ออกไปจากชีวิต

แขนแข็งแรงล้อมรัดฉันไว้จนหมดสิ้น เขากดจมูกลงบนซอกคอข้างหนึ่งแล้วซุกไซร้ไปทั่ว ฉันที่ไม่เคยผ่านมือชาย ไม่เคยมีประสบการณ์อะไรแบบนี้มาก่อน จึงได้แต่อ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนนั้น สติเตลิดจนกระทั่งไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ตนเองอยู่ในท่านอนเหยียดยาวบนโซฟา โดยมีร่างสูงใหญ่ทาบทับอยู่เบื้องบน

สิงห์ค่อย ๆ พรมจูบลูบไล้ไปทั่วซอกคอ ก่อนเลื่อนมายังแก้มทั้งสองข้าง ประทับไปบนหน้าผากเลื่อนลงมาที่จมูก แล้วกระซิบชิดริมฝีปากของฉัน

“ สิงห์รักส้มนะ รักคนเดียว และจะรักตลอดไป ส้มล่ะ รักสิงห์บ้างไหม ”ตาคมเป็นประกายฉ่ำหวานที่ประสานมายังสายตาฉัน มันช่างเว้าวอนออดอ้อนแสนหวาน ชั่วโมงนี้ นาทีนี้อะไรก็คงต้องให้หมด หมดแล้วทั้งหัวใจ

“ ส้มก็รักสิงห์ รักที่สุด ”

แล้วเขาก็ทาบปากลงบนกลีบปากของฉัน เม้มดูดมันเบา ๆ จนถ้วนทั่ว ก่อนสัมผัสนั้นจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ ลิ้นร้อนจาบจ้วงเข้ามาในโพรงปากของฉัน ก่อนจะรุกเร้าซุกซนซอกซอนไปทั่ว ล้อไล่รัดรึงกับลิ้นน้อย ๆ ของฉัน

ฉันพรึงเพริดไปกับสิ่งที่พึ่งเคยพบเจอคราแรกในวัยสิบแปดขวบปี จึงได้แต่หลับตาพริ้มปล่อยกายใจให้เตลิดล่องลอยไปกับสัมผัสอันแสนหวาน มือฉันโอบไหล่แกร่งไว้แนบแน่น

“ สิงห์รักส้ม รัก.. ”

เขากระซิบอยู่ชิดริมฝีปากเมื่อถอนจูบอันแสนหวานออกมาสบตาของฉัน ก่อนกำลังก้มหน้าลงจะประทับจูบลงไปอีกครั้ง

ทว่า...

“ หยุดนะ ! ”

เสียงตวาดกร้าวมาจากหน้าประตูหลังจากไขและเปิดพรวดเข้ามาอย่างที่ฉันไม่ทันตั้งตัว เราทั้งคู่ที่ทาบทับกันอยู่บนโซฟา รีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

“ อีลูกจัญไร ไม่รักดี หนอย มึงพาผู้ชายมาทำบัดสีบัดเถลิงถึงในบ้านเลยเหรอ อีส้ม อีลูกเวร ! ”

ร่างอวบท้วมของพ่อปรี่เข้ามาหาทำท่าจะตบฉัน แต่ถูกร่างสูงใหญ่ของสิงห์บังไว้

“ อย่าทำส้มเลยครับ ส้มไม่ได้ผิด ผมผิดเองทั้งหมด ผมขอโทษ ผมยินดีจะรับผิดชอบทุกอย่าง ” พ่อเงยหน้ามองสิงห์ที่สูงกว่าเหลือหลาย แล้วแสยะปากอย่างดูถูก

“ น้ำหน้าอย่างมึงเนี่ยนะจะมีปัญญามารับผิดชอบลูกกู นี่ลูกเต้าเหล่าใคร ”

“ ผมลูกแม่สายหยุด ที่ขายผลไม้กับขนมไทยอยู่ที่หน้าโรงเรียน ”

“ อ๋อ ลูกอีกะหรี่สายหยุด ”

“ พ่อ ! ” ฉันเรียกชื่อพ่ออย่างไม่เชื่อหูที่ว่าแกจะเอ่ยคำนี้ออกมาได้

“ ทำไมอีส้ม มึงขึ้นห้องไปเลย ถ้าไม่อยากเจ็บตัว กูจะคุยกับไอ้ลูกกะหรี่นี่หน่อย ”

“ สองครั้งแล้วที่ลุงดูถูกแม่ผม ผมหวังว่าจะไม่ได้ยินเป็นครั้งที่สาม ” เสียงเรียบเย็นแต่แข็งกร้าวดังขึ้นมาจากสิงห์ มันคือสัญญาณอันตรายที่ฉันสัมผัสได้ จึงได้เอ่ยปราม

“ พ่อ อย่าไปดูถูกแม่สิงห์แบบนั้นอีก ”

“ อีส้ม กูบอกให้มึงเข้าห้อง ! ”

ฉันสะดุ้งเฮือกก่อนจะละล้าละลัง พ่อตวาดซ้ำอีกครั้ง ฉันจึงรีบเดินตรงไปชั้นสองที่ห้องนอน กระนั้นก็ยังใจคอไม่ดี จึงแง้มประตูไว้เพื่อแอบฟังแต่ก็แทบไม่ได้ยินอะไรเลย

“ หรือว่าเหตุการณ์จะสงบแล้ว พ่อกับสิงห์คุยกันรู้เรื่องดี ออกไปดูหน่อยคงไม่เป็นอะไรมั้ง ”

ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะสาวเท้าเดินลงไปที่ห้องนั่งเล่น และภาพที่เห็นเบื้องหน้าก็ทำให้ฉันแทบทรุด

ร่างท้วมของพ่อกองอยู่ที่พื้นติดโซฟา มุมปากมีเลือดไหลย้อย โดยมีร่างสูงใหญ่ของสิงห์ที่ยืนจังก้าอยู่

“ พ่อ ! ”

ฉันร้องก่อนจะวิ่งไปประคองพ่อขึ้นมา ดูเหมือนแกจะกึ่งหลับกึ่งตื่น สะลึมสะลือ ก่อนจะปรือตามามองฉัน

“ พ่อเป็นอะไร ตัวเองทำอะไรพ่อเค้า ” ฉันเงยหน้าขึ้น มองสิงห์พร้อมคำถาม

“ ก็พ่อส้ม... ” สิงห์จะตอบแต่ก็โดนแทรกโดยพ่อของฉัน

“ มันบอกว่าแกยั่วมันให้เข้ามาหาเอง พ่อโมโหก็เลยด่ามัน มันเลยชกพ่อ ”

“ อะไรนะ ” ฉันค่อย ๆ เงยหน้ามองสิงห์ เขาส่ายศีรษะไปมาช้า ๆ

“ ออกไปจากที่นี่ ” ฉันบอกเรียบ ๆ สิงห์จ้องหน้าฉันนิ่ง ก่อนครางชื่อฉันออกมาเบา ๆ

“ ส้ม สิงห์ไม่ได้... ”

“ กูบอกให้มึงออกไป ! ”

ฉันตวาดกร้าว ตาคมฉายแววปวดร้าววูบหนึ่ง ก่อนกลับกลายเป็นแข็งกร้าวเด็ดเดี่ยวแล้วหันหลังเดินออกไปจากบ้าน

...และออกไปจากชีวิตของฉันด้วย