4

Chapter 4

“อ้อเหรอ...” เขาลากเสียงยียวนกวนประสาท เดินเข้าหา เธอก็หันรีหันขวางหยิบขันขึ้นมาถือเอาไว้คล้ายกับว่าจะใช้มันเป็นอาวุธ

“รีบอาบน้ำเถอะ เมื่อคืนคุณบอกว่าอยากจะแสดงฝีมือทำอาหารให้ผมกินไม่ใช่เหรอ ผมก็อยากกินฝีมือดาราดังแบบคุณเหมือนกัน” กุมภ์เดินเข้าหาก่อนจะคว้าขันน้ำไปถือเอาไว้ กุลยาตัวสั่นมองเขาด้วยอาการอ้าปากค้าง หลับตาปี๋เพราะคิดว่าคงโดนเขาฟาดด้วยขันแน่ ๆ แต่เธอก็ต้องร้องออกมาเมื่อน้ำเย็น ๆ ในโอ่งใบใหญ่ราดรดมาบนเรือนร่างของเธอเต็ม ๆ

“แค่ก ๆ คนบ้า ทำอะไรของคุณนี่” เธอสำลักเมื่อเขาราดน้ำลงบนศีรษะของเธอไม่หยุด ร่างน้อยสั่นสะท้านด้วยความเย็น ผลักมือของเขาออกห่างอย่างโกรธ ๆ

“ทีนี้ก็อาบน้ำได้แล้ว หุ่นอย่างกับกุ้งแห้งแบบนี้ผมไม่ได้พิศวาสอะไรคุณหรอกนะ เมื่อคืนผมเมา ถึงได้หน้ามืดตามัว”

กุลยากัดปากตัวเองจนเจ็บ พรหมจรรย์ที่เฝ้าเก็บรักษาเอาไว้ตลอดยี่สิบสองปีถูกเขาทำลายลงอย่างย่อยยับไม่มีชิ้นดี แถมยังถูกมองอย่างไร้ค่าไร้ราคาอีก เธอรีบฟอกสบู่ โดยหันหลังให้เขาด้วยความอาย รีบอาบน้ำอาบท่าทำตามที่เขาบอก ซึ่งกุมภ์เองก็ลอบสังเกตกิริยาอาการของหญิงสาวด้วยเช่นกัน

พอเธออาบน้ำเสร็จเขาก็รั้งเธอออกมาจากห้องน้ำ

“เสื้อผ้าของคุณ” เขาหยิบผ้าถุงกับเสื้อแขนยาวเก่า ๆ ยื่นให้เธอ

“ชุดชั้นในฉันล่ะ” เธอรีบนำเสื้อผ้าที่เขายื่นให้มากอดเอาไว้ด้วยเนื้อตัวสั่นเทา เอ่ยถามเขาด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“ไม่มี” คำตอบสั้นๆ ทำให้เธอหน้าร้อนผ่าว

“นี่คุณ!”

เขาสลัดผ้าเช็ดตัวออกจากเรือนร่างแข็งแรงบึกบึนทำให้เธอต้องหลับตาหนีด้วยความอาย

“หัดมองไว้เถอะจะได้ชิน ๆ สงสัยมองแต่ของนายแบบผอมแห้งแรงน้อย เจอใหญ่ยักษ์แบบผมเข้าไปคงตกตะลึง” เขาหาเรื่องพูดกวนโมโหเธอ

เธอรีบสวมใส่ผ้าถุงกับเสื้อแขนยาวตัวโคร่งอย่างรวดเร็วไม่อยากจะเถียงกับเขาอีก รู้สึกแปลก ๆ ที่ไม่ได้สวมใส่ชุดชั้นใน และรู้ด้วยว่าเขากำลังแกล้ง เธอห่อไหล่เข้าหากัน กอดตัวเองเอาไว้ด้วยความอาย

“ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวให้คุณ เสื้อเปียกแบบนั้นเห็นอะไรๆ ชัดมากเลยนะ”

“ไอ้... ไอ้... ไอ้บ้า ไอ้คนลามก” กุมภ์หัวเราะชอบใจที่ได้ยั่วแหย่เธอแบบนี้

“ไปทำอาหารให้ผมกินสิ ต้องขนน้ำจากลำธารมาใส่ตุ่มอีก เดี๋ยวตอนเย็นไม่มีน้ำอาบ” เธอเม้มปากแต่พอเขาแกล้งเดินเข้าหา เธอก็รีบวิ่งหนีไปยังห้องครัวในทันที เสียงหัวเราะของกุมภ์ทำให้เธอเม้มปากแน่น

เขาไม่รู้เหมือนกันว่าเผลอหัวเราะออกมาเสียงดังแค่ไหน

นายหัวหนุ่มทอดสายตามองผู้หญิงที่ตกมาเป็นเชลยของเขาไม่วางตา ท่าทีของเธอทำให้เขาต้องขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย เขาไม่คาดคิดว่าดาราดังแบบเธอจะหุงหาอาหารด้วยไม้ฟืนเป็นด้วย ไม่นานกับข้าวง่าย ๆ ที่เธอทำ ก็เสร็จลงอย่างรวดเร็ว แถมกลิ่นยังหอมกรุ่นลอยไปทั่วห้องครัวอีกด้วย

เขาคิดว่าเธอคงก่อไฟด้วยไม้ฟืนจนหน้าตามอมแมมดูไม่ได้ หุงข้าวดิบ ๆ สุก ๆ หรือไหม้จนกินไม่ได้ พร้อมด้วยกับข้าวรสชาติห่วยแตก แต่ผิดคาดจริง ๆ !!!

เธอกลับทำกับข้าวออกมาได้กลิ่นหอมหวนชวนกิน ทำให้เขาอยากจะลองชิมเสียเหลือเกินว่าอร่อยแค่ไหน

โคตรไม่น่าเชื่อ!!!

นั่นคือสิ่งที่กุมภ์คาดไม่ถึง เขามองเธออย่างอึ้ง ๆ ในขณะที่คนตรงหน้ากำลังมองอาหารด้วยความหิว

เขานั่งลงที่โต๊ะอาหาร กุลยายืนละล้าละลังอยู่ใกล้ ๆ เธอกลืนน้ำลายด้วยความหิว

เขาไม่เอ่ยชวนเลยสักคำ จะให้เธอเสนอหน้าไปนั่งกินข้าวกับเขาด้วยก็กระไรอยู่ ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็เป็นคนทำอาหารทั้งหมด

กุลยาเม้มปากเข้าหากันที่เขาไม่เอ่ยชวนเลยสักคำ เธอรีบถอยเท้าไปที่ตุ่มน้ำอย่างรวดเร็ว มองลำธารที่อยู่ไม่ไกลจากกระท่อมแล้วปาดเหงื่อด้วยความระทดท้อใจ เขาบอกว่าจะใช้แรงงานเธอ เธอก็จะทำงานให้ตายไปเลย

คนบ้า คนใจดำ คนใจร้าย!!!

เคยดูแต่ในละคร ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องมาเป็นเชลยสาวโดนนายหัวป่าเถื่อนจับตัวมาแบบนี้

“คุณนี่ขยันจริงๆ ไม่ต้องให้ผมบอกก็ขยันทำโน่นทำนี่” กุมภ์เอ่ยชม เขาไม่เห็นเธอมานั่งกินข้าวด้วยกัน แต่เห็นเธอเดินมาตักน้ำใส่ตุ่มก็นึกชื่นชมความขยันของเธอไม่น้อย

เพี้ยง! คุณพระคุณเจ้า ขอให้ข้าวติดคอสำลักตายไปเลย กุลยายกมือขึ้นท่วมหัว

“แค่ก ๆ ๆ” เสียงสำลักของคนป่าเถื่อนทำให้เธอรู้สึกสะใจไม่น้อย

“ทำอะไรของคุณ แช่งผมอยู่เหรอ”

“อุ๊ย!” กุลยาสะดุ้ง หันไปมองร่างสูงที่เดินมาหยุดอยู่ด้านหลัง

“เปล่า”

“ผู้ร้ายปากแข็ง” เขาดักคออย่างรู้ทัน มองหน้าหญิงสาวแสนสวยนิ่ง

“หลีกไปสิ ฉันจะตักน้ำให้เต็มตุ่ม” ร่างกายที่โซมไปด้วยเหงื่อทำให้เนื้อผ้าแนบไปกับเนื้อตัวของเธอ เห็นสัดส่วนอันยั่วยวนสายตาอย่างชัดเจน เธอก้มมองตามสายตาของเขาก่อนจะร้อง

“ว้าย! ไอ้คนลามก”

“หุ่นเหมือนไม้กระดาน นึกว่าตัวเองเซ็กซี่นักหรือไง”

“หึ! ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองเซ็กซี่” เธอดึงเสื้อเข้าหากันเพื่อหลบสายตาวาว ๆ ของเขา

“ก็ดีแล้ว อย่าหลงตัวเองคิดว่าเซ็กซี่แล้วเที่ยวยั่วผู้ชายแถวนี้ล่ะ ส่วนใหญ่เขามีลูกมีเมียกันหมดแล้ว”

“คุณก็มีแล้วงั้นเหรอ” เธอเอ่ยถาม กัดริมฝีปากด้วยความรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เธอไม่ได้คิดจะเป็นชู้กับสามีชาวบ้านเลยสักนิด เขาจับตัวเธอมาเอง

“จะอยากรู้ไปทำไม”

“ฉันไม่อยากเป็นชู้กับสามีชาวบ้าน” พูดแล้วต้องกัดปากตัวเอง

“หึหึ!” เสียงหัวเราะในลำคอของเขาทำให้เธอตวัดสายตาไปมอง

“หัวเราะอะไรของคุณ”

“ไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนดีแบบนี้น่ะสิ โคตรไม่น่าเชื่อ” เขาพูดอย่างไม่เชื่อถือเอาเสียเลย

“ทำไมล่ะ ฉันจะเป็นคนดีบ้างไม่ได้หรือยังไงกัน”

“ผมเห็นว่าคุณมีข่าวฉาวไปทั่ววงการ”

“คุณตามข่าวในวงการตลอดเลยเหรอ” เธอเอ่ยถาม เขาคงตามข่าวของกุลธิดาตลอดเลยสินะ แต่ก็ยังจับมาผิดตัว ถ้าน้องสาวของเธอโดนจับตัวมาแทน ป่านนี้คงกำลังอาละวาดอยู่เป็นแน่ ดีไม่ดีกุมภ์อาจจะพากุลธิดาไปส่งบ้านแทบไม่ทัน น้องสาวของเธอขี้เหวี่ยงขี้วีนจะตายไป

“ขนน้ำเสร็จไปช่วยกันตัดฟืนด้วยนะ จะได้ออกกำลังกายยังไงล่ะ”

“ตัดฟืนเหรอ” เธอเอ่ยถามเขา

“ใช่ ทำไม่เป็นก็หัดเอาไว้นะคุณ”

“ใครบอกว่าฉันทำไม่เป็น” เธอยิ้มอย่างเป็นต่อ กุมภ์มองอย่างไม่เชื่อถือ แต่เขาต้องขยี้ตาอยู่หลายครั้ง คิดว่าตัวเองตาฝาดไปจริง ๆ ที่เห็นว่าดาราสาวชื่อดังตัดฟืนเป็นด้วย

“ฉันตักน้ำใส่ตุ่มเต็มแล้ว ตัดฟืนให้คุณแล้ว ฉันขอกินข้าวนะ ฉันหิว”

ในเมื่อทำงานเสร็จแล้วเธอก็รีบบอกในสิ่งที่ต้องการทันทีเพราะตอนนี้หิวจนแสบท้องไปหมด

“ตามสบายเลยคุณ” เขาผายมือไปยังโต๊ะอาหาร

กุลยารีบตรงดิ่งไปที่โต๊ะอาหาร เปิดฝาชีออกดูก่อนจะกะพริบตาปริบ ๆ มันไม่เหลืออะไรให้เธอเลยนอกจากข้าวเปล่า ๆ

“นี่คุณกินกับข้าวหมดทุกอย่างเลยเหรอ” เธออยากจะกรีดร้องออกมาให้สุดเสียง มองเขาอย่างเอาเรื่อง

“กับข้าวของผม ผมจะกินหรือไม่กิน มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยไม่ทราบ” เขาพูดกวนโอ๊ยเสียเหลือเกิน

“คนใจร้าย” กุลยาตรงเข้าหาร่างสูงใหญ่ เธออยากประทุษร้ายเขาให้สาสมกับสิ่งที่เขาทำกับเธอนัก

โดยไม่ทันตั้งตัว... กุมภ์เสียหลักเซไปทางด้านหลัง ก่อนจะโดนกำปั้นของเธอรัวเข้าใส่ไม่ยั้ง

“นี่คุณ หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

“ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนใจร้าย ฮือ ๆ ๆ” เธอหิวจนตาลายไปหมดแล้ว สิ่งเดียวที่ทำได้ในเวลานี้ก็คือระบายอารมณ์กับเขาให้สาแก่ใจ