5 : คำที่หลอกหลอนจนนอนไม่หลับ
หรูฮวาเดินร้องไห้กลับบ้านไปทันที
และ หลังจากนั้น เธอก็ไม่ได้เจอกับเขาอีกเลย
ทุกเย็นที่กลับบ้านเธอจะเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้อง จ้องมองผ้าเช็ดหน้าและชุดของเขาแบบนี้ทุกวัน ข้าวกินน้อยลง ขนมจากที่เคยชอบก็ไม่แตะเลย อีกทั้งยังนอนหลับไม่สนิทซักคืนเพราะชอบฝันร้าย หลังจากฝันตื่นขึ้นมา เธอก็นอนไม่หลับอีกเลยจนถึงเช้า เป็นแบบนี้แทบทุกคืน จนตอนนี้เธอผอมบางแปลกตาไปมากขนาดแม่ยังแปลกใจ ปีสุดท้ายของการศึกษาหรูฮวาตั้งใจเรียนจนจบได้คะแนนเกียรตินิยม จึงได้ทุนต่อมหาลัยจนเรียนจบ
วันนี้เป็นวันจบการศึกษาแล้ว อีกไม่กี่วันเธอก็ต้องไปฝึกงานที่เมืองB
หญิงสาวกลับมาจากมหาวิทยาลัย เมื่อเดินเข้ามาในห้อง สิ่งแรกที่ทำมาตลอดหลายปีคือ เปิดกล่องสีชมพู หยิบผ้าเช็ดหน้าของเขาออกมา นิ้วเรียวลูบลายปักรูปหัวใจดวงเล็กสีชมพูตรงมุมผ้า ผ่านมากี่ปีแล้วนะ ที่ชั้นยังทำแบบนี้อยู่ซ้ำๆ หรือบางทีชั้นอาจจะไม่ได้ทำเพราะคิดถึง แต่อาจจะทำเพราะให้ลืมก็ได้ !
หรูฮวาเดินลงมากินข้าวเย็น แม่จึงพูดขึ้นว่า "ลูกไปฝึกงานที่นั่น แม่คงคิดถึงแย่ "
"มือถือก็มี แม่คิดถึงก็โทรหาหนูได้นิคะ วีดีโอคอลเป็นแล้วไม่ใช่เหรอ"
"เห็นหน้าทางวีดีโอ จะหายคิดถึงเท่าเห็นตัวจริงได้ยังไง "
"ถ้างั้น หนูจะมาเยี่ยมแม่ ทุกวันหยุดเลยดีไหมคะ "
"ดีๆ แม่จะได้หายเหงา มีแต่ของชอบลูก กินเยอะๆนะ " แม่ตักอาหารให้จนเต็มจาน หรูฮวาคีบใส่ปากจนแก้มป่อง 'ต่อจากนี้ก็จะได้กินข้าวที่แม่ทำน้อยลง คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน'
หลังจากกินเสร็จเธอก็เดินขึ้นมาชั้นบนเดินเข้ามาในห้อง มองไปรอบๆห้องอย่างคิดถึงจากนี้ต้องไปอยู่ที่อื่น ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว หนทางข้างหน้าจะยากลำบากขนาดไหนนะ จะเจอเพื่อนดีๆไหม จะเจอคนในรูปแบบไหนบ้างนะ จะต้องรับมือกับคนไม่ดีสักกี่คน หรูฮวามองรูปของเขาที่แปะอยู่ แล้วพูดว่า "จะเจอกันอีกหรือเปล่านะ" เธอเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางออกมา แล้วเก็บเสื้อผ้าของที่จำเป็นใส่เข้าไป เธอมองชุดของเขาที่แขวนอยู่ แล้วเดินไปหยิบมาพับใส่กระเป๋า
วันที่ต้องเดินทาง แม่มาส่งเธอที่สนามบิน กอดร่ำลาอยู่นานกว่าจะทำใจมาได้ เธอโบกมือลาแม่แล้วเดินเข้าไปในสนามบิน ใช้เวลาบินประมาณสามชั่วโมงเธอก็มาถึง
เมืองB เมืองแห่งธุรกิจ เธอหยิบมือถือที่มีที่ห้อยคิตตี้รูปหน้าของเขาออกมาแล้วพูดว่า "ถึงแล้วนะคะ" จากนั้นก็กดส่งไปให้แม่
"หรูฮวา " หรูฮวามองผู้หญิงที่โบกมือเรียกชื่อเธอก่อนจะวิ่งมาหาแล้วพูดว่า "หรูฮวาใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ"
"สวัสดี ชั้นชื่อ เป้ยเช่อ เป็นผู้ช่วยของ พี่จ้าว เขาให้ชั้นมารับเธอ"
"อ๋อ สวัสดีค่ะ "
"ไปกันเถอะ " เป้ยเช่อบอกแล้วเดินไปเปิดท้ายรถ เอากระเป๋าของเธอใส่ไว้ แล้วเดินขึ้นไปนั่งที่คนขับ หรูฮวาขึ้นมานั่งข้างๆแล้วคาดเข็มขัด เป้ยเช่อขับรถไวมาก ไม่ถึงสิบนาทีก็มาถึงสถานที่ฝึกงาน บริษัท HL ที่ผลิตเครื่องประดับแบรนด์ติดอันดับโลก หรูฮวาฝึกงานอยู่แผนกกองถ่ายโฆษณา
