ตอนที่6 แผนร้ายในใจ

และแล้วกำหนดการเดินทางไปประจำการที่ค่ายทหารของจูหยวนจางก็มาถึง

พรุ่งนี้แล้วสินะ... หลิวหลีคิดในใจขณะนั่งมองจูหยวนจางเก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางอยู่ที่ตั่งตรงโต๊ะไม่ห่างจากชายหนุ่มมากนัก

"ท่านพี่" หลิวหลีอดใจเอาไว้ไม่ได้จึงเอ่ย "ให้ข้าช่วยเตรียมของนะเจ้าคะ"

จูหยวนจางเพียงปรายตามองหลิวหลีเพียงอึดใจก่อนเบี่ยงตัวหลบออกไปให้หญิงสาวได้เข้าไปจัดการกับข้าวของเครื่องใช้ของตน โดยที่เขายืนมองและคอยบอกกล่าวว่าต้องเตรียมอะไรอย่างไร

หลิวหลีทำตามคำของจูหยวนจางทุกอย่างด้วยความคล่องแคล่วว่องไวพลางจดจำทุกรายละเอียดเอาไว้ว่าสิ่งใดบ้างที่ต้องเตรียมไปสำหรับอาศัยอยู่ในค่ายทหาร

ทุกอย่าง

นางจำได้

ทั้งหมด…

จูหยวนจางยังคงยืนจับจ้องมองไปที่ร่างระหงของผู้เป็นภรรยาที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการจัดเตรียมข้าวของ พลางคิดในใจ

พรุ่งนี้แล้วสินะที่เขาจะต้องเดินทาง

อา...

เขาต้องทำอะไรสักอย่างกับภรรยาของเขา

เพื่อที่นางจะได้เฝ้ารอเขาอย่างทรมาน

ให้สมกับที่นางบังอาจมาผูกมัดเขา

นางบังอาจผูกมัดเขาด้วยสมรสพระราชทานบ้าๆนี่…

เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วยาม

"เอาล่ะ!เสร็จแล้ว" หลิวหลีกล่าวออกมาเบาๆขณะจ้องมองไปที่สัมภาระของสามี นางกำลังประมวลผลทุกสิ่งอย่างเอาไว้ในหน่วยความจำพร้อมทำไม้ทำมือนับแต่ละสิ่งอย่างถ้วนถี่โดยมิได้สนใจใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาจากทางด้านหลัง

"คืนนี้..." จูหยวนจางเอ่ยขึ้นเบาๆด้วยประโยคที่คนฟังถึงกับขนลุก "เราควรนอนแต่หัวค่ำนะ เมียรัก"

“หือ...”

ประโยคนั้นทำหลิวหลีถึงกับชะงักงันตัวเกร็งแข็งทื่อเป็นท่อนไม้อยู่เบื้องหน้าของจูหยวนจาง

เขา...

เขาว่าอะไรนะ?

หลิวหลีถึงกับตาโต

กิริยาของหลิวหลีทำจูหยวนจางนึกขันอย่างสาแก่ใจ

ยัง

ยังไม่หมด

ยังมีอีก

เขาจะทำให้นางลืมเขาไม่ลงตลอดระยะเวลาที่เขาต้องไปประจำการที่ค่ายทหารหน้าด่านเลย

คอยดู...

คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงไม่รอช้า เขารีบช้อนตัวของหญิงสาวขึ้นไว้แนบอกก่อนหมุนตัวพาร่างบางมาวางเอาไว้ที่บนเตียงนอนอย่างแผ่วเบา

หลิวหลียังคงตัวเกร็งแข็งทื่อตาโตเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่น

รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เขาก้มหน้าลงมาแล้วจูบนางอย่างนุ่มนวล เขาจูบนางอย่างใจเย็นไล้เลียไปมาก่อนจะใช้ปลายลิ้นค่อยหยอกเย้าจนนางเผลอไผลเผยอริมฝีปากแยกออกจากัน

เขาจูบนางอย่างเบาแผ่วตั้งแต่ริมฝีปาก ลงไปเรื่อยๆตามใบหน้า แก้มนวล หน้าผาก

เขาไล้ปลายลิ้นของเขาเลียเลื่อนลงมาที่ใบหูแล้วกัดเม้มน้อยๆที่ติ่งหูก่อนจะจูบซุกไซ้อย่างอ่อนโยนไปตามซอกคอ

เขาทำอย่างระมัดระวัง ทั้งนุ่มนวล ทั้งอ่อนโยน ไม่มีความรุนแรงใดๆเหมือนดั่งเช่นในคือเข้าหอ

