บท
ตั้งค่า

11 เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะ

ศรุตพานลินภัสร์มาทานอาหารที่ร้านไม่ห่างจากคอนโดมากนัก เมื่อทานอาหารเสร็จเข้าก็พาหญิงสาวไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผลที่เข่า

ชายหนุ่มนั่งรออยู่นอกห้องขณะที่เธอเข้าไปล้างแผล เมื่อทำแผลเสร็จแล้วขณะที่นลินภัสร์ไปรับอุปกรณ์ทำแผลและเดินกลับมายังจุดที่ศรุตนั่งอยู่ แต่ยังเดินมาไม่ถึงหญิงสาวก็บังเอิญได้เจอกับหมอคนหนึ่งที่เคยรักษาคุณยายของเธอเมื่อหลายเดือนก่อน

“สวัสดีค่ะคุณหมอ”

“สวัสดีมายด์ เป็นอะไรทำไมมาโรงพยาบาลล่ะ”

“มายด์หกล้มมีแผลนิดหน่อยค่ะ แล้วคุณหมอล่ะคะมาทำไมที่นี่”

“ผมมาออกตรวจที่นี่ แล้วเป็นยังไงบ้างตอนนี้สบายดีใช่ไหม”

“มายด์สบายดีค่ะ”

“เราไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้วใช่ไหม”

“ก็ตั้งแต่งานศพคุณยาย ขอบคุณคุณหมอมากๆ นะคะที่ช่วยดูแลคุณยายตลอดแล้วยังไปร่วมงานคุณยายด้วย”

“ไม่เป็นไรหรอกมันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว ว่าแต่มายด์เถอะ ตอนนี้สภาพจิตใจดีขึ้นแล้วใช่ไหม”

“ดีขึ้นแล้วค่ะ มายด์รู้ว่าเกิดแก่เจ็บตายมันเป็นเรื่องธรรมดาแต่ช่วงนั้นก็แย่เหมือนกันค่ะ”

“ผมว่าหน้าตามายด์ดูสดใสขึ้นมาก”

“มายด์ทำใจได้แล้วค่ะ”

“แล้วนี่ทำแผลเสร็จแล้วจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า”

“ค่ะมายด์จะต้องรีบกลับเลย คุณหมอมีอะไรหรือเปล่า”

“อยากจะชวนมากินข้าวด้วยกันสักมื้อน่ะ มายด์ยังใช้เบอร์เดิมใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ”

“ถ้ายังไงวันไหนผมว่างผมจะโทรหานะ”

“ได้ค่ะ ถ้างั้นมายด์ไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” นลินภัสร์ยกมือไหว้คุณหมอวัยกลางคนก่อนจะเดินไปหาศรุตที่นั่งรออยู่บนเก้าอี้หน้าห้องทำแผล”

“ไปกันเถอะค่ะคุณศรุต”

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ”

“เมื่อกี้เธอคุยกับใครเหรอมายด์” ศรุตถามหลังจากขับรถออกมาจากโรงพยาบาล

“เขาเป็นคุณหมอที่เคยรักษาคุณยายของมายด์ค่ะ”

“ดูเธอสนิทกับเขานะ”

“ก็นิดหน่อยค่ะ เราเจอกันทุกวันตอนที่ยายป่วยแต่ตั้งแต่ยายเสียก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย คุณหมอเขาเลยจะชวนมายด์ไปทานข้าวค่ะ”

“แล้วเธอตอบตกลงเขาหรือเปล่าล่ะ”

“มายด์ยังไม่ได้ตอบตกลงหรอกค่ะ หมอเขาจะโทรมาหาใหม่อีกที”

“เขามีเบอร์โทรศัพท์เธอด้วยเหรอ”

“มีค่ะ ตอนนั้นคุณยายไม่สบายมายด์ต้องไปเรียนเขาก็จะคอยโทรบอกอาการของยายให้รู้ค่ะ”

ศรุตฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ เพราะปกติแล้วหมอส่วนใหญ่จะไม่โทรรายงานอาการของคนไข้ให้ญาติทราบนอกจากทางญาติจะโทรมาติดต่อและส่วนใหญ่คนที่จะตอบคำถามก็มักจะเป็นพยาบาลประจำวอร์ดเท่านั้น

เขามั่นใจเลยว่าคุณหมอหนุ่มคนนั้นกำลังจะจีบนลินภัสร์อย่างแน่นอนและดูท่าทางแล้วนลินภัสร์เองก็ชื่นชมคุณหมอคนนั้นมากอยู่เหมือนกัน

“แล้วถ้าถึงวันที่เขาโทรจริงๆ เธอจะออกไปทานข้าวกับเขาหรือเปล่าล่ะ”

“ก็ต้องดูก่อนค่ะว่ามายด์ว่างหรือเปล่า แต่จริงๆ มายด์ก็อยากออกไปทานข้าวกับเขานะคะ อยากเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อเป็นการตอบแทนที่เขาช่วยดูแลคุณยายอย่างดี”

“ดูเหมือนเธอจะชื่นชมหมอคนนี้มากๆ นะ”

“ใช่ค่ะมายด์ชื่นชมเขามากๆ เขาเป็นหมอที่เก่งและใจดี แต่มายด์ไม่ได้คิดอะไรกับเขาเป็นอย่างอื่นเลยนะคะ ถึงแม้เขาจะหล่อและใจดีมากๆก็เถอะ”

