เสี่ยกล้าEp.3

ล้างแค้น [ เสี่ยกล้า ] Nc

Ep.3

หญิงสาวอายุเพียง18ปีที่เธอดูเบาะบางนั่งกินข้าวทั้งน้ำตาเธอไม่รู้สาเหตุเลยว่าใครกันที่จับตัวเธอมา ถ้าจะเอาเธอมาเรียกค่าไถ่คงเป็นไปไม่ได้เพราะทางบ้านของเธอนั้นไม่ได้รวยอะไรหาเช้ากินค่ำไปวันๆและเธออยู่เเค่กับยายสองคนจะไปสร้างศัตตรูที่ไหน

ทางด้านเสี่ยกล้านั่งดื่มเหล้าในบ้านอย่างมีความสุขกับพริ๊ตตี้สาวที่ซื้อมาบริการตัวเองมือขวาโอบเอวบางพร้อมกับใบหน้าที่ซุกไซร้หอมตามผิวกายของเธอ

“เสี่ยกล้า”

ผมกับลังนั่งนัวเนียกับพริตตี้คนสวยที่กำลังได้ฟิวเเต่ต้องหยุดการกระทำเเล้วฟังความสำเร็จที่ลูกน้องของผมมารายงานผมเชื่อว่าเชนลูกน้องคนสนิทของผมต้องทำงานสำเร็จ ผมเป็นคนอ่อนโยนเฉพราะกับครอบครัวเท่านั้นยิ่งน้องสาวของผมคือน้องมิวผมยิ่งอ่อนโยนจริงๆเธอชื่อมิวนะลูกสาวของคุณลุงภูตะวันเเต่ผมเรียหมิวมาตลอดเเละก็เป็นความเคยชินทุกคนเรียกเธอว่าหมิวหมดเลย555 เธอเป็นคนน่ารักเเละก็ติดผมกับคุณเเม่มากเลยทีเดียวเวลาผมไม่อยู่บ้านก็น้องหมิวนี่เเหละอยู่เป็นเพื่อนคุณเเม่คอยดูเเลคุณเเม่เเทนผม ผมก็ผู้ชายคนหนึ่งที่ช่วงไวเรียนเคยมีความรักเเต่ก็ต้องเลิกกันเเล้วจากนั้นผมก็เที่ยวหญิงซื้อกินเเต่ตั้งใจเรียนตั้งใจทำงานเเทนคุณเเม่จนประสบความสำเร็จมาถึงทุกวันนี้ ถ้าคุณพ่อยังอยู่คุณพ่อคงภูมิใจในตัวผมมาก! หึเพราะพ่อกับเเม่ของเธอฆ่าคุณพ่อฉัน เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่พ่อกับเเม่เธอทำ! เพลง!

“ว่าไงสำเร็จใช่ไหม” ผมเงยหน้าถามไอ่เชนลูกน้องผมที่รุ่นราวคราวเดียวกันที่ทำงานกับผมมานานเเละไว้ใจได้ด้วย

“ครับเสี่ยเธออยู่ที่ห้องเก็บของ” ผมยิ้มและพยักหน้าให้กับมันมันเลยเดินออกไป! ปล่อยไว้แบบนั้นนั่นเเหละคงไม่ตายง่ายๆหรอก!

“เสี่ยขาดื่มต่อนะ” ผมยิ้มให้กับพริตตี้สาวคนที่หยิบเเก้วเหล้ามาป้อนให้ผมพร้อมกับนมใหญ่ๆที่รูดถูเเขนผมอยู่ รออะไรวะผมผู้ชายนะไม่ใช่เสาไฟฟ้า!

“ไม่อยากดื่มเเล้วนี่ค่ะอยากเสี่ยอยากให้หนูดื่มน้ำเสี่ยแทน” ผมยิ้มก่อนที่จะก้มไปหอมที่ไหล่ของเธอเบาๆ เธอพยักหน้าเขินเเล้วก็ลูบไล้ที่ต้นเเขนผมเบาๆ อาส์~ขึ้นเลย

“ได้เลยค่ะเมมจะดูดให้เสี่ยหมดตัวเลย” เธอยั่วยวนเก่งไม่ใช่เล่นจากนั้นผมพาเธอขึ้นมาบนห้องเเล้วจัดการถอดเสื้อผ้าทั้งคู่ เธอเองก็เด็ดไม่เบาอมดูดรูดน้ำผมหลายน้ำต่อหลายน้ำมันชื่นใจเหลือเกิน

ตัด!!

หลังจากที่ผมเสร็จผมก็นอนหลับสบายยันเช้าเลยแหละ ผมตื่นขึ้นมายามเช้าที่สดใสพร้อมกับหันไปมองพริตตี้สาวที่นอนห่มผ้าปิดอยู่ข้างกายเหอะไม่ได้ฟิตขนาดนั้นเธอคงผ่านการใช้งานมาเยอะแหละ!!

“เธอตื่นเเล้วกลับได้และเงินวางที่โต๊ะ” เธอลืมตาพร้อมกับลุกขึ้นนั่งไม่พอยังมาจับเเขนผมออดอ้อนเหอะ! เบื่อเเละไปเถอะสาวน้อย

“เสี่ยขา”

“กูอาบน้ำเสร็จมึงต้องออกไป! ไม่งั้นเจ็บ” ผมพูดจบก็ลุกขึ้นเเละสะบัดเเขนออกจากเธอพร้อมกับลุกเเละขว้าผ้าขนหนูไผอาบน้ำ! ชำระร่างกายเห้อสดชื่นผมเดินลงมาดื่มกาเเฟเเล้วไอ่เชนมันก็เดินเข้ามาพอดี

“เสี่ยครับเเล้วจะทำอย่างไรกับเธอ ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนั้นคงตายแน่นอนเพราะเธอดูอ่อนแอมาก” อ่อนแอหรอหึเจอแค่นี้คงไม่ตายหรอกฉันเจอเเละเจ็บกว่าเธอเยอะ!

“หึ! ” ผมยิ้มมุมปากก่อนที่จะลุกออกมาจากเก้าอี้แล้วเดินตรงมาที่หลังบ้านเพราะว่าพวกมันขังผู้หญิงคนนี้ไว้ที่ห้องด้านหลังคือห้องเก็บของนั่นแหละที่นี่เป็นบ้านพักต่างอากาศ ออกมาจากกรุงเทพฯไม่ไกลนัก

“ฮื่อๆยายจ๋ายาย” ผมเดินไปถึงหน้าห้องจึงต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงเธอเรียกหายาย พร้อมกับเสียงสะอื้นเหมