4

ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาเพราะแสงพระอาทิตย์ลอดผ่านช่องของผ้าม่านเข้ามาแยงตาเหมือนต้องการบอกให้พีรันธรรู้ว่ามันสายมากแล้ว ข้างๆเขาที่เมื่อคืนยังมีหญิงแปลกหน้านอนอยู่ตอนนี้มันกลับว่างเปล่า ชายหนุ่มพยายามนั่งทบทวนว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นบ้างและเขาแน่ใจว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเกินเลยลงไปกับผู้หญิงที่เขาพากลับมาด้วยเมื่อคืนนี้ จดหมายน้อยวางอยู่บนหัวเตียงเจ้าของห้องรู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นข้อความที่ถูกเขียนจากคนเมาเมื่อคืนที่หลับไม่รู้ตัว

ชายหนุ่มอ่านข้อความในจดหมายทำให้เขาได้รู้ว่าผู้หญิงที่เขาพามานอนด้วยเธอชื่อว่าอันนาและเธอกำลังคิดว่าเธอกับเขามีอะไรกันเมื่อคืน พีรันธรอยากจะอธิบายให้อันนาเข้าใจแต่ก็ไม่รู้จะติดต่ออย่างไรจึงได้แต่ถอนหายใจในความหวังดีของตัวเองที่สุดท้ายกลายเป็นคนฉวยโอกาส

“จากที่จะเป็นพระเอกสุดท้ายโดนด่าเสียอย่างนั้น”

จดหมายถูกวางลงไว้ที่เดิมคนอ่านยังคงรู้สึกแย่ที่เขาพยายามทำตัวเป็นคนดีไม่ฉวยโอกาสแต่สุดท้ายกลับโดนอีกฝ่ายต่อว่าโดยที่เขาไม่มีโอกาสได้อธิบายใดๆ

บ่ายนี้ท่านประธานบริษัทมีประชุมกลับบริษัทของลูกค้าที่ต้องเข้ามาคุยกันเพื่อตกลงในสัญญาหลังจากที่บริษัทมีการเปลี่ยนตัวท่านประธานคนใหม่

“เอกสารทุกอย่างอยู่บนโต๊ะเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงถึงจะประชุม ดิฉันอยากให้คุณพีรันธรได้ลองอ่านก่อนค่ะ”

เลขาสาวคนใหม่ซึ่งจริงๆแล้วเคยเป็นเลขาของบิดาเขามาก่อนส่งเอกสารให้เจ้านายคนใหม่ด้วยท่าทางไม่ค่อยเชื่อใจว่าจะสามารถทำงานได้ดีเท่าท่านประธานคนเก่าที่สร้างความน่าเชื่อถือไว้มาก

“น่าแปลกนะครับที่คุณพ่อไว้ใจให้ผมขึ้นเป็นท่านประธานแต่ดูเหมือนลูกน้องของท่านจะไม่คิดแบบนั้นแต่ไม่เป็นไรเอาเป็นว่าเราทำหน้าที่ของเราแล้วกันคุณก็ทำหน้าที่เลขา ผมก็ทำหน้าที่ ท่านประธานหวังว่าคุณคงเข้าใจว่าไม่ต้องทำเกินหน้าที่”

ไปรยาถึงกับหน้าซีดปากสั่นที่ถูกต่อว่าตรงๆแบบนี้ เธอรู้ว่าสิ่งที่ทำมันเหมือนเป็นการหักหน้าท่านประธานเพราะเหมือนเธอกำลังสอนท่านอยู่แต่ไปรยาแค่กลัวว่าถ้าเจ้านายของเธอไม่ศึกษาสัญญาไปก่อนอาจจะเกิดข้อผิดพลาดได้แต่ในเมื่อโดนต่อว่าแบบนี้ไปรยาจึงได้แต่เงียบเพราะยังไม่อยากตกงาน ก่อนหน้านี้พนักงานที่เคยทำงานกับพีรันธรมาก่อนก็เคยพูดกันว่า เขาเป็นคนที่ดุมากและพูดจาไม่ไว้หน้าใคร ไปรยาคิดว่าเขาไม่น่าจะกล้าดุเธอเพราะเธอเป็นพนักงานเก่าแก่แต่สุดท้ายเธอก็ได้สัมผัสความดุนี้ด้วยตัวเอง

พีรันธรอ่านและศึกษาสัญญาทุกฉบับด้วยความชำนาญและละเอียดซึ่งเป็นคุณสมบัติส่วนตัวของเขาอยู่แล้วแต่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นเพราะก่อนหน้านี้เขาทำงานช่วยบิดาเท่านั้นไม่ได้เป็นคนที่ต้องลงมือรับผิดชอบทุกอย่างเองแบบนี้ ผู้ชายที่ดูเพลย์บอยและดูเป็นคนเอาแต่ใจในสายตาคนอื่นแต่มีสักกี่คนที่จะรู้ว่าเขาจบปริญญาโทจากอเมริกาด้านบริหารถึงสองใบถ้าพ่อและแม่ไม่ตามเขากลับมาก่อน พีตั้งใจจะเอาปริญญาเอกในด้านจิตวิทยาต่อ

การประชุมใกล้จะเริ่มขึ้นบริษัทลูกค้าที่ต้องเข้าร่วมประชุมมีด้วยกันสี่บริษัทแต่ตอนนี้ยังขาดอีกหนึ่งบริษัทซึ่งเป็นบริษัทที่มีการซื้อขายยอดสูงกว่าบริษัทอื่นจึงทำให้ที่ประชุมยังคงต้องรอ

“เราเริ่มประชุมเลยได้ไหม”

ท่านประธานหันไปถามเลขาเพราะสำหรับพี เขาคิดว่าการทำธุรกิจเรื่องการตรงต่อเวลาถือเป็นเรื่องสำคัญและตอนนี้ก็เลยเวลาตามที่นัดหมายไว้แล้วมาเกือบสิบนาที