ตอนที่7 ลืมไม่ลง

หลายวันมาแล้วที่จูหยวนจางมาประจำการที่ค่ายทหารหน้าด่าน

คืนนี้ก็เหมือนดังเช่นคืนก่อนหน้านี้ที่ท้องฟ้ายังคงมืดมิดและเขาก็ยังคงนอนไม่หลับเหมือนดั่งเช่นเคย

ให้ตายเถอะ!

เขายังคงสบถอยู่ในใจ

เขารู้สึกหงุดหงิดอยู่แบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาประจำการที่นี่ แม้ว่าจะผ่านมาหลายคืนแล้ว

แต่...

เขาก็ยังคง

หงุดหงิดอยู่

คืนนั้น...

คืนก่อนเดินทางนั่น...

เขาคิดจะทำให้ภรรยาพระราชทานของเขาติดใจในรสสวาทรสรักที่เขาปรนเปรอให้

เขาคิดจะทำให้นางเฝ้ารอเขาอย่างทรมาน

แต่...

คืนนั้น...

เสียงครวญครางหวานใสของสตรีนางนั้น

เสียงนั้น

มันทำให้เขา

นอนไม่หลับ!

เขานอนไม่หลับเลยตั้งแต่คืนแรกที่เข้ามาประจำการที่นี่

จนกระทั่งคืนนี้

มันหลายคืนแล้ว

มัน...

ให้ตายเถอะ!

จูหยวนจางยังคงสบถขณะยืนเหม่อมองไปเรื่อยเปื่อยอยู่นอกที่พักประจำตัวของตน

และก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนั้นเหมือนกับทุกคืนที่ผ่านมา...

ภายในเรือนส่วนตัวของหลิวหลี คืนนี้หญิงสาวกำลังนั่งมองข้าวของเครื่องใช้สัมภาระจำเป็นที่จะต้องนำไปใช้ที่ค่ายทหารรวมถึงของใช้ประจำตัวของนางที่ควรจะนำไป

ใช่แล้ว...

นางกำลังคิดจะไปอยู่ในค่ายทหาร

นางจะตามจูหยวนจางไป

นางยังจำได้ดีถึงสายตาเย้ยหยันท้าทายของเขาในวันที่เขายื่นจดหมายราชการเล่มนั้นให้นางได้อ่าน

อืม...

หนวดปลอม

ผ้ารัดอกอย่างดี

สนับเข่าสนับศอกสนับกันกระแทก

ถุงนอน

เสื้อเสริมช่วงไหล่

ของเหล่านี้นางศึกษาข้อมูลมาจากในตำราแล้วเป็นอย่างดี

ดีกว่าครั้งไหนๆ

นางนำมันมาประยุกต์ตัดเย็บดัดแปลงและมันก็ออกมาได้เป็นที่น่าพอใจ

หลายวันมานี่

นางลองปลอมตัวเป็นบุรุษแล้วเดินไปตามตลาด ตามชุมชนต่างๆมาแล้ว

ผู้คนส่วนใหญ่

มองนางไม่ออก

ว่านางเป็นบุรุษปลอมตัว

พรุ่งนี้...

นางพร้อมแล้ว

นางจะเดินทางเข้าไปประจำการเป็นทหารใหม่อยู่ในค่ายทหารเดียวกันกับจูหยวนจาง

ก่อนหน้านี้นางก็ยังไม่แน่ใจว่าควรทำอย่างนี้หรือไม่

แต่...

จูหยวนจาง...

ยิ้มของเขา

ทำนาง

ลืมไม่ลง

นางทนไม่ได้

ถ้าจะต้องห่างกัน

นางทนไม่ได้

ถ้าจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มนั่น

นางทรมาน...

ไม่ว่ายิ้มนั้นเขาจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ

ไม่ว่าเขาจะมีวัตถุประสงค์ใดในรอยยิ้มนั้น

แต่

เขาก็ได้ทำสำเร็จแล้ว

เขาทำนางลืมไม่ลง...