กำราบ : EP 5 ดึงออกไม่ทัน NC+

บทที่ 5

ปากของเขาค่อยๆงับสัมผัสบริเวณจุดที่นุ่มอ่อนหรือว่าซอกคอของเธอไม่หยุดหย่อนมือหนากุมเข้าเนินนูนทั้งสองข้างของเธอขยันเขี่ยไปมาจนพอใจเขาแทรกกลางลงไประหว่างขาของเธออีกครั้งเอ็นร้อนสอดดันเข้าด้วยความยากเพราะช่องสวาทของเธอนั้นคับแคบ

“ก็ยังคงแน่นอยู่เหมือนเดิมหึ” ร่างกายของเธอนั้นเริ่มบอบช้ำโรยรินและอ่อนลงให้เขากระทำยังไม่ขัดขืนขาของเธอถูกยกชั้นขึ้นพาดไหล่ของเขาทั้งสองข้างมือหนาจับเข้าที่เอวดึงให้กระชับมายังเอ็นร้อนของเขาตามจังหวะออกแรงกระแทกเน้นๆไม่หยุดหย่อน

“ฮึก” ต่อให้เข้มแข็งถูกฝึกใช้ความอดทนมาก็จริงแต่เธอเป็นเพียงผู้หญิงร่างบางคนหนึ่งจึงไม่สามารถต่อสู้กับความเจ็บปวดในครั้งนี้ได้ร่างกายและหัวใจของเธอบอบช้ำจนกลายเป็นหยดน้ำตาไหลรินออกมาทั้งสองข้างเธอไม่หันมองหน้าเขาแม้แต่นิดเดียว

มือหนาจับร่างกายนั้นพลิกคว่ำสอดเอ็นร้อนเข้าทางด้านหลังของเธอออกแรงกระแทกดึงเธอให้อยู่ในท่ากวางเหลียวหลังซึ่งเธอต้องทำตามในสิ่งที่เขาต้องการไม่อย่างนั้นร่างกายของเธอต้องมีแผลเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอนปากหนาประทับรอยจูบที่แผ่นหลังซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกระทั่งเผลอกัดผิวขาวอมชมพู

“โอ้ย” ครั้งนี้เขากัดแรงจนเป็นจ้ำห้อเลือ-ดจึงทำให้เธอนั้นกรีดร้องออกมาเสียงดัง เธอได้เพียงแต่เอียงคอหันมองเขาทั้งน้ำตามือหนาจับเข้าที่ข้อแขนของเธอออกแรงดึงไว้และกระแทกเอ็นร้อนสวนเข้าแรงๆ

“ยะอื้อ” เขายังคงสนุกกับร่างกายของเธอไม่หยุดหย่อนจัดท่าให้เธอหันตะแคงไปทางด้านซ้ายยกขาของเธอพาดไหล่เพียง 1 ข้างใช้มือนั้นค้ำลงที่นอนออกแรงกระแทกจนตัวของเธอนั้นสะดุ้ง

“อื้ม” เขาลุกพรวดออกจากตัวของเธอเพราะว่าเขานั้นกำลังจะเสร็จแต่ไม่ทันน้ำกามขาวขุ่นของเขาเข้ายังช่องสวาทของเธอก่อนครึ่งหนึ่ง

“แม่งเอ่ย” เขาหัวเสียมากที่น้ำกามของเขานั้นเล็ดลอดอยู่ในตัวของผู้หญิงคนนี้ เขาหันมองเธอด้วยความโกรธอารมณ์ที่พลุกพล่านนั้นเบาลงดั่งคนที่หมดอารมณ์

“มานี่” มือหนาคว้าแขนของเธอกระชากเข้าห้องน้ำ เหวี่ยงเธอลงที่พื้นของห้องน้ำก่อนที่จะรีบปิดประตู ปล่อยให้เธออาบน้ำอยู่ในนั้นและเขาเดินกลับมานั่งอยู่ที่เตียง เขาเอียงคอหันกลับไปมองในจุดที่เขากระทำเธอเห็นคราบเลือ-ดปะปนน้ำกามเปรอะเปื้อนอยู่บนที่นอนสีขาว

“ของเธอแน่นมากโรสฉันไม่เคยพลาดเสียน้ำให้กับใคร” เขาเริ่มกังวลและกลัวเพราะรู้ตัวเองว่าน้ำกามของตนเองนั้นกระชอกเข้าตัวของเธอไปครึ่งนึง

“ฮื่อๆ” ต่อหน้าเขาพยายามไม่ร้องไห้และเข้มแข็งฝึกใช้ความอดทนที่เคยร่ำเรียนมาแต่เมื่อได้อยู่คนเดียวในห้องน้ำหยดน้ำใสๆนั้นไหลจนอาบแก้ม เธอไม่เคยมีความรักหรืออกหักไม่เคยเสียใจและร้องไห้กับอะไรง่ายๆนอกจากเรื่องในครอบครัว สองมือโอบกอดตนเองกับพื้น ร่างกายของเธอนั้นบอบช้ำเจ็บทุกส่วนโดยเฉพาะตรงที่เขากระทำจนฉี-กขาด

“ทำไมถึงต้องเป็นคนเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว” เธอกับเขาไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใจกันมาก่อนแต่ที่เขากระทำนั้นก็เพราะว่าแก้แค้นให้กับเพื่อนของตนเอง

