Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
8 ทวงหนี้
ระหว่างนั่งดื่มกับเพื่อนศรุตก็มองไปทางนลินภัสร์อยู่หลายครั้ง เขาเก็บเอาคำพูดของปองคุณมาคิดเพราะถ้าหากจะให้นลินภัสร์ออกไปกับเสี่ยกระเป๋าหนักคนนั้นมันก็น่าเสียดายอย่างที่เพื่อนเขาพูดจริงๆ เพราะหญิงสาวนั้นตรงสเปกเขาทุกอย่าง แต่เพราะตอนนี้หญิงสาวยังเป็นนักศึกษาอยู่เขาก็เลยทำอะไรได้ไม่มากเนื่องจากรู้สึกเกรงใจอาจารย์ที่เขาอุตส่าห์ไปเสนอตัวขอรับนักศึกษามาฝึกงานที่บริษัทของตัวเอง
แต่ถ้ารอให้เธอเรียนจบมันก็ไม่แน่เพราะเงินสี่แสนบาทมันไม่ได้มากมายด์อะไรเลย ถ้าหากเขาจะยกหนี้ให้เธอเพื่อแลกกับการที่เธอมาเป็นผู้หญิงของเขา
หลังจากนั่งดื่มจนใกล้เวลาร้านปิดเพื่อนทั้งสองคนของศรุตก็เรียกผู้หญิงมาสองคนจากนั้นก็ขอตัวพากันออกไปต่อข้างนอก ส่วนเขาก็เดินออกมาจากนอกร้านแต่ไปยอมขับรถออกไป ชายหนุ่มนั่งอยู่บนรถมองไปทำประตูหน้าร้านเพื่อรอเวลาให้นลินภัสร์เลิกงาน
เขาอยากจะรู้ว่าหญิงสาวออกไปกับเสี่ยคนนั้นอย่างที่เพื่อนเขา พูดหรือเปล่า
แต่เมื่อเห็นเสี่ยคนนั้นเดินออกมาคนเดียวศรุตก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาสตาร์ทเครื่องยนต์แต่ยังไม่ยอมขับรถออกไปเพราะอยากจะมองจนมั่นใจว่านลินภัสร์นั้นไม่ได้ออกไปกับผู้ชายคนไหน
นลินภัสร์เดินออกมาหลังจากได้รับเงินจากเจ้าของร้านและเก็บเงินไว้กระเป๋าเธอยิ้มอย่างมีความสุขเพราะคืนนี้ได้เงินจากเสี่ยกระเป๋าหนักรวมแล้วก็หลายพันบาทอยู่เหมือนกัน
“ท่าทางคืนนี้จะได้เงินเยอะใช่มั้ยล่ะ”
เสียงทักทายทำให้นลินภัสร์ที่เดินก้มหน้าอยู่หยุดชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง
“พี่แบงค์”
“พี่ดีใจนะที่ยังจำพี่ได้ แล้วเงินของพี่ที่ล่ะเมื่อไหร่จะให้หนี้สักที มันครบเวลาตามที่เราตกลงกันไว้แล้วนะมายด์”
“มายด์ไม่มีเงินให้พี่แบงค์หรอกนะคะ”
“ก็เห็นอยู่ว่าเมื่อกี้เธอเพิ่งเอาเงินใส่กระเป๋า แล้วจะมาโกหกพี่ทำไม ใช้หนี้แทนไอ้ไม้มาดีกว่าน่าอย่าให้พี่ต้องเสียวเวลาเลย”
“ใครน่ะมายด์” ชยาภรณ์กระซิบ
“เพื่อนของพี่ชายมายด์นะ เขามาทวงหนี้ของพี่ชายน่ะ น้ำไปรอที่รถนะ มายด์ขอคุยกับเขาแป๊บหนึ่งเดี๋ยวจะตามไป”
“อย่านานนะมายด์”
“อือ”
เมื่อเพื่อนเดินไปที่รถจักรยานยนต์แล้วนลินภัสร์ก็หันมาหน้ามาหาเพื่อนของพี่ชายที่อีกครั้ง
“ตกลงมายด์จะใช้หนี้พี่ไหม ถ้าไม่เงินก้อนก็ผ่อนใช้หนี้ก็ได้”
“ก็มายด์บอกแล้วว่าไม่มี พี่แบงค์หลีกทางหน่อยค่ะมายด์จะกลับบ้าน”
“เธอจะกลับไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นนอกจากเธอจะใช้หนี้ฉันก่อนจากตอนแรกหนี้มันแค่สามหมื่นนะแต่พอรวมกับดอกเบี้ยแล้ว ก็ห้าหมื่นถ้วนจ่ายพี่มาอย่าให้พี่ต้องใช้กำลังเลย”
“มายด์ก็บอกพี่แบงค์แล้วนี่ว่าไม่มี ใครยืมก็ไปเอากับคนนั้นหลีกทางค่ะมายด์จะกลับบ้าน”
“มันจะไม่เห็นแก่ตัวไปเหรอมายด์ ใช้หนี้แทนพี่ชายมาเถอะน่าแล้วพี่จะไม่มายุ่งกับมายด์อีกเลย”
“พี่แบงค์ก็พูดเองว่าพี่ชายของมายด์เอาจากพี่ไปเพราะฉะนั้นพี่แบงค์ก็ไปตามกับพี่ไม้นู่นจะมาตามกับมายด์ทำไม”
“พูดกันดีดีไม่รู้เรื่องใช่ไหม จะต้องให้พี่ใช้กำลังใช่ไหม”
“ก็เอาสิถ้าพี่แบงค์ใช้กำลังมายด์จะตะโกนให้คนอื่นช่วยเดี๋ยวนี้แหละ”
“คิดว่าจะมีใครกล้าช่วยเหรอ การทะเลาะกันหน้าผับแบบนี้พวกเขาก็คิดว่าเป็นเรื่องผัวเมียทั้งนั้นแล้ว แขกแต่ละคนตอนนี้ก็เมาจนไม่รู้เรื่องไม่มีใครเขาสนใจหรอกนะส่งกระเป๋ามาให้พี่”
“ไม่ค่ะมายด์จะไม่ยอมพี่แบงค์เด็ดขาด มายด์ยังยืนยันคำเดิมใครยืมก็ไปทวงกับคนนั้น”
“พี่ถือว่าพี่เตือนแล้วนะมายด์”
“มายด์ไม่อยากยุ่งกับพี่แล้ว หลีกนะคะมายด์จะกลับ”
ชายหนุ่มไม่ยอมหลีกทางอีกทั้งเขายังดึงกระเป๋าถือของเธอและเปิดออกค้น หญิงสาวพยายามกระโดดเข้าแย่งแต่ก็สู้แรงเขาไม่ไหว เธอโดนเขาผลักจนกระเด็นล้มก้นกระแทกจากนั้นก็เปิดกระเป๋าและคว้าธนบัตรทั้งหมดของเธอไป
“พี่แบงค์พี่ทำอย่างนี้ไม่ได้นะเอาเงินคืนมาหญิงสาวพยายามตะโกนไล่หลังแต่เขาก็ไม่สนใจ และรีบเข้าไปในรถของตัวเองก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว
“เป็นอะไรหรือเปล่ามายด์” ศรุตเห็นทั้งสองยืนคุยกันยืนทะเลาะกันอยู่นานแต่เขาไม่ได้ออกมานอกรถเพราะคิดว่าน่าจะเป็นคนรู้จักแต่ไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะขโมยเงินในกระเป๋าของเธอไปแถมยังผลักเธอจนล้มลงไปอีก
“คุณศรุตมาอยู่นี่ได้ยังไง” นลินภัสร์ถามขณะกำลังพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นศรุตเลยยื่นมือของตัวเองแล้วช่วยเธอให้ลุกขึ้นมายืนอีกครั้ง
“ฉันมาเที่ยวไหนและคนอื่นเห็นว่าเธอทะเลาะกับผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใครล่ะ”
“เพื่อนพี่ชายของมายด์เองค่ะ คนที่มายด์เล่าให้ฟัง มายด์ไม่คืนเงินให้เขา เขาก็เลยมาตาม”
“แล้วเธอเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“เจ็บก้นนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอกค่ะขอบคุณนะคะ ถ้างั้นมายด์ขอตัวกลับห้องก่อน”
