3 : เมื่อเริ่มตกหลุมรัก ก็ชอบวันจันทร์ซะแล้วซิ

หรูฮวาเดินเข้ามาในห้องเรียนทุกคนต่างมองเสื้อตัวใหญ่ที่เธอใส่อยู่ ตูหลิงหันไปกระซิบบอกเพื่อนว่า "เธอดูเสื้อคลุมที่นังนั่นใส่ซิ กระดุมเพชรแบบนี้ มีแค่ ของรุ่นพี่จื่ออี้คนเดียวเท่านั้น ! หรือว่านังนั่นแอบขโมยเสื้อคลุมของรุ่นพี่มา " ตูหลิงไม่รอช้า รีบเดินเข้าไปกระชากเสื้อคลุมของเธอแล้วมองดูให้ชัดๆ "เป็นเสื้อของรุ่นพี่จริงๆด้วย นังขี้ขโมย ถอดเสื้อของรุ่นพี่ออกมาเดี๋ยวนี้นะ " ตูหลิงพยายามจะถอดเสื้อออกจากตัวของหรูฮวา หมับ ! หรูฮวาคว้าข้อมือของตูหลิงไว้แน่น แล้วพูดว่า "ก่อนจะกล่าวหาใครช่วยดูให้ดีๆหน่อย เสื้อที่อยู่บนตัวของคนอื่นชั้นจะถอดมาได้ยังไง ถ้าเขาไม่เต็มใจให้ชั้นเอง เธอเสียอาการขนาดนี้อย่าบอกนะว่ากำลังอิจฉาชั้นน่ะ " หรูฮวาปล่อยข้อมือของตูหลิง แล้วเอาจมูกแนบกับแขนเสื้อตัวเองแล้วพูดหน้าระรื่นว่า "เสื้อห๊อมหอม "

ชั้นเห็นรุ่นพี่มาตั้งหลายปียังไม่เคยได้อะไร แต่นังนั่นเพิ่งเข้ามาวันแรกรุ่นพี่ก็ถอดเสื้อคลุมให้ ตูหลิงรู้สึกอิจฉาริษยาจนทนไม่ไหว "พวกเธอ จับมันเอาไว้ ชั้นจะถอดเสื้อราคาแพงออกจากตัวราคาถูกของมัน" เพื่อนสาวสองคนเดินเข้ามาล็อกแขนของหรูฮวา

ตูหลิงปรี่เข้ามาถอดเสื้อออกจากตัวหรูฮวา "ปล่อยนะ " หรูฮวาขัดขืนสุดชีวิต

"แกจะทำให้เสื้อราคาแพงของรุ่นพี่กลายเป็นผ้าขี้ริ้ว ชั้นยอมไม่ได้ " ตูหลิงพยายามดึงทึ้ง หรูฮวาไม่อยากยื้อมากเพราะกลัวเสื้อจะขาดจึงหยุดขัดขืน ตูหลิงเอาเสื้อออกจากตัวของหรูฮวาได้แล้ว แต่ยังไม่พอใจ ลงมือฉีกเสื้อเชิ๊ตสีขาวของหรูฮวาจนขาดวิ่น มองเห็นบราที่อยู่ภายใน เพื่อนในห้องต่างนั่งมองดูอยู่เฉยๆไม่มีใครช่วย ตูหลิงหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะโรยแป้งใส่หัวของเธอ หรูฮวารู้สึกว่ามันเกินไปแล้ว แต่เธอต้องอดทน ไม่ตอบโต้เธอกำมือแน่นแล้วปล่อยให้ตูหลิงยีหัวเธอเล่นอย่างมันส์มือ หรูฮวามองเสื้อคลุมของรุ่นพี่ที่กองอยู่บนพื้นห่างออกไป 'ดีที่ถอดออกทัน ไม่งั้นเสื้อของรุ่นพี่ต้องเลอะแป้งแน่ๆเลย' ประตูที่เปิดออกทำให้ทุกคนรีบหันไปมอง

ตูหลิงทำหน้าตาตื่นพูดเสียงเบาๆว่า "รุ่นพี่" หรูฮวาที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น เงยหน้ามองชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามา ตูหลิงและเพื่อนรีบถอยห่างออกไปจากหรูฮวา ยืนมองเขาด้วยใบหน้าที่ตื่นกลัว รุ่นพี่เป็นคนเงียบขรึมจนดูเย็นชา เขาไม่ต้องเอ่ยคำใดๆออกมา ก็ทำให้คนรู้สึกกลัวได้ ชายหนุ่มหยิบเสื้อคลุมที่ร่วงอยู่บนพื้นแล้วเอามาคลุมร่างกายให้เธอ จากนั้นก็พาเธอเดินออกไป ผ่านสายตาที่กำลังอึ้งของทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งตูหลิง "ไม่จริงใช่ไหม !! " ตูหลิงรู้สึกช็อคจนทำอะไรไม่ถูก

โรงยิม

ชายหนุ่มเปิดล็อกเกอร์แล้วโยนชุดวอร์มให้เธอ หรูฮวารับมาแล้วถามอย่างงงๆว่า "อะไรเหรอคะ"

"ไปเปลี่ยนซะซิ เธอจะเข้าเรียนทั้งอย่างนี้เหรอ " ชายหนุ่มพูดทั้งๆที่ยืนหันหลังให้ เธอจึงคิดว่าเธอดูน่าเกลียดเกินไปจนเขาไม่อยากมอง แต่ที่ไหนได้ เพราะบราที่ปลิ้นออกมาจนทำให้เห็นเนินอกต่างหาก หรูฮวารู้สึกขายหน้านัก จึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วเปลี่ยนชุด เมื่อเปลี่ยนเสร็จก็เดินออกมา พบว่าเขายังยืนรออยู่ เธอจึงพูดว่า "ขอบคุณนะคะ ไว้ชั้นจะซักให้สะอาดแล้วเอามาคืนให้นะคะ"

เขาหันมามองเธอแล้วพูดว่า "ไม่ต้องหรอก เธอเก็บไว้เถอะ" พูดจบเขาก็เดินไป เป็นอีกครั้งที่หรูฮวายิ้มจนแก้มปริ จะว่าไปโรงเรียนนี้ก็ไม่ได้มีแต่เรื่องแย่ๆ อย่างน้อยก็มีคนๆหนึ่งที่ทำให้ชั้นอยากเรียนอยู่ที่นี่ต่อ ตั้งแต่วันนั้น ชั้นก็อยากมาเรียนทุกวัน ถึงแม้จะต้องรับมือกับตูหลิงทุกวันด้วยก็ตาม อาจจะน่าเบื่อไปบ้าง เมื่อก่อนชั้นภาวนาให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ แต่ตั้งแต่เจอ รุ่นพี่ ชั้นก็รักวันจันทร์ขึ้นมาซะแล้วซิ ^^