ก็ไม่ได้คิดอะไร 03/3 กล้าไปหรือเปล่า

“มึงพูดเหมือนว่าไอ้หินมันชอบมั่วอะ เอาจริงนะ กูเห็นเวลามันมีอะไรหรือคบใครสักคนมันมีทีละคน แต่มันไม่เคยเรียกใครว่าแฟนสักคน แม่งเสือซุ่มฉิบหาย รู้ว่ามันมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนก็ตอนที่มันจบความสัมพันธ์ไปแล้ว บางคนเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเคยเอากับไอ้หิน มันอ้าปากพูดเฉพาะคนที่เราจะเผลอไปเอาซ้ำกับมัน”

“สมชื่อมันแหละ”

“ปรางว่ามันไม่ใช่เวลาที่เราจะมานินทาพี่หินนะคะ เราควรหาทางช่วยอาอี้ดีกว่าไหมคะ ดูก็รู้ว่าอาอี้ไม่ได้เต็มใจจะอยู่กับพี่หิน” พูดแล้วก็สงสาร ไปไหนก็ไม่ได้เพราะพี่หินคงให้คนตามรังแก

“แต่ก็หนีไม่ได้ไง อย่างอาอี้จะหนีไปไหนได้ นอกจากพริกหวานก็ไม่มีใครจริงใจกับน้องมันสักคน เพื่อนที่ว่ารู้จักกันคบกันก็เพื่อนกินเพื่อนเที่ยวทั้งนั้น แล้วถ้ากูช่วยใช้หนี้ออกมาก็ใช่ว่ากูจะอยู่คอยกันไอ้หินออกจากอาอี้ได้ตลอดเวลา ทุกคนมันก็ปัญหาของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น ถึงให้ไปอยู่กับพริกก็ต้องมีจังหวะที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วเสือที่มันจ้องตะครุบมีเหรอมันจะไม่หาโอกาส ไอ้หินมันไม่ใช่คนโง่”

“มึงนั่งพูดอยู่เนี่ย ทำเหมือนมึงไม่ได้ทะเลาะกับเมียมึงเลยเนอะ แทนที่จะรีบกลับไปเคลียร์กัน” เฟยหันไปแขวะแม้ว่าเรื่องที่กานต์พูดจะมีเหตุผล ทว่าเรื่องสำคัญที่ไอ้กานต์ควรทำตอนนี้คือมันควรรีบกลับบ้านไปคุยไปเคลียร์กับกล้วยหอมให้รู้เรื่อง เมื่อก่อนอะไรก็กล้วยกับลูก เดี๋ยวนี้ได้ข่าวมาว่าไอ้กานต์แทบจะขลุกอยู่แต่ร้าน บ้านช่องไม่ค่อยอยากจะกลับ

“ไม่จำเป็นต้องรีบ กลับไปก็ทะเลาะกัน รู้อยู่แล้วว่าจะทะเลาะจะรีบกลับไปทำไม” การินพูดพลางยกแก้วเหล้าที่ซันเพิ่งชงให้ขึ้นดื่ม

“ก็ถ้ารู้ว่าแต่งกันแล้วจะเป็นแบบนี้จะดันทุรังแต่งกันทำไม พวกมึงไม่คิดถึงตอนรักกันบ้าง”

“เพราะคิดถึงตอนรักกันไง กูถึงยังไม่ทำอะไร”

“พี่กานต์คะ เรื่องของพี่กับอากล้วยมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“...พี่ถามหน่อยสิถ้าวันนึงพี่ต้องเลิกกับกล้วย เจี๋ยกับพี่ยังจะมองหน้ากันติดไหม” เพราะเจี๋ยเป็นหลานของกล้วยหอม แต่เจี๋ยก็เป็นเมียของไอ้นิกเพื่อนสนิทของเขา ยังไงก็ต้องเจอกันอยู่ตลอด ถ้าเกิดเรื่องคาใจมันจะทำให้ทุกฝ่ายลำบากใจ

“เจี๋ยไม่ได้อยากให้พี่สองคนเลิกกันนะคะ แต่ถ้าไปต่อแล้วไม่มีความสุขก็พอเถอะค่ะ พี่กานต์ควรใช้ชีวิตแบบมีความสุขไม่ใช่เหรอ”

“แต่ถ้าเลิกกันมันไม่ได้กระทบแค่นั้นนะ พี่กานต์อย่าลืมโตเกียวนะคะ พี่จะปล่อยให้ความไม่เข้าใจกันของพี่ทั้งสองคนกระทบลูกพี่เหรอ ถ้าคิดจะเลิกก็ต้องเด็ดขาดนะคะ ไม่ใช่ไป ๆ กลับ ๆ เพราะโตเกียวโตขึ้นทุกวัน จะตัดสินใจแต่ละครั้งต้องคิดให้ถี่ถ้วน” สไปรท์พูดเพราะไม่อยากให้พี่กานต์เอาความรู้สึกชั่ววูบมาทำให้เด็กเกิดปมในใจ เรื่องพ่อแม่เลิกกันต่อให้ลูกบรรลุนิติภาวะก็ยังมีผลกระทบใจลูกเสมอ

“เพราะคิดถึงความรู้สึกของโตเกียวพี่ถึงยังตัดสินใจอะไรไม่ได้สักอย่าง” การินกระดกแก้วดื่มอีกครั้ง

เพื่อน ๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับความรักของการิน คนที่คลั่งรักแบบนี้ไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่อยากจบความสัมพันธ์ พยายามที่จะแต่งงานอยู่ด้วยกันแทบตาย แต่สุดท้ายกลับอยากเลิกรากัน

ภายในห้องนอนของอาอี้ เธอนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ที่พื้นตรงมุมห้องหัวเตียง ทั้งที่ไม่อยากจะนึกถึงโชคชะตาให้เกิดความน้อยใจ ทว่าถูกต่อว่าบ่อย ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่กับสิ่งที่เป็นเธอ ก็รู้ว่าผิดที่ทำเรื่องแบบนั้นกับพี่นิก เธอก็แค่คนคนหนึ่งที่อยากได้ผู้ชายที่แอบรักจนยอมทำทุกอย่างให้ได้มาโดยไม่สนเรื่องผิดชอบชั่วดี ความเห็นแก่ตัวครั้งนั้นทำให้วันนี้ชีวิตของเธอไร้อิสรภาพ อยากเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเองก็ทำไม่ได้ ร้องไห้อยู่ในห้องหลายต่อหลายชั่วโมงเมื่อร้องจนพอออี้จึงลุกเข้าห้องน้ำอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวนอน พรุ่งนี้เธอมีเรียนเก้าโมง ต้องตื่นแต่เช้ามาทำงานบ้านก่อนจะออกไปเรียน