6 พ่อเลี้ยงขี้หลี

เอาอีกแล้วสายตาคู่นั้นที่มองเต็มไปด้วยความหมายร้าย ๆ ที่เคลือบแฝงเอาไว้ เธอไม่ชอบ แต่ก็ต้องทนนั่งอยู่อย่างนั้น อยากจะชวนกุลดากลับ แต่ไม่เป็นตามที่ต้องการเพราะรู้นิสัยเพื่อนดีว่าถ้าจะเล่นงานใครแล้วไม่ยอมวางมือเด็ดขาด จะต้องจัดการจนถึงที่สุด

“กุล อิ่มหรือยัง”

“ทำไมยะ อาหารกำลังอร่อยเชียว”

“เอาเป็นว่า ผมขอเป็นเจ้ามือก็แล้วกันนะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ในเมื่อเพื่อนมาหาทั้งทีนาถขอเป็นเจ้าภาพ เวลาที่นาถไปกรุงเทพฯ เพื่อนคนนี้ก็จะเลี้ยงเป็นอย่างดี”

นาถฤดีทำเสียงขุ่นอย่างไม่ชอบใจนัก พ่อเลี้ยงฉัตรจับความรู้สึกได้ ยิ้มเพียงอย่างเดียว แต่ก็ให้ความสนใจในกุลดาที่ยังคงนั่งทำตาเยิ้มฉ่ำ

เท่ากับว่าให้ท่าเต็มที่ เขาไม่ปล่อยให้โอกาสดี ๆ หลุดมือไปอีกแล้ว รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรบ้างที่จะเล่นงานเธอคนนี้

“เอาเป็นว่าหลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้ว ไปเที่ยวที่ผับผมไหมล่ะครับ จองห้องวีไอพีเอาไว้เลย”

“ขอบคุณค่ะ ไม่รู้ว่านาถจะเห็นด้วยหรือเปล่า ว่าไงจ๊ะ นาถจ๋า”

หญิงสาวหันไปถามเพื่อนสาวเจ้าถิ่น เวลานี้ทำหน้าแปลก ๆ ราวกับว่าไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง คงไม่อยากให้ไปยุ่งเกี่ยวกับคน ๆ นี้

เสือผู้หญิง ใครก็รังเกียจทั้งนั้น เธอต่างหากที่จะต้องจัดการ สั่งสอนให้รู้สำนึกว่าทำอย่างไรเพื่อให้เขาเข็ดหลาบ

“เธอเหนื่อยจากการเดินทางไม่ใช่หรือ พักก่อนดีไหม”

“นั่งเครื่องบินมันจะเหนื่อยยังไงล่ะ เอาเป็นว่าฉันจะลองไปเที่ยวที่นี่ดูว่าสนุกเท่ากับที่กรุงเทพฯ หรือเปล่า”

“ด้วยความยินดี ผมจะให้ลูกน้องจองโต๊ะเอาไว้ให้ พร้อมเครื่องดื่มและของขบเคี้ยว รับประกันว่าจะต้องสนุกอย่างแน่นอน”

พ่อเลี้ยงฉัตรพูดเสียงนุ่ม แต่ดวงตาเจ้าเล่ห์ มีความหวังอย่างเต็มเปี่ยมว่าจะต้องสร้างความประทับใจให้แก่กุลดาให้ได้ แม้ว่านาถฤดีจะไม่ค่อยชอบเขาสักเท่าไหร่ พยายามขัด ไม่อยากให้เขาใกล้กุลดา แต่ก็ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ในเมื่อในจังหวัดนี้ใคร ๆ ก็รู้ว่าเขาทรงอิทธิพลที่สุด

“ค่ะ นาถเราไปแค่ครู่เดียวก็แล้วกัน คงอยู่ดึกไม่ได้ พรุ่งนี้เราจะต้องไปเที่ยวกันแต่เช้า”

