บทที่ 6 เผด็จการ

“เราขอพบมิสเตอร์อิบราฮิม” แพรดาวหันมาจ้องหน้าไซฟาลแบบไม่เกรงกลัว

“ไม่ได้ คุณลุงไม่ว่างพบใครทั้งนั้น” ไซฟาลพยายามปรับน้ำเสียงให้นุ่มแต่มันกระด้างจนแพรดาวรู้สึก

“ไม่ว่างพบ ถ้าอย่างนั้นฉันขอคุยกับเขาแค่ห้านาที ช่วยโทรศัพท์บอกเขาด้วย”

“ไม่ได้ ผมอนุญาตแทนคุณลุงให้พวกคุณถ่ายทำสารคดีได้แค่รอบนอกเท่านั้น ห้ามเข้ามายุ่งส่วนในเด็ดขาด ไอนาส พาพวกเขาไป”

“ครับผม” ไอนาสค้อมศีรษะรับคำสั่งแล้วเดินไปหยุดยืนหน้าประตู

ไซฟาลมองหน้าแพรดาวนิ่งครู่หนึ่งจึงหมุนตัวก้าวเร็ว ๆ ออกไป ไอนาสรอเจ้านายก้าวพ้นประตูไปแล้วจึงหันมาก้มศีรษะเล็กน้อย

“เชิญทุกคนครับ”

“ขอบคุณครับ” ประพนธ์ยิ้มไม่เต็มที่นักเพราะถ้าไซฟาลอนุญาตแค่รอบนอกงานจะออกมาแบบไหนยังคิดไม่ออกและไม่อยากคิด

“ไอ้คนเผด็จการ ฉันไม่ทำตามนายหรอก พี่พนธ์ ไปเร็ว ทุกคนเตรียมพร้อม ฉันจะลุยให้ดู ทำเป็นวางก้ามใหญ่นึกว่ากลัวรึไง ไม่กลัวโว้ย”

หญิงสาวกำหมัดยกขึ้นแล้วสะบัดลง หันไปคว้าเป้ขึ้นคล้องบ่า ก้าวฉับ ๆ ออกไปก่อนใคร เสียงโวยวายของเธอไม่เบานัก ไซฟาลขบกรามจนแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

“ถ้าเธอขัดคำสั่งฉัน เจอดีแน่” เจ้าของบ้านคำรามในลำคอแล้วขับรถออกไปราวกับลูกธนูถูกปล่อยออกจากคัน

ไอนาสพาทีมงานสารคดีไปปล่อยไว้ริมสวนอินทผลัม อธิบายให้ประพนธ์กับแพรดาวเข้าใจถึงคำสั่งของไซฟาล หญิงสาวฟังเงียบ ๆ ไอนาสพูดจบเธอจึงสั่งให้ทีมงานตั้งกองและเตรียมถ่ายทำทันที ประพนธ์เดินเข้ามา

“แพร เอาไง ต้องเปลี่ยนบททั้งหมด พี่ว่าโทร.บอกพี่นีก่อนมั้ย”

“ไม่ต้องค่ะ แพรจัดการเอง พี่คอยช่วยพวกนั้นถ่ายละกัน งานเราวางไว้ยังไงต้องทำตามนั้นจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ทั้งสิ้น”

“เฮ้ย ไม่ได้ คุณไซฟาลสั่งห้ามแล้วไม่ได้ยินรึไง คุณไอนาสก็คอยคุมอยู่อย่างนี้ จะทำยังไงได้”

“เขานั่งดูเราใช่มั้ยพี่ เราก็เปลี่ยนให้เขานอนดูเราสิ ไม่เห็นจะยาก แพรขอไปชงกาแฟให้คุณไอนาสผู้แสนซื่อสัตย์ของนายไซฟาลก่อนนะ” หญิงสาวเน้นคำแล้วยิ้มหยัน

“แกจะทำอะไรยายแพร”

