ตอนที่4(บ้านเช่าบวกรูมเมท)

เช้าวันต่อมา

บ้านเช่า A

ห้องนอน ขวัญเอย…

ขวัญเอย กมลวรรณ….

08:30น.

พรึบ

ตุ๊บ!!!

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!”

“เฮือก!”ฉันสะดุ้งตื่นสุดตัวลุกขึ้นนั่งจากที่นอนหลับอย่างสบายด้วยความตกใจกับเสียงกรี๊ดของผู้หญิงที่ดังสนั่นอยู่ในบ้านของฉัน ใช่มันต้องดังอยู่ในบ้านของฉันแน่ๆ

“ใครเข้ามากรี๊ดในบ้านฉันเนี่ย!”ฉันโวยขึ้นและลุกออกมาจากที่นอนด้วยท่าทางฉุนเฉียวเมื่อคืนฉันก็ล็อคประตูบ้านแล้ว แล้วใครเข้ามาในบ้านของฉัน จะว่าเป็นเสียงจากข้างบ้านก็ไม่ใช่ เพราะบ้านข้างๆทั้งซ้ายและขวาอยู่ห่างจากบ้านฉันตั้งห้าร้อยเมตรน่ะ ไม่มีทางที่เสียงมันจะดังใกล้ขนาดนี้ได้

พรึบ

“หึย!หงุดหงิดโว้ย!!”ฉันสบถขึ้นอย่างหัวเสียพร้อมกับเดินตรงดิ่งไปยังประตูห้องนอนของฉันและหมุนลูกบิดพร้อมกับเปิดประตูออกไปดูเหตุการณ์ข้างนอกด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด จะไม่ให้โมโหได้ยังไงคนกำลังนอนกลับสบายแต่กลับมีทั้งเสียงกรี๊ดกร๊าดและเสียงเขวี้ยงปาข้าวของ

พรึบ

“นี่!…ไอ้พี่เคน…”

“แกจะหลอกเอาฉันฟรีเหรอห๊ะ!”เสียงผู้หญิงแหลมสูงปี๊ดเอ่ยขึ้นทำให้ฉันขมวดคิ้วงุนงงเพราะต้นตอของเสียงนั้นดังมาจากห้องนอนฝั่งตรงข้ามกับห้องของฉัน ซึ่งห้องนั้นมีคนอยู่ด้วยเหรอ? ทำไมฉันไม่รู้?

“หลอกอะไร….เธอเป็นคนเสนอตัวให้ผมเอา…”

“ผมก็เอาน่ะสิ…”

“ของฟรี…ของดีแบบนี้…มีเหรอที่ผู้ชายจนๆอย่างผมจะไม่เอาน่ะ^_^”

“และที่สำคัญ…เมื่อคืนนี้…เธอครวญครางร้องให้ผมเอาอีกเอาอีกๆอยู่ได้ไม่ใช่เหรอไง?”เสียงของผู้ชายที่ฟังดูยียวนกวนประสาทเอ่ยบอกผู้หญิงไป

“กรี๊ดดดดดดไอ้พี่เคนโซ!!”

“ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!!!”

ฉันที่ยืนเอาหูแนบชิดกับบานประตูเพื่อฟังบทสนทนาของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังถกเถียงกันไม่สิทะเลาะกันต่างหากล่ะ อยู่นานจนจับใจความได้ว่า ผู้ชายจะหลอกฟันผู้หญิงฟรีแต่ผู้หญิงไม่ยอมน่ะ ฉันจึงตัดสินใจขยับตัวออกมาจากประตูห้องและเปลี่ยนเป็นยกมือขึ้นมาแทนพร้อมกับเคาะประตูไม้บานสีขาวเรียกสองคนนั้นที่อยู่ในห้องให้ออกมาเพื่อจะด่าว่าเข้ามาทำอะไรในบ้านของฉัน!!

