกลั้นน้ำตาที่เอ่อขึ้นมา กฤชพลลอบมองคนข้างกายอีกหน นัยน์ตาของเขาอ่อนแสงลงนิดหน่อย แต่ทว่า มันก็แปรเปลี่ยนกลับไปเข้มข้นไปด้วยอารมณ์หลากหลายเหมือนดั่งเดิม

เขาเหมือนคนที่ตกเหวแห่งความชั่วช้าไปแล้ว

เขากำลังไถลเรื่อยไปกับความบัดซบนั้น

และคงจะต้องลงไปให้ถึงก้นเหวแห่งความแค้น...

6.....................

“ขอบคุณมากนะ ไอเฟลที่มาส่งยัยเอย”

คุณลลิตาเอ่ยบอกกับแขกยามบ่ายของเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเอ็นดู กฤชพลยกมือไหว้ท่าน พลางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

“ไม่เป็นไรครับ”

“ไปเจอกันมาจากไหนล่ะ แล้วทำไมถึงกลับมากับพี่เขา?”

ประโยคหลังหันมาถามบุตรสาว ที่ตอนแรกเพื่อนๆ มารับกลุ่มโต บอกว่าจะไปฉลองวันเกิดที่ต่างจังหวัดกัน แต่ไฉนนิราอรถึงกลับมากับกฤชพลได้ ลูกสาวของนางยังคงก้มหน้า แล้วเอ่ยตอบเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน

“คือว่า...บังเอิญว่าพวกส้มมาส่งเอยไม่ได้น่ะค่ะ เจอกับพี่ไอเฟลพอดี พี่เค้าก็เลย...”

“ผมอาสามาส่งน้องเอยก่อนน่ะครับ เห็นเพื่อนๆ กำลังสนุกกัน แต่น้องเอยดูเหมือนจะไม่ค่อยสบาย” เขาขยิบตาให้เธอ

“ใช่ไหมจ้ะ น้องเอยบ่นว่าปวดเนื้อตัว เป็นไข้หรือเปล่า? อย่าลืมกินยาด้วยนะครับ”

แก้มของนิราอรแดงเถือกขึ้นทันที เมื่อเผลอมองสบกับสายตาเป็นนัยนั่น มารดาหันมาเจอว่าบุตรสาวกำลังหน้าแดง เหมาะสมกับคำพูดของเขาที่บอกว่าเธอน่าจะมีไข้ ท่านจึงรีบทาบมือกับหน้าผากของนิราอร แล้วซักถามอย่างห่วงใย กฤชพลได้ช่อง จึงเอ่ยขอตัวกลับ

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณป้า”

“จ้ะ ขอบใจอีกหนหนึ่งนะไอเฟลที่กรุณาน้อง” ท่านหันมาเอ่ยบอกกับเขา แล้วเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้

“เอ่อ...จริงสิ เดี๋ยวป้าจะฝากเชอรี่กับลูกพลับไปให้คุณดา กับคุณอ๋อยด้วย ตอนแรกว่าจะรอพ่อบอมมาจะฝากไป”

“ครับ ฝากใครก็เหมือนกัน”

เขาตอบรับ นิราอรฉวยโอกาสนั้น เดินแกมวิ่งขึ้นบันไดชั้นสองไปยังห้องของตนเอง

เมื่อถึงห้องได้ เธอก็โถมตัวลงกับเตียง คว้าเอาตุ๊กตากระต่ายตัวโปรดมากอด ตุ๊กตาที่บุรินทร์เป็นคนซื้อให้เธอ แล้ว...ร้องไห้ ความเข้มแข็งของเธอพังทลายหมดสิ้นเมื่อไม่ต้องปั้นหน้าใส่เขา

ผู้ชายร้ายกาจ

กฤชพล