“ฉันให้เวลาเธอ 5 นาทีถ้ายังไม่ออกมาจากห้องน้ำเธอได้โดนดีแน่” เสียงดังที่เข้ามายังในห้องน้ำนั้นทำให้เธอรีบลุกถึงแม้ว่าเธอจะเจ็บแต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอเธอถูกฝึกด้วยความอดทนมาหนักจึงทำให้ร่างกายของเธอนั้นรับไหว

“อย่าให้หลุดไปได้นะคนที่ฉันจะฆ่-าเป็นคนแรกก็คือคุณไอ้อลัน” เธอกำมือทั้งสองข้างด้วยความเจ็บปวดและเกลียดเขาตั้งใจกับตนเองไว้ว่าถ้ามีโอกาสเธอฆ่-าเขาอย่างแน่นอน

เมื่อเธอชำระร่างกายของตนเองจนสะอาดแต่ไม่มีผ้าปิดร่างกายออกมาสักผืนเธอจึงแง้มประตูเล็กน้อยเพื่อมองหาเขาอยู่ด้านนอก

“จะมองหาอะไรเดินออกมา”

“ช่วยหยิบเสื้อผ้าให้กับฉันหน่อยได้ไหม”

“อยากได้ก็เดินมาหยิบเอาเองกูไม่ใช่คนใช้ของใครและเวลาเหลืออีกแค่ 2 นาทีถ้ายังใส่เสื้อผ้าไม่เสร็จก็ไม่ต้องใส่เพราะว่ากูจะได้ต่อ”

คำพูดของเขาทำให้เธอตัดสินใจเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรวดเร็วกลัวว่าเขานั้นจะเปลี่ยนใจและทำร้ายเธอสายตาของเขานั้นจ้องมองเธอไม่ลดละแม้แต่นิดเดียวมองทุกสัดส่วนในร่างกายถึงแม้ว่าร่างกายขาวอวบอิ่มจะเต็มไปด้วยรอยช้ำที่เกิดจากการกระทำของเขาแต่ก็ยังสร้างความเซ็กซี่ให้เธอ

“จะเอาไปไหนใส่ตรงนี้” เสื้อนั้นฉีกขาดเป็นบางส่วนและบราด้านในถูกมี-ดกรีดจนขาดเธอได้ใช้เพียงแต่ชุดด้านนอกส่วนที่เหลือปกคลุมร่างกายของตนเอง

“มานี่” เขาจับเธอกระชากเดินจนมาถึงประตู เตรียมที่จะเปิดประตูออกแต่เขาต้องหยุดชะงักและถอดเสื้อคลุมของตนเองห่อหุ้มให้กับเธอ

“โหนาย!ยับเยิน” ลูกน้องคนสนิทของอลันได้เอ่ยทักและจับจ้องมองโรสริน

“มองทำไมอยากตาeไงวะ” เขาไม่พอใจที่ลูกน้องคนสนิทกันจับจ้องมองเธอ จึงเอ่ยพูดด้วยถ้อยคำตะคอกลูกน้องคนสนิทรีบก้มหน้าลงทันทีส่วนคนที่เดินเข้ามาหานั้นคือธาราม

“ยับจริง”

“กูขอตัวก่อนนะ”

“ขอบใจมากนะอลันช่วยพาเธอไปไกลๆจากเมียกูอย่าให้มาเจอเมียกูอีกผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ชอบผู้ชาย” ธารามนั้นบอกกับเพื่อนตนเองให้พาโรสไปไกลๆจากเมียของเขา

“เหรอกูว่าแล้ว” อลันเผยรอยยิ้มให้กับเพื่อนก่อนที่จะดึงเธอและเดินออกมาถึงรถส่วนตัวของตนเองรถได้ขับเคลื่อนออกจากบ้านของธารามทันที

“ไม่ต้องมองไม่ต้องคิดหนีดูสภาพของตัวเองด้วย” เธอก้มมองหน้าอกของตนเองที่ไม่มีบรา เสื้อของตนเองที่ฉีกขาดและเสื้อของเขาที่ห่อหุ้มถ้าเธอคิดจะหนีและต่อสู้เธอก็คงต้องเปลือยเปล่าอย่างแน่นอน

“นั่งเงียบไปอะดีแล้วเก็บแรงไว้ต่อสู้กับกูที่บ้านสนุกกว่าเยอะ” เขาลูบไล้ที่ใบหน้าน้อยอีกครั้งใช้นิ้วเขี่ยจนถึงปลายคางของเธอและงัดไปหน้าของเธอขึ้นมาเชยชม

“ถุ้ย” เธอพ่นน้ำลายใส่หน้าของเขาด้วยความขยะแขยงแต่การกระทำของเธอนั้นทำให้เธอต้องเจ็บตัวเพราะว่าเขาฟาดหลังมือตบเข้าที่ใบหน้าของเธอถึงแม้ว่าจะออกแรงไม่เยอะแต่ก็รู้สึกแสบได้อย่างแน่นอน

เพี๊ยะ!!

“อย่ามาทำแบบนี้ใส่กูอีกนี่แค่สั่งสอนถ้าออกแรงจริงๆคือเธอไม่มีวันหันกลับมาได้อย่างแน่นอนจำเอาไว้”