เมียเด็ก ตอนที่ 6

ยิ้มหวาน

หลังจากแข่งกีฬาวันเวลาก็ผ่านไปจนกระทั่งปิดเทอม ผมที่ไม่มีอะไรทำในช่วงปิดเทอมก็เอาแต่นอนเล่นและอ่านหนังสืออยู่ที่ห้อง ส่วนพี่พยัคฆ์ก็ไปทำงานตามปกติผมก็เลยเหงาอยู่บ้านคนเดียว

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่พี่พยัคฆ์จะต้องไปทำงานส่วนผมที่ไม่มีอะไรทำก็อยากที่จะไปที่ทำงานของพี่เขาด้วยผมอยากรู้ว่าที่ทำงานของเขาเป็นยังไงบ้างอย่างน้อยผมก็จะได้เจอพวกเพื่อนๆของพี่พยัคฆ์

"พี่พยัคฆ์วันนี้ผมไปทำงานกับพี่ได้ไหมครับ"

"น้องยิ้มจะไปกับพี่ได้ยังไงครับน้องยิ้มยังเด็กอยู่เลยนะอยู่ที่นี่ในห้องสบายๆไม่ดีกว่าหรอต้องไปทำงานกับพี่ให้ลำบากตัวเองทำไมเด็กดื้อ"

"ผมไม่เด็กแล้วนะครับ"

"น้องยิ้มยังเด็กอยู่เลย"

"พี่พยัคฆ์!"

"ครับที่รัก"

"พี่มีอะไรปิดบังยิ้มอยู่หรือเปล่า ทำไมพี่ไม่ยอมให้ยิ้มไปด้วย"

"พี่แค่ไม่อยากให้น้องยิ้มอ่ะไปทำงานกับพี่ต้องทนนั่งหลังขดหลังแข็งอีกอย่างน้องยิ้มก็ยังเป็นเด็กและยังเรียนไม่จบพี่อยากให้น้องยิ้มพักผ่อนอยู่ที่บ้านสบายๆดีกว่า"

"ยิ้มจะเรียนจบแล้วนะครับไม่เด็กแล้ว"

"งั้นเอางี้ครั้งนี้พี่จะให้ยิ้มไปด้วยโอเคไหมแต่ห้ามดื้อห้ามซนตกลงนะ"

"เย้ ยิ้มรักพี่พยัคฆ์ที่สุดเลยครับ"

"พี่ก็รักยิ้มนะครับ"

ในที่สุดผมก็ได้มีโอกาสมาที่ทำงานของพี่พยายามจนได้โดยมีพี่ธัญ ที่พาแฟนชื่อเนตรมาอยู่เป็นเพื่อนผมด้วยพี่เนตรเรียนมหาลัยแล้วแต่หน้าเด็กมากผมทำความรู้จักกับพี่เขาก่อนที่พวกเราสองคนจะไปเล่นด้วยกันที่ห้องพักของพี่พยัคฆ์ที่อยู่อีกห้องนึงเอาไว้ต้อนรับแขกซึ่งพวกผมก็เป็นแขก VIP ที่มีสิทธิ์เข้าห้องของ รองประธานบริษัท

"พี่เนตรเป็นแฟนของพี่ธัญมานานหรอครับ"

"ก็ตอนนี้ 2 เดือนแล้ว แล้วน้องยิ้มล่ะครับเป็นแฟนกับพี่พยัคฆ์นานแล้วหรอ"

"ก็เห็นตั้งแต่ปิดเทอมม 3 อ่ะครับตอนนี้ปิดเทอมม 4 แล้วก็ 4 เดือนแล้วมั้งคับ"

"พี่ก็รู้จักกับพี่พยัคฆ์มานานไม่คิดว่าเขาจะชอบน้องยิ้มมากขนาดนั้น"

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าทำไมผมถึงชอบเขามากขนาดนี้แล้วผมก็เพิ่งรู้จากปากของพี่ว่าพี่พยัคฆ์รักผมมากขนาดนั้นแต่ก่อนพี่พยายามเป็นคนยังไงหรอครับ"

"พี่พยัคฆ์หรอก็เป็นผู้ชายที่ดูเป็นผู้ใหญ่หน่อยอ่ะแต่ว่าแต่ก่อนเขาก็แบบห้าวๆหน่อยน่ะ พร้อมที่จะมีเรื่องกับทุกคนเลยแหละ"

"ดูไม่ออกเลยนะครับว่าพี่พยัคฆ์เคยเป็นแบบนั้น"

"ก็เขามาเลิกจริงๆจังๆก็เพราะพี่น้ำตาลนั่นแหละ"

"พี่น้ำตาลคือใครหรอครับ"

"พี่น้ำตาลเป็นแฟนเก่าของพี่พยัคฆ์ ก็คบกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมน่ะจนกระทั่งมหาลัยแฟนของพี่พยาบาลก็ไปเรียนต่อต่างประเทศทำให้เขาทั้งสองคนเลิกกันตั้งแต่นั้นมาพี่พยัคฆ์ก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลยพี่พึ่งไม่เห็นพี่พยัคฆ์ คบกับน้องยิ้มหวานนี่แหละ"

"พี่เขารักกันมากขนาดนั้นเลยหรอครับ"

"เป็นคู่รักที่น่าอิจฉาของกลุ่มเลยแหละ ก็เป็นดาวเป็นเดือนคู่กันตั้งแต่ปี 1 เลย พี่สาวของพี่อ่ะก็เป็นหนึ่งในกลุ่มของเพื่อนเขานั่นแหละอีกอย่างพี่สาวพี่อ่ะก็เป็นแฟนเก่าของพี่ธัญ"

"พี่สาวของพี่เป็นแฟนเก่าของพี่ธัญงั้นหรอครับ"

"ใช่แต่พี่สาวของพี่เขาก็มีแฟนแล้วแต่งงานไปแล้วด้วยเขาบอกกับพี่ว่าอดีตมันก็คืออดีตนะและอีกอย่างเขาเลิกกันมานานแล้วแหละคนที่บอกเลิกก็เป็นพี่สาวของพี่เองพี่สาวของพี่อ่ะรู้ว่าพี่แอบชอบ แฟนพี่มานานแล้วเขาก็เลยหลีกทางให้น้องน่ะได้ยังเขาเจอคนที่ดีกว่าด้วย"

"พี่สาวของพี่ใจดีจังเลยนะครับ"

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเขาแค่เจอคนที่เหมาะสมกับเขาและเป็นคู่ชีวิตของเขาเท่านั้นเอง"

"ผมว่าชีวิตของพวกพี่นี่ก็น่ารักอยู่นะครับ จะมีใครบ้างจะเสียสละคนที่ตัวเองรักให้กับน้องตัวเองแบบพี่สาวของพี่เนตร"

บทสนทนาของพวกผม 2 คนก็ได้ยุติลงเมื่อมีอีกคนนึงซึ่งเป็นแฟนของพี่เนตรซึ่งก็คือพี่ธัญ ที่เปิดประตูเข้ามาอย่างรีบร้อนก่อนที่จะให้แม่บ้านเอาขนมและน้ำมาให้พวกผมก่อนจะบอกธุระสำคัญให้กับพวกผมได้รับรู้

"เนตรวันนี้พี่จะต้องประชุมแล้วก็มีพนักงานใหม่ย้ายเข้ามาจากต่างประเทศเพื่อที่จะมาดูงานที่บริษัทพี่จะพาน้องออกไปเล่นข้างนอกนะ"

"ได้เลยครับผมจะไม่พาน้องไปกวนพวกพี่"

"ฝากดูน้องด้วยนะอยากได้อะไรก็บอกกับแม่บ้านเอานะพี่ไปก่อนนะ"

"ครับรู้แล้วตั้งใจทำงานนะครับ"

"ครับพี่จะตั้งใจทำงานนะ"

พอพี่ธัญ ออกไปพวกเราก็คุยกันต่ออยู่หลายเรื่องก่อนที่พี่เนตรจะขอตัวลงไปเอาพัสดุที่ทางไปรษณีย์มาส่งของให้ปล่อยให้ผมรออยู่ข้างในห้องคนเดียว

เนตร

ผมรีบลงมาเอาของที่ทางไปรษณีย์มาส่งของให้กับผมเมื่อผมลงมาก็เจอรถที่คุ้นเคยแต่ผมก็จำไม่ได้แล้วว่าผมเคยเจอรถคันนี้จากที่ไหนหลังจากที่ผมลงมาเอาของเสร็จผมก็รีบขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนน้องยิ้มหวานแต่ว่าทางที่ผมจะขึ้นไปต้องผ่านห้องที่มีพนักงานทำงานอยู่ซึ่งตอนนั้นก็มีพนักงานใหม่ยืนแนะนำตัวแต่ผมเห็นเพียงข้างหลังก่อนที่ผมจะเดินผ่านไปเสียงเสียงหนึ่งที่ผมยังจำไม่เคยลืมเลยก็คือเสียงของผู้หญิง คนนึงที่ผมเคยพูดเป็นหัวข้อสนทนากับน้องยิ้มหวาน

"สวัสดีค่ะชื่อน้ำตาลนะคะชื่อจริงโชติกาตอนนี้อายุ 30 แล้วค่ะยังโสดฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"

"ยินดีต้อนรับนะคะน้องน้ำตาล"

"ยินดีต้อนรับนะครับน้องน้ำตาล"

น้ำตาล อย่างนั้นหรออย่าบอกนะว่าน้ำตาลโชติกาคนที่เคยเป็นแฟนเก่าของพี่พยัคฆ์ผมจึงรีบหันไปมองใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นที่เป็นผู้หญิงผมยาวหุ่นดีผิวขาวเนียนหน้าตาจิ้มลิ้มเหมาะสมกับสายเลือดที่เธอเป็นถึงลูกครึ่งเกาหลี-ไทย

"พี่น้ำตาล"

"น้องเนตรไม่เจอกันนานตัวโตขึ้นเยอะเลยนะ"

"พี่เป็นพนักงานใหม่ของที่นี่หรอครับ"

"เป็นพนักงานแลกเปลี่ยนค่ะดีใจจังเลยที่ได้เจอกับน้องเนตรอีกครั้ง"

พี่รู้ไหมพี่ตาลพี่น่ะดีใจแต่ผมอ่ะเสียใจที่ได้เจอกับพี่และเหตุการณ์ที่พี่ควรที่จะคิดได้ก็คือตอนนี้บรรยากาศมันอึดอัดมากผมยิ้มเจือนๆ ส่งไปให้พี่น้ำตาลก่อนที่จะขอตัวเข้าไปพัก บรรลัย แล้วไม่ล่ะ นี่ผมต้องไปอยู่ระหว่างแฟนเก่าของเพื่อนแฟนกับแฟนใหม่ของเพื่อนแฟนผมนี่สับสนไปเลยทีเดียวผมควรที่จะทำยังไงดีขนาดผมไม่ได้เป็นเจ้าของเรื่องอยากรู้สึกอึดอัดขนาดนี้ถ้าเกิดวันไหนแฟนเก่าๆของพี่ธัญ กลับมาก็คงจะเครียดตายเลยตอนนี้ผมเพียงทำได้แค่อย่าให้น้องยิ้มหวานได้เจอกับพี่น้ำตาลก็เพียงพอแล้วพี่พยัคฆ์ต้องขอบคุณมากๆนะครับที่ไม่ทำให้รถไฟของพี่ชนกันก็บอกว่าพี่จะเลือกคนใดคนนึงนะครับ