12 เขายังโสด

แม้ว่านลินภัสร์จะพักอยู่คอนโดเดียวกับศรุตแต่หญิงสาวก็ไม่ได้มาทำงานพร้อมกับเขาเพราะกลัวคนที่บริษัทจะรู้ แค่เขาให้มาอยู่ด้วยเธอก็รู้สึกเกรงใจเจ้านายมากๆ เรื่องที่นลินภัสร์ไปอยู่คอนโดของเจ้านายมีเพื่อนสนิทของเธอและนรเทพเท่านั้นที่รู้

วันนี้เป็นวันอาทิตย์นลินภัสร์ชวนชยาภรณ์และวิชัญญาให้มาช่วยเธอเลือกซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าเดินทางสำหรับการไปตามศรุตไปทำงานที่ประเทศเกาหลีในวันหยุดยาวสัปดาห์หน้า

“มายด์จะไปกี่วันเหรอ” วิชัญญาถามเพราะจะได้ช่วยกันเตรียมชุดให้ครบ

“ถ้าตามตารางงานก็ประมาณห้านะ วันแรกที่ไปถึงมันเป็นวันศุกร์เราจะเข้าไปดูโรงงานได้ผลิตเครื่องสำอาง ส่วนวันเสาร์อาทิตย์คุณศรุตบอกว่าจะพาเดินสำรวจร้านเครื่องสำอางต่างๆ ในแหล่งช้อปปิ้งของเกาหลี อีกสองวันที่เหลือก็เข้าไปดูโรงงานต่อ”

“ถ้าดูตามตารางที่มายด์พูด มายด์แทบไม่ได้เที่ยวที่ไหนเลยนะ น่าเสียดายจังอุตส่าห์ไปถึงประเทศเกาหลีแล้วแท้ๆ มายด์ไม่ลองชวนคุณศรุตไปเที่ยวดูสิ” ชยาภรณ์รู้สึกเสียดายแทนเพื่อนที่ได้ไปต่างประเทศแต่ไม่ได้ไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวเลย

“แค่เขาให้เราไปด้วยก็เกรงใจมากแล้ว เลือกชุดกันต่อเถอะนะ”

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องเอาชุดสำหรับใส่ไปดูงานที่โรงงานสามชุดส่วนเสาร์อาทิตย์ที่เขาบอกจะพาไปดูร้านเครื่องสำอาง น้ำว่าแต่งตัวสบายเหมือนวัยรุ่นทั่วไปก็ได้”

“แต่ช่วงที่มายด์ไปเป็นช่วงฤดูหนาวของเกาหลีเลยนะ วิว่าเราไปเลือกเสื้อกันหนาวกันดีกว่านะ”

“จริงๆ แล้วมายด์ไม่อยากจะซื้อเลยเพราะน่าจะได้ใช้แค่ครั้งเดียว เราไปหาร้านเช่าชุดเอาดีกว่าไหม”

“แต่น้ำว่าไม่น่าจะได้ไปแค่ครั้งเดียวหรอกนะ ถ้าเป็นเลขาของก็น่าจะได้ตามเขาไปต่างประเทศอยู่หลายครั้ง”

“วิเห็นด้วยกับน้ำนะ ไหนๆ จะซื้อแล้วก็ซื้อที่มันดีๆ ไปเลยเอาแบบเรียบๆ จะได้ใส่ได้หลายโอกาส”

“ว่าแต่ช้อปปิ้งเยอะขนาดนี้มายด์มีเงินไหม ถ้าไม่มียืมของวิก่อนก็ได้นะแม่วิเพิ่งโอนมาให้เมื่อวาน”

“ไม่เป็นไรหรอกคุณศรุตเขาให้เงินเรามาจัดการเรื่องพาสปอร์ตและซื้อของใช้เตรียมไปเกาหลีอยู่ก้อนหนึ่ง”

“คุณศรุตนี่เขาใจดีมากเลยนะ”

“ใช่ วิรู้สึกว่าเขาจะใจดีกับมายด์มากเกินกว่าความเป็นเจ้านายกับลูกน้องแล้ว หรือว่าเขากำลังจะจีบมายด์กันนะ” วิชัญญาตั้งข้อสังเกตเพราะเท่าที่ฟังแล้วเขาปฏิบัติกับเพื่อนของเธอต่างจากนักศึกษาคนอื่น

“เขาคงไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก ที่เขาให้เงินมายด์มาซื้อเสื้อผ้าก็คงกลัวว่ามายด์จะแต่งตัวกะโปโลทำให้เขาขายหน้าเวลาไปคุยกันต่างหากล่ะ” นลินภัสร์รีบแก้ตัวแทนเจ้านายหนุ่มแต่ในใจก็แอบคิดตามที่เพื่อนพูด

“แต่มันก็น่าคิดนะ ไหนจะพาไปอยู่ที่คอนโด ไหนจะพาไปต่างประเทศคุณศรุตเขาต้องชอบมายด์แน่ๆ เลย” ชญาภรณ์ก็เห็นด้วยกับความคิดของวิชัญญา

“แล้วมายด์ล่ะคิดอะไรกับเขาหรือเปล่า”

“บอกตรงๆ นะมายด์รู้สึกปลื้มเขามากๆ แต่ก็ได้แค่ปลื้มแหละไม่กล้าคิดอะไรกับเขามากหรอก เขาเป็นทั้งเจ้านายเป็นทั้งเจ้าหนี้”

“พูดแบบนี้แสดงว่าแอบชอบเขาอยู่ใช่ไหมล่ะ”

“ยอมก็ได้ มายด์ว่าเขาเป็นเจ้านายที่ทั้งหล่อทั้งใจดีอยู่ด้วยแล้วมายด์รู้สึกอบอุ่นมากๆ แต่วิกัปน้ำห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะมายด์กลัวถ้าคุณศรุตรู้เขาจะไม่พอใจ ถ้าเกิดเขาไม่ยอมให้มายด์ทำงานขึ้นมาคงแย่แน่ๆ” เธอกลัวว่าเรียนจบแล้วจะต้องไปงานทำที่อื่นจึงไม่อยากทำอะไรให้ศรุตไม่พอใจ

“เราสองคนไม่บอกใครหรอกนะ แล้วมายด์ล่ะไม่คิดจะบอกความรู้สึกของตัวเองให้เขาดูมั่งเหรอ”

“มายด์ว่าไม่บอกจะดีกว่ากลัวบอกไปจะทำให้เขาไม่พอใจ”

“แล้วเขามีแฟนหรือมีผู้หญิงที่ไหนไหม”

“ตั้งแต่มายด์ไปอยู่ที่ห้องเขาก็ไม่เคยเห็นเขาพาผู้หญิงมาที่ห้องเลยนะ แต่ช่วงคืนวันศุกร์วันเสาร์ก็เห็นเขาออกไปข้างนอกแต่ก็กลับนอนที่คอนโดตลอด”

“แบบนี้แสดงว่าเขาไม่น่าจะมีแฟนนะมายด์”

“ใช่น้ำก็เห็นด้วยกับวิ ถ้าคุณศรุตเขามีแฟนเขาไม่มีทางพามายด์ไปอยู่ที่คอนโดหรอก”

“นั่นสิ บางทีเขากับมายด์อาจจะมีใจตรงกันก็ได้นะ แต่เพราะสถานะตอนนี้เขาก็เลยไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง แต่สิ่งที่เขาแสดงออกมันก็พอจะเดาได้อยู่ว่าเขาต้องคิดกับมายด์มากกว่านักศึกษาฝึกงานแน่ๆ”

“มายด์ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ แต่วันนั้นที่มายด์ออกไปกินข้าวกับหมอที่รักษายายเขาก็แสดงท่าทีไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่พอมายด์ถามว่าเขาโกรธหรือเปล่าเขาก็บอกว่าไม่โกรธแต่ไม่ชอบให้ใหม่ออกไปไหนค่ำๆ เพราะกลัวว่ามายด์จะเจอกับพี่แบงค์”

“พูดถึงพี่แบงค์แล้วมายด์ได้ข่าวคราวเขาอีกไหม”

“ตั้งแต่วันนั้นเขาไม่เคยโทรมาแล้วเขาไปที่หอไหมล่ะน้ำ”

