ร้ายกลายเป็นดี

ปรเมธตัดสินใจพาวรดาและวรรณรสาเข้าไปแนะนำให้ลูกชายรู้จัก และชี้แจงเหตุผลว่าต้องการให้ทั้งคู่ไปอยู่ในบ้าน แต่โปรดปรานอาละวาดจนวรดาบอกคุณปรเมธว่าเธอไม่อยากอยู่ที่นี่ เพราะคงไม่มีความสุข ขอไปอยู่ข้างนอกตามเดิมดีกว่า อีกอย่างเธอไม่อยากให้เขากับลูกชายมีปัญหา

ปรเมธจำยอมให้วรดาออกไปอยู่ข้างนอกตามเดิม แต่เขาขอซื้อบ้านให้และให้เงินเดือนเธอกับน้องใช้ จะได้ไม่ต้องลำบาก แต่ทั้งหมดนั่นยังไม่ได้ดำเนินการเพราะเคราะห์ร้ายเหลือเกิน มีรถยนต์คันหนึ่งเบรกแตกแล้วเสียหลักหักพวงมาลัยเข้ามาในซอย และพุ่งชนร้านค้าแถวนั้นเป็นแถบ ๆ ร้านขนมหวานก็เป็นหนึ่งในนั้น และวรดาเสียชีวิตคาที่ !

โชคดีที่ตอนนั้นวรรณรสาเอาขนมไปส่งลูกค้าเธอจึงรอดชีวิตมาได้

ปรเมธเสียใจมาก แม้จะรู้จักกับวรดาเพียงสามเดือน แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่ต่างจากคนอื่น ไม่เคยเรียกร้องเอาเงิน เอาทอง ตั้งใจขยันขันแข็งทำงาน และเขาทันไปดูใจเธอที่โรงพยาบาลก่อนสิ้นใจ คำสั่งเสียสุดท้ายของเธอก็คือ

‘ รดาฝากคุณเมธดูแลยัยรสาด้วยนะคะ ’

ดังนั้น คุณปรเมธจึงไม่อาจทิ้งหญิงสาวที่พึ่งสูญเสียพี่สาวไปให้อยู่ที่ห้องเช่าตามลำพังได้ มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจะทำให้ผู้หญิงที่รักได้ เขาจึงตัดสินใจพาวรรณรสามาอยู่ที่บ้านด้วย

แน่นอนว่าโปรดปรานไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาตั้งแง่ว่าวรดาเป็นหญิงสาวที่คิดมาปอกลอกพ่อของเขาอยู่แล้ว พอตายไปก็ยังจะยัดเยียดน้องสาวมาไว้ในความรับผิดชอบของพ่อเขาอีก แม้เขาจะออกปากแย้งแต่คราวนี้พ่อไม่ยอมตามใจเขาอีกแล้ว

ปรเมธจะจัดให้วรรณรสาพักในเรือนใหญ่ แต่เธอขออยู่เรือนพักคนใช้แทน ด้วยว่าเจียมเนื้อเจียมตัวและไม่อยากปะทะกับโปรดปรานนั่นเอง

แม้โปรดจะไม่ค่อยได้พบเธอ เดาว่าเธอคงหลบหน้า ไม่ได้พูดจากัน แต่เขาก็เฝ้ามองเธออยู่ตลอดเวลาด้วยความเป็นห่วงพ่อ เมื่อผ่านไประยะหนึ่งก็ค่อนข้างแปลกใจอยู่ที่อีกฝ่ายไม่ได้มักใหญ่ใฝ่สูงอย่างที่คิด แถมตอนอยู่บ้านเธอก็ไม่ได้ทำตัวเป็นคางคกขึ้นวอ แต่เจียมเนื้อเจียมตัว ช่วยงานบ้านงานเรือนเหมือนเป็นคนใช้คนหนึ่ง ทำกับข้าวก็เก่ง ทำขนมก็เก่ง และเขาติดใจอาหารฝีมือเธอ

ส่วนพ่อของเขาก็ไม่ได้แสดงอาการก้อร่อก้อติกอะไรกับเธอเลย ตรงกันข้าม พ่อเข้าห้องพระบ่อยขึ้น บางครั้งก็นอนในนั้นเลย เขารู้สึกว่าอะไร ๆ มันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด

จนกระทั่งวันหนึ่ง โปรดจัดปาร์ตี้วันเกิดเล็ก ๆ ที่บ้าน ชวนเพื่อนสมัยเรียนที่เมืองนอกสนิท ๆ มาไม่กี่คน แต่ก็มันส์กันเต็มที่

รสามาช่วยคนรับใช้เสิร์ฟอาหาร ความสวยของเธอเตะตาคนอื่น ๆ และไปติดตาต้องใจเพื่อนคนหนึ่งของโปรดที่ชื่อวิน

วินลวนลามรสา พยายามทั้งจับทั้งล้วงที่หลังพุ่มไม้แต่เคราะห์ดีที่โปรดมาเห็นเข้าพอดี โปรดเข้าห้าม แต่เพื่อนที่เมาเต็มที่ก็บอกว่าแค่คนใช้ จะอะไรนักหนา พอได้แล้วเขาจะให้เงินเธอสักหมื่นนึง เท่านั้นก็เหลือเฟือแล้ว แบ่งกันกินแบ่งกันใช้สิวะ

โปรดโกรธมาก ซัดเพื่อนไม่ยั้งจนยับไปหมด แถมยังด่าว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว ไม่ใช่สิ่งของไร้ค่าที่ใครจะมาแตะมาต้อง หรือมาทำอะไรได้ตามใจ

งานวันเกิดต้องล่มอย่างไม่เป็นท่า โปรดกอดปลอบรสา บอกให้กลับไปรอที่ห้องก่อน เขาจะเคลียร์ตรงนี้ให้เรียบร้อย

รสากลัวมาก กลับไปที่ห้องแล้วยังตัวสั่นและนั่งร้องไห้

สิบนาทีให้หลังโปรดก็กลับมา เขากอดปลอบเธออย่างอ่อนโยน อุ้มเธอมานั่งตัก เธอซุกอยู่ในแผงอกเขาแล้วร่ำไห้ อ้อมกอดของเขาทำให้เธออบอุ่นและรู้สึกดีขึ้นเหลือเกิน

และความอบอุ่นค่อยแผ่ขยายเป็นรุ่มร้อน เมื่อโปรดเริ่มพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานนั้น บดเบียดริมฝีปากอุ่นบนกลีบปากเธอแล้วจูบ มือที่กอดปลอบเริ่มซุกซนล้วงลูบไปทั่วกาย สอดเข้าใต้ชายเสื้อแล้วขยำคลึงโนมเนื้อ อุ้มเธอไปวางบนเตียงทั้งที่ยังจูบ เธอถูกเปลือยกายออกจนหมดสิ้น