ตอนที่5 ข่าวร้าย

ตามทางเดินในตลาดทอดยาวรายล้อมไปด้วยร้านรวงมากมาย ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างพากันจับจ่ายใช้สอยกันอย่างวุ่นวาย หลิวหลีก็เช่นกัน วันนี้หญิงสาวออกมาเดินตลาดเพื่อเลือกซื้อของอย่างตั้งใจ โดยไร้ซึ่งสาวใช้ติดตาม นางมักจะชอบเดินตลาดคนเดียวมาแต่ไหนแต่ไร

อืม...

นางอยากเอาใจจูหยวนจางให้มากเข้าไว้

ยิ่งเห็นท่าทางหยิ่งยโสของเขาอย่างนั้นแล้ว

นางยิ่งคึก!

เอ....

นางเป็นอะไรมากหรือไม่กันนี่?

เวลาผ่านไปครู่ใหญ่...

หลิวหลียังคงเลือกเดินเข้าไปยังร้านขายผ้าเพื่อเลือกซื้อผ้าเอาไปตัดเย็บให้จูหยวนจาง

นางมีฝีมือตัดเย็บไม่ด้อยไปกว่าผู้คนที่ทำอาชีพนี้เสียด้วยซ้ำ

นางอยากตัดเย็บเสื้อผ้าให้เขาเอาไว้ใส่ในทุกโอกาส ทุกเทศกาล ทุกฤดูกาล

อืม...

นางกำลังทำให้ตนเองเหนื่อยเกินไปหรือไม่?

ช่างเถอะ!

ซื้อไปเก็บไว้ก่อน เดี๋ยวดูอารมณ์อีกทีหนึ่ง

หลิวหลีคุยกับตนเอง เถียงกับตนเองอยู่อย่างนั้น

นางมั่นใจว่านางรักจูหยวนจาง

แต่ทว่า!

จูหยวนจางมิได้รักนาง

นางอาจจะดูเป็นสตรีโง่งมอยู่บ้าง

แต่นิสัยของนาง

ถ้ายึดมั่นถือมั่นแล้ว

นางไม่มีคำว่าถอย

นางสะกดไม่เป็น!

เวลาผ่านไปซักพัก...

หลิวหลีเดินทอดน่องมาระยะหนึ่งจึงมาถึงร้านขายหนังสือ หญิงสาวรีบก้าวเท้าเข้าไปในร้ายขายหนังสือในทันทีอย่างไม่รีรอ

นางเป็นพวกหนอนหนังสือ

นางชอบอ่านหนังสือ ทุกแนว ทุกแบบ

ในหนังสือมีทุกเรื่องที่นางอยากรู้

อา...

เจอแล้ว!

วิธีการห้ามครรภ์!

แม้หลิวหลีจะได้แต่งงานออกเรือนกับบุรุษที่นางปักใจ

แต่...

นางยังไม่อยากมีบุตร

เนื่องจากนางไม่อยากเอาเด็กน้อยมาเป็นข้ออ้างข้อผูกมัดใดๆ

ถ้าจูหยวนจางจะรักนาง

ย่อมต้องเป็นเพราะตัวนาง

เขาควรรักนางเพราะตัวนาง

มิใช่เอาลูกน้อยมาเป็นเครื่องมือ

ถึงแม้ว่าการมีบุตร

จะทำให้ครอบครัวได้รับการเติมเต็ม เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์

แต่...

จะมีความหมายอะไร

ถ้าการมีบุตรมิได้เกิดจากความรักของบิดาที่มีต่อมารดา

เมื่อคิดได้ดังนั้นหลิวหลีจึงไม่รอช้า นางรีบจ่ายเงินเพื่อซื้อหนังสือเล่มนั้นในทันที ก่อนจะรีบเดินตรงไปเพื่อเข้าร้านขายโอสถตามคำแนะนำในหนังสือเกี่ยวกับตัวยาที่ทำให้นางระงับการตั้งครรภ์เอาไว้ได้

เมื่อกลับมาถึงเรือนในจวนแล้วนั้นหลิวหลีจึงไม่รอช้า นางรีบกระวีกระวาดเข้าไปยังห้องครัวพร้อมทั้งสั่งกำชับไม่ให้บ่าวไพร่คนใดได้เข้ามา

