บทที่ 8 โหด

“คุณทำเกินไปแล้วนะ”

หญิงสาวแผดเสียงใส่หน้าเขา มือข้างที่เป็นอิสระตบลงบนใบหน้าสีเข้มเต็มแรง ทุกคนในที่นั้นตะลึงยืนนิ่งงัน ทุกสรรพสิ่งรอบตัวเหมือนกับต้องคำสาปหยุดนิ่งไม่ไหวติงแม้ลมพัดพลิ้วเมื่อครู่ก็พลอยหยุดไปด้วย ไซฟาลขบกรามเสียงดังออกมาภายนอก ดวงตาวาววับ

“เธอตบหน้าฉัน”

“ใช่ เพราะคุณทำกับพวกฉันก่อน” หญิงสาวสะบัดเสียงใส่แบบไม่เกรง

“เธอรู้มั้ยว่าการกระทำของเธอมันจะส่งผลยังไงกับตัวเธอ ไอนาสขับรถ ฉันจะเอาตัวยัยบ้านี่ไปลงโทษ พวกคุณเก็บของแล้วตามไปที่บ้านคุณลุงผม”

เขาไปสั่งคนรับใช้กับประพนธ์แล้วลากตัวแพรดาวไปที่รถคันหรู ไอนาสรับกุญแจรถก้าวเข้าประจำที่คนขับ ไซฟาลดึงตัวแพรดาวขึ้นนั่งบนตักของเขา รัดร่างนุ่มด้วยกรงแขนแข็งแรงและรัดแน่นยิ่งกว่าเข็มขัดนิรภัยจากตัวรถ

“ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้านี่ ปล่อยฉัน” เธอดิ้นรนร้องสั่งทั้งภาษาไทยและอังกฤษ ไซฟาลขู่ฟ่อข้างหูเธอ

“หยุดดิ้น ถ้าไม่อยากถูกฉันจูบ”

จมูกของเขาเคลียอยู่ที่แก้มอิ่ม เธอกลั้นลมหายใจแทบจะทันทีที่ปลายจมูกเย็นๆ ถูกแก้ม ลมหายใจอุ่นเป่ารดเนื้อนวล เธอหยุดดิ้นทันที ไซฟาลแค่นยิ้มทำให้ใบหน้าเข้มน่ากลัว ดวงตาสีนิลเป็นประกายวับวาม ไม่ใช่ความโกรธเต้นระริกอยู่ในดวงตาสีเข้มแต่เป็นความพึงพอใจต่างหาก

“ไอนาส เข้าทางบ้านฉัน ไม่ต้องผ่านบ้านคุณลุง สั่งคนในบ้านคุณลุงรอรับพวกเขา จัดที่พักตามที่คุณลุงสั่งไว้แล้วใช่มั้ย”

“ครับ”

“ดี สำหรับยัยตัวแสบนี่ ห้ามให้ใครเข้ามายุ่ง รวมทั้งตัวแกด้วย”

“ครับ”

แพรดาวไม่เข้าใจภาษาถิ่นที่ไซฟาลพูดกับไอนาส เขาฉลาดพอที่จะไม่ให้เธอเข้าใจสิ่งที่เขาสั่งไอนาส เธอนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของไซฟาลโดยที่ช่วยตัวเองไม่ได้แม้แต่นิดเดียว ความโกรธสะสมไว้เต็มหัวใจ ความเกลียดในตัวชายหนุ่มเพิ่มขึ้นเท่าตัว

รถแล่นผ่านตึกใหญ่ไปตามถนนซีเมนต์และเลี้ยวเข้าไปจอดหน้าบ้านอีกหลัง รถจอดสนิทไซฟาลเปิดประตูเหวี่ยงเท้าลงบนพื้นดันหลังแพรดาวลงไป มือยังจับมือเธอไว้แน่น เขาปล่อยผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ไม่ได้

“ปล่อยฉันได้รึยัง” เธอหันมาพูดเสียงห้วน

“เสียใจด้วย เข้าไปในบ้านกับฉัน” เขายักไหล่ ยิ้มเหยียดที่มุมปาก ดวงตาจ้องนิ่งที่ดวงตากลมโตของเธอ

“ฉันไม่ไป ปล่อยฉัน”

เธอหลบสายตาคมเข้ม สะบัดมือแต่เขาไม่ปล่อย ดึงกึ่งลากเข้าไปในตัวบ้านหลังใหญ่ที่แพรดาวเพิ่งสังเกตนาทีนี้ว่ามันโอ่โถงยิ่งกว่าบ้านในนวนิยายเสียอีก นี่หรือคฤหาสน์ของอิบราฮิม แต่เมื่อครู่ผ่านตึกหลังใหญ่กว่านี้มาแล้ว แสดงว่าที่นี่ไม่ใช่คฤหาสน์ที่เธอเห็น แต่เป็นบ้านของผู้ชายโหดเหี้ยมคนนี้

“ชารีฟ ชารีฟ อยู่ไหน” เสียงไซฟาลไม่เบานัก หญิงสาวร่างท้วมเล็กน้อยวิ่งออกมาจากด้านใน สีหน้าตื่นกับคำเรียกของนายหนุ่ม

“มาแล้วค่ะ”

“ไปเอากุญแจห้องติดกับห้องฉันมาเดี๋ยวนี้”

“ค่ะ” ชารีฟเหลือบมองแพรดาวเพียงแวบเดียวเท่านั้น หล่อนทำมากกว่านี้ไม่ได้ ไม่ใช่เวลาที่หล่อนอยากรู้อยากเห็น

ไซฟาลพาแพรดาวไปหยุดที่หน้าประตูห้องบานใหญ่ ถัดไปเป็นประตูอีกบานที่มีขนาดไม่ต่างกันแต่รูปแกะสลักบนเนื้อไม้นั้นต่างกัน ห้องที่เธอยืนอยู่เป็นรูปต้นไม้ใหญ่มีนกเกาะอยู่สองตัว ส่วนอีกประตูเป็นรูปนกหลากสี หลากพันธุ์

“ไม่น่าเชื่อ ผู้ชายโหดๆ ยังงี้จะชอบนก สงสัยซ่อนเพศไว้ข้างใน” แพรดาวพูดออกมาแต่คำพูดของเธอทำให้ไซฟาลถึงกับอึ้ง มือที่กำข้อมือเธออยู่คลายออกรวดเร็ว

“พูดอะไร” เขาถามเหมือนไม่เข้าใจคำพูดที่เธอพูดออกมาเมื่อครู่

“เปล่า” เธอตอบแล้วยักไหล่ ลืมความโกรธที่เขาจับตัวเธอมาที่นี่และทำกล้องถ่ายสารคดีของเธอพังต่อหน้าเธอไปชั่วขณะ

“กุญแจมาแล้วค่ะ” ชารีฟวิ่งมาหยุดห่างจากไซฟาลพอประมาณ หล่อนยื่นกุญแจให้เจ้านาย

“แขกพิเศษฉันจะพักห้องนี้ ห้ามใครมารบกวนจนกว่าฉันจะอนุญาต ไปเตรียมอาหารมื้อค่ำไว้ด้วย”

“ค่ะ” ชารีฟไม่มองหน้าแพรดาวอีก หล่อนถอยห่างแล้วหมุนตัวเดินออกไป

“เข้าไปข้างใน เธอต้องอยู่ที่นี่จนกว่าพวกของเธอจะทำงานเสร็จ”

“จะบ้าเหรอ ฉันต้องกำกับสารคดีชุดนี้” เธอหันมาตวาดใส่หน้าเขา

“ไม่มีเธอ คนอื่นเขาก็ทำได้” เขาตะคอกกลับและเสียงเข้มกว่าเธอ

“ไม่ได้ ฉันรับหน้าที่นี้มาแล้ว ฉันต้องทำงานให้เสร็จ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้ เข้าไป”

เขาเปิดประตูผลักร่างบางเข้าไปก่อนจะก้าวตามแล้วดึงประตูปิด สายตาจับที่ใบหน้าหญิงสาว ใบหน้าเครียดเมื่อครู่คลายลงไปมากแล้ว

“ห้องน้ำอยู่ซ้ายมือ เสื้อผ้าเดี๋ยวจะให้ชารีฟเอามาให้ แต่ไม่ดีกว่า ผู้หญิงร้ายๆ อย่างเธอเจ้าเล่ห์นัก ฉันจะเอามาให้เอง แล้วอย่าคิดหนีเพราะที่นี่มียามเฝ้ายี่สิบสี่ชั่วโมง ถ้าไม่เชื่อ ฉันจะให้ยามขยี้เธอให้แหลกคามือพวกมัน”

“ไอ้บ้า ไอ้โหด ไอ้เหี้ยม ไอ้คนใจร้าย ฉันเกลียดนาย”

เธอแผดเสียงเป็นภาษาไทย เขาผงะ คำพูดแต่ละคำไม่น่าฟังสักนิด ไม่นุ่มนวลอ่อนหวานเหมือนที่เขาได้ยินจากเพื่อนชาวไทยและลิลลี่ ครูสอนพิเศษของเขา ลิลลี่เป็นหญิงไทยที่ทั้งอ่อนหวาน น่ารัก พูดจาน่าฟัง หล่อนสอนภาษาไทยเก่ง เขาสามารถเรียนรู้กับหล่อนได้ง่ายและเร็ว เขาพูดไทยได้ อ่านและเขียนได้แม้จะไม่ดีนักก็ตาม