บท
ตั้งค่า

7 เพราะผมยังไม่มีผู้หญิงเป็นของตัวเอง

“แล้วคุณไม่มีแฟนเหรอครับ”

“เคยมีค่ะ แต่เลิกไปแล้ว” มนิษาเคยคบกับพี่รหัสอยู่หนึ่งปี พอเขาเรียนจบทั้งสองก็เริ่มห่างกันไปทีละนิด จนในที่สุดก็ตกลงกันว่าจะเป็นแค่พี่น้อง

“แสดงว่าตอนนี้โสดสนิทเหรอครับ”

“ค่ะ ทำไมคุณทำหน้าเหมือนไม่เชื่อล่ะคะ”

“ผมไม่คิดว่าสวยๆ อย่างคุณจะยังโสดอยู่จนถึงตอนนี้”

“ขอบคุณที่ชมว่าฉันสวย และก็เพราะความสวยนี่แหละค่ะที่ทำให้ฉันโสดแบบนี้”

มนิษาไม่ได้หลงตัวเองว่าเป็นคนสวยแต่เพราะเธอสวยมากจริง ๆ จนไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบ กับแฟนคนแรกที่คบกันก็เพราะเขาเป็นพี่รหัสที่เข้ามาคอยเทคแคร์จนสนิทมากขึ้นและเธอเป็นคนขอเขาเป็นแฟน

“ผู้ชายส่วนใหญ่ก็ชอบคนสวย”

“แต่มีไม่กี่คนที่กล้าเข้ามาจีบ ส่วนใหญ่ก็แค่มองแล้วคิดเอาเองว่าฉันคงมีแฟนแล้ว”

“ผมเข้าใจแล้ว กก็จริงของคุณนะครับสวยมากๆ ผู้ชายธรรมดาที่ไหนจะเข้ามาจีบ แล้วแฟนที่เลิกไปล่ะครับเขาคงมีอะไรดีถึงกล้ามาจีบคุณ”

“เขาเป็นพี่รหัสค่ะ”

“ความใกล้ชิดเหรอครับ”

“ค่ะ ความใกล้ชิดและความเอาใจใส่ เขาคอยดูแลเทคแคร์ในฐานะพี่รหัสฉันก็เลยชอบเขาไปทีละนิด รู้ไหมคะ ฉันนี่แหละที่ขอเขาเป็นแฟน”

“ไม่อยากจะเชื่อเลย”

“เชื่อเถอะค่ะ ฉันน่ะเปรี้ยวสมชื่อมะนาวเลย”

“ผมชักจะชอบคุณแล้วสิ” เขาพูดออกมาตรง ๆ ทำให้คนฟังชะงักเล็กน้อย

“อย่าล้อเล่นแบบนี้สิคะ” ได้ฟังเขาพูดแบบนั้นมนิษาใจเต้นจนแทบทะลุออกมาจากอกข้างซ้าย

“คุณคิดว่าผมล้อเล่นหรือคุณคิดว่าผมเหมาะสมกับคุณกันแน่”

“คำว่าเหมาะสมวัดจากอะไรคะ” หญิงสาวถามกลับ

“หลายอย่างครับ หน้าตา ฐานะและสถานะทางสังคม”

“แล้วคุณราฟกับฉันต่างกันตรงไหนคะ”

“อาจจะสถานะทางสังคมมั้งครับ คุณเป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรม ส่วนผมเป็นแค่พนักงานกินเงินเดือนคนหนึ่ง”

“ฉันก็แค่ลูกเจ้าของโรงแรมที่กำลังจะเจ๊งจนต้องเอาตัวเข้าแลก”

“คุณพูดเหมือนตัดสินใจไปแล้วว่าจะกลับไปแต่งงาน” เขาถามด้วยความแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าเธอจะตัดสินใจแบบนั้น

“ไม่หรอกค่ะ ฉันว่ามันน่าจะมีทางออกอื่น บางทีฉันควรไปพูดกับคนที่จะมาร่วมหุ้นดู เผื่อเขาจะเปลี่ยนใจ”

“ผมว่ามันเสี่ยงเกินไปนะครับ ไม่คิดบ้างเหรอครับว่าจะกลายเป็นอ้อยเข้าปากช้าง”

“อย่าพูดให้ฉันกลัวสิคะ”

“ผมก็แค่เตือนนะครับ”

“คุณช่วยฉันติดหน่อยสิว่าจะเอายังไงดี”

“ก่อนอื่นคุณก็บอกท่านไปว่าคุณเองก็มีแฟนแล้ว”

“แต่ฉันยังไม่มี”

“ผมนี่ไงแฟนคุณ”

“แต่เราไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะคะ”

“อยากเป็นไหม”

“นี่ขอเป็นแฟนอยู่เหรอคะ”

“ครับ”

“คุณเป็นคนที่พูดตรงมากเลยนะคะ เพิ่งเจอกันไม่เท่าไหร่กล้าขอเป็นแฟนแล้ว”

“คุณรังเกียจไหมล่ะ ผมมีดีแค่หน้าตา แต่เงินในกระเป๋าไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่”

“นี่กำลังพรีเซนต์ตัวเองใช่ไหมคะ”

“ครับ สนใจไหม”

“ถ้าฉันตอบตกลง คุณก็คงคิดว่าฉันเป็นคนใจง่ายแต่ถ้าฉันปฏิเสธคุณก็จะหาว่าฉันหยิ่งและมองคนที่เปลือกนอก”

“คุณคิดเยอะแล้วนะครับมะนาว ผมถามหน่อย เราใกล้ชิดกันขนาดนี้คุณไม่รู้สึกดีกับผมบ้างสักนิดเลยเหรอครับ”

“คุณนี่ต้อนเก่งนะคะ ฉันยอมรับว่ารู้สึกดีกับคุณ แต่มันยังไม่มากพอที่จะเป็นแฟน”

“งั้นก็คุยกันไปก่อนก็ได้ คุณไม่ต้องตกลงเป็นแฟนผม แต่ผมยอมให้คุณเอาชื่อไปอ้างได้ว่าผมเป็นแฟนคุณ ตกลงไหมครับ”

“คุณเสียเปรียบฉันอยู่นะคะ”

“ไม่เป็นไรครับผมเป็นผู้ชายนี่”

“จะไม่มีปัญหาภายหลังใช่ไหมคะ แบบว่าผู้หญิงของคุณ”

“ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ เพราะผมยังไม่มีผู้หญิงเป็นของตัวเอง” ราฟาเอลพูดไปตามความจริง เขาไม่ได้คบกับใครอย่างจริงจังและผู้หญิงที่ผ่านมาก็ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขา เพราะทุกครั้งที่จบภารกิจบนเตียง พวกเธอก็จะได้ทั้งเงินและของใช้แบรนด์เนมติดไม้ติดมือไปทุกคน

“แล้วคุณว่ามันจะได้ผลไหม พ่อฉันจะยอมเชื่อไหม”

“อันนี้ตอบไม่ได้ครับ เพราะผมไม่เคยเจอพอคุณมาก่อน”

“นั้นสินะ มันเชื่อยากสักหน่อย”

“เราต้องหาแผนสอง”

“ยังไงคะ”

“บอกชื่อโรงแรมมาครับ ผมจะลองปรึกษาเจ้านายดูเพราะบริษัทของผมก็ทำเกี่ยวพวกโรงแรมรีสอร์ต บางที่เขาอาจจะสนใจก็ได้”

“ฉันไม่รบกวนขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่รบกวนคุณก็เกรงใจมากแล้ว นี่ยังต้องไปรบกวนถึงเจ้านายคุณอีก”

“อย่าเกรงใจเลย ปีที่แล้วเขาก็ซื้อโรงแรมเล็กๆ แล้วพัฒนาจนมันดีขึ้น กำไรนี่อย่าพูดถึงเลย ผมได้โบนัสตั้งเยอะ”

“ฉันกลัวคุณลำบาก”

“เอาน่า แค่บอกชื่อโรงแรมมาก็พอ ถ้าเขาสนใจเขาก็จะติดต่อไปเอง เราไม่ได้บังคับเขานี่ครับ”

มนิษาคล้อยตามคำพูดของเขาได้อย่างง่ายดาย เธอบอกชื่อโรงแรมของบิดาให้กับราฟาเอลไป ก่อนที่จะแยกย้ายกันพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้ยังมีอีกหลายอย่างที่คิดไว้ว่าจะทำร่วมกัน