“ทำไมถึงไม่คิดอะไรกับเขาล่ะ ฉันว่าเขาหล่อและดูดีมากๆเลยนะ”

“มายด์ไม่เถียงหรอกค่ะ ว่าเขาหล่อและดูดีแต่เขาไม่เหมาะสมกับมายด์เลยสักนิด”

“เพราะอะไรถึงไม่เหมาะสมล่ะมายด์ เธอก็สวยเขาก็หล่อดูเหมาะสมกันดีนะ ถ้าหากเขาจะมาจีบเธอก็น่าจะเปิดโอกาสให้เขา”

“คุณศรุตก็พูดไปเรื่อยใครเขาจะมาจีบเด็กกะโปโลอย่างมายด์กันคะ”

“เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะมายด์ อีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบเธอกำลังเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ แล้ววัยนี้บางคนก็เริ่มจะมีแฟนมีครอบครัวหรือที่เธอไม่สนใจคุณหมอคนนั้นเพราะเธอมีแฟนอยู่แล้ว”

“ตอนนี้ไม่มีค่ะ”

“หมายถึงแต่ก่อนมีเหรอ”

“ใช่ค่ะ มายด์เคยมีแฟนค่ะ เขาเป็นรุ่นพี่เรียนอยู่คณะวิศวะแต่ก็เลิกกันไปนานแล้ว จากนั้นใหม่ก็ไม่มีแฟนอีกเลย”

“เพราะอะไรล่ะ”

“เพราะว่ามายไม่อยากเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระน่ะสิคะ ไหนจะต้องทำงานพิเศษ ไหนจะต้องรีบเรียนให้จบ มายด์ก็เลยคิดว่าไม่มีแฟนน่าจะดีกว่า”

“แต่ตอนนี้เธอกำลังจะเรียนจบแล้วนะ”

“ตอนนี้ยิ่งไม่อยากมีแฟนไปใหญ่เลยค่ะ”

“ทำไมล่ะ”

“ก็มายด์เป็นหนี้มากถึงสี่แสนใครที่ไหนเขาจะมาคบคุณเป็นหนี้อย่างมายด์ล่ะคะ”

“ฉันว่าเธอคิดมากเกินไปแล้วนะ คนเราถ้าคบกันด้วยใจเรื่องเงินทองก็ไม่ใช่ปัญหาเลย”

“เพราะคุณศรุตมีเงินทองมากมายก็เลยไม่คิดว่าตรงนี้มันไม่ไม่ใช่ปัญหา แต่สำหรับคุณที่เขาไม่มีเรื่องเงินมันเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ”

“แล้วถ้าเกิดเธอยังใช้หนี้ไม่หมด เธอไม่อยู่เป็นโสดไปตลอดเลยเหรอมายด์”

“ใช่ค่ะมายด์คิดว่าจะเริ่มเปิดใจมีแฟนอีกครั้งหลังจากที่มายด์ใช้หนี้คุณศรุตหมดแล้ว”

“มันอีกตั้งหลายปีเลยนะ”

“หลายปีก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ”

“เธอแน่ใจเหรอว่าตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดจริงๆ”

“แน่ใจค่ะ ตราบใดที่มายังใช้หนี้ไม่หมดมายด์จะไม่มีแฟน”

“แต่เธอจะไม่บอกเรื่องหนี้กับเขาก็ได้นะมายด์”

“มายด์ไม่อยากปิดบังค่ะ อีกอย่างถ้ายังเป็นหนี้อยู่การใช้จ่ายต่างๆ ก็ต้องคิดให้รอบคอบขึ้น แต่การมีแฟนมันต้องออกไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ มายด์อยากเก็บเงินใช้หนี้มากกว่าค่ะ”

“ดูเหมือนฉันจะทำให้เธอลำบากนะ”

“ไปลำบากหรอกค่ะยังไงมายด์ก็เต็มใจใช้หนี้ เพราะถ้ายายรู้ยายคงไม่สบายใจมากๆ แน่ค่ะ”

“ฉันก็อยากช่วยเธอนะมายด์ เอาแบบนี้ไหมล่ะฉันจะให้เงิน ไปใช้หนี้คืนบริษัทแล้วเธอค่อยมาผ่อนที่ฉันดีไหม”

“มันก็ไม่ต่างกันเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นหนี้บริษัทหรือเป็นหนี้คุณศรุตเจ้าหนี้ก็คือคนคนเดียวกัน คุณศรุตไม่ต้องทำให้มันยุ่งยากหรอกค่ะ มายด์ใช้กับบริษัทก็ได้”

“เธอไม่กลัวคนอื่นในบริษัทจะรู้เรื่องหนี้ของเธอเหรอ เพราะถ้าหากเธอมาเริ่มงานที่นี่ก็ต้องทำเรื่องไปให้ฝ่ายบัญชีหักเงินเดือนของเธอ”

“คนอื่นรู้ก็เรื่องของคนอื่นสิคะ”

“เธอจะไม่อายใช่ไหม”

“จะต้องอายทำไมคะ ถ้ามายด์เอาเงินไปแล้วไม่ยอมใช้หนี้นั่นต่างหากที่ต้องอายค่ะ”

“เธอนี่มองโลกในแง่ดีเหมือนกันนะ” ศรุตรู้สึกว่าการได้คุยกับนลินภัสร์นั้นทำให้เขาได้พลังงานบวกมาจากตัวเธอมากๆ

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel