บทที่ 3 คิดว่าจะหนีรอดเหรอ 2

ขุนพลเห็นทุกการกระทำของเพื่อนรักแล้วก็อดขำไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าสมิงจะใช้วิธีนี้ แบบนี้ต้องขึ้นเงินเดือนให้เสียแล้ว ว่าแล้วก็รีบขับรถตามคนตัวเล็กที่เดินเข้าซอยไป เมื่อขับตามทันก็รีบขับรถไปปาดหน้าสาวเจ้าทันที

เอี๊ยด!!!!

กรี๊ดดดดดดดดดด

“ทำไมกลัวตายเป็นด้วยเหรอ” ขุนพลเปิดประตูออกมาพร้อมกับสุนัขในปาก

“คุณ!...”

“ทำไม พูดไม่ออกเลยสิ คิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอปิ่น เป็นเมียฉันแล้วก็ต้องเป็นตลอดสิ” ว่าแล้วก็เดินไปฉุดกระชากร่างเล็กให้ขึ้นรถไปกับตน

“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” ชลินดาทั้งดิ้นทั้งร้องขอให้คนช่วย แต่โชคไม่เข้าข้างเธอเลยไม่มีใครผ่านมา

“ร้องให้ใครช่วยกันสาวน้อย ใครเขาจะกล้ามายุ่งเรื่องผัวๆ เมียๆ หึหึ” ว่าแล้วก็ปิดประตูรถแรงๆ เมื่อจัดการกับเด็กดื้อได้แล้ว ส่วนตัวเขาก็รีบวิ่งไปทางคนขับ เมื่อรัดเข็มขัดให้ตนและหญิงสาวเสร็จก็รีบขับรถออกไปจากตรงนี้ทันที

“ฮือๆๆ คุณจะทำอะไรฉันอีก ที่ผ่านมามันยังไม่พออีกเหรอ ฮือๆ คนใจร้าย” สาวเจ้าเอาแต่ร้องไห้ทุบแขนคนที่ลักพาตัวเองมา

“ทุบให้พอเลยเมียรักของฉัน จะร้องไห้จนเป็นลมหรือร้องไห้จนตายเธอก็หนีไม่พ้นฉันหรอก รู้ไว้ด้วยเป็นเมียฉันแล้วรอดยาก ที่สำคัญยิ่งเกลียดฉันมากเท่าไหร่เธอก็จะเจ็บตัวมากเท่านั้นนะสาวน้อย หึหึ”

“ฉันไปทำอะไรไว้ให้คุณ ทำไมถึงต้องเป็นฉัน ทำไมต้องมาทำแบบนี้กับฉัน ฮือๆๆๆ” ชลินดาปิดหน้าร้องไห้อย่างคนเสียสติ เมื่อคิดว่าอนาคตที่ฝันไว้คงจบลงแล้ว จบทุกอย่างเพราะผู้ชายสารเลวคนนี้

“ไม่ได้ทำ แต่ฉันอยากทำเธอมีปัญหาอะไรไหม คนอย่างขุนพลอยากได้ก็ต้องได้จำใส่หัวใสๆ เธอไว้ด้วย”

“ฮือๆๆๆๆ”

ชลินดาไม่ตอบโต้อะไรแล้ว เธอเหนื่อยเธอเพลีย ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องมาเจอผู้ซาตานร้ายอย่างเขาด้วย ไม่รู้ผุดมาจากนรกขุมไหนกันแน่นถึงมาทำร้ายตน

เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบเขาก็เงียบเหมือนกัน เวลาผ่านไปไม่นานขุนพลก็พาชลินดามาถึงบ้านตน

“ลงไป!” สั่งเสียงแข็ง ก่อนจะตัวเขาจะลงไปรอท่า

“บอกให้ลงมาไง” เมื่อรอเท่าไหร่เด็กน้อยก็ไม่ลงมาสักทีก็เริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว จนต้องมาเปิดประตูแล้วกระชากร่างเล็กลงมาจากรถ จนเธอเสียหลักล้มไปกับพื้น

“โอ๊ย! เจ็บนะคุณ!” ชลินดาเงยหน้ามองคนทำด้วยความเคียดแค้น

“เจ็บสิดีจะได้จำว่าครั้งหน้าอย่าดื้อกับฉัน”

“ว้ายยยยย คุณพลของป้าเพ็ญทำไมทำกับคุณหนูน้อยแบบนั้นคะ” ป้าเพ็ญทีวิ่งออกมาทันเห็นเหตุการณ์ก็รีบวิ่งมาประคองร่างเล็กขึ้นทันที

“ป้าเพ็ญพาเธอเข้าไปพบผมที่ห้องทำงานด้วย ผมไม่ชอบรออะไรนานๆ ป้าน่าจะรู้นะครับ” ว่าแล้วก็เดินจากไป

“ปิ่นจะกลับบ้านค่ะคุณป้า ปิ่นไม่ไป” เมื่อเหลือกันลำพังสาวเจ้าก็เอ่ยขึ้น

“ไม่ได้นะคุณหนูน้อย จะไปสภาพแบบนี้คุณพ่อคุณแม่ก็เป็นห่วงเอาหรอก เข้าไปล้างหน้าล้างตาในบ้านก่อนนะคะ” ป้าเพ็ญยกเหตุผล

ใช่เธอลืมคิดข้อนี้ไปเลย ถ้าไปในสภาพนี้พ่อกับแม่ต้องสงสัยแน่ๆ

“ก็ได้ค่ะป้า ขอบคุณที่ช่วยหนูนะคะ”

“ป้าว่าเข้าไปหาคุณพลก่อนดีกว่านะคะ ถ้าช้ากว่านี้ป้าซวยแน่ๆ เลยค่ะ”

“หนูไม่อยากไปเลยคุณป้า หนูกลัวเขา”

“ไปเถอะนะคะ สงสารป้าเถอะ ถ้าหนูไม่ไปป้าตายแน่ๆ เลยค่ะ”

“ก็ได้ค่ะคุณป้า” ว่าแล้วก็เดินตามแม่บ้านไปยังห้องทำงานของซาตานร้าย

“ป้าส่งแค่นี้นะคะ คุณเข้าไปเถอะ”

เมื่อพามาถึงหน้าห้องแล้วนางก็เดินจากไปทิ้งเหลือแต่ชลินดาที่สองจิตสองใจจะเปิดเข้าไปดีไหม แต่สุดท้ายก็เปิดเข้าไป

“เธอมาช้า” เจ้าของห้องพูดพร้อมกับเดินมาล็อกประตูห้อง แล้วจับร่างเล็กมายืนกลางห้องทำงานของตน

ชลินดายืนตัวงออยู่กลางห้องด้วยความกลัว ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรกับตัวเอง แล้วก็สงสัยได้ไม่นานเมื่อ

ว้ายยยยย

ขุนพลกระชากชุดเดรสของคนตัวเล็กขาดออกเป็นสองชิ้น จนเธอเหลือชุดชั้นในติดตัว

“คุณจะทำอะไรฉันอีก ที่ผ่านมายังไม่พออีกเหรอ”

สาวเจ้าเอามือกอดตัวเองไว้ด้วยความกลัว สาวน้อยเนื้อตัวสั่น ยืนแทบจะไม่ไหวแล้วในตอนนี้ ไม่รู้ผู้ชายคนนี้จะมาไม้ไหนกันแน่

“ปิ่นเธอยังถามอีกเหรอ เป็นผัวเป็นเมียกันแล้วมีสิทธิ์พอด้วยเหรอ หึหึ” ขุนพลเอ่ยถามเดินวนรอบตัวคนตัวเล็กไปมาด้วยความสมเพช อยากจะรู้นักว่าถ้าสาวน้อยอุ้มท้องลูกของเขาแล้วยังจะทำกิริยาท่าทางรังเกียจตนเหมือนตอนนี้อยู่ไหม

“เมื่อหนีไม่พ้นฉันก็จะขอสู้”

สาวน้อยกลั้นใจตอบโต้กลับ รู้ทั้งรู้ว่าสู้ยังไงตัวเองก็แพ้แรงปรารถนาชายหนุ่มอยู่ดี ตลอดเวลาที่ไปนอนกับเพื่อนรักทุกค่ำคืนเธอมักจะโหยหาความซาบซ่านจากชายตรงหน้านี้

“ดี จำไว้ว่าได้ฉันแล้วอย่าคิดหนี” ขุนพลลืมไปรึเปล่าว่าเป็นตัวเขาเองนั่นแหละที่เป็นคนขืนใจสาวน้อยตรงหน้า

“เอาให้สาสมใจคุณเลย แต่โปรดจำไว้ว่าต่อให้ตายฉันก็ไม่มีเปลี่ยนคำว่า ‘เกลียด’ เป็นคำว่า ‘รัก’ คุณได้หรอก”

ชลินดาเชิดหน้าคอตั้งตอบกลับ ตอนนี้น้ำตาของเธอมันแห้งเหือดไปหมดแล้ว หมดเวลาขอคนอ่อนแอแล้ว เมื่อหนีไม่พ้นก็ต้องสู้ยิบตา

“พูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วยล่ะ รู้ไว้ด้วยว่าผู้ชายอย่างฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้ และมั่นคงด้วย” ขุนพลเผลอพูดความรู้สึกแท้จริงของตนออกมาในช่วงท้ายประโยคอย่างไม่รู้ตัว

“ฉันก็จะเกลียดคุณตลอด แม้ตายก็ไม่ไปเผาผี”

“หึหึ ดูท่าจะเกลียดผัวจริงๆ เลยนะ”

บุรุษหนุ่มเดินเข้ามาประชิด มือใหญ่สองข้างวางพาดไหล่เล็กแล้วบีบแรงๆ ให้เธอรู้สึกเจ็บ เหมือนกับที่ใจของเขาเจ็บจากคำพูดของสาวเจ้า

ชลินดาเม้มปากนิ่ง เพราะพูดไปก็เหนื่อยเปล่า อยากรู้จริงๆ เขาทำไมถึงมาทำกับเธอแบบนี้ ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

“โธ่เว้ย!” ยิ่งเธอเงียบแบบนี้เขายิ่งหงุดหงิด ชลินดาว่าเขาเป็นวัวเป็นควายเขายังจะดีใจกว่านี้อีก แต่นี้เล่นเงียบไปเสียดื้อๆ

เมื่อร่างเล็กยืนนิ่งตัวแข็ง พูดอะไรก็เงียบ เขาจึงไม่รอช้าที่จะสั่งสอนเด็กดื้ออยากชลินดา ใบหน้าหล่อซุกไซ้ซอกคอหอมละมุนของสาวน้อยด้วยความโหยหา

เพียงแค่การซุกไซ้ซอกคอจากชายชาตรีชลินดาก็เปล่งเสียงร้องครวญออกมา ถึงแม้จะพยายามกัดฟันเม้มปากไว้แน่นขนาดไหน ก็ไม่อาจต้านทานความต้องการของร่างกายได้

“อ๊า!” จากมือที่เคยปกป้องตัวเองให้พ้นจากร่างใหญ่ ก็กลายเป็นเลื่อนมาโอบกอดอีกฝ่าย

“หึหึ สุดท้ายเธอก็ต้องการฉันอยู่ดีสาวน้อย”

ขุนพลผละออกมาเอ่ยเยาะเย้ย ก่อนจะบดขยี้เรียวปากของคนตัวเล็กด้วยไฟกาม ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปควานหาความหวานจากโพรงปากเล็กอย่างชำนาญ ชลินดาเผลอหยอกเย้าตอบอย่างเผลอไผล

“อา! อืม! ฉันไม่ต้อง...อะ! อืม!”

จะปฏิเสธก็ช้าไปเสียแล้ว เมื่อตอนนี้มือเล็กเริ่มเลื่อยไปตามร่างหนาที่ยังมีเสื้อผ้าปกปิดกายร้อน นักเรียนหัวไวก็ไม่รอช้าที่จะจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนตัวโตออกแล้วเอามือตนกอบกุมอกแกร่ง

“โอว์! คนเกลียดกันเขาทำกันแบบนี้เหรอสาวน้อย ไม่เจอ...ซี้ดดดด” พูดยังไม่ทันขาดคำก็ถูกร่างเล็กกระชากเสื้อราคาแพงขาดไปเสียแล้ว

“ไม่กี่วันทำให้เธอโหยหาฉันได้ขนาดนี้เลย...อูว์! เหรอ” กว่าจะพูดจบประโยคก็เล่นเอาเขาลำบากเช่นกัน ไม่อยากเชื่อว่าเห็นน่ารักๆ แบบชลินดาจะร้อนแรงได้ขนาดนี้ แบบนี้สิถึงเหมาะสมกับเขาหน่อย

“อา! อย่าคิด....ว่าปิ่นจะเลิกเกลียดคุณ...อืม!”

ตอนนี้เธอยอมรับว่าหลงรสกามที่เขาป้อนและสอนให้ทุกอย่างเขาสอนเธอมาเองกับตัว มันถึงเวลาแล้วที่จะตาต่อตาฟันต่อฟัน

“เกลียดแต่ได้รักทุกวันแบบนี้ฉันก็โอเคแล้ว ว่าไหมที่รัก”

เอ่ยเสียงพร่า พร้อมกับปลดตะขอเสื้อในของชลินดาออก แล้วเคลื่อนร่างใหญ่ลงต่ำเพื่อถอดกางเกงในลายการ์ตูนของเธอทิ้งออกไปให้พ้นทาง

“อ่า! มันฉ่ำแฉะแล้วสาวน้อย”

เอามือดุนดันหยอกเย้ากับกลางกายสาวน้อยเรียนรัก ก่อนจะซุกหน้าไปยังกายสาว ชลินดาขาอ่อนแทบทรุดลงกับพื้น แต่โชคดีที่มีขุนพลจับเรียวขาสวยของเธอไว้มั่น

สาวน้อยยืนบิดกายไปมาด้วยความเสียวซ่าน ร้องครวญครางไม่ได้ศัพท์ด้วยความทรมาน มือเล็กขยุ้มผมของคนที่กำลังสอดแทรกปลายลิ้นไปตามกลีบดอกของตน

“อูว์! หวานเหลือเกินชลินดา นอนลงดีกว่าเด็กดีของฉัน”

ว่าแล้วก็ประคองร่างเล็กให้นอนราบไปกับพื้นพรมของห้อง แล้วตัวเองก็ไม่รอช้าที่จะโถมร่างตามลงไป

มือหยาบกร้านจับเรียวขาเล็กแยกออกจากกันแล้ว แทรกตัวเองไปอยู่กลางกายสาว แล้วก้มลงดูดกลืนน้ำหวานและเม็ดทับทิมชมพูที่เป็นใจกลางของร่างเล็ก

“อ่า! ปิ่นทรมาน...อะ! เหลือเกินค่า....”

สาวเจ้าได้แต่นอนบิดเร่าไปมาอยู่กับพื้นด้วยความเสียวซ่านกายา มือเล็กจิกทึ้งพรมด้วยความทรมาน ต้องการให้อีกฝ่ายเข้ามาเติมเต็ม แต่ก็รอแล้วรอเร่าลิ้นร้ายก็ไม่ยอมพาไปส่งถึงสวนดอกไม้สักที

“อย่าช้าเลยปิ่น อ่า! ”

ว่าแล้วก็ผละจากร่างเล็กเล็กน้อย ก่อนจะปลดเข็มขัดรูดซิปกางเกงแล้วล้วงเอาอาวุธร้ายที่พร้อมรบของตนออกมาแล้วสอดแทรกประสานกายกับคนตัวเล็กรวดเดียวจนสุดทางรัก

“กรี๊ดดดดด”

ชลินดาแอ่นกายขึ้นเหนือพื้นพร้อมกับจิกพื้นพรมด้วยความเสียวซ่านและอึดอัด

“อ๊า! แล้วเราจะพบความสุขด้วยกันเมียรัก...”

เสียงแหบพร่าเอ่ย มือหยาบกร้านจับเอวเล็กไว้มั่น ก่อนจะโหมกระแทกความร้อนแรง และความต้องการของตัวเองตลอดสองวันที่ผ่านมา อยากให้สาวน้อยรู้ว่าการที่ขาดเธอไปมันทำให้เขาทรมานแค่ไหน

“โอว์! ดีเหลือเกินปิ่น อ่า! แน่นดีเหลือเกิน อูว์!” คำรามพร่าจับเอวเล็กมั่น

เสียงเนินเนื้อกระทบกันราวกับเสียงฟ้าร้องก็มิปาน ร่างเล็กก็ไหวเอนไปตามร่างของพายุทอร์นาโด

“อา! ปิ่นไม่ไหวแล้วคุณพล อะ! อ่อย!”

สาวน้อยบิดเร่าดิ้นไหวไปตามแรงรัก ร้องครวญครางด้วยความกระสันซ่าน สายตาเหม่อลอยมองเพดานด้วยความสุข เต้างามกระพือไปตามแรงสั่นสะเทือนของร่างกาย

“ฉันก็เหมือนกันปิ่น ร้องดังๆ นะ อ่า! นั่นแหละปิ่น ตอดรัดฉันดีเหลือเกิน ชูว์!”

เสียงพร่าคำรามซ่าด้วยความทรมาน ก่อนจะเร่งเร้าจังหวะให้ถี่ติดๆ กันหลายครั้งต่อหลายครั้งเขาและสาวเจ้าก็ถึงปลายโค้งฟ้าพร้อมกัน

“อ่า! ดีเหลือเกินปิ่น...”

ชมคนตัวเล็ก ก่อนจะเคลื่อนร่างไปนอนทาบทับเบียดแนบชิดไปกับอกสวย ในขณะที่เสือร้ายยังค้างคาอยู่จุดเชื่อมประสานกายกันอยู่ เพียงแค่ร่างใหญ่ขยับเพียงเล็กน้อย สาวเจ้าก็ต้องร้องครางออกมาด้วยความเสียว

“อูว์! ”

“อ่า! ตรงนี้ก็ดีเหลือเกิน เต้าสวยพอดีมือฉันมาก อูว์!”

ขุนพลไม่ได้สนใจเสียงร้องครวญของสาวใต้ร่างแม้แต่น้อย เขาสนใจแต่เต้างามตรงหน้าที่กำลังลามเลียดูดกลืนกินราวกับเด็กน้อยโหยนมแม่ไม่มีผิด

ชลินดาก็ได้แต่บิดกายแอ่นรับปากร้ายกาจของบุรุษหนุ่มด้วยความซ่านเสียว เสียวทั้งบนเสียวทั้งร่าง ทรมานจนไม่รู้จะระบายยังไง ได้แต่โอบกอดร่างใหญ่เอามือจิกแผ่นหลังกว้างระบายความเสียว

“อืม! อะ!....”

ศึกรักครั้งนี้ดูท่าไม่จบง่าย เมื่อความใคร่ครอบงำคนทั้งสองแล้วในเวลานี้ เอาอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่เสียแล้ว นอกจากเขาและเธอจะหยุดด้วยตัวของพวกเขาเอง