ขังรักดรุณี

“อ่าส์”

เสียงครางหอบกระเส่าต่ำลึกราวสัตว์ป่าถูกทำร้ายของบุรุษเรือนกายสูงใหญ่ที่กำลังคร่อมทับเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้นบ่งบอกถึงความพึงพอใจสูงสุดยามได้ซุกไซ้กายเย้ายวนที่ไร้สิ่งปกปิด แม้ภายในห้องนอนมันจะมืดมิดมีเพียงแสงไฟส่องสว่างแค่เพียงรำไรก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการลิ้มรสกวางสาวเนื้อหวานที่นอนระทดระทวยอยู่ใต้ร่าง กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งเมื่อจ้วงจูบสอดรัดดูดดึงเรียวลิ้นหวานฉ่ำปนขมหน่อยๆเหมือนยากระตุ้นชั้นดีให้เลือดลมเดินเดือดพล่าน ยิ่งจูบยิ่งไม่อยากปล่อยให้เป็นอิสระกระทั่งลมหายใจเจ้าหล่อนเริ่มติดขัดเลยยอมถอยเปลี่ยนมาซุกไซ้ขบเม้มซอกคออ่อนนุ่มแทน มือคู่ใหญ่คว้าเต้าหยุ่นได้ก็นวดเคล้นอย่างลำพองแล้วค่อยๆเลื่อนใบหน้าลงมาซุกกลางร่องอกอวบนวลสล้างหลังจากพอใจกับความหอมกรุ่นกลิ่นเฉพาะตัวของซอกคอเล็กสีน้ำผึ้ง จมูกโด่งคมสันก็ไม่น้อยหน้ากดคลอเคลียสูดดมความหอมรวยรินเข้าปอดให้ได้มากที่สุด พลางคลุกเคล้าถูไถไรหนวดจางๆจนแดงปื้นเรียกเสียงครางยาวเป็นระยะ

แขนเรียวเสลาถูกจับยกขึ้นเหนือศีรษะตราตรึงไว้ด้วยมือเพียงแค่ข้างเดียว สายตาคมกวาดมองอย่างชื่นชม ยามร่างแน่งน้อยบิดตัวมันช่างยั่วยุตัณหาได้ดีเหลือเกิน ปากอุ่นเกือบร้อนแตะเหนือแอ่งชีพจรบนเนินอกข้างซ้ายแล้วย้ายตำแหน่งมาแถวรักแร้ขาวนวลเนียนน่าสัมผัส กดปากจุมพิตอย่างไม่นึกรังเกียจแต่อย่างใดเพราะมันทั้งหอมและสะอาดเกินกว่าจะปล่อยผ่านไปเฉยๆได้ ลิ้นสากตวัดเลียจนเปียกชื้นหนำใจ คนเมามันมีดีอยู่ตรงนี้ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่ห้ามปรามแต่โดยส่วนมากเขาไม่นิยมมีเซ็กส์กับคนไม่ได้สติหรอก มันไม่เร้าอารมณ์ ไม่สุดโต่งเหมือนตอนมีสติกันทั้งสองฝ่าย แต่เชื่อมั่นว่าอีกประเดี๋ยวคนเมามายก็ต้องได้สติขึ้นมาเมื่อโดนรุกอย่างหนักเช่นนี้

“อือ” เสียงหวานครางประท้วงเมื่อเริ่มรำคาญ มือไม้ปัดป่ายพร้อมผลักไสสิ่งที่กำลังรบกวนอยู่ในขณะนี้ให้ออกห่าง จะพลิกตัวหนีก็มีคนตรึงแขนเอาไว้ ใบหน้าจึงนิ่วลงอย่างขัดใจแม้จะไม่รู้ว่ากำลังเกิดเหตุการณ์อะไรกับตนเองอยู่ก็ตาม

“ขอฉันดูดนมเธอจริงๆจังๆหน่อยนะคนสวยเพราะมันยั่วกิเลสฉันมานานมากแล้ว” เสียงทุ้มติดสั่นพร่าขออนุญาตเจ้าของเต้างามสล้างอย่างไม่เป็นทางการและไม่มัวรีรอให้เสียเวลาอ้าปากได้ก็งับลงบนเม็ดเล็กสีหวานทันที ยิ่งดูดยิ่งติดใจจนยากจะปล่อยผ่าน ใช่ว่าไม่เคยกินนมสดๆจากเต้าแต่ไม่เคยกินของใครแล้วมันให้ความรู้สึกดีเช่นนี้มาก่อน

ปากหยักลึกขยอกกลืนกินเต้างามเข้าไปเกินครึ่งจนแก้มสากตอบ อีกข้างก็ไม่ยอมปล่อยให้มันเกิดอาการน้อยใจ บีบเคล้นปลิ้นง่ามนิ้วทั้งห้าพลางเขย่าให้มันกระเพื่อมเด้งดึ๋งสะบัดไปมา อิ่มจากอีกข้างก็สลับมาข้างที่ยังไม่ได้กิน

“ฮือ” เสียงครางคล้ายสะอื้นและมีอาการเกร็งต่อต้านเมื่อถูกรุกรานหนักขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาคู่หวานฉ่ำหรี่ปรืออย่างคนสติไม่เต็มร้อยเอียงคอมองแล้วนิ่วหน้าเมื่อเจ็บแปลบบริเวณยอดอก เงาตะคุ่มๆเหนือร่างกายมันคือตัวอะไร นี่มันความฝันหรือความจริงกันแน่ แต่ถ้าเป็นความฝันทำไมมันเหมือนจริงอย่างนี้

“ชู่ ไม่มีอะไรต้องกังวลเลยสักนิด ทำตัวให้ผ่อนคลายสบายๆเข้าไว้ นั่นแหละแบบนั้น นอนนิ่งๆ” เอื้อมมือขึ้นไล้แก้มนุ่มเป็นการปลอบประโลม พอเห็นว่านิ่งสงบดังเดิมก็อ้าปากงับเม็ดบัวที่แข็งเป็นไตอย่างเชิญชวนให้ลิ้มรส

นัยน์ตาคมกริบเหลือบขึ้นมองใบหน้าเรียวสวยทั้งที่ปากยังคงดูดนมสดจากเต้าที่คุณภาพเต็มเปี่ยม พลางสังเกตอาการอยู่เงียบๆโดยไม่ปริปากพูดอะไรอีก และแล้วร่างกายเย้ายวนงดงามสะคราญตาก็เริ่มขยับตัวอย่างอึดอัดอีกครั้ง

‘ในที่สุดเธอก็เริ่มรู้สึกตัวจริงๆจังสักที’

ไม่นี่ไม่ใช่ความฝัน เงาตะคุ่มๆที่เห็นลางๆไม่ชัดมันคือร่างกายของผู้ชาย มือสั่นแตะแผ่นหลังเต็มตึงที่ปราศจากเสื้อแล้วรีบชักมือกลับในทันทีพลางลูบคลำเนื้อตัวของตัวเองบ้างซึ่งมันก็ไม่ต่างจากคนๆนี้เลย นี่มันเรื่องอะไรกันทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่และมีสภาพเปล่าเปลือยไร้เสื้อผ้าแบบนี้ พลันก้อนแข็งๆก็แล่นจุกขึ้นมาตรงลำคอจนตีบตัน อาการเมามายแทบจะหายเป็นปลิดทิ้งโดยไม่ต้องพึ่งสิ่งแก้แฮงค์

“อย่าทำอะไรฉันเลย ได้โปรดเถอะนะ ฉะ...ฉันกลัว ฮือ กลัวจริงๆ ขะ...ขอร้อง...ฉันขอร้อง” มือเล็กดันไหล่หนาสุดกำลัง สติที่มีน้อยนิดกำลังบอกให้รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังจะถูกข่มขืนน้ำตารินไหลออกมาอย่างน่าเวทนา ใบหน้าสวยแต่เศร้าหมองจนน่าใจหายส่ายสะบัดผมกระจัดกระจาย

“อย่าร้องไห้มันไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด เซ็กส์ใครๆบนโลกเขาก็ปรารถนาอยากมีกันทั้งนั้น ทำอย่างกับว่าเธอไม่เคยมีมาก่อนอย่างนั้นแหละคนสวย เลิกเศร้าแล้วมามีความสุขกันดีกว่า” คายเม็ดบัวสีหวานแล้วโน้มหน้าเข้าไปจูบกลีบปากบวมเป่งเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจเจ้าหล่อน มืออีกข้างเลื่อนลงสู่ใจกลางความสาวที่เขามีโอกาสได้เห็นเพียงเลือนลาง ตะปบตะโปมหนักมือเพื่อให้เกิดความเสียวซ่านมากที่สุดเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับขั้นต่อไป

