ตอนที่ 3 ติดใจ

จูบอันเร่าร้อนถูกมอบให้กันบนดาดฟ้าตึกสูง

นี่เป็นสถานการณ์ที่ยิ่งกว่าฉากโรแมนติกในละครทีวี

แต่มันจะเริ่มไม่โรแมนติกก็ตอนที่มือของนนท์รทีเริ่มลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเธอ แล้วยังกดท้ายทอยบังคับให้จูบตอบเขาอย่างเนิ่นนาน

ส่วนเธอก็รู้สึกทรมานเพราะเหมือนจะหายใจไม่ออก แล้วยังเจ็บระบมที่เท้าไปหมดอีก

“อืม...พอแล้ว”

สุดท้าย ไอรดาก็ทนไม่ไหว เธอต้องสะบัดหน้าหนี รู้สึกได้เลยว่าปากตัวเองบวมเจ่อขึ้นมา ยังหน้าร้อนผะผ่าวแบบที่ไม่สามารถควบคุมได้

เห็นอย่างนี้นนท์รทีก็ยิ่งยิ้มมีเลศนัย มือที่รั้งเอวของเธอไว้ยังไม่ยอมปล่อยง่ายๆ

“ถึงผมจะหายโกรธ แต่ไม่ได้หมายความว่าพี่จะต้องเลิกง้อผมนะครับ”

แล้วสิ่งที่เขาเรียกร้องมันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ...

สุดท้ายไอรดาก็ต้องยอมให้เหมือนเดิม

“เอาล่ะๆ คืนนี้ไปนอนกับฉัน โอเคมั้ย”

“เยี่ยมเลยครับ”

แค่นี้นนท์รทีก็จะกลับมาทำตัวน่ารัก ส่งยิ้มกว้างจนตาปิดมาให้เธออีกครั้ง

“งั้นก็รีบกลับกันได้แล้วมั้ง ฉันเจ็บเท้าจะแย่แล้ว”

“แล้วใครใช้ให้ใส่ส้นสูงอย่างนี้ล่ะครับ”

“แล้วจะให้ฉันใส่รองเท้าผ้าใบหรือไงล่ะ?” ไอรดาเริ่มหน้ามุ่ย ยังกลับมามองค้อนใส่นนท์รที “อีกอย่าง ฉันไม่คิดว่าจะต้องมาวิ่งตามง้อใครอย่างนี้ด้วย”

“นี่ผมผิดเหรอครับที่หึงพี่”

เริ่มแรกมันก็เป็นเพราะเธอทำให้เขาหึงก่อนนั่นแหละ ไม่งั้นมันจะเกิดเรื่องอย่างนี้ได้เหรอ

ไอรดาหลบสายตา แต่ยังแกล้งทำเป็นไม่พอใจอยู่ เลยว่าออกมาเสียงขุ่น “ไม่รู้แหละ ยังไงฉันก็ไม่ผิด”

เธอไม่ยอมรับอะไรทั้งนั้น แต่นนท์รทีไม่มีกะใจจะมาโกรธแล้ว เขากลับขำออกมาเบาๆ แทน

“โอเค ผมผิดเอง ขอโทษนะครับ”

ว่าพลางก้มลงมาถอดรองเท้าของตัวเอง แล้วก็ถอดรองเท้าของเธอออกด้วย

“จะทำอะไรน่ะ?”

“ก็ให้พี่ใส่รองเท้าผมแทนไงครับ”

“แล้วเท้านายจะไม่สกปรกหรือไง? จากตรงนี้ไปถึงลานจอดรถไม่ใช่ใกล้ๆ นะ”

ไอรดาทำตาโต ตอนที่นนท์รทีจับเอารองเท้าของเขายัดใส่เท้าเล็กๆ ของเธอ

“ผมใส่ถุงเท้าเอาไว้อยู่ ไม่เป็นไรหรอกครับ”

นนท์รทีไม่ได้หวั่นใจอยู่แล้ว เขากลับทำหน้าเครียดมากกว่าตอนที่เห็นแผลเนื้อเปิดที่เท้าของไอรดา

“เท้าสวยๆ เป็นแผลหมดเลย”

เขาว่าอย่างเสียดาย ก่อนจะช้อนสายตาสำนึกผิดขึ้นมอง “กลับถึงห้องแล้วผมจะทำแผลให้นะครับ”

สายตาอย่างนี้แหละที่ทำให้ไอรดายิ่งไปไม่เป็น จะตอบยังไงก็ยังคิดไม่ออก

“มัน...ก็เป็นสิ่งที่นายต้องทำอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?”