“เออน่ะ ไม่ต้องถาม ไปเตรียมตัว เดี๋ยวแพรมา”

เธอเดินไปที่เต็นท์อาหารและเครื่องดื่ม จัดการชงกาแฟ 3 แก้ว แก้วแรกของตัวเอง แก้วที่สองของประพนธ์และแก้วที่สามพิเศษสุดสำหรับไอนาส ผู้คุมแสนดี เธอถือถาดใส่แก้วกาแฟเดินมาที่ลูกน้องไซฟาล

“คุณไอนาสคะ กาแฟค่ะ ฉันชงเอง รสชาติไทย ๆ ลองชิมสิคะ”

แพรดาวยกแก้วออกจากถาดส่งให้ไอนาส เขารับมาสีหน้างุนงงแต่ก็เอ่ยขอบคุณหญิงสาว เธอยิ้ม ดวงตาเป็นประกายรื่นรมย์ เธอถือถาดเดินเข้าไปหาประพนธ์ ส่งแก้วกาแฟให้เขา

“นึกอะไรขึ้นมาถึงชงกาแฟให้พี่”

“ชงให้ก็กิน ๆ ไปเถอะ ทุกคนพร้อมรึยัง” เธอส่งเสียงถามค่อนข้างดัง ทีมงานยกมือพร้อมเริ่มงาน

“กล้องพร้อมแล้วถ่ายได้เลย เก็บภาพน้ำในแอ่งก่อนแล้วค่อยขึ้นฝั่ง”

“คุณแพร เอาตามบทเลยนะ” ตากล้องหันมาถาม

“เอาตามนั้นเลย เราเคลื่อนไปข้างหน้าห้ามหยุด ถ่ายให้เร็วที่สุด” ผู้กำกับสาวสั่งเสียงเฉียบ

ประพนธ์มองการทำงานของแพรดาวแล้วหันไปมองไอนาส เห็นร่างหนานอนอยู่บนเก้าอี้นอน

“ทำไมนอนแล้วล่ะ เมื่อกี้ยังนั่งจ้องตาแป๊วอยู่เลย” เขามองแก้วกาแฟบนโต๊ะเล็กข้างเก้าอี้แล้วยิ้มขำๆ

“ยายแพร ร้ายนักนะแก” เขาดื่มกาแฟหมดแก้วเดินออกไปหาแพรดาว

“แกวางยาคุณไอนาสใช่มั้ย”

“พูดแบบนั้นไม่ดีนะพี่ แพรเห็นยาแก้แพ้เหลือหลายเม็ดก็เลยใส่ในแก้วกาแฟให้คุณไอนาสกิน ท่าทางแกแพ้คำสั่งเจ้านาย” เธอตอบแล้วหัวเราะ

“ไอ้บ้า ถ้าคุณไซฟาลรู้ แกเจอศึกหนักแน่”

“เจอก็เจอสิ อยากเจอเหมือนกัน ไอ้คนใจโหด ไม่มีน้ำใจ เผด็จการ แพรเกลียดหน้าเขา”

“ระวังนะโว้ย อะไรที่เกลียด ๆ น่ะ มันชอบเข้ามาหา” ประพนธ์พูดแล้วยักคิ้ว

“สำหรับแพร โน.ค่ะ ทำงานเร็ว”

หญิงสาวแกล้งสั่งเสียงเข้ม ประพนธ์หัวเราะไม่ถือสาเธอ แพรดาวเป็นคนจริงจังกับงานและถ้าตัดสินใจทำอะไรแล้วต้องทำให้สำเร็จไม่อย่างนั้นไม่มีทางถอยง่ายๆ

ทายาทมหาเศรษฐีกำลังเจอกับสาวไทยใจแกร่งเข้าแล้ว งานนี้สนุกแน่ ประพนธ์พ่นลมออกจากปากแล้วหัวเราะในลำคอ