บทที่ 6 ตอน 3

“เพิร์ลคนดี ชื่นใจจังค่ะ ขอพี่จูบอีกทีได้ไหม เพิร์ลหวานมากเลยรู้ไหมคะ”

ใช่หวาน หวานจนเธอเองก็ไม่เข้าใจ ว่าการแลกน้ำลายกันมันหวานได้ยังไง และเธออยากลองอีกครั้ง ณัฐนันท์จูบเธออีกครั้งและเป็นอีกครั้งที่เธอตั้งตัวทัน ไม่ตกใจเหมือนรอบแรกแล้ว

เขากวาดต้อนความหอมหวานในโพรงปากของเธอ ลากมือไปด้านหลังตรงขอบเอวที่ชายเสื้อค่อนข้างสั้น สัมผัสได้ถึงความลุกชูชันของรูขุมขนของคนในอ้อมกอด เขาดึงตะขอเสื้อชั้นในของเธอออก มืออีกข้างสอดไปด้านหน้า กอบกุมเต้าทรวงขนาดพอดีตัวของเธอ

ผิวเนียนลื่นมือ ลูบตรงไหนก็ไม่สะดุดเลย มือน้อยที่เกาะบ่าของเขาไว้ ผลักเขาออกตามสัญชาตญาณเมื่อถูกรุกลานที่หน้าอก

“อ๊ะ~ พี่นัทคะ”

ณัฐนันท์ชะงักเมื่อคนในอ้อมกอดต่อต้าน

“ขอโทษค่ะพี่ลืมตัว เพิร์ลทั้งหอมทั้งเนียนไปทั้งตัวขนาดนี้ พี่อดใจไม่ไหว”

เขากระซิบบอกกับเธอ และสูดลมหายใจเข้าปอด ลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์หนังเพิ่งเริ่มฉาย ใจเย็นก่อนนัท ถ้าเริ่มตั้งแต่ตอนนี้ดูหนังไม่จบแน่

เขาผละออกจากตัวเธอมือที่โอบไว้กลับมาอยู่ที่เดิม พัลลภารู้สึกหนาวขึ้นมาเมื่อเขาผละออก จริงๆคือเธอชอบไออุ่นจากตัวเขา มีความสุขที่เขาเข้ามาแนบชิด แต่พอเขาจับหน้าอก เธอตกใจและรู้สึกว่ามากเกินไป ไม่ได้เตรียมใจมาสำหรับอะไรที่มากขนาดนั้น

พัลลภาเอามือโอบตัวเองว่า เมื่อรู้สึกถึงลมจากเครื่องปรับอากาศในโรงหนังที่มากระทบผิว ตัวสั่นสะท้านน้อยๆ ปรารถนาให้คนข้างๆโอบกอดกระชับเธอเอาไว้

“หนาวเหรอคะคนดี”

ณัฐนันท์กระซิบถามเธอเมื่อเห็นเธอยกมือขึ้นโอบตัวเอง

“นิดหน่อยค่ะ”

ณัฐนันท์วาดมือไปโอบเธอให้ขยับมาชิดตัว

“มาตรงนี้ดีกว่ามาพี่กอดให้นะคะ เพิร์ลขยับมาชิดๆพี่ค่ะ สัญญาว่าจะไม่ซน”

ถ้าเพิร์ลไม่ยอม

พัลลภามองเขาอย่างลังเลแต่สุดท้ายก็เอนกายลงพิงไหล่เขา ต้นขาแนบชิดกันสัมผัสอบอุ่นของเขาทำให้เธอหายหนาว ณัฐนันท์โน้มศีรษะเธอให้เอนมาซบที่ไหล่เขา

“เอนลงมาเลยค่ะจะได้ดูหนังสบายหน่อย”

เขากระซิบชิดแก้มเธอ ก้มลงดมขมับอย่างอดไม่ได้ แชมพูที่เธอใช้หอมมาก

พัลลภาแนบชิดเขาจนได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายลอยมา หอมใจสั่น ไม่ใช่แค่เธอที่เขาบอกว่าตัวหอม แม้แต่เขาเองก็ตัวหอมมาก อยากจะฝังหน้าลงกับอกของเขาแล้วดมให้ทั่ว แต่ก็เขินอายเกินกว่าที่จะทำแบบนั้น

มือของเขาลูบขึ้นลงบริเวณต้นแขนของเธอ ดูเขาจะเพลิดเพลินกับการลูบอยู่แบบนั้น แต่เธอกลับรู้สึกวูบวาบไปทั่วทั้งตัวและวูบวาบลงไปที่ท้องน้อยลามไปจนถึงความเป็นหญิง เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“ยังหนาวอยู่เหรอคะ”

ณัฐนันท์กระซิบถามเธอ

“ขนลุกเชียว”

เขาพอจะรู้ว่าเธอเป็นอะไร นึกเห็นใจคนที่ไม่เคย ไม่อยากจะรุกมากกว่านี้

เพราะแม้แต่จูบแรกเธอก็เพิ่งเคยไปเมื่อกี้ แนบชิดกับผู้ชายแบบนี้น่าจะไม่เคยแน่ๆ

“หนาวก็ขยับเข้ามาอีกได้นะคะ ที่ขาเย็นด้วยหรือเปล่าคะ”

เธอใส่กระโปรงสั้นแค่เข่าพอนั่งลงจมเบาะแบบนี้ กระโปรงก็เลิกสูงขึ้นมาอีก

“นิดหน่อยค่ะ”

“เดี๋ยวพี่กอดให้แน่นๆนะคะจะได้หายหนาว”

สองมือของเขาโอบรอบตัวเธอเอาไว้แน่นและกอดอยู่แบบนั้น จนร่างที่เกร็งของเธอเริ่มผ่อนคลายลง คนทั้งคู่แนบชิดกันอยู่แบบนั้นเนิ่นนาน ตาจ้องมองหนัง แต่สมองไม่ได้รับรู้อะไรแล้ว

เมื่อเห็นเธอเริ่มชินกับสัมผัสของเขา ณัฐนันท์ก็ลากมือที่โอบเธอช้อนเข้ามาในเสื้อ และโอบใต้ฐานหน้าอกที่ยังไม่ได้ติดตะขอบรา พัลลภาจับมือเขาไว้

“อ่ะ พี่นัท”

“คนดีมือพี่มันหนาวขอวางไว้ตรงนี้เฉยๆค่ะ ไม่ทำอะไรมากกว่านี้นะคะ”