ดูเธอยังแกล้งทำหน้ามุ่ยอยู่ ชายหนุ่มก็ระบายยิ้มบาง

เขาดูออกว่าในใจเธอเขินจนจะบ้าอยู่แล้ว แต่เพราะนิสัยปากไม่ตรงกับใจทำให้แสดงออกมาในรูปแบบนี้

และเพราะดูออกแบบนี้แหละ ถึงได้กลายเป็นยิ่งอยากเอาใจ...

“อ๊ะ! ทำอะไรน่ะ ฉันตกใจนะ”

ไอรดาถึงกับร้องออกมาเบาๆ เมื่อนนท์รทียกข้อเท้าของเธอขึ้นมาจูบเบาๆ

“ก็จูบเท้าพี่ไงครับ”

“ไม่เหม็นรึไง”

“ไม่เลยครับ ให้เลียตอนนี้ก็ยังได้”

ฟังนนท์รทีแกล้งพูดเอาใจอย่างนั้น แล้วยังส่งรอยยิ้มกับสายตายั่วเย้าอย่างนั้น....ไอรดาจะไม่ยิ่งเขินได้ยังไง

“พอเลย มีอะไรก็ไว้ไปทำที่ห้อง ฉันยังไม่อยากเป็นข่าวว่าลากเด็กมากินบนดาดฟ้าตึกหรอกนะ”

เธอว่าพลางหลบสายตา ส่งกำปั้นเล็กทุบไหล่เขาไปแบบไม่เจ็บไม่คัน

ดูสิ...แค่นี้ก็แทบเดินกลับไปขึ้นรถไม่ถูกแล้วเห็นไหม

นนท์รทีหุบยิ้มไม่ได้เลยตอนที่จูงมือไอรดาเดินกลับลงไปข้างล่าง

และถึงจะต้องเผชิญสายตาแปลกๆ ของคนรอบข้างตอนที่มองเห็นชายหนุ่มเดินไม่ใส่รองเท้าไปทั่วตึก แต่เมื่อเห็นว่ามือของเขาข้างหนึ่งถือรองเท้าส้นสูงไว้ ส่วนอีกข้างก็จูงผู้หญิงที่สวมร้องเท้าหนังคู่ใหญ่ ก็กลับกลายเป็นได้รับรอยยิ้มเอ็นดูจากคนรอบข้างไปแทน

“นี่นายไม่อายหรือไง”

ไอรดาเริ่มไม่กล้าสู้สายตาคนที่เดินสวนไปมา แต่นนท์รทีกลับยังยิ้มหน้าระรื่นอยู่

“มีคนอายแทนผมแล้ว ผมไม่อายแล้วล่ะครับ”

ดูเขายังแซวเธอไม่เลิก ไอรดาก็ต้องส่งกำปั้นทุบไปเบาๆ อีกที...แต่แรงแค่นี้เหรอจะทำให้เจ็บได้

สุดท้ายรถยุโรปหรูของนนท์รทีก็เคลื่อนออกจากตึก ตรงกลับคอนโดของไอรดาทันที

นี่เป็นเส้นทางที่คุ้นเคย เพราะความสัมพันธ์แบบแปลกๆ นี้มันดำเนินมาเป็นเวลากว่าสามเดือนแล้ว

จากชายหนุ่มกับหญิงสาวที่อยู่กันคนละโลก แต่ก็เหมือนโชคชะตาทำให้มาเจอกันจนได้

ในความคิดของนนท์รทีเป็นอย่างนั้น...

ครั้งแรกที่เขาเจอผู้หญิงคนนี้คือในบาร์แห่งหนึ่ง

ตอนนั้นไอรดาเหมือนจะเครียดเรื่องงานแฟชั่นโชว์ที่จัดขึ้นวันนี้ เพราะทั้งที่ดีลงานไว้หมดแล้วแต่มันก็ยังมีปัญหาเข้ามาแบบไม่จบไม่สิ้น

เธอก็เลยมานั่งดื่มเหล้าคลายกังวล แล้วก็พ่นปัญหาให้บาร์เทนเดอร์ฟัง

ตอนนั้นนนท์รทีก็นั่งอยู่ไม่ไกลนัก เขาเลยได้ยินเธอด้วย

แวบแรกที่ได้เห็นไอรดา เขาหลงใหลในความสวยของเธอ... อย่างที่บอกว่าเธอเป็นคนที่มีหน้าตาและรูปร่างแบบสวยสะกด แค่มองก็รู้สึกใจเต้นแรงแล้ว

และเมื่อได้ฟังสิ่งที่เธอพูด เขาก็ยิ่งกลายเป็นหลงหนักกว่าเดิม เพราะไอรดาเป็นคนเอาจริงเอาจังเรื่องงานมาก มันทำให้นนท์รทีนับถือในพลังของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้มากขึ้นไปอีก

แต่ตอนที่เธอจะเดินไปเข้าห้องน้ำนั่น นนท์รทีก็บังเอิญเห็นว่ามีผู้ชายท่าทางไม่น่าไว้ใจเดินตามเธอไปติดๆ

ด้วยความเป็นห่วง นนท์รทีอดไม่ได้ที่จะลุกตามเหมือนกัน

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ พอไอรดาออกจากห้องน้ำ ผู้ชายท่าทางไม่น่าไว้ใจคนนั้นก็เข้ามาประชิดตัวเธอ

‘ทำอะไรน่ะ’

โชคดีที่นนท์รทีเรียกเอาไว้ ก่อนจะทำทีเข้ามาโอบไหล่ไอรดา ทำให้ผู้ชายคนนั้นคิดว่าเธอมีเจ้าของแล้วเลยรีบเดินหนีไป

‘ไม่เป็นอะไรนะครับ’

นนท์รทีหันมาหาเธอด้วยความเป็นห่วง

‘ไม่เป็นไรค่ะ...ขอบคุณมาก’

ไอรดาหายตกใจแล้ว เธอยังส่งยิ้มให้เขานิดๆ ด้วย ‘ถ้าไม่ได้คุณ ฉันคงแย่’

เธอจะรู้ไหมว่าการส่งยิ้มแบบนั้นทำให้อีกคนหัวใจเต้นโครมครามหนักกว่าเดิม

ยิ่งอยู่ใกล้ระดับนี้ ก็ยิ่งทำให้กลายเป็นมีความคิดอยากทำอะไรเธอผุดขึ้นมาเสียเอง โชคดีที่นนท์รทีไม่ได้แย่ถึงขนาดนั้น ถึงได้ไม่ทำอย่างที่ในหัวคิด

‘ให้ผมเดินไปส่งคุณที่โต๊ะนะครับ กลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะวกกลับมาอีก’

เขาพูดพลางเดินเคียงข้างเธอจนกลับไปนั่งที่เดิม ยังขยับเข้ามานั่งข้างๆ ด้วย

เพราะแบบนั้น ไอรดาที่ไม่ค่อยจะมีสติอยู่เลยระบายความในใจออกมาจนหมดเปลือก ยังให้เขานั่งปลอบใจด้วยอีกต่างหาก

แต่ไม่เป็นไรหรอก นนท์รทีเต็มใจอยู่แล้ว

เพราะเขาเป็นคนทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเมื่อทั้งคู่เมาแล้ว ก็เลยไปต่อกันที่คอนโดของไอรดา

หลังจากนั้น...จากผู้ชายอบอุ่นที่ทำหน้าที่ที่ปรึกษาให้เธอคืนนั้น ก็เลื่อนสถานะมาเป็นคู่นอน เป็นหญ้าอ่อนให้เธอเคี้ยวเล่นจนเพลินมาถึงตอนนี้

ทีแรกไอรดาก็คิดว่าจะแค่เคี้ยวทีสองทีแล้วค่อยคายทิ้ง แต่เผอิญหญ้าอ่อนที่ชื่อนนท์รทีดันอร่อยเกินไป ทำเอาเธอติดอกติดใจถึงขั้นอยากจะตัวติดกับเขาไปเรื่อยๆ แบบไม่มีวันเลิกราเลยทีเดียว

แต่สถานะ...ก็ยังเป็นได้แค่คู่นอนอยู่ดีล่ะนะ