บทที่ 3 เผชิญหน้า

ด้านมะปราง ส่วนคนที่ทำให้รามหงุดหงิดและของขึ้นอยู่นั้น ขณะที่ร่างบางในชุดนักษา ใบหน้าสวยเก๋ มัดผมจุดขึ้นกลางหัว ขณะที่นั่งรอเรียนนั้น

!!ฮัดชิ้ว ฮัดชิ้ว !!

“นิไม่ไหวแล้วนะ ใครมันนินทาฉันเนี้ย ฉามจนแสบจมูกหมดแล้ว” เสียงบ่นอุบอิบของร่างบางใบหน้าสวยสวยที่ดังมาทำเอาข้าวตังที่นั่งส่องกระจกอยู่นั้นถึงกับหันมามอง

“สวยไง หนุ่มๆ คิดถึงเปล่า”

“ใครคือผู้โชคร้ายคนนั้น” โรราที่นั่งดูยูทูปละใบหน้าขึ้นมาจากจอไอโฟน ว่าให้กับฉัน

“เหอะ ยะ ยัยคนสวย แล้วใครมันจะมาสวยสู้โรรา ได้ละ” เมื่อยัยโรราว่ามาเช่นนั้น ฉันก็สวนกลับอย่างไม่ยอมยัยโรราพึ่งจะมาสนิทกับฉันเมื่อเดือนที่ผ่านมา เพราะตอนปี 1 เราเรียนห้องเดียวกันก็จริง แต่อยู่กันคนละกลุ่ม เพื่อนๆ ที่อยู่กลุ่มเดียวกับฉันก่อนหน้านี้พอฉันได้เป็นดาวคณะ ก็ตีตัวออกห่างเลิกคบ เหตุผลฉันสวยกว่าละมั้ง ส่วนยัยข้าวตัง ยัยนี้ก็สนิทกับยัยโรรามาก่อน กลายเป็นว่าตอนนี้กลุ่มเรามีกัน 3 สาว ใบหน้าสวยไหม ก็แล้วแต่คนมอง สเปคใคร สเปคมัน ถ้าฉันไม่สวยเข้าตากรรมการก็คงไม่ได้ตำแหน่งดาวนิเทศของปีที่แล้วมาครอง ส่วนใครที่บอกว่าฉันได้เพราะโชคช่วย นั้นคือคำพูดของพวกอิจ...ฉันเท่านั้นแหละ แต่แล้วไง มะปรางซะอย่างโนสนโนแคร์ค่ะ

มาแนะนำตัวหน่อย ฉันชื่อ มะปราง เมย์สิตา ครอบครัวฉันทำธุรกิจร้านอาหารญี่ปุ่นที่มีมากกว่า 20 สาขา ไม่ถึงกับรวยมหาเศรษฐีอย่างยัยโรรา แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อน ฉันมีพี่ชาย 1 คนที่เราอายุห่างกันเพียงแค่ 2 ปีแต่ไม่ได้เรียนที่นี่หรอกนะ เรียนคนละมหาลัย ส่วนเพื่อนสนิทของฉันตอนนี้ก็มีอย่างที่เห็น คือสองตัวที่นั่งข้างๆ ฉันนี้แหละ หลายคนที่ไม่สนิทมักจะบอกว่าฉันหยิ่ง เข้าหาตัวได้ยาก จริงๆ แล้วฉันไม่ใช่คนหยิ่งนะเพียงแต่จะไม่ทักทายใครก่อน นั้นก็ไม่ใช่นิสัยฉัน ถามว่าสวยไหมก็อย่างที่บอก แต่เพื่อนๆ ในห้องเรียนกับยกให้พวกฉันทั้งสามสาวเป็นดาวของห้อง เพื่อนๆ จะเรียกแก๊งค์นางฟ้า นี้ก็แอบเขินนะ แต่อะไรที่ว่าดีเพื่อนๆ เรียกแบบนั้นก็ตามที่เขาเรียกกันเลย ยอมรับ สถานะตอนนี้ของหัวใจตอนนี้โสดสนิทเพราะยังไม่เจอชายหนุ่มที่ถูกใจ ฉันเกลียดและไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ เพลย์บอย เลื้อยไปทั่ว สเปคผู้ชายนิ่งอบอุ่นอย่างที่สาวๆ หลายคนชอบกัน ฉันก็ถือเป็นหนึ่งในนั้น ชอบคนมีอายุมากกว่าฉัน 3-6 ปี เพราะดูเหมือนว่าเขาจะดูและเราได้

ขณะที่เรานั่งเม้าท์มอยกันไปได้สักพัก

“ละไหนอาจารย์บอกอีก 5 นาทีจะตามมา นี้มันเลยมาจะ 10 นาทีแล้วนะ” ฉันที่ได้รับคำสั่งจากหัวหน้าห้องที่วันนี้นางไม่มาให้ไปรับอาจารย์ และเป็นอย่างที่เห็นอาจารย์ผู้สอนใช้ให้ฉันไปเอากระเป๋าสมบัติในห้องลับ ถึงกับเจอหนังสด แต่นั้นเรื่องที่ฉันเห็นก็ไม่คิดสนใจจะเล่าต่อ เพราะไม่ใช่เรื่องที่ต้องสน