ไม่ เธอไม่เคยมีเซ็กส์มาก่อนอย่างที่เขากล่าวหา ไม่เคยมีจริงๆ ครวญครางเสียงสั่นสะอื้นในอกอย่างอดสูเมื่อไม่สามารถพูดมันออกมาได้เพราะปากถูกครอบครองเหนียวแน่นจนรู้สึกเจ็บร้าวระบมไปหมด พยายามรวบรวมเรียวแรงใช้มือดันผลักไสดันไหล่หนาให้ออกห่างเท่าไหร่เขาก็ไม่สะทกสะเทือนเลยแม้แต่น้อย โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกับเธอทำไมถึงได้โหดร้ายยิ่งนัก ร่างกายคล้ายไม่มีเรี่ยวแรงมันอ่อนปวกเปียกจนน่าใจหาย สติพร่าเลือนลงเต็มทน หัวหมุนเคว้งคว้างและอยู่ๆมันก็เหมือนจิตวิญญาณถูกกระชากอย่างป่าเถื่อน

“กรี๊ดดดดด เจ็บ ไม่ พะ...พอแล้วได้โปรด ฮึก! อย่าทำ...อย่าทำกับฉันอย่างนี้” เสียงกรีดร้องดังกึกก้องอย่างตกใจพร้อมคำอ้อนวอน ร่างกายอรชรบิดตัวดิ้นเร่าๆเมื่อความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่ราวมีเข็มนับร้อยเล่มกำลังทิ่มแทงอย่างไม่ปราณีทั้งแสบทั้งตึงตรงกึ่งกาย หยาดน้ำตาไหลรินเต็มใบหน้า สองมือน้อยทั้งทุบทั้งหยิกข่วนหลังหลังกว้างเต็มตึงเป็นพัลวัน

“โอ ฉันเป็นคนแรกของเธองั้นเหรอ” ครางอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองเป็นคนได้ความสาวนี้มาเป็นคนแรก

ด้วยความที่ใส่เข้าไปโดยไม่ได้คำนึงถึงสิ่งใดทำให้เยื่อบางๆขาดสะบั้นอย่างโหดร้าย ไม่มีความอ่อนโยนค่อยเป็นค่อยไปเพราะคิดว่าคนใต้ร่างคงไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แต่มันผิดคาด ยิ่งร่างเล็กดีดดิ้นทุบตีความรู้สึกผิดก็เริ่มถาโถมเข้ามา ริมฝีปากหยักจุมพิตหน้าผากเกลี้ยงนูนซ้ำๆโดยไม่ได้ขยับท่อนล่างที่เชื่อมต่อกันอย่างเหนียวแน่นพลางกระซิบถ้อยคำปลอบโยนให้หายจากอาการตกใจ แต่มันกลับไม่ง่ายเลยสักนิดสำหรับคนที่โดนกระทำ

“ออกไปจากตัวฉัน ได้โปรดเถอะ ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น สงสารฉันได้ไหมคะ” อ้อนวอนเสียงสั่นระริก ขอบตาร้อนผ่าวราวกับว่ามันกำลังจะระเบิดในไม่ช้า สิ่งแปลกปลอมที่มันอัดอยู่ในร่างกายก็ทำร้ายเธอให้ปวดร้าวอย่างแสนสาหัส ทำไมเสียงอ้อนวอนของเธอถึงไม่ได้รับการเห็นใจจากคนๆนี้เลย เขามีหัวใจรึเปล่าถึงได้ย่ำยีคนไม่มีทางสู้ให้ป่นปี้ไม่เหลือศักดิ์ศรีเช่นนี้

“ฉันจะทำช้าๆก่อนตกลงไหม มาถึงขนาดนี้แล้วฉันคงไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปโดยที่ไม่สานต่อให้เสร็จเด็ดขาด โปรดอภัยให้ฉันด้วยเถิดนะคนสวย จะทุบจะตีฉันก็ไม่ว่า” เขาไม่มีวันใจดีแล้วยกเลิกเรื่องที่กำลังค้างคาทั้งหมดในตอนนี้อย่างแน่นอนต่อให้ฟ้าถล่มหรือแผ่นดินจะทลายไปตรงหน้าก็ตาม พอยิ่งรู้ว่าได้เป็นคนแรกที่ชำแรกเข้าไปจนทำลายเส้นบางๆก็ยิ่งฮึกเหิมเป็นพิเศษ ทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องมีครั้งแรกเสมอแล้วมันจะผ่านพ้นไปด้วยดี สะโพกแกร่งเริ่มต้นขยับด้วยความยากลำบากเมื่อมันรัดแน่นและตอดรัดจนทรมาน สร้างความคุ้นเคยไม่นานมันก็สามารถเข้ากันด้วยดี

“ไอ้คนชั่ว ไอ้เลว ไอ้คนจิตใจต่ำช้า ทำฉันทำไม แกข่มขืนฉันทำไม โอ๊ย!” บริภาษด่า ดวงตาบวมเป่งแดงก่ำ แต่คนที่ตั้งหน้าตั้งตาถาโถมเรี่ยวแรงกระแทกก็ไม่เหลียวแล ต่อให้ด่ามากกว่านี้เขาก็ไม่ว่าอะไรหรอกเพราะไม่อยู่ในโหมดที่จะสนใจอย่างอื่น

“อ่าส์ แบบนี้ฉันเอาเธอได้ทั้งคืนเลยแม่สาวพรหมจรรย์แสนหวาน โอว ของเธอแน่นเปรี๊ยะจนกดแทบไม่เข้าเลย มันดีสุดๆไปเลยรู้ไหม” มันไม่ง่ายเลยที่จะขยับเพื่อเติมเต็มให้ที่ลึกสุดในแต่ละครั้ง พลันก็กัดฟันกดแก่นกายลงไปสุดแรงจนมันอัดแน่นกับความอ่อนนุ่มที่กำลังตอดรัดปวดหนึบเสียงดังพลั่ก ฝังจมลึกมิดด้าม

“มันเจ็บ อะ...โอย ฮึก” ส่วนกลางหว่างขาเจ็บแปลบราวกับถูกผ่าลงตรงกึ่งกลางกายอย่างรุนแรง เธอพยายามดิ้นพลางยกสองมือจับขยุ้มผมดึงทึ้งสุดกำลัง ทั้งดิ้นทั้งทุบจนเจ็บมือไปหมดก็ไม่อาจห้ามปรามผู้ชายคนนี้ได้

“เธออย่าขยับตัวหนีฉันสิ นอนนิ่งๆเดี๋ยวอีกสักพักมันก็จะดีขึ้นเอง ยิ่งเธอต่อต้านมันจะยิ่งเจ็บรู้ไหมคนสวย และมันก็ทำให้ฉันยากต่อการควบคุมตัวเองด้วย” กระซิบบอกเสียงสั่นพร่าแววตาเต็มไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความปรารถนา ต่อให้เอาช้างมาฉุดทั้งโขลงก็ไม่ยอมหยุดเด็ดขาดมาถึงขนาดนี้แล้ว

มือใหญ่เอื้อมมาคว้าเอาเต้านมอวบขาวขยำขยี้จนแทบแหลกเหลวคามือเพื่อช่วยเบี่ยงเบนความสนใจ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ลอดลงไปบีบบี้ตุ่มกระสันด้านล่าง คนถูกกระทำหลับตาปี๋เบือนหน้าไปมาเมื่อถูกจู่โจมจุดเสียวพร้อมกันพยายามหักห้ามใจไม่ให้มีอารมณ์ร่วมไปกับมันแต่ทำไมมันทำได้ยากเหลือเกิน

“ฮึก” ธรรมชาติของสาววัยกำดัดที่ยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนทำให้ร่างกายของเธอตอบสนองมันอย่างง่ายดาย หัวนมชมพูอ่อนลุกชูชันสั่นระริกจนนึกเกลียดตัวเอง แรงต่อต้านก็เริ่มถดถอยลงเรื่อยๆเมื่อไม่อาจต้านทานได้

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่อาวุธแห่งการสืบพันธ์กระแทกกระทั้นเข้าใส่กายสาวฟิตกระชับที่ทั้งตอดและดูด ที่รับปากว่าจะเริ่มจากช้าๆทำได้แค่ไม่เท่าไหร่ก็ต้องมีอันผิดสัญญาเพราะไม่อาจยับยั้งชั่งใจตัวเองได้เพราะแม่กวางสาวเล่นเคี้ยวอร่อยจนติดใจ

นาฬิกาบอกเวลาว่า ณ ขณะนี้เป็นเวลาเกือบเก้าโมงเช้าแล้วแต่ก็ไม่อาจทำให้ร่างคุดคู้กลางเตียงมีปฏิกิริยาใดๆนอกจากอาการสั่นสะอื้น ความสาวที่เก็บรักษามาตลอดยี่สิบสี่ปีเต็มถูกมัจจุราชเลวทรามต่ำช้าเกินกว่าจะเป็นมนุษย์คนหนึ่งพรากมันออกจากเธออย่างโหดร้ายป่าเถื่อน สภาพร่างกายตอนนี้บอบช้ำไม่ต่างจากคนเจ็บจวนเจียนตายสักเท่าไหร่ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลรินต่อเนื่องอย่างไม่ขาดสายตั้งแต่ลืมตาตื่น ความว่างเปล่าภายในห้องนอนที่คาดเดาว่าน่าจะเป็นคอนโดหรือโรงแรมไม่มีใครนอกจากเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น ทุเรศตัวเองสิ้นดีที่ต้องมาเสียตัวให้กับใครก็ไม่รู้ เพราะความเมาขาดสติแท้ๆที่ทำให้เธอต้องมาพานพบกับเหตุการณ์ร้ายๆเช่นนี้

“ดื่มเลยๆ”

“แต่ฉันคออ่อนพวกแกก็รู้” เสียงอ่อยเมื่อแรงเชียร์ยังดังต่อเนื่อง

“เอาน่านานๆที งานวันเกิดฉันทั้งทีแกจะดื่มแต่น้ำผลไม้หรือน้ำเปล่าได้ยังไงล่ะริน ผสมเหล้าจางมากไม่ต้องห่วงหรอก” ยัดแก้วใบขนาดย่อมใส่มือเพื่อน

“เออๆ แค่แก้วเดียวนะยะ” กระดกเข้าปากแล้วทำหน้าแหยพร้อมมีเสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อหมดแก้ว

“เยี่ยมเลยดาริน”

นั่นแหละคือความทรงจำที่จำได้ก่อนเกิดเหตุการณ์เลวร้ายในครั้งนี้แล้วหลังจากนั้นมันเกิดอะไรขึ้นเธอก็ไม่รู้แล้วกระทั่งถูกผู้ชายใจทรามลากมาปู้ยี่ปู้ยำจนไม่หลงเหลือความภาคภูมิใจไว้ให้กับคนรักในอนาคตอีกต่อไป

ร้องไห้จนหนำใจก็ค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นเมื่อคิดว่าไม่สมควรนอนเสียใจอยู่ที่นี่ เผื่อไอ้คนที่มันย่ำยีจะย้อนกลับมาอีก เท้าเปลือยเปล่าทั้งสองข้างหย่อนลงบนพื้นข้างเตียงอย่างยากลำบาก แข้งขาอ่อนแรงจนน่าโมโห กว่าจะยืนหยัดลุกขึ้นมาได้ต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่าห้านาที พลางดึงผ้าห่มผืนใหญ่ที่ใช้คลุมนอนมาพันกายอย่างทุลักทุเล ยังไม่ทันจะก้าวขาไปไหนเข่าก็ทรุดฮวบจนล้มลงนั่งกองกับพื้นบวกกับความร้าวระบมด้วยยิ่งทำให้มันไม่เป็นไปตามต้องการ

กว่าจะรวบแรงขึ้นยืนอีกครั้งได้ต้องกลั้นใจฝืนทนความเจ็บปวดทั้งกายและใจพาร่างกายสะบักสะบอมเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะลาจากวันคืนที่แสนโหดร้ายกับผู้ชายที่เธอไม่รู้ว่าเป็นใครใบหน้าหล่อร้ายที่เธอได้เห็นเพียงลางๆแต่มันกลับจำได้ฝังใจ ไอ้คนเฮงซวย!

ประเดิมตอนแรกก็กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกล แต่เชื่อเถอะค่ะว่ามันไม่ใช่มาม่าชามโต เน้นแซบนัวค่า