2 ต้องปรับตัว

สัปดาห์แรกของการย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพสำหรับบัวบงกชมันไม่ง่ายเลยทั้งสถานที่ทั้งผู้คนมันทำให้เธออยากจะกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านนอกตามเดิม แต่ยังโชคดีมากที่มีธัญวดีน้องสาวของเธียรธวัชคอยให้คำปรึกษาและให้กำลังใจ

ตั้งแต่ชายหนุ่มพาเธอมาอยู่ที่นี่เธอก็เจอเขาแค่ไม่กี่ครั้งเพราะเธียรธวัชออกไปทำงานตั้งแต่เช้า กว่าจะกลับบ้านก็มืดค่ำและบางวันก็ไม่ได้กลับมาค้างที่บ้าน

ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมเล็กเมื่อไปติดต่อเข้าเรียนที่โรงเรียนแล้วเธียรธวัชก็ให้เลขาพาเธอไปเรียนพิเศษเพิ่มเติมครบเกือบทุกวิชาเพราะไม่อยากให้มีปัญหาถ้าหากจะเข้าไปเรียนในช่วงเปิดเทอมเพราะการอยู่โรงเรียนประจำจะออกมาเรียนพิเศษในช่วงเย็นนั้นมันค่อนข้างยาก นอกจากเรียนพิเศษที่โรงเรียนกวดวิชาแล้วชายหนุ่มยังซื้อโน้ตบุ๊กและแท็ปเล็ตให้กับหญิงสาวสำหรับเอาไว้เรียนออนไลน์ตอนที่อยู่หอพักอีกด้วย

“เป็นยังไงบ้างบัวครูภาษาอังกฤษคนนี้ โอเคไหม” ธัญวดีถามบัวบงกชหลังจากที่เธอแล้วเริ่มเรียนคอร์สภาษาอังกฤษออนไลน์ได้หลายชั่วโมงแล้ว

“ดีมากๆ เลยค่ะพี่ธัญญ่า บัวเข้าใจเมากขึ้นเยอะเลยค่ะ"

“ดีแล้วอย่าลืมนะบัวถ้ามีปัญหาเรื่องเรียนต้องรีบบอกพี่บอกพี่เธียรหรือไม่ก็บอกเลขาพี่เธียรนะ อย่าเก็บปัญหาไว้คนเดียวเพราะหากปัญหาสะสมมากๆ มันจะแก้ไขยาก” ธัญวดีบอกด้วยความเป็นห่วง

“ขอบคุณพี่ธัญญ่านะคะถ้าไม่มีพี่คอยแนะนำบัวก็คงแย่”

“บัวปรับตัวได้ดีพี่ว่าเชื่อว่าคนเก่งอย่างบัวจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ถึงตอนนี้บัวจะไม่มีคุณยายแล้วแต่อย่าลืมว่าพี่กับพี่เธียรอยู่”

“ค่ะพี่ธัญญ่า” หญิงสาวเรียกธัญวดีน้องสาวน้องสาวของเธียรธวัชอย่างสนิทสนม

หลังจากเรียนออนไลน์ในช่วงเช้าแล้วช่วงบ่ายบัวบงกชก็ออกมาเรียนพิเศษที่สถาบันกวดวิชาในช่วงอาทิตย์แรกคนขับรถที่บ้านของเธียรธวัชเป็นคนพาเธอมาส่ง

แต่พอเข้าสัปดาห์ที่สองเด็กสาวก็ขอนั่งรถไฟฟ้ามาเรียนเองเพราะรู้สึกเกรงใจมากๆ แต่วันนี้หลังจากเลิกเรียนเธอไม่ต้องนั่งรถไฟฟ้ากลับเองเพราะธัญวดีมารอเธอที่หน้าโรงเรียนกวดวิชา

“พี่ธัญญ่ามาเดินเที่ยวแถวนี้เหรอคะ” บัวบงกชถามเพราะโรงเรียนกวดวิชาที่มาเรียนนั้นอยู่บนศูนย์การค้าแห่งหนึ่ง

“พี่มารอรับบัวน่ะ ไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ”

“ได้ค่ะพี่ธัญญ่า”

บัวบงกชเดินคู่มากับธัญวดีทั้งสองพากันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้อยู่จนได้ของเต็มมือไปหมด

“บัวอยากได้อะไรอีกไหม”

“ไม่แล้วค่ะ พี่ธัญญ่าซื้อของให้บัวเยอะมาก อันที่จริงบัวใส่ชุดเดิมของพี่ก็ได้ไม่ต้องซื้อใหม่หรอกนะคะบัวเกรงใจพี่”

“ไม่ต้องเกรงใจเลยเพราะทั้งหมดไม่ใช่เงินของพี่สักหน่อย พี่เธียรให้เงินเรามาช้อปปิ้งตั้งเยอะ”

“ก็คุณเธียรเขาเป็นพี่ชายของพี่ธัญญ่านี่คะ”

“อย่าคิดมากสิบัวเขาก็ให้เราสองคนนั่นแหละ ตอนนี้บัวก็คือน้องสาวของเราสองคนนะ”

“ขอบคุณนะคะพี่ธัญญ่าที่ไม่รังเกียจแล้วยังดูแลบัวอย่างดี”

“ใครจะรังเกียจเด็กน่ารักอย่างบัวล่ะ พี่ว่าเราไปดูเสื้อผ้ากันอีกสักนิด พี่อยากได้อีกสักสองสามชุด”

ทั้งสองพากันเดินมายังแผนกเสื้อผ้านอกจากจะซื้อให้ตัวเองแล้วธัญวดียังซื้อให้บัวบงกชอีกหลายชุดเธอรู้สึกเอ็นดูเด็กสาวคนนี้เป็นอย่างมาก บัวบงกชเป็นคนนิสัยน่ารักขี้เกรงใจ

“มีอะไรอยากได้เพิ่มเติมอีกไหม”

“พอแล้วจริงๆ ค่ะที่พี่ซื้อให้บัวมันก็เยอะมากๆ พอเปิดเทอมบัวคงไม่ได้ใส่ชุดพวกนี้”

“ก็เอามาใส่ไว้ตอนเรียนพิเศษไงล่ะ ช่วงเปิดเทอมก็ใส่ชุดนักเรียน”

“ค่ะพี่ธัญญ่า”

“พี่ว่าเดี๋ยวเราไปซื้ออุปกรณ์การเรียนกันนะ ร้านนี้มีแต่น่ารักมากๆ เลยพี่เองก็อยากได้ไปไว้ใช้อยู่เหมือนกัน”

ธัญวดีเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งตอนนี้เธอกำลังอยู่ชั้นปีที่สี่พอเรียนจบก็มีแผนจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

สองสาวใช้เวลาอยู่ในร้านอุปกรณ์การเรียนอยู่นานเมื่อเลือกของที่ตนเองถูกใจแล้วก็พากันไปทานอาหารญี่ปุ่น

“บัวเคยมากินอาหารญี่ปุ่นไหม”

“ไม่เคยหรอกค่ะส่วนใหญ่ก็จะกินแค่ซูชิที่ขายตามข้างทางชิ้นละสิบบาทก็หรูแล้วสำหรับเด็กบ้านนอกอย่างบัว”

“เรายังมีเวลาช่วงปิดเทอมอีกสองอาทิตย์พี่ว่าจะพาบัวกินทุกอย่างที่บัวอยากกินเลย เริ่มตั้งแต่ร้านนี้ก่อนก็แล้วกันนะ” นี่เป็นครั้งแรกที่บงกชได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้อาหารหน้าตาสวยงามรสชาติถูกปากทำให้เธอยิ้มกว้าง ตั้งแต่คุณยายเสียไปก็เป็นมื้อนี้ที่เธอทานอาหารได้มากกว่าปกติ

“ชอบไหมบัว”

“ชอบมากๆ ค่ะแต่ถ้าให้บัวมากินคนเดียวคงไม่มีตังจ่ายแน่ๆ”

“ใครจะปล่อยให้บัวมากินคนเดียวล่ะ ถ้าอยากมากินก็ชวนพี่หรือพี่เธียรก็ได้”

“บัวคงไม่กล้าชวนคุณเธียรหรอกค่ะ ตั้งแต่บัวย้ายมาอยู่ที่นี่บัวเคยเจอคุณเธียรแค่ไม่กี่ครั้ง ปกติคุณเธียรทำงานหนักแบบนี้ตลอดเหรอคะพี่ธัญญ่า”

“ก็ประมาณนี้แหละ เขาออกไปทำงานแต่เช้ากว่าจะกลับก็มืดค่ำหรือบางครั้งก็ไปค้างที่คอนโด ทิ้งให้พี่อยู่บ้านคนเดียวแต่พอบัวมาอยู่ด้วยพี่ก็หายเหงาไปเยอะเลย บัวถามถึงเขาทำไมมีอะไรไหม”

“เปล่าหรอกค่ะ บัวแค่สงสัยเฉยๆ บัวไม่รู้เลยว่าคนกรุงเทพฯเขาทำงานหนักมากขนาดนี้”

“พี่เธียรเขารับผิดชอบเยอะน่ะ ต้องเข้ามาดูแลบริษัทแทนพ่อกับแม่ทั้งหมดตั้งแต่อายุยังน้อย” บิดามารดาของเธียรธวัชและธัญวดีเสียชีวิตไปพร้อมกันเมื่อสองปีก่อน

จากนั้นชายหนุ่มต้องมารับผิดชอบงานในบริษัททั้งหมดครอบครัวของเธียรธวัชมีบริษัทผลิตขนมซึ่งมีมากมายหลายสิบชนิดและจะมีขนมออกใหม่อยู่ตลอด ทำให้ชายหนุ่มค่อนข้างทำงานยุ่งมากๆ นอกจากจะต้องเข้าไปทำงานที่ออฟฟิศบางครั้งก็ต้องไปดูงานที่โรงงานผลิตหรืออาจจะต้องออกไปตามแหล่งวัตถุดิบต่างๆ มันเลยทำให้เขาไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย

“แล้วถ้าพี่ธัญญ่าเรียนจบแล้วจะไปช่วยงานคุณเธียรไหมคะ”

“ช่วยสิ แต่พี่ต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษก่อน”

“พี่ธัญญ่าจะไปเรียนอังกฤษเหรอคะ แล้วจะไปตอนไหน” บัวบงกชตกใจเพราะถ้าธัญวดีไม่อยู่เธอก็ต้องเหงาแน่

“ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก พี่ต้องเรียนจบปีสี่ก่อน”

“บัวคงเหงาถ้าพี่ไม่อยู่”

“ถึงไม่อยู่เราก็โทรหากันได้และถ้าเปิดเทอมบัวเข้าไปอยู่หอก็จะมีเพื่อนเพิ่มขึ้น อย่าเพิ่งคิดมากเลยพี่ไม่ได้ไปพรุ่งนี้สักหน่อย”