ตอนที่5(พี่สาวครับ)

วันเดียวกัน

12:30น.

บ้านของคุณป้าเจ้าของบ้านเช่า

ขวัญเอย กมลวรรณ….

พรึบ

“ทำไมคุณป้าไม่บอกหนูล่ะค่ะว่าหนูมีรูมเมท?”ฉันเอ่ยถามคุณป้าเจ้าของบ้านไปอย่างเอาเรื่อง ที่เธอไม่ยอมบอกฉันในตอนที่ฉันไปดูบ้านและตกลงเซ็นสัญญาเช่าบ้านกับเธอ

“ถ้าป้าบอก…หนูก็ไม่เอาน่ะสิ”คุณป้าเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าแหยๆ เพราะเธอคงจะเห็นสีหน้าที่ไม่พอใจของฉันน่ะ

“ถือว่าช่วยๆกันนะ…หนูก็มีห้องนอนส่วนตัวหนิ…พ่อหนุ่มเขาไม่ยุ่งหรอกนะ…”

“เขาเป็นเด็กดี^_^”

“เด็กดีอะไรคะ…ไม่มีตังค์มาจ่ายค่าเช่าคุณป้าน่ะ?”

“ก็เพราะเรื่องนี้ไงจ๊ะ…ป้าถึงต้องหาทางออกให้กับตัวป้าเองและพ่อหนุ่มคนนั้น…”คุณป้าว่าเสียงอ่อนพร้อมกับทำสีหน้าเศร้าลงให้ฉันรู้สึกเห็นใจเธอ ซึ่งมันก็ได้ผล ฉันเห็นใจเธอจริงๆ

“แม่หนูเองก็เดือดร้อนไม่ใช่เหรอจ๊ะ….และแม่หนูก็จ่ายค่าเช่าล่วงหน้าให้ป้าแล้วด้วย…”

“อดทนอยู่ต่อเถอะนะจ๊ะ…”

“ค่ะ…ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละค่ะ…”ฉันเอ่ยเสียงแผ่วเบาบอกคุณป้าไป เพราะยังไงๆฉันก็ไม่มีเงินมากพอที่จะไปเช่าบ้านเดี่ยวหรือคอนโดอยู่อยู่แล้วล่ะ ฉันต้องจำใจอยู่ในบ้านเช่าหลังน้อยที่มีรูมเมทเป็นผู้ชายนี้ต่อไป เขาคงจะไม่ทำอะไรฉันหรอกมั้ง น่าตาเขาก็ไม่ได้ดูเลวร้ายและมีพิษมีภัยอะไร

“ดีแล้วจ้ะหนูขวัญเอย^_^”คุณป้าว่าพร้อมกับยิ้มกว้างให้ฉันสีหน้าของเธอเปลี่ยนเร็วดีนะ ผิดกับฉันที่ทำหน้าแหยๆอย่างไม่ค่อยเต็มใจ เพราะมันไม่มีทางเลือกให้ฉันเลือกอยู่แล้ว

“งั้นหนูขอตัวก่อนค่ะ…”ฉันเอ่ยบอกคุณป้าพร้อมกับยกมือไหว้ลาท่าน

“สวัสดีจ๊ะ^_^”คุณป้ายกมือรับไหว้ฉัน ฉันก็ยิ้มให้ท่านและลุกขึ้นจากโซฟาตัวแพงของคุณป้าเจ้าของบ้านยืนเต็มความสูงและเดินออกมาจากบ้านของเธอ เพื่อจะไปยืนรอพี่คีรีที่หน้าบ้านเช่าของฉัน เพราะเขาบอกว่าเขาจะมารับฉันไปมหาลัย เพราะฉันเพิ่งจะมาอยู่โซนนี้เป็นครั้งแรก เลยไม่รู้ว่าฉันจะเดินทางไปมหาลัยของฉันได้ด้วยวิธีไหนน่ะสิ

วันนี้ฉันมีเรียนบ่ายก็เลยไปมหาลัยบ่ายๆนะ

ติ๋ง(เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของขวัญเอย)

พรึบ

เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของฉันดังทำให้ฉันหยุดเดินเป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันถึงหน้าบ้านเช่าพอดี ฉันจึงเอื้อมมือลงไปในกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมรุ่นดังของฉันเพื่อควานหาสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของฉันในกระเป๋า

พรึบ

และเมื่อมือฉันคว้าโดนสมาร์ทโฟนของฉันแล้ว ฉันก็หยิบมันขึ้นมาและเปิดอ่านข้อความในแอปพลิเคชั่นไลน์ทันที

พี่คีรี:น้องเอยคะ…ขอโทษทีนะคะพี่ไปรับน้องเอยไม่ได้แล้ว..พอดีพี่ติดประชุมด่วนค่ะ

“เห้อ….”ฉันผ่อนลมหายใจออกมาเมื่ออ่านข้อความของพี่คีรีจบแล้ว แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ ฉันจะไปมหาลัยยังไง?

ขวัญเอย:ไม่เป็นไรค่ะ…พอดีเพื่อนเอยอยู่แถวๆนี้พอดีค่ะ…เพื่อนเลยจะมารับเอย…พี่คีรีทำงานเถอะนะคะไม่ต้องห่วงเอยค่ะ

ฉันพิมพ์ข้อความตอบกลับพี่คีรีไป ถึงแม้ฉันจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ในใจของฉันมันก็แอบเสียใจอยู่นะ ที่เขามีเวลาให้ฉันน้อยลงตั้งแต่พี่คีรีเข้าไปบริหารงานแทนคุณอาเกริกพลคุณพ่อของเขาน่ะ

ปื้นๆๆๆๆๆ(เสียงของเครื่องมอเตอร์ไซค์)

พรึบ

“ให้ผมไปส่งไหมครับ…น้องสาวคนสวย^_^”เสียงทุ้มละมุนเอ่ยออกมาจากผู้ชายหน้าหล่อที่ขี่รถบิ๊กไบค์คันใหญ่มาจอดเทียบด้านข้างของฉันพร้อมกับดับเครื่องยนต์ที่เสียงดังกระหึ่มของเขาลง

“ใครเป็นน้องนายไม่ทราบ?”ฉันหันไปมองหนุ่มหน้าหล่อรูมเมทของฉันด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตร แต่นายหน้าหล่อนั้นกลับทำสายตาหวานเชื่อมให้ฉันอย่างหว่านเสน่ห์ เชอะฉันไม่หลงกลนายหรอกย่ะ ไอ้คาสโนว่าเอ้ย! ประเด็นเมื่อเช้าที่นายหน้าหล่อนี้หลอกฟันผู้หญิงฟรียังไม่เคลียร์เลยมั้ง แต่ฉันไม่อยากยุ่งเรื่องของคนอื่นเลยไม่ได้สนใจน่ะ

“งั้น…พี่สาวคนสวยก็ได้ครับ^_^”

“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันอายุมากกว่านาย?”

“ก็ดูจากที่พี่สาวคนสวย…ใส่ชุดนักศึกษาที่ทำให้หัวใจของผมเต้นรัวเร็ว….เลือดในร่างกายสูบฉีด”เขาไม่พูดเปล่ายังมองมาที่เรือนร่างของฉันที่สวมใส่ชุดนักศึกษาตัวเล็กรัดติ้วอวดทรวงทรงองเอวของฉัน เนื้อเป็นเนื้อ นมเป็นนม ตูดเป็นตูดแถมกระโปรงของฉันก็สั้นแสนสั้นอีกตั้งหาก

“อย่าทะลึ่ง!”ฉันว่าเสียงเข้มจ้องนายหน้าหล่อนั้นที่ใช้สายตาแทะโลมร่างกายของฉันอย่างเปิดเผย ฉันขอถอนคำพูดว่าไอ้เด็กคนนี้ไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร มันนี่แหละตัวอันตรายที่สุดสำหรับฉัน!!!

“ก็พี่หุ่นสะบึ้มน่าจับกด…เอ้ย….ไม่ใช่ครับ^_^”เขารีบเปลี่ยนคำพูดอย่างไวที่เห็นสายตาดุดันของฉันที่มองเขาอย่างเอาเรื่อง

“ฉัน..มี…แฟน…แล้ว!”ฉันพูดเน้นทีละคำไปอย่างจงใจและให้เขารู้และจำให้ขึ้นใจว่าฉันน่ะมีเจ้าของแล้ว

“ว้า…พี่สาวคนสวย.มีแฟนซะล่ะ…งั้นผมยินดีเป็นกิ๊กของพี่ครับ^_^”

“แต่ฉันไม่อยากมีกิ๊ก!”ฉันพูดเสียงเข้มก่อนจะสะบัดหน้าหนีเขาและทำเป็นไม่สนใจเขา

พรึบ

“รักแฟนมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”เสียงนุ่มทุ้มที่ฟังแล้วเหมือนแอบผิดหวังเล็กน้อยของเจ้าของเสียงดังอยู่แนบหูฉัน มันใกล้มากเลยนะ

พรึบ

“ว๊ายยย!”ฉันร้องเสียงหลงที่ไม่ทันตั้งตัวเพราะฉันจะหันไปเอาเรื่องนายหน้าหล่อนั้นที่บังอาจมาแตะอั๋งฉันด้วยการสูดดมซอกคอของฉันแต่พอฉันหันกลับไปส้นสูงราคาแพงที่ฉันสวมใส่กลับพลิกเอาซะดื้อๆแบบนั้น

ทำให้ร่างของฉันเกือบจะหงายหลังพร้อมกับเอาก้นงอนๆของฉันกระแทกพื้นแต่โชคดีที่หนุ่มหน้าหล่อนี้คว้าเอวของฉันไว้ได้ทัน

พรึบ

ตึกตักๆๆๆ

ฉันหายใจไม่ทั่วท้องพร้อมกับเสียงหัวใจที่เต้นรัวเร็วของฉันและของเขาตอนนี้เลยกลายเป็นว่าฉันอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยที่ใบหน้าของเราสองคนอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่คืบ

“หอม…จัง…ฟอดดดด^_^”เสียงทะเล้นพร้อมกับใบหน้าหื่นกามของผู้ชายหน้าหล่อเอ่ยออกมาทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์วิบวับที่เป็นประกายอยู่ทั่วทั้งร่างของผู้ชายคนนี้

“ไอ้บ้า!!”ฉันตะโกนเสียงเข้มพลางยันตัวจะยืนเองแต่ดูเหมือนว่าไอ้ผู้ชายหื่นคนนี้จะไม่ยอม

“พี่สาว…ไม่สนใจจะคบผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเป็นกิ๊กเหรอครับ…”

“เขาว่ากินเด็ก…จะเพิ่มความสวยขึ้นเหมือนสาวพันปีเลยนะครับ^_^”

“หึ…ฉันไม่ชอบผู้ชายอายุน้อยกว่า…”

“เพราะมันงี่เง่า…และง๊องแง๊งเข้าใจป่ะ..”

“ฉันชอบผู้ชายที่มีความเป็นผู้นำ…”

“และดูแลฉันได้…”

“ว้า…ถ้าอย่างงั้น…ผมคงไม่มีสิทธิ์…”

“มันแน่นอนอยู่แล้วล่ะย่ะ!!”ฉันแผดเสียงดังตะคอกใส่หน้าหล่อๆของหนุ่มหน้าหวานนี้ไป คนอะไร ยิ่งมองใกล้ๆแบบนี้ยิ่งหล่อ หล่อจนหัวใจของฉันเต้นรัวเร็ว กลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นกายของเขาที่หอมฟุ้งออกมานั้นอีก หัวใจของฉันก็บ้ามาเต้นให้กับผู้ชายหน้าม่อคนนี้ไปได้!

พรึบ

ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดผลักหน้าอกของผู้ชายหน้าหล่อนี้ไปจนร่างของฉันหลุดออกมาจากอ้อมกอดของเขาได้ ฉันจึงรีบก้มลงไปคว้ากระเป๋าและจ้ำเดินออกมาจากเขาทันที เขาก็ยืนแน่นิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่คนเดียวเลยไม่ได้ตามฉันมา ฉันไม่รอช้ารีบมองหารถแท็กซี่ทันที และก็โชคดีที่มีรถแท็กซี่ผ่านมาพอดี

“ไอ้หื่นเอ้ย!”ฉันสบถออกมา นี่ฉันจะต้องทนอยู่กับผู้ชายหื่นแต่หล่อขั้นเทพคนนั้นไปอีกนานแค่ไหนนะ ฉันกลัวใจตัวเองเหลือเกิน กลัวว่าจะเผลอหลงเสน่ห์เขาขึ้นมาสักวันน่ะ