“มายด์เป็นอะไรทำไมช้าจัง” ชยาภรณ์ยืนรอเพื่อนอยู่นานก็ไม่เห็นตามไปก็เลยเดินกลับมาตาม เธอมองผู้ชายตรงหน้าแต่ไม่กล้าถามว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน
“เกินอุบัติเหตุนิดหน่อยนะ”
“แล้วเธอจะกลับยังไง”
“เดี๋ยวมายด์กลับกับเพื่อนค่ะ” นลินภัสร์เดินมาเดินไปหาชยาภรณ์ที่เก็บกระเป๋าถือของเธอมาส่งให้
“แล้วจะกลับกันยังไงล่ะ”
“น้ำขี่มอเตอร์ไซค์มาค่ะ เดี๋ยวมายด์นั่งซ้อนท้ายน้ำกับไป”
“เมื่อกี้บอกว่าเจ็บก้นแล้วจะนั่งมอเตอร์ไซค์ไหวเหรอ”
“ไหวค่ะหกล้มแค่นี้ไม่เป็นอะไรมากหรอก”
“แต่ฉันว่าไม่น่าจะนิดหน่อยนะเธอก้มลงดูเขาเธอสิ”
นลินภัสร์ก้มมองของตัวเองที่ตอนนี้มีเลือดซึมออกมาบริเวณหัวเข่าทั้งสองข้างน่าจะเป็นจังหวะที่ล้มแล้วเขาไปครูดกับคอนกรีต
“เลือดออกด้วยน้ำว่าเราไปหาหมอให้หมอทำแผลให้ดีกว่าไหมเกิดติดเชื้อขึ้นมาอันตรายนะ”
“ฉันเห็นด้วยกับเพื่อนเธอนะ เอาละเดี๋ยวฉันพาเธอไปหาหมอแล้วจะพาไปส่งที่หอพักส่วนเธอชื่ออะไรนะ”
“น้ำค่ะ”
“ฉันชื่อศรุตนะเป็นเจ้าของบริษัทที่พวกเธอฝึกงานอยู่”
“อะไรนะคะคุณคือคุณศรุตเหรอคะ” ชยาภรณ์ตกใจรีบยกมือไหว้แทบไม่ทัน
“ไม่ต้องไหว้ฉันหรอก ตอนนี้มันนอกเวลางาน เอาล่ะตกลงเดี๋ยวฉันจะพาเพื่อนของเธอไปทำแผลที่โรงพยาบาลจากนั้นจะพาไปส่งที่หอพักเธอ ขับมอเตอร์ไซค์กลับไปคนเดียวได้หรือเปล่า”
“ได้ค่ะไม่มีปัญหาเลยมายด์ไปทำแผลกับคุณศรุตนะ เดี๋ยวน้ำจะไปรอที่ห้อง”
“แต่มายด์ไม่อยากให้น้ำขี่มอเตอร์ไซค์ไปคนเดียวนะมันอันตราย”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าเราขี่มาหลายคืนแล้ว เราขี่ไม่เร็วหรอกมายด์ก็รู้นี่”
“มายด์ว่าเราซื้อแค่อุปกรณ์ทำแผลดีมั้ยคะคุณศรุตมายด์ไม่อยากให้คุณเสียเวลา”
“ตอนนี้เธออาจจะยังไม่ได้รู้สึกเจ็บมากนะ แต่ฉันว่าพรุ่งนี้แผลเธอน่าจะต้องระบมไปให้หมอเขาทำแผลสักหน่อยดีกว่าจากนั้นครั้งต่อไปจะทำแผลเองฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ”
“แต่….”
“ทำไมเธอชอบมีข้อแม้จังเลยนะ ฉันว่ารีบไปเถอะนี่มันดึกมากๆ แล้วนะดูสิเพื่อนเธอก็เริ่มง่วงแล้วเหมือนกัน”
“มายด์ไปกับคุณศรุตเถอะนะเดี๋ยวน้ำขับรถไปรอที่ห้อง”
เมื่อสองเสียงยืนยันจะให้เธอไปโรงพยาบาลนลินภัสร์ก็เลยปฏิเสธไม่ได้หญิงสาวเดินตามมาที่รถจากนั้นเขาก็พาเธอไปทำแผลที่โรงพยาบาลซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