“น้ำก็ไม่เห็นเหมือนกันนะ สงสัยเพราะเราไปแจ้งตำรวจไว้หรือเปล่าเขาก็เลยไม่มายุ่งกับมายด์อีกถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ดีนะ แล้วพี่ชายของมายด์เขาได้ติดต่อมาบ้างไหม”

“ไม่เลยพี่ไม้เงียบหายไปนานมากๆ เขาคงไม่กลับมาเมืองไทยแล้วและ เพราะกลับมาก็มีแต่เจ้าหนี้รอทวง”

“แล้วมายด์ไม่กลัวเจ้าหนี้คนอื่นๆ ของพี่ไม้เหรอ”

“ไอ้กลัวมันก็กลัวอยู่ แต่ตอนนี้มายด์พักอยู่กับคุณศรุตก็เลยรู้สึกปลอดภัย มายด์ไม่ได้ไปทำงานกลางคืนแล้วก็คงยากที่คนอื่นจะตามหาตัวเจอ”

“คุณศรุตพูดเรื่องที่จะให้มาย้ายไปอยู่หอพักของพนักงานบ้างหรือเปล่า”

“เขาบอกว่าช่วงนี้ที่หอพักของพนักงานไม่มีว่างเลย”

“ผิดแล้วในมายด์ พี่หัวหน้าเราบอกว่าตอนนี้ห้องพักของพลังงานว่างอยู่หลายห้องเลยเพราะมีพนักงานที่เป็นแฟนกันก็เลยย้ายออกไปอยู่ด้วยกันหลายคู่”

“น้ำว่าที่คุณศรุตเขาทำแบบนี้เพราะเขาชอบมายด์และอยากให้มายด์อยู่ใกล้ๆ”

“ยังไงน้ำก็คิดว่ามายด์กับคุณศรุตใจตรงกัน เท่าที่น้ำได้คุยกับเขามาหลายครั้งทำให้น้ำรู้สึกได้เลยว่าผู้ชายคนนี้มีทัศนคติที่ดีเขาโตเป็นผู้ใหญ่และน้ำว่าเหมาะสมกับมายด์มากๆ เลยนะ”

“มายด์ไม่กล้าคิดอะไรกับเขาหรอกกลัวผิดหวังน่ะ”

“อย่าพึ่งคิดอะไรมากเลยนะมายด์ด์ วิว่าตราบใดที่เขายังให้มายด์อยู่คอนโดของเขา นั่นก็แสดงว่าเขาไม่ได้มีแฟนหรือคบกับผู้หญิงคนอื่นอยู่”

“มายด์ก็อยากให้เขาโสดไปแบบนี้ตลอด”

“ถ้าอยากรู้ความรู้สึกของเขาว่าเขาคิดยังไงกับเรา มายด์ต้องหาโอกาสใกล้ชิดเขามากขึ้นนะ” วิชัญญาเสนอ

“ผู้ชายอย่างคุณศรุตนะหายากมากๆ เลยนะทั้งหล่อทั้งจิตใจดีแบบนี้ถ้ามายด์ได้เป็นแฟนก็น่าจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆ”

“ยิ่งน้ำกับวิทย์พูดแบบนี้มันทำให้มายด์รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะไปจับผู้ชายยังไงก็ไม่รู้”

“อย่าคิดยังงั้นสิมายด์น้ำว่าผู้ชายเขายินดีให้มายด์จับมากกว่าถ้าอย่างนั้นคงไม่พามายด์ไปอยู่ที่คอนโดหรอกนะ”

“ถ้ายังไงช่วงไปเกาหลีก็มีโอกาสใกล้ชิดกันมากๆ มายด์ลองเปิดใจมองเขาแล้วอาจจะเห็นความรู้สึกที่เขาแสดงออกมาก็ได้”

“มายด์จะพยายามดูก็แล้วกันนะ แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขามายด์ก็ไม่ค่อยกล้าสบตาเท่าไหร่ ใจมันเต้นแรงมายด์กลัวเขาจะรู้ว่ามันแอบชอบเขาอยู่” นลินภัสร์บอกเพื่อนไปตามที่ตนเองรู้สึกเพราะยิ่งได้อยู่ใกล้ศรุตมาเท่าไหร่หัวใจของเธอก็เริ่มหวั่นไหวและเต้นแรงทุกครั้ง