“ไปไหนครับ ให้ผมช่วยเป็นไก๊ด์พาเที่ยวดีไหม เมืองเหนือนี่ผมรู้จักทุกตารางเมตรก็ว่าได้ เที่ยวแบบผจญภัย สร้างสรรค์ อนุรักษ์นิยมหรือว่าเชิงเกษตร”

“เราจะไปนั่งเรือล่องแม่น้ำกันค่ะ”

“หรือครับ น่าสนุกจัง อย่างนั้นผมก็คงจะต้องทำให้คุณสมความต้องการ เรือลำใหญ่ ๆ เช่าได้เลย ผมรู้จัก พร้อมอาหารการกินครบครัน รับรองว่าคุณจะต้องชอบ”

“ไม่ดีกว่าค่ะพ่อเลี้ยง รบกวนมากเกินไป”

นาถฤดีไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งต่อการที่จะต้องให้ผู้ชายคนนี้พาไปเที่ยว สลัดออกไปให้ไกลยิ่งดี แต่เขาพยายามที่จะเกาะแน่นหนึบเข้าไว้

อยากรู้เหมือนกันว่าเพื่อนสาวคนนี้จะยอมให้เขาไปด้วยหรือไม่

“กุลล่ะ ว่าไงให้พ่อเลี้ยงช่วยเป็นสปอนเซอร์ให้หรือเปล่า”

“พรุ่งนี้ขอตัวค่ะ ไม่รบกวนดีกว่า”

“เสียดายจัง ผมอยากบริการคุณทั้งสองจริง ๆ นะครับ เอาเป็นว่าผมขอเป็นเจ้าภาพมื้อกลางคืนก็แล้วกัน”

เอาอีกแล้ว เขาตื๊อไม่รู้จักหยุดหย่อน ช่างไม่รู้ตัวเลยว่าน่ารำคาญแค่ไหน นาถฤดีแทบจะกรี๊ดออกมาเสียเดี๋ยวนั้น เกลียดผู้ชายคนนี้อย่างที่สุด ไม่น่าที่จะเจอเลย คงคิดว่าจะใช้ความเจ้าชู้เล่นงานกุลดา หญิงสาวเริ่มเสียวสันหลังแทนเพื่อนที่เจอเสือเข้าแล้ว

“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ยังไงก็คืนนี้เราจะไปนะคะ บอกมาก็แล้วกันว่าร้านอยู่ที่ไหน”

“ครับ งั้นก็ขับรถตามมาก็แล้วกัน”

“ถ้าอย่างนั้นนาถก็ไปกันเลยดีกว่า เราขอเวลาแค่สองชั่วโมงเท่านั้น”

หญิงสาวพูดจบเดินลิ่ว ๆ ออกไปจากร้านทันทีซึ่งก็ทำให้นาถฤดีใจหาย ตามเพื่อนอย่างชนิดที่เรียกว่าประกบ จับมือเอาไว้แน่น กลัวว่าจะเสียทีแก่พ่อเลี้ยงเมืองเหนือ บัดนี้มองกุลดาด้วยสายตามีความหวัง อยากรู้เหมือนกันว่าจะเอาอย่างไรต่อไป

“คิดดีแล้วหรือที่จะไปเที่ยวผับของพ่อเลี้ยงคนนี้น่ะ”

“ฉันไปจริง ๆ ในเมื่อเขาทำท่าว่าอยากที่จะฟันฉัน ลองดูก็แล้วกันว่าจะง่ายหรือเปล่า”

“กล้าลงทุนให้ทำอย่างนั้นหรือ ฉันไม่ยอมให้เธอเอาตัวไปเสี่ยงอย่างนั้นหรอกนะ”

หญิงสาวพูดจบทำเสียงดังยิ่งกว่าเดิม แต่ไม่สร้างความขุ่นเคืองให้แก่กุลดาแต่อย่างใด กลับเร่งความเร็วของรถเพิ่มมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม กระทั่งเห็นท้ายรถของเขาเลี้ยวเข้าไปในสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง เธอจึงขับเข้าไปจอดเทียบใกล้ ๆ กัน