เขาทำนางอย่างทะนุถนอม ผิดจากคืนเข้าหออย่างสิ้นเชิง

การกระทำนี้ทำหลิวหลีถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดก่อนจะเคลิบเคลิ้มตามสัมผัสของเขา

เพียงไม่นานเสื้อผ้าอาภรณ์ของนางและของเขาก็ถูกปลดออกจากเรือนร่าง

จูหวนจางยังคงพรมจูบหลิวหลีอย่างนุ่มนวล ใจเย็น ใช้ริมฝีปากสัมผัสนางไปทั่วเรือนกาย

นางรู้สึกร้อนวูบวาบไปทุกๆที่ที่ริมฝีปากอุ่นๆของเขาเคลื่อนไคล้ไล่เลื่อนสัมผัสไปมา

เขาจูบนาง ดูดเม้มนาง ตั้งแต่ช่วงไหล่ ช่วงเนินอก บนเนินอกอวบนูน ยอดอกงามเด่น ไล่ต่ำลงไป ต่ำลงไป ไปจนถึงหน้าท้องแบนราบของนาง

"อา..." เสียงครางหวานใสถูกปลดปล่อยออกมาจากริมฝีปากของหลิวหลี มือเรียวงามของนางกำแน่นอยู่ตรงผ้าปูที่นอน

จูหยวนจางเคลื่อนกายขึ้นมาเหนือร่างของหลิวหลี เขาเพียงก้มมองใบหน้าของนางที่อยู่ใต้ร่างของเขาในยามนี้

เขาจ้องมองใบหน้าของนางนิ่งๆด้วยประกายตาที่ชวนวาบหวาม

หลิวหลีจ้องมองตอบสายตานั้นของเขาด้วยใจที่เต้นเร็วแรงระรัว

กิริยาของหลิวหลีบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าสิ่งที่จูหยวนจางกำลังทำ... มันได้ผล

คืนนี้ทั้งคืน

เขาจะทำให้นาง

ลืมเขาไม่ลง...

จูหยวนจางคิดในใจพลางส่งยิ้มอ่อนโยนส่งให้หลิวหลี

ยิ้มนั้น

ยิ้มของเขา

ทำหลิวหลีถึงกับกระพริบตาขึ้นลงก่อนถลึงตาโต

นั่น!

เขายิ้มให้นาง

ใช่หรือไม่

เขายิ้มให้นาง...

หลิวหลีมองยิ้มของชายหนุ่มอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา นางค่อยๆเอื้อมมือขึ้นจับใบหน้าของเขาเกลี่ยนิ้วเบาๆที่ริมฝีปากนั่น

อา...

ดีจริง...

หญิงสาวเหม่อมองใบหน้านั้นของชายหนุ่มอย่างหลงใหล

นี่นางคงชมชอบเขามากจนเกินไป

ทำไม

ทำไม...นางถึงได้โง่งมปานนี้

ใยถึงโง่งมเช่นนี้

จูหยวนจางมองอาการนั้นของหญิงสาวออก เขาดูนางออกได้ชัดเจนเป็นอย่างดี

อาการนั้น

ทำเขายิ้มออกมา

ได้กว้างขึ้น

"ต้องอย่างนี้สิ เมียรัก" เขากล่าวเสียงเบาใส่หน้าหลิวหลี ก่อนก้มลงจูบนางอย่างแผ่วเบา

ดวงตานั่น รอยยิ้มนั่น คำพูดนั่น น้ำเสียงนั่น

ทำหญิงสาวเห่อร้อนขึ้นมา

นางรู้สึกรุ่มร้อนจนต้องกัดริมฝีปากก่อนจะเผยอมันออกเพื่อรับกลีบปากของเขาที่แทรกเข้ามา

เขายังคงใช้ริมฝีปากของเขาอย่างละเมียดละไมไปตามริมฝีปากของนาง ใบหน้าของนาง ลำคอของนาง เนินอกของนาง และทั่วทั้งเรือนร่างนวลเนียนละเอียดลออของนาง มือเรียวยาวของเขาก็ช่วยกันจัดการนางได้เป็นอย่างดี เพียงไม่นานเขาก็ได้ครอบครองนางทั้งหมด นางทำได้เพียงครวญครางตามสัมผัสเสียวซ่านที่เขามอบให้

อา...

เขาช่าง

ร้ายกาจ

ร้ายกาจถึงเพียงนี้

หลิวหลีทำได้เพียงร่ำร้องอยู่ในใจ ในขณะที่ร่างกายของนางทำได้แค่เพียงตอบสนองการกระทำของเขา

ทุกจังหวะของจูหยวนจางที่ถาโถมเข้ามาในเรือนร่างของหลิวหลีเรียกเสียงรัญจวนอย่างสุขสมให้แก่หลิวหลีได้เป็นอย่างดี