“มะปรางช่วงนี้ ฉันเหงาแล้ววะ ฉันอยากมีแฟน” ทว่าขณะที่นั่งรอเรียนยัยโรราก็เอ่ยขึ้นมาลอยๆ

“ห๊ะ...แกนินะจะมีแฟน ไม่เอาพี่แทคิณ ว่าพี่พ่อของลูกแกแล้วเหรอ” ฉันถามยัยโรราที่ยัยนี้เป็นแฟนคลับพี่แทคิณไอดอลชื่อดังที่ฮอตสุดๆ ในยุคนี้

“แกก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ หรือฉันจะลุกขึ้นมาจับ เฮ้ย...มาจีบพี่แทคิณอย่างจริงๆ จังๆ สักครั้ง ดูเผื่อความสวยความเด่นของฉันจะสะดุดตาพี่แทคิณบ้าง” โรราเอ่ยเสียงอ่อย ยัยนี้มีเรื่องเดียวที่ให้เครียดคือเรื่องผู้ชาย ผู้ที่ไม่มีวันได้เป็นจริง

“สิ่งที่แกเล่ามายัยโรเป็นไปได้ยากมาก เพราะแกไม่ได้จัดอยู่ในสเปคเขา หน้าตาไม่ใช่สเปค หน้าอกไม่สะบึ้มพอ ต้องอัพไซส์เพิ่ม” ยัยข้าวตังที่พูดตรงไปตรงมาเช่นนั้นทำเอายัยโรราทำหน้าราวกับจะร้องไห้

“แกก็พูดตรงเกิน ไม่ปลอบฉันเลยสักนิด” โรราว่าให้กับข้าวตัง

“เป็นท้อวะ อยากได้พี่แทคิณเป็นป๊ะป๋าของลูก”

“ชาติหน้าเถอะค่ะ” ฉันว่าให้กับความมโนของยัยโรรา ที่พูดเรื่องไม่เป็นเรื่อง

“มีอีก 1 วิธีนะโร ลองดูไม่เสียหาย แกลองเขาหาพี่แทคิณ ฝั่งเพื่อนเขาดูสิ แบบจีบเพื่อนเขาให้ติดแกแล้วจากนั้นก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่พี่แทคิณแทน” พอยัยข้าวตังว่ามาเช่นนั้น ยัยโรราถึงกับตาโต

“น่าสนนะ เป็นความคิดที่ดีมาก มะปรางแกว่าไง อยากยืมหน้าสวยๆ ของแกไปอ่อยพี่แทคิณของฉันบ้างจัง” ยัยโรราหันมาเอ่ยกับฉัน

“หยุดความคิดนี้ซะ ละไหนบอกพี่ชายหวง ไม่ยอมให้มีแฟน” ฉันหันไปว่าให้กับยัยโรรา

“นั้นน่ะสิ ละไหนแกบอกมีพี่ชายเรียนที่นี่ด้วย ไม่เห็นพามาแนะนำให้รู้จักเลย” ยัยข้าวตังเอ่ยขึ้นมาอีกเสียง เพราะพวกฉันสองคนไม่เคยเห็นหน้าค่าตาพี่ชายยัยโรราเลยสักครั้งเดียว

“อย่ารู้จักพวกเขาเลย หล่อสู้พี่แทคิณฉันไม่ได้หรอก” ด้านโรราใครจะอยากเปิดตัวที่ชายที่คอยสร้างเรื่องเก่งอย่างพี่รามละ มีเรื่องให้สาวๆ ตบตีกันไม่เว้นแต่ละ ส่วนพี่โรมรายนั้นก็ชอบทำหน้าหยิ่งนิ่งใส่ ไม่เว้นแม้กระทั่งน้องสาวแท้ๆ อย่างฉัน แต่ก็มีสาวๆ บางกลุ่มที่เห็นฉันลงมาจากรถพี่ราม และเข้าใจผิดคิดว่าฉันแอบคบกับพี่โรมบ้าง พี่รามบ้าง ก็ไม่คิดจะแก้ข่าวเพราะไม่ใช่คนดังตามนั้นเลยจ้า

“อย่ารู้จักเขาเลย พวกแกสวย กลัวพี่ชายฉันจีบพวกแก ไม่อยากได้พวกแกสองคนมาเป็นพี่สะใภ้วะ ” โรราเอ่ยเสียงสูง แต่นั้นคำตอบโรราทำเอามะปรางและข้าวตังถึงกับมองค้อนให้ จะหล่อสักแค่ไหนกันเชียว

“เออ เป็นคำตอบที่น่าฟังมาก ฉันคงไม่เอาพี่ชายแกมาทำสามีหรอก เพราะฉันไม่อยากได้น้องหลัวนิสัยเหมือนแก วันๆคิดแต่เรื่องเต๊าะผู้” ฉันว่าให้ยัยโรรากลับ

“ชิ...” เรื่องทันคนไม่มีใครเกินยัยมะปรางจริง โรราได้แต่คิด

“ที่ถามพวกฉันมานี้สรุปคือ จะมีแฟน”

“ยัง...แต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองนะ” ยัยโรราตอบฉันมา แต่ขณะที่พวกฉันนั่งเม้าท์มอยกันสามคนอยู่นั้น จากนั้นยัยฮาน่าก็เดินเข้ามา

“โรราเมื่อเช้า ฉันเห็นเธอควงใครอะ ใช่พี่ราม บริหารปี 3 ปะ” โรราพอเพื่อนว่ามาเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับชะงักและเปลี่ยนเป็นระบายยิ้มกริ่ม

“ใครเหรอ” ฉันและยัยข้าวตังหันไปถามยัยโรรา

“เขาลือกันว่าเธอเป็นเด็กใหม่พี่ราม บริหาร เสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะ ก็เล่นผู้ข้ามคณะไปเลยสิ” ยัยพิมพ์ยังเอ่ยขึ้นมาอีกเสียง แต่นั้นยัยโรรากับนิ่ง

“ใครวะ พี่ราม บริหาร พวกฉันไม่เห็นรู้จัก ว่าแต่แฟนแกจริงเหรอโรรา” ยัยข้าวตังที่สงสัยมากกว่าฉันถึงกับถามยัยโรราต่อทันที

“แล้วพวกเธอคิดว่าไงละ ทำไงได้ก็คนมันสวยอะ” คำตอบของโรราทำเอาพวกฉันถึงกับอดหมั่นไส้นางไม่ได้ ก็มั่นเกิน

“ผู้ยัยโรราหล่อปะ” ฉันไม่ใช่สายเผือก แต่ยัยฮาน่าบอกว่าพี่คนนี้ฮอตในหมู่สาวๆ มาก

“อยากเห็นไปดูที่สนามบาสสิ ฉันและยัยพิมพ์เดินผ่านมาเมื่อกี้ ก็เห็นพวกพี่รามกำลังแข่งบาสกัน นิรออาจารย์อีก 10 นาที ถ้าไม่มาจะไปแล้วนะ แต่ไม่ได้ไปเชียร์แฟนเธอหรอกนะโรรา ไปเชียร์ เจมส์ ดีเอ็ม วิศวะ” ยัยฮาน่าเอ่ยจบก็เดินไปนั่งที่ของนาง

“อยากเห็นหน้าผู้แกวะ โร”

“ก็ไปดูสิ” โรราตอบอย่างไม่ใส่ใจ ยัยฮาน่าไม่ใช่คนแรกที่คิดว่าฉันเป็นแฟนไอ้พี่ราม เพราะชินแล้ว

3 ชั่วโมงต่อมา

ด้านมะปรางหลังจากที่เลิกคลาสในช่วงเช้าแล้วนั้น

“พวกแก ทานไรกันดี” เสียงยัยโรรานั้นหันมาถามพวกฉัน

“ก๋วยเตี๋ยวหลัง มอ.ไหม โรงอาหารคนน่าจะเยอะ ขี้เกียจต่อคิว” พอยัยข้าวตังเอ่ยมาเช่นนั้น พวกเราก็ไม่รอช้าสาวเท้ารีบเดินไปหลัง มอ แต่ขณะที่เดินไปนั้น เสียงสมาร์ตโฟนยัยโรรากับดังขึ้นมา

“เฮ้ย...มะปราง ข้าว วันนี้ฉันลืมไป มีนัดอะ พวกแกไปกันเลยนะ” ยัยโรราเอ่ยจบก็วิ่งออกไป

“พี่รามรอนานไหม” เสียงที่ยัยโรราเอ่ยนั้น มะปรางและข้าวตัวถึงกับอดหันมองไม่ได้ สายตาเรียวเล็กสะดุดเข้ากับร่างสูงที่โรราเดินควงแขนออกไป มะปรางที่เห็นเช่นนั้นตากลมถึงกับเบิกกว้าง พี่รามคนนี้เหรอผู้ใหม่ยัยโรรา

ด้านราม สายตาคมสบตาเข้ากับยัยผู้หญิงบ้าเลือดคนนั้น ดูเธอตกใจนะที่เจอผม ดีเจอง่ายๆ แบบนี้จะได้คิดบัญชีง่ายๆ หน่อย หน็อยแน่กล้ามากมาขังผม รามจ้องมะปรางอย่างไม่ละสายตา ยัยนี้ทำเอาผมไม่มีสมาธิแข่งบาสถึงขั้นผมถอนตัวอะคิดดู