และเพียงไม่นานยาสมุนไพรทั้งหลายก็ถูกบรรจุอยู่ในหม้อและถูกต้มเสร็จสรรพ หญิงสาวไม่รอช้ารีบนำยาหม้อนี้ใส่ถ้วยแล้วยกขึ้นดื่มกินในทันที

"นั่นเจ้า กำลังทำอะไร!" เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นทำหลิวหลีถึงกับสำลัก แค่ก แค่ก

"อะไรกัน โอสถพวกนี้" จูหยวนจางเอ่ยถามขึ้นเมื่อมองเห็นยาสมุนไพรมากมายพร้อมด้วยหม้อต้มขนาดย่อม เขาสังเกตเห็นบ่าวไพร่ถูกสตรีนางนี้ไล่ให้ออกไปจากโรงครัวจึงเกิดสงสัยและเดินเข้ามาดู มิคาดว่านางจะแอบต้มโอสถกินแบบลับๆล่อๆ

ฮึ! นางคงกำลังบำรุงร่างกาย เพื่อจะได้มีทายาทกับเขาสินะ!

ช่างเป็นมารยาที่ตื้นเขินสิ้นดี!

คิดจะใช้แผนตื้นๆจับเขาเอาไว้

โง่งม!

"ตามข้ามา" จูหยวนจางสั่งเสียงเข้มก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องครัวไป หลิวหลีจึงไม่รอช้ารีบเดินตามไปติดๆ

นี่เขาเคืองนางเรื่องใดกัน

หรือว่าเขาจะรู้ว่า นางยังไม่พร้อมจะมีบุตรกับเขา

หึ!

ช่วยไม่ได้

นางเป็นคนตั้งครรภ์ ฉะนั้นแล้ว มันเป็นสิทธิ์ของนาง

ว่านางจะยินยอมตั้งครรภ์หรือไม่!

เวลาเพียงไม่นานจูหยวนจางและหลิวหลีก็เดินเข้ามายังห้องส่วนตัวของพวกเขา

เมื่อหลิวหลีเดินตามจูหยวนจางเข้ามาในห้องส่วนตัวแล้วจูหยวนจางจึงเดินเข้าไปที่โต๊ะหนังสือเพื่อหยิบจดหมายราชการฉบับหนึ่งส่งให้หลิวหลี

หญิงสาวเพียงก้มมองอย่างฉงนก่อนรับจดหมายนั่นมาเปิดอ่าน

"จดหมายสั่งการให้ไปประจำการค่ายทหารหน้าด่าน" หลิวหลีอ่านออกมาโดยไม่รู้ตัวอย่างตกตะลึง

"ใช่" จูหยวนจางรับคำนิ่งๆ พลางปรายสายตาคมเข้มจ้องมองนาง

เขากับนางต้องแยกกันอยู่โดยคำสั่งที่มิอาจปฏิเสธได้ แผนการต่างๆของนางที่คิดจะยึดเหนี่ยวเขาเอาไว้คงยากเสียหน่อย ชายหนุ่มคิดในใจอย่างเย้ยหยันจ้องมองใบหน้านวลเนียนของนางผู้เป็นภรรยาอย่างท้าทาย

หลิวหลีเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมของผู้เป็นสามี หญิงสาวเพียงเม้มริมฝีปากของตนอย่างเก็บข่มอารมณ์มากมาย

นี่นางต้องแยกกันอยู่กับเขาเช่นนั้นหรือ แล้วจะแต่งงานเพื่ออะไร

ไม่!

นางไม่ยอม!

หลิวหลีคิดในใจอย่างดื้อดึง ไร้ความจำนนยินยอมใดๆ

ชายหนุ่มหญิงสาวจ้องหน้ากันและกันนิ่งงันไร้วาจาใดๆ

ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะทำอย่างไร ชายหนุ่มคิดพลางยกมุมปากมอบรอยยิ้มเย้ยหยันส่งไป

คิดจะหนีห่างจากข้าเช่นนั้นหรือ ไม่มีทาง หญิงสาวคิดพลางหรี่ตามองอย่างไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อสิ่งใด

นิสัยของนางมักเป็นเช่นนี้ ใครจะว่าโง่งมก็ช่าง

นางไม่สน!