กลับมาถึงห้องราฟาเอลก็รับโทรหาเจโรมถึงแม่ว่าตอนนี้จะดึกมากแล้วก็ตาม

“มีอะไรถึงโทรมาดึกดื่นอย่างนี้ รู้ไหม ฉันกำลังหลับฝันดีเลยนะ”

“ผมรู้พี่ยังไม่นอนหรอก”

“อย่าทำเป็นรู้ดี มีอะไรจะใช้ก็บอกมาเถอะ”

“พี่ รู้จักโรงแรมนี้ไหม” เขาบอกชื่อโรงแรมตามที่มนิษาบอก

“ก็โรงแรมที่คุณบอกว่าจะทุบทิ้งไง” เจโรมเตือนความเจ้านายอีกครั้ง

พอได้ยินเลขาบอกราฟาเอลก็นึกได้ ราคาที่ทางนั้นเสนอมาคือห้าสิบล้านแต่เขาคิดว่าราคามันสูงไปเพราะสภาพโรงแรมทั้งเก่าทั้งโทรม และเขาวางแผนจะทุบทั้งหมดทิ้งแล้วสร้างขึ้นมาใหม่

“แล้วเขาว่ายังไงบ้านผมลืมตามเรื่องเลย”

“ผมสืบมาแล้วตอนนี้โรงแรมยังติดจำนองอยู่ ถ้าเราจะซื้อก็ต้องจ่ายให้ธนาคารอีกสิบล้าน บวกกับที่เขาเสนอรวม ๆ แล้วเราต้องจ่ายถึงหกสิบล้าน ผมเลยไปว่าเราสู้ได้แค่ได้แค่ยี่สิบห้าล้านส่วนธนาคารเราจะรับผิดชอบทั้งหมด”

“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการแต่งงานตรงไหนเลย”

“เดี๋ยวสิ ฉันยังบอกนายไม่หมด ถ้าเราจะซื้อในราคายี่สิบห้าล้านเขาขอให้คุณแต่งงานกับลูกสาวเขาและยกหุ้นให้กับเขาหลังแต่งงานยี่สิบเปอร์เซ็นต์”

“คุณโชตินี่ฉลาดเป็นกรดเลย ขายโรงแรมให้เราแล้วยังจะได้หุ้นไปแบบฟรี ๆ อีกด้วย แล้วพี่ว่าไง”

“เรื่องเงินเท่าไหร่ เรื่องแต่งงานนี่สิ ยังมีโรงแรมอีกมากที่อยากขาย ฉันว่าเราถอยเถอะ”

“ไม่ละ ตอบตกลงเขาไปตามนั้น”

“ราฟ นายกำลังคิดอะไรอยู่” สรรพนามเปลี่ยนไปแบบนี้แสดงว่ากำลังเข้าสู้โหมผู้ปกครองอีกคนของราฟาเอล

“ก็ตอบตกลงไปก่อนว่าเราจะแต่งงานกับลูกสาวของเขา”

“นายจะแต่งเหรอ ยังไม่เคยเจอกับเธอเลยนะ ถ้าไม่สวยไม่ถูกใจขึ้นมาจะทำยังไง”

“ก็ยกให้พี่ไง”

“ผมไม่ตลกด้วยนะครับ ตกลงนายจะเอายังไง”

“ก็ยอมเขาไปก่อน”

“นายมีแผนอะไรอีก อย่ามาทำให้ฉันปวดหัวนะ”

“ไม่มีแผนอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องห่วง”

“นายพูดแบบนี้ทีไรก็เป็นเรื่องทุกที”

“เอาน่า ผมสัญญา เลยเรื่องนี้จะไม่ทำให้พี่ต้องปวดหัว เอาไว้กลับไปผมจะเล่ารายละเอียดให้ฟังอีกที”

“โทรมาแค่นี้ใช่ไหม”

“อือ ไปนอนเถอะผมก็ง่วงแล้ว”

“ถูกปลุกมากลางดึกใครมันจะหลับต่อได้ละ” เจโรมบ่นก่อนจะกดวางสาย

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel