ตอนที่ 4 หวานร้อย

ตอนเช้าที่แสงอาทิตย์ส่องลอดผ้าม่านเข้ามาแยงตา ไอรดาก็ต้องเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ

เธอมองนาฬิกาแขวนผนังที่อยู่ตรงปลายเตียงแล้วก็ต้องเบิกตาโต เพราะถ้าไม่รีบลุกก็จะทำให้ไปทำงานสาย

แต่พอจะรีบลุก...ก็ดันติดที่โดนท่อนแขนของใครบางคนพาดทับกายบางเอาไว้ ทำให้ขยับไปไหนไม่ได้

แล้วดูตัวการที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆนี่สิ... อะไรมันจะนอนได้น่าหยิกขนาดนี้

ไอรดาหันมองหน้านนท์รทีแล้วก็เหมือนจะเคลิ้มไปหลายนาที เพราะชายหนุ่มคนนี้หล่อมาก แม้แต่ตอนหลับก็ยังทำให้เธอหลงเสน่ห์ได้

ไม่ใช่แค่ดูดี แต่นนท์รทีมีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะแพทย์ด้วย ทั้งผิวที่ขาวผ่อง กรอบหน้าเป็นรูปสวย สันกรามชัด สันจมูกโด่ง ดวงตาเรียวยาวแบบที่ชอบซ่อนความทะเล้นเอาไว้ข้างใน ริมฝีปากไม่หนาไม่บางจนเกินไป ยิ่งเวลาที่ยิ้มเห็นฟันขาวยิ่งชวนใจละลาย

ส่วนรูปร่าง ก็ต้องบอกว่าสมส่วนไม่อ้วนไม่ผอม ยังมีกล้ามเนื้อนิดๆ เพราะชอบออกกำลังกาย ที่สำคัญคือสูงตั้งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร พอยืนข้างๆ แล้วก็ดูพอดีกับไอรดาที่สูงร้อยหกสิบสี่เซนติเมตร แบบที่ไม่ว่าเธอจะใส่รองเท้าส้นสูงแค่ไหน แต่ก็ยังสามารถเดินเคียงข้างเขาได้สบายๆ

ที่ผ่านมาเวลาไอรดามีแฟน เธอไม่เคยมีความรู้สึกแบบที่ตื่นมาตอนเช้าแล้วอยากจะแอบมองอีกฝ่ายหลับอย่างนี้เลย....

แต่นนท์รทีที่ไม่ใช่แม้กระทั่งแฟน กลับทำให้เธอมองจนเหมือนจะเก็บไปละเมอได้ ที่สำคัญคือเวลาที่เธอมอง จะหาข้อติอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง

มันไม่ใช่ว่านนท์รทีไม่มีข้อเสียหรอก แต่เป็นเพราะไอรดาพร้อมที่จะมองข้ามมันไปมากกว่า

แต่จะนอนเพ้ออยู่ด้วยกันนานไปกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ ไม่งั้นจะไปทำงานสาย ถึงจะเป็นเจ้าของห้องเสื้อแต่ไอรดาก็เป็นคนเข้มงวดและมีความรับผิดชอบมาก

“นนท์ ตื่นได้แล้วนะ”

หญิงสาวเลื่อนมือไปจับหัวไหล่คนข้างๆ เขย่าเบาๆ พร้อมกับเรียกเสียงหวาน

แต่เพราะเสียงหวานๆ กับสัมผัสอันนุ่มนวลอย่างนั้นแหละ ถึงทำให้นนท์รทีไม่ยอมตื่น

“นี่ฉันจะไปทำงานสายแล้วนะ”

“อืม...ก็ลาหยุดไปสิครับ”

ดูคนงัวเงียว่าออกมาได้ ทั้งที่ตัวเองก็มีเรียนเหมือนกันแท้ๆ

“จะนอนกกกันตลอดไปไม่ได้นะ นายก็ต้องไปเรียนไม่ใช่หรือไง!?”

ไอรดาเริ่มขึ้นเสียงพร้อมกับตีท่อนแขนแน่นไปด้วยมัดกล้ามนั่นเบาๆ แต่นนท์รทีหรือจะสะทกสะท้าน ยังกระชับอ้อมกอดแน่น ก่อนจะขยับเข้ามาซุกใบหน้าถูไถกับอกเธอ

“นุ่มจัง...”

ดูเขาพูดเสียงเหมือนละเมอ ยังหลับตาพริ้มอยู่เหมือนเดิมอีก นั่นทำเอาไอรดาหน้าแดงขึ้นมานิดๆ

“พี่ไอ...ใจเต้นแรงจัง”

และเพราะความเขินนั้นมันส่งผลเร็วเกินไป คนที่เอาหน้าแนบอกเธออยู่เลยได้ยินเสียงหัวใจดังระรัว

ดวงตาเรียวคู่นั้นเริ่มเผยประกายวาววับยามที่ลืมขึ้นช้าๆ ช้อนมองหญิงสาวในอ้อมแขน

แล้วรอยยิ้มของเขาก็ระบายกว้างขึ้น เผยแววเจ้าเล่ห์ที่ทำให้เธอต้องยิ่งหน้าร้อนผ่าว

“ผมว่า...วันนี้เราลากันทั้งคู่เลยดีไหมครับ”

แค่นี้ก็รู้แล้วว่านนท์รทีตั้งใจจะทำอะไร

ถึงใจหนึ่งไอรดาจะอยากอยู่กับเขาต่อก็เถอะ แต่ยังไงก็ต้องพอแค่เท่านี้ เพราะเมื่อคืนเธอโดนเขาเล่นงานจนระบมไปหมดแล้ว ถ้าทำต่อไปอีกคงได้เข้าโรงพยาบาลจริงๆ แน่

“พอเลย ปล่อยฉันได้แล้ว”

ไอรดาพยายามดันหน้าหล่อๆ ของคนข้างกายออก แต่นนท์รทีก็ช่างดื้อด้านเหลือเกิน

แล้วเขายังรู้วิธีที่จะทำให้เธออ่อนระทวยจนกลายเป็นยอมสยบให้ง่ายๆ ด้วย....แค่แลบลิ้นเลียเท่านั้นเอง

“อ๊ะ! นี่! บอกให้หยุดไง...อื๊ม!”

มือที่จับกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนอยู่นั้นกลายเป็นจิกขยำแบบไม่รู้ตัว เพราะสัมผัสเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วกายตอนโดนเรียวลิ้นร้อนโลมเลียยอดอก

ไม่เพียงเท่านั้นหรอก เพราะนนท์รทียังครอบครองส่วนอ่อนไหวสีสวยนั้นด้วยริมฝีปาก ดูดดุนจนเกิดเสียงน่าอายดังออกมา อีกข้างก็เอามาบีบขยำเบาๆ กระตุ้นให้หญิงสาวบิดตัวเร่าๆ อย่างควบคุมไม่ได้

“นนท์...พอแล้ว....ฉันต้องไปทำงานจริงๆนะ”

“อืม...ขออีกนิดสิครับ”

นนท์รทีช่างร้ายกาจจริงๆ เขารู้วิธีที่จะทำให้เธอต้องศิโรราบอย่างง่ายดาย

นอกจากนี้เขายังเป็นพวกชอบเล่นไม่รู้จักเลิกด้วย ทั้งที่ทำไอรดาเปลี้ยไปหมดแล้วแต่ก็ยังเพิ่มสัมผัสรุนแรงเร้าใจมากขึ้นทั้งที่นิ้วมือและเรียวลิ้น ทำเอายอดอกที่ตั้งชูชันเริ่มแดงขึ้นมาน้อยๆ

เมื่อทำให้เธอเคลิ้มจนตาลอยแล้วนั่นแหละ นนท์รทีถึงยอมหยุด

“ให้ผมเล่นกับตรงนี้ด้วยดีไหมครับ”

เขายังมีหน้ามาส่งคำถามพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ตอนที่เลื่อนมือลงมาสัมผัสส่วนอ่อนไหวกลางกายสาวเบาๆ

นั่นทำเอาไอรดาสะดุ้งเฮือก สติกลับมาครบทุกส่วนเลยทีเดียว

“พอเลย!”

แล้วเธอก็ต้องหยิบหมอนปาใส่เขาไปทีหนึ่ง

ไม่ใช่อะไรหรอก... มันเพราะเธอไม่อยากให้เขาทำหน้าเหมือนรู้ทันอย่างนั้นน่ะ

“แต่ตรงนี้มันแฉะไปหมด...”

“ฉันบอกให้พอก็พอสิ!”

ยิ่งไอรดาเอาหมอนตี นนท์รทีก็ยิ่งขำ

เขารู้ว่าตัวเองทำให้เธอเขินจนไปไม่เป็นแล้วไง ถึงได้แสดงออกมาแบบนี้

“ก็ได้ๆ ผมพอก็ได้ครับ”

แต่จะทำอะไรมันก็ต้องเอาแต่พอดี แค่พอให้หัวใจกระชุ่มกระชวย ไม่เลยเถิดเกินไปน่ะดีที่สุด เพราะตัวเขาเองก็ต้องรีบไปเรียน

วันนี้เป็นวิชาหลักด้วย พลาดไปละแย่แน่

“แต่ก่อนไปขอจูบสักทีได้ไหมครับ”

“ไม่”

ไอรดาตอบออกมาทันที แต่มันจะไปทันอะไรเล่า ก็หลังจากที่เธอพูดไปแค่คำเดียวนนท์รทีก็พุ่งตัวเข้ามามอบจูบหวานให้เสียแล้ว

แล้วยังสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก ตักตวงความหวานอย่างเร่าร้อน พอเธอจะสะบัดหน้าหนีก็โดนฝ่ามือใหญ่เลื่อนมากดท้ายทอยให้ต้องรับจูบนี้ไปจนกว่าเขาจะพอใจอีก

โดนเด็กมันเล่นเข้าให้จริงๆ นะเนี่ย....

นั่นเป็นความคิดของไอรดาตอนที่สติของเธอเหมือนจะเลือนหายไปทุกวินาที

จนเมื่อนนท์รทีพอใจยอมปล่อยนั่นแหละ เธอก็ถึงกับต้องรีบเด้งตัวหนีทันที ยังต้องซ่อนสีแดงบนพวงแก้ม

“ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว”

“ให้ผมช่วยไหมล่ะครับ”

ดูเขายังมีหน้ามาแกล้งเธอต่ออีก ไอรดาก็เม้มริมฝีปากแน่น “ไม่ต้องเลย”

“แต่ตรงนี้ของพี่มันเปียกไปหมด ถ้าให้ผมช่วยละก็ ต้องรู้สึกดีมากขึ้นแน่เลยครับ”

ว่าพลางสายตาของเขาก็เลื่อนต่ำลง ให้ไอรดายิ่งเขินจนต้องเลื่อนมือปิดเป็นพัลวัน

“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”

เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที นนท์รทีมองตามไปแล้วก็ต้องส่ายหน้าให้ ขำออกมาเบาๆ

เขาไม่นึกเลยว่าตัวเองจะชอบผู้หญิงที่อายุมากกว่าได้ เมื่อก่อนเขาเลือกคบแต่คนที่อายุน้อยกว่าหรือไม่ก็รุ่นเดียวกันทั้งนั้น และพวกเธอก็จะเป็นสไตล์น่ารักๆ ไม่ได้มีลุคแบบควีนที่ชอบซ่อนอาการ แล้วก็ปากไม่ตรงกับใจแบบนี้

แต่พอเจอไอรดา ก็ราวกับว่าสเปคทุกอย่างมันไม่เคยมีอยู่ในหัวเขาเลย

เขาหลงรักเธอตั้งแต่แรกเห็น แม้วันนั้นทั้งเธอและเขาจะเมากันทั้งคู่ แต่เมื่อได้สติแล้ว เขาก็ยังพบว่าการต้านเสน่ห์เหลือร้ายของผู้หญิงคนนี้มันยากขึ้นทุกที

ก็เลยมาลงเอยที่การยอมเป็นคู่นอนของเธอมาตลอดสามเดือน...ยังเป็นความยินยอมพร้อมใจ ชนิดที่เรียกว่าแทบจะยัดเยียดตัวเองให้เธอทุกครั้งอีกด้วย

ถึงไม่ได้เป็นแฟนก็เถอะ แต่แบบนี้ก็ดีเกินพอแล้วล่ะ...