4

ตอนที่ 2

ล้อเล่นกับความรู้สึก

งานแต่งงานถูกจัดขึ้นบนความสุขของทั้งอมรและดิเรกผู้ใหญ่ทั้งสองคนต่างมุ่งหวังรอวันนี้วันที่ได้สัญญากับนิดาไว้แต่นอกเหนือจากความดีใจที่ได้ทำตามที่สัญญากับเพื่อน อมรยังมีความสุขที่เขาได้ดึงลูกชายให้ออกมาจากผู้หญิงที่ไม่มีความจริงใจแต่เรื่องนี้เธอเองพยายามบอกลูกชายหลายครั้งแต่ชวกรก็มองว่าสาเหตุที่เธอมองสินีในแง่ร้ายเป็นเพราะต้องการให้เขาแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อน

“คุณแม่อย่าลืมสัญญา 1 ปีระหว่างเรานะครับ”

เจ้าบ่าวเดินแยกมาหามารดาเพียงเพราะต้องการย้ำเตือนในข้อตกลงระหว่างทั้งคู่เพราะสำหรับชวกรแล้วเวลา 1 ปีถึงแม้จะดูยาวนานแต่มันก็คุ้มถ้าเขาจะได้อิสระคืน

“แม่ไม่ลืมแน่นอนลูกทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก็พอข้อตกลงระหว่างเราไม่ใช่แค่ให้ลูกแต่งงานแต่ลูกต้องเป็นสามี”

ชวกรเข้าใจดีว่ามารดาของเขาต้องการจะสื่อถึงอะไรและเขาก็คิดว่าทั้งหมดนี้คนเป็นแม่คงหวังว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจะทำให้เขารู้สึกหลงรักในตัวนลินซึ่งสำหรับชวกรแล้วความรักกับการนอนด้วยกันมันคนละเรื่อง

“ซิปอยู่ด้านหลังแบบนี้ ทำไมถึงไม่เรียกผมมาช่วย”

เจ้าบ่าวเดินเข้ามาในห้องน้ำที่ตอนนี้ยังไม่ได้ปิดประตูเพราะนลินตั้งใจว่าเธอจะเข้ามาแค่เพียงเช็ดเครื่องสำอางและเปลี่ยนชุดเจ้าสาวออกแต่มันกลับไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดเพราะซิปที่อยู่ด้านหลังพยายามเอื้อมจนสุดมือก็ไม่สามารถดึงลงได้

ชุดเจ้าสาวที่ค่อย ๆ ถูกถอดออกเผยให้เห็นเนื้อนุ่มสีขาวดูน่าทะนุถนอมทำให้หัวใจของชายหนุ่มตอนนี้มันเริ่มรู้สึกหวั่นไหวตามประสาผู้ชายแต่เขาก็บอกกับตัวเองเสมอว่าทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นในค่ำคืนนี้มันไม่ใช่ความรัก

บรรยากาศในห้องนอนมีแค่เพียงความเงียบแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันเพราะไม่มีใครยอมเปิดปากเป็นคนเริ่มบทสนทนาก่อน

“มานอนได้แล้วจะนั่งหวีผมอีกนานไหม”

ชายหนุ่มที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงทนไม่ไหวกับบรรยากาศแบบนี้เขาจึงเอ่ยปากเรียกภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันให้มานอนข้าง ๆ เพราะนลินนั่งหวีผมอยู่เกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว

ร่างเล็กค่อย ๆ ทิ้งตัวลงกับที่นอนนุ่มด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เธอรอคอยวันนี้มานานหลายปีเพราะหัวใจของเธอมอบให้เขามาโดยตลอดแต่ทำไมพอวันนี้มาถึงกลับไม่มีความสุขแต่รู้สึกเศร้าเหมือนเป็นภรรยาที่เป็นเงาของใครบางคนเท่านั้น

“อุ๊ย!”