ก๊อกกกๆๆๆๆๆ

“ใครครับ?”เสียงทุ้มนุ่มของผู้ชายเอ่ยถามฉันกลับมา เสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้หญิงเงียบลงทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตู

“คุณป้าเจ้าของบ้านเหรอครับ?”เขาเอ่ยถามฉันกลับมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสุภาพหลังจากที่ฉันไม่ยอมตอบคำถามของเขาไป

พรึบ

“แกจะไปไหน?”เสียงเหวี่ยงของผู้หญิงแผดดังขึ้น ทำให้ฉันที่ยืนอยู่ด้านนอกยังรู้สึกแสบแก้วหูไปด้วยเลย แล้วผู้ชายคนนั้นแก้วหูไม่แตกไปแล้วเหรอ

“ผมจะไปเปิดประตู…”เสียงทุ้มเรียบๆของผู้ชายเอ่ยตอบกลับไป ก่อนที่ประตูบานตรงหน้าฉันจะค่อยๆถูกเปิดออก

แอดดดดดดดดดดด

“ฉันเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้!”ฉันยืนเท้าเอวเตรียมจะเอาเรื่องผู้ชายคนนี้ให้ถึงที่สุด แต่คำด่าที่ฉันคิดไว้ในใจกลับกลืนหายลงไปพร้อมๆกับน้ำลายที่เหนียวหนืดของฉันที่ปะทะเข้ากับ เรือนร่างท่อนบนที่ขาวเนียนละเอียดหัวนมอมชมพูกล้ามเนื้อหน้าท้องที่แข็งแรงเป็นมัดๆทำให้ฉันมองตาไม่กระพริบและที่ทำให้ฉันจ้องนานคงจะเป็นบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผ้าขนหนูผืนสีขาวที่พันรอบเอวสอบของผู้ชายคนนี้ไว้

“เอ่อ…เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่สินะครับ…”เสียงทุ้มละมุนเอ่ยขึ้นทำให้ฉันเผลอสะดุ้งตกใจและรู้สึกตัวว่าเผลอจ้องเรือนร่างของผู้ชายตรงหน้านี้นานเกินไปแล้ว

พรึบ

ทันทีที่ฉันเงยหน้าขึ้นไปหมายจะก่นด่าเขาแต่แล้วฉันก็ต้องเข้าสู่โหมดตกตะลึงเป็นรอบที่สอง กับใบหน้าหล่อเหลาจมูกโด่งเป็นสันดวงตาสองชั้นกลมโตริมฝีปากหยักสีชมพูอวบอิ่มปลายคางเรียวใบหน้าเรียวยาวราวกับเป็นใบหน้าที่ฟ้าประทาน รวมไปถึงเรือนผมของผู้ชายคนนี้ที่ออกสีน้ำตาลเข้มๆจัดว่าเขาคนนี้เป็นผู้ชายที่หล่อมากจริงๆ ถึงที่มุมปากของเขาจะมีรอยฟกช้ำอยู่แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อของผู้ชายคนนี้ลดน้อยลงเลย

“เอ่อออ….”ฉันอ้ำๆอึ้งๆพูดอะไรไม่ออก

“นี่…แกจะยืนอยู่อีกนานไหม…ฉันมีธุระจะเคลียร์กับผู้ชายคนนี้!”เสียงแหลมเฟี้ยวของผู้หญิงดังเรียกสติฉันให้กลับมา ฉันก็ละสายตาจากหนุ่มหน้าหล่อสไตล์เกาหลีไปมองหน้าคู่อริของเขาแทน ก็พบกับผู้หญิงร่างเล็กที่มีผ้าขนหนูผืนจิ๋วพันเรือนร่างของเธอทำให้ฉันรู้ได้ทันที ว่าสองคนนี้เพิ่งผ่านอะไรกันมา

“ฉันแค่จะบอกว่า..บ้านฉันไม่ใช่โรมแรมม่านรูด…”ฉันเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบตรึงทำให้ผู้ชายหน้าหล่อถึงกับขมวดคิ้วงุนงงและสงสัยพร้อมกับมองเรือนร่างของฉันอย่างไม่วางตาที่เขาจ้องนานที่สุดก็คงจะเป็นหน้าอกหน้าใจของฉันที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวของฉันที่เป็นผ้าซีทรูมันบางแสนบางและข้างในฉันก็ไม่ได้ใส่อะไรไว้ด้วย

พรึบ

“มองอะไร!”ฉันถามเขากลับไปเสียงแข็งพร้อมกับทำสีหน้าดุดันอย่างคนที่ไม่พอใจพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกหน้าใจที่มันใหญ่โตและที่หน้าอายไปกว่านั้นคือ ฉันอยู่ในชุดนอนตัวบางสีขาวที่แสนวาบหวิวน่ะสิ

“คุณคงจะไม่รู้สินะครับ…ว่าผมเป็นรูมเมทของคุณ^_^”

“รูมเมท?”ฉันทวนคำพูดของผู้ชายหน้าหล่อคนนี้ไปทั้งๆที่ยังคงเอามือกอดหน้าอกของฉันอยู่

“คุณป้าเจ้าของบ้านหลังนี้…เขาคงให้เราสองคนแชร์ค่าเช่ากันน่ะครับ…”

“เพราะผม…ไม่มีเงินจ่ายเธอถึงเป้าสักเดือนนะครับ^_^”

“นี่แกจนมากเลยเหรอ?”นั่นไม่ใช่คำถามจากฉันนะ แต่เป็นคำถามของผู้หญิงหน้าตาสวยแต่มองเอาเรื่องคนด้านหลังของหนุ่มหล่อคนนี้ต่างหากล่ะ

“ก็ใช่น่ะสิ….น้องน้ำใสไม่ต้องหวังหรอกนะครับ…ว่านอนกับผมเมื่อคืนนี้…”

“แล้วจะได้เงินค่าตัวน่ะ…”

“เพราะผมไม่มีจ่ายหรอกนะ^_^”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!”ทันทีที่หนุ่มหน้าหล่อพูดจบเจ้าหล่อนคนนั้นก็แผดเสียงกรี๊ดออกมาซะเต็มเแก้วเสียงที่เธอมีเลยล่ะ ฉันที่ทนต่อเสียงกรี๊ดไม่ไหวจึงต้องรีบวิ่งกลับเข้าห้องอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ยอมปล่อยมือลงมาจากหูทั้งสองข้างเลยล่ะ

“เดี๋ยวก่อนสิครับ…”

“คนสวย!!”

“เธอชื่ออะไรอ่ะ…!”

“เราชื่อเคนโซนะ^_^”เสียงนายหน้าหล่อนั้นเอ่ยเรียกฉันและเอ่ยถามชื่อฉันพร้อมกับบอกชื่อเขาดังมาจากด้านหลังของฉันแต่ฉันไม่ได้หันกลับไปมองหน้าเขา เพราะดูเสื้อผ้าที่ฉันสวมใส่อยู่ตอนนี้สิ มันช่างโป๊เปลือยอะไรได้ขนาดนั้น

“บ้า!”

“แกจะไปนึกถึงเรือนร่างของผู้ชายคนนั้นทำไม!”ฉันสะบัดศีรษะอย่างแรงเพื่อให้สมองลบภาพเรือนร่างที่ขาวละเอียดของนายหน้าหล่อนั้นให้ออกไปจากหัวสมองของฉัน

“ภาพยังติดตาอยู่เลย…”ฉันย่นจมูกและพึมพำออกมาก่อนจะเอนตัวนอนคว่ำหน้าลงไปบนที่นอนของตัวเองที่ร้อนแสนร้อนเพราะฉันนอนแอร์จนชิน แต่นี้มีแต่พัดลมตัวจิ๋วตัวเดียว แต่ฉันต้องอดทน อดทน….เท่านั้นสินะ