ตอนที่ 1 ถูกตาต้องใจ (2)

“เฮ้ย! เอาคืนมา” ชายหนุ่มกระโจนคว้าร่างของแฟนสาวแล้วดึงจนล้มลง ก่อนจะพลิกให้ตัวเองนอนคร่อมอยู่ด้านบน โดยใช้มือข้างหนึ่งตรึงแขนของแฟนสาวข้างที่ถือโทรศัพท์เอาไว้

“คุยกับใคร” ชยานีถามเสียงเข้ม

“เพื่อน...แค่ไลน์บอกมันว่าพรุ่งนี้ให้มาช่วยขนของแต่เช้าน่ะ” เมธาวินแก้ตัว แล้วค่อยๆ ดึงโทรศัพท์มือถือออกจากมือของแฟนสาว แล้วรีบยัดมันเข้ากระเป๋ากางเกง

“เมื่อคืนกินเหล้าด้วยกันทำไมไม่บอก” หญิงสาวถามอย่างจับผิด

“บอกคนเมาเนี่ยนะ บอกไปมันก็ลืม”

“แน่ใจนะว่าไม่ใช่คุยกับผู้หญิง”

“แน่ใจสิ ผมรักคุณจะตาย และจะรักอย่างถวายหัวมากกว่านี้ถ้าคุณยอม...” เมธาวินกระซิบเสียงแล้วลากปลายลิ้นปัดผ่านใบหูเล็กสร้างความเสียวสะท้านให้ชยานีไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่คิดจะยอมโอนอ่อนผ่อนตามความต้องการของแฟนหนุ่ม

“ไม่เอา! ปล่อย ฉันจะไปเก็บของ” ชยานีพยายามผลักร่างสูงของแฟนหนุ่มให้พ้นตัว แต่ชายหนุ่มยังดื้อดึง

“ลองสักครั้งไม่ได้เหรอ คุณไม่ชอบผมจะเลิกเลย เอ้า” เมธาวินต่อรอง อย่างไม่คิดจะเลิกรา แม้ที่ผ่านมาผลที่ออกมามันจะล้มเหลวทุกครั้งก็ตาม

“ไม่มีทาง!” ชยานีบอกเสียงเข้ม ก่อนจะพยายามทั้งดิ้นทั้งทุบแฟนหนุ่มที่กำลังเล้าโลมรุกล้ำให้เธอมีอารมณ์ร่วม ขณะที่สายตาก็มองไปที่ประตูห้องอย่างระแวง และมันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เมธาวินมาจู่โจมเธอโดยไม่ตั้งตัว “ปล่อย!”

“ซี๊ดดด...ยิ่งคิดผมก็ยิ่งมีอารมณ์” เมธาวินครางพลางไซร้จูบซอกคอแฟนสาว แล้วค่อยๆ ไล้มาที่เนินอกหวังจะไปต่อให้สุดทาง

“แต่กิ๊บไม่มีอารมณ์ด้วยหรอกนะ” ชยานีรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายผลักคนที่กำลังตกอยู่ห้วงสวาทออกแล้วรีบลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่ แล้วเดินไปเปิดประตูหน้าห้องมองออกไปข้างนอก เมื่อเห็นว่าไม่มีใครจึงปิดประตูและล็อกเอาไว้ตามเดิม

“คิดมากไปแล้ว” เมธาวินที่นอนแผ่หลาบนที่นอนบอกเสียงกลั้วหัวเราะ

“ไม่ต้องมาพูดดีลุกมาช่วยกันเก็บของ สายแล้วยังเก็บไปไม่ถึงไหนเลย” หญิงสาวบ่นพลางเดินไปเปิดตู้หยิบเสื้อผ้าของแฟนหนุ่มออกมากองบนเตียง

“ช่วยก่อนไม่ได้เหรอ ดูสิไม่ยอมลงเลย” เมธาวินพยักพเยิดไปที่ความแข็งแกร่งที่ดันกางเกงขึ้นจนเห็นเป็นรูปร่างชัดเจน ชยานีปรายตามองเล็กน้อยก่อนจะตอบแบบไม่สนใจว่า

“ไม่ จะเก็บของ”

“ใจร้ายจังนะ” เมธาวินบ่นพลางลุกขึ้นนั่งคว้าเสื้อผ้าที่กองอยู่บนเตียงมาพับๆ แล้วยัดใส่กระเป๋าอย่างเซ็งๆ

“ถ้าคุณไม่ยอมช่วยเก็บของฉันจะใจร้ายมากกว่านี้ หรืออยากจะนอนอยู่ที่ห้องนี้คนเดียว” หญิงสาวแกล้งขู่

“ไม่ๆ ผมกำลังเก็บอยู่นี่ไง คืนนี้ผมขอรางวัลด้วยนะ”

“บ้า ทำแค่นี้มาขอรางวัล” ชยานีมองค้อนอย่างเขินๆ แล้วต่างคนต่างเก็บของไปจนเสร็จ ก่อนจะล็อกห้องเอาเพียงเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นอีกเล็กน้อยกลับไปที่ห้องของชยานีก่อน ส่วนที่เหลือพรุ่งนี้ถึงจะจ้างรถมาขนตามไปทีหลัง

เสียงคนเดินและคุยกันดังตั้งแต่เช้าทำให้นรีนุชที่เพิ่งอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเปิดประตูออกมาดู แล้วก็ต้องเลิกคิ้วมองอย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าห้องที่ทำเสียงดังนั้นคือห้องของฝั่งตรงข้าม