ตอนที่ 1 ถูกตาต้องใจ (3)

“ทำอะไรกันแต่เช้าคะ คุณกิ๊บ” นรีนุชถามเจ้าของห้องที่เดินออกมาพอดี

“อ้าวคุณนรี ขอโทษนะคะที่ทำเสียงดัง พอดีแฟนย้ายมาอยู่ด้วยน่ะค่ะ”

“จริงเหรอคะ” นรีนุชทำตาโต หันซ้ายหันขวามองหาผู้ชายคนนั้นอย่างตื่นเต้น “ไหนคนไหนคะแฟนคุณกิ๊บ” ชยานีหัวเราะน้อยๆ แล้วพยักพเยิดไปยังร่างสูงของเมธาวินที่กำลังแบกของขึ้นมา “นั่นไงคะ คนที่กำลังเดินมานั่นแหละค่ะ”

“ว้าว...หล่อเชียวนะคะ”

ได้ยินคำชมชยานีทำเพียงแค่ยิ้มรับ ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เพราะเธอได้ยินคำนี้ค่อนข้างบ่อย แต่ลึกๆ ก็แอบภูมิใจเล็กๆ ไม่ได้ และเมื่อเมธาวินเดินเข้าห้องและกลับออกมาเธอจึงดึงตัวเขาเอาไว้แล้วแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนบ้านเอาไว้

“เมธคะ นี่คุณนรีที่พักอยู่ห้องตรงข้ามเราค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จัก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” ชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับผงกศีรษะให้อีกฝ่ายเล็กน้อย และจังหวะนี้เองทำให้เมธาวินสังเกตการณ์แต่งตัวของเพื่อนคนใหม่ กางเกงสั้นเสมอหูกับเสื้อกล้ามเข้ารูป เซ็กซี่เป็นบ้า เขาคิดพลางเงยหน้าขึ้นมองนรีนุชด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

“ค่ะ” นรีนุชตอบรับด้วยท่าทีเขินอายเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจชยานีที่ถามถึงแฟนหนุ่มของเธอ

“แล้วนี่คุณทีปต์ไปไหนล่ะคะ”

“ตื่นมาก็ไม่เห็นแล้ว สงสัยออกไปหาซื้อของกินมั้งคะ”

ชยานีพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยปากขอตัวเมื่อเพื่อนของเมธาวินตะโกนมาถามถึงที่ที่จะให้วางของที่ขนเข้าไป

“ถ้าอย่างนั้นกิ๊บขอไปเก็บของต่อนะคะ”

“งั้นเดี๋ยวฉันช่วยนะคะ ว่างอยู่พอดี ไปค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ” ชยานีน้อมรับน้ำใจ แล้วตามแฟนหนุ่มที่เดินนำเข้าไปในห้อง

แต่หลังจากไปช่วยชยานีได้ไม่นาน ทีปต์ก็กลับมาพร้อมอาหารเช้า นรีนุชกลับห้องไปรับประทานอาหารเสร็จ เธอกับแฟนหนุ่มจึงมาช่วยชยานีจัดห้องต่อ พอตกเย็นก็อยู่สังสรรค์ยาวไปจนดึก ทุกคนถึงได้แยกย้ายกันกลับห้องใครห้องมัน

และจากวันนั้นก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ฉันเพื่อนร่วมคอนโดที่แน่นแฟ้นมากขึ้นทุกวัน และทุกวันของเมธาวินกับนรีนุช

“อ้าว จะไปไหนเหรอครับ” เมธาวินทักเมื่อเปิดประตูออกมาเจอนรีนุชกำลังใส่รองเท้าอยู่หน้าห้องพอดี

“ไปหาอะไรกินหน่อยค่ะ แล้วนี่คุณไม่ได้ไปทำงานเหรอคะ” หญิงสาวถามอย่างแปลกใจ

“บริษัทผมหยุดเสาร์อาทิตย์”

“เหมือนกันเลย ฉันนึกว่าคุณหยุดเฉพาะวันอาทิตย์เสียอีก วันเสาร์ไม่เห็นมีคนอยู่ห้อง”

“อ๋อ ผมออกไปทำธุระแต่เช้าน่ะครับ แล้วนี่คุณจะไปกินข้าวที่ไหน ไปด้วยกันไหมครับ ผมว่าจะอะไรไปหากินในห้างจะได้เย็นๆ หน่อย ข้างนอกไม่ไหวร้อนจริงๆ” ชายหนุ่มเอ่ยชวนอย่างมีน้ำใจ

นรีนุชทำท่าคิดยิ้มก่อนจะตอบตกลง “ก็ดีนะคะ แต่เดี๋ยวฉันว่าฉันขอไปเปลี่ยนชุดแป๊บหนึ่งนะคะ”

“ผมว่าชุดนี้ก็ดูสวย เซ็กซี่ดีนะครับ ผมชอบ” ชายหนุ่มชมพลางกวาดสายตามองการแต่งตัวที่ออกจะเป็นเอกลักษณ์ของอีกฝ่าย ที่ชอบมักใส่กางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋กับเสื้อสายเดียว

“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันว่ามันยังไม่สวยเท่าไหร่ รอแป๊บนะคะ” นรีนุชถอดรองเท้าและเดินเข้าห้อง แต่เมื่อเอี้ยวตัวกลับไปมองเธอก็เห็นเมธาวินยืนพิงประตูห้องที่ล๊อกเรียบร้อยรอเธออยู่ “เข้ามารอในห้องฉันก่อนก็ได้ค่ะ” หญิงสาวกวักมือเรียก