เมียเด็ก ตอนที่ 5

(เขี้ยวพยัคฆ์)

วันนี้ผมขอลาหยุด จากหัวหน้างานอย่างเพื่อนสนิทของผมเพื่อที่จะมาดูแฟนเด็กของผมแข่งกีฬาสี ซึ่งเป็นการแข่งกีฬาภายในโรงเรียนของเขานั้นเองผมดีใจอย่างมากเลยที่ผมได้มีโอกาสที่จะไป ดูการแข่งกีฬาภายในโรงเรียนของแฟนผม

"มึงแล้วนะมึงอ่ะ"

เพื่อนสาวคนสนิทของผมมองหน้าผมตั้งแต่หัวจรดเท้าและยังทำหน้าตาไม่พอใจผมอีกสงสัยเมนส์จะมาแล้วมั้งถึงได้โมโหหนักขนาดนี้

"เมื่อคืนพวกมึงก็อยู่ด้วยกันถามหาสวรรค์อะไร"

"ก็เมื่อคืนน้องขอมานอนห้องของมึงไม่ใช่หรอ"

"รำคาญมึงไปไกลๆกูเลยกูเห็นหน้ามึงกูอยากจะเตะมึงจริงๆ"

"มึงนี่ขี้บ่นเป็นยายแก่ไปเลยนะทำไมหวงกูหรอที่กูได้กับน้องมึงอ่ะ"

"ถ้าไม่ใช่ไอ้ธัญ ที่มันมาขอร้องกูให้กูให้อภัยมึง ป่านนี้นะกูคงสับมึงเป็นชิ้นๆให้เป็ดกินไปแล้วไอ้เด็กเวร"

"มึงก็อย่าโกรธเลยนะเรื่องมันผ่านไปแล้วนะ"

"ถ้าไม่ใช่ว่ายิ้มหวานเป็นน้องชายของเพื่อนกูแล้วก็ป่านนี้นะมึงกูหักคอมึงไปแล้วทำให้กูเสีย คำสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนกูมึงนี่มัน กูจะแจ้งตำรวจจับมึงดีไหมเนี่ย"

"มึงก็มีเหตุผลหน่อยสิวะถ้ากูโดนตำรวจจับน้องมึงอ่ะก็จะเป็นหม้ายนะเว้ย"

"ก็ดีน่ะสิถ้าน้องกูเป็นหม้ายดีกว่าให้ไปอยู่กับคนอย่างมึง ที่แต่ก่อนนะอกหักแฟนทิ้งดราม่าเหมือนจะเป็นจะตายเพราะเจอน้องกูจัดไปดอกเดียวเป็นไงล่ะแทบจะก้มกราบตีนน้องกูแล้ว"

"ก็ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย"

"แล้วมึงรู้ยังว่ามันกลับมาแล้ว"

"ใครว่ะกลับมา"

"แฟนเก่ามึงมันกลับมาจากอเมริกาแล้ว"

"กลับมาแล้วไง"

"กูขอบอกเลยนะถ้ามึงทำให้น้องกูเสียใจแล้วก็กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่โดยเฉพาะถ้าน้องกูเสียใจก็แฟนเก่าของมึงแล้วก็ กูคิดว่าแฟนเก่ามึงไม่น่ารอด"

"แฟนเก่าก็คือแฟนเก่าเนี่ยเมียกู กูรักของกู กูจะดูแลเขากูไม่ให้ใครมาทำร้ายเขาหรอก"

"ให้มันจริงอย่างที่มึงพูดเถอะไปหาน้องกูได้แล้วมันยืดคอจนจะเป็นห่านอยู่แล้ว"

"อืมไปละ"

"เออไปเถอะรำคาญ"

ผมรีบวิ่งไปหาน้องยิ้มหวานที่ใส่เสื้อสีขาวใส่กางเกงสีเหลืองคนอะไร น่ารักจริงๆ เพียงแค่ผ่านไม่กี่เดือนน้องกับโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้คงจะสูงประมาณ 160 กว่าเกือบ 170 แล้วมั้ง จากเด็กเมื่อวานกลายเป็นหนุ่มเลยวันนี้ผมนี้เริ่มแก่แล้วใช่ไหมเนี่ย

"พี่พยัคฆ์"

"ยิ้มหวานเหนื่อยไหมพี่ซื้อขนมมาฝาก มีขนมมีน้ำเย็นๆมาให้น้องด้วยนะ"

"ขอบคุณครับ"

"แล้วกินข้าวหรือยังแล้วจะมีแข่งตอนไหนบ้าง"

"ก็พอดียิ้มต้องไปแข่งวิ่งนะครับ"

"แล้วอย่างนี้จะกินข้าวได้หรอพี่เป็นห่วงนะครับ"

"เมื่อเช้ากินไปแล้วครับ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้กินก็คงจะหิวหน่อยๆแต่ก็ไม่เป็นไรครับ"

"งั้นกินเค้กสักชิ้นดีไหมแล้วก็กินน้ำสักนิดจะได้มีกำลังไปวิ่ง รู้ไหมผอมลงเยอะมากเลยนะ"

"ก็ได้ครับ"

เด็กอะไรน่ารักจริงๆขนาดกินขนมก็ยังน่ารักกินได้เพียงไม่กี่คำก็ได้ลงสนามเพื่อที่จะไปแข่งวิ่งแล้ว ผมมายืนลุ้นอยู่ข้างๆสนามวันนี้ผมแต่งตัวแบบสบายมากแต่งเหมือนวัยรุ่นธรรมดาไม่ได้ใส่สูทผูกไทด์ อย่างปกติที่ผมเคยทำวันนี้ผมใส่ชุดไปรเวทธรรมดา เพื่อที่จะไม่ให้น้องยิ้มรู้สึกว่ามีพ่อมาให้กำลังใจให้

"ยิ้มหวานสู้ๆ!!!"

"น้องยิ้มสู้ตาย!!!"

เสียงเชียร์ให้น้องยิ้มวิ่งเข้าเส้นชัยได้อย่างรวดเร็วเด็กคนนี้วิ่งเร็วจริงๆในอนาคตอาจจะส่งไปแข่งโอลิมปิกนะเนี่ย

"เหนื่อยไหมคนเก่ง"

"นิดหน่อยครับ"

"ยิ้มหวาน"

เสียงของผู้ชายวัยรุ่นน่าจะเป็นเด็กมอปลายเดินเข้ามาหาน้องยิ้มหวานของผมด้วยรอยยิ้ม

"พี่ซันวุง"

"เหนื่อยไหมครับนี่น้ำพี่ซื้อมาฝาก"

"ขอบคุณครับ"

"แล้วคนนี้คือ..."

"อ้อ คนนี้แฟนยิ้มเองชื่อพี่พยัคฆ์ครับ"

"อ้อ สวัสดีครับผมซันวุงนะครับเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเกาหลี"

"ครับ พี่ชื่อเขี้ยวพยัคฆ์นะครับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

"เช่นกัน ยิ้มมีแข่งอีกมั้ยพี่จะได้พาเราไปกินข้าว"

"ผมไม่มีแข่งแล้วครับงั้นเรากลับบ้านกันเถอะ"

ผมยกยิ้มบางๆก่อนจากลาทุกคนกลับบ้านผมรู้ว่าเจ้าเด็กแลกเปลี่ยนนั้นมีความรู้สึกนึกคิดอะไรกับน้องยิ้มหวานใครๆเขาก็ชอบน้องยิ้มหวานเพราะอะไรนะหรอรอยยิ้มของน้องช่างประทับใจและตรึงตราใจทุกคนอยู่แล้ว

"เด็กคนนั้นชอบยิ้มหวานใช่ไหม"

"ใช่ครับ"

"แล้วน้องยิ้มรู้ได้ไงว่าเขาชอบ"

"แต่ทำไมยิ้มจะไม่รู้อ่ะครับว่าเขาชอบยิ้ม ยิ้มดูออกว่าใครชอบยิ้มไม่ชอบยิ้ม"

"แล้วยิ้มรู้ป่ะว่าพี่รักนิ่มมากขนาดไหน"

เผลอเป็นหยอดไงครับคุณจะปล่อยให้โอกาสได้จีบได้หยอดน้องให้ลอยนวลไปได้ยังไง ผมก็อยากเติมความหวานให้กับชีวิตคู่ของผมนะครับการได้หยอดน้องสักนิดสักหน่อยเติมความหวานให้นิดหน่อย

"รู้สิ ใครไม่รู้ยิ้มก็คงไม่คบกับพี่หรอก"

"เจ้าเล่ห์นะเราอ่ะกินข้าวได้แล้วเดี๋ยวอาหารจะกินหมดหรอก"

"ใครกันแน่ที่เจ้าเล่ห์กว่าหึๆ"

ดูสิครับความเจ้าเล่ห์ของเด็กคนนี้ทำให้ผมหลงเสน่ห์ของเขาจนไม่อาจถอนตัวได้เลยกลายเป็นคนแก่หัวใจจะวายแบบนี้ มันใช้ไม่ได้เลยจริงๆจะล้มปากอ่าวแบบนี้ไม่ได้

อย่างนี้ต้องสั่งสอนเด็กดื้อให้หายดื้อเจ้าเล่ห์ดีนักจะจัดให้หลายๆดอกจะได้รู้ว่าคนแก่อย่างผมก็สามารถทำให้เด็กร้องไห้ได้ก็แล้วกัน หึๆ

มีเมียเด็กต้องขยันทำงานกันหน่อยไม่อย่างนั้นเด็จะคิดว่าเราอ่อนแอ

5555555555555555+

แค่คิดก็สนุกแล้ว

..........

..........

..................

....................

.................................................................

"ผมไม่เด็กแล้วนะครับ"

"น้องยิ้มยังเด็กอยู่เลย"

"พี่พยัคฆ์!"

"ครับที่รัก"

"ยิ้มจะเรียนจบแล้วนะครับไม่เด็กแล้ว"

................

..............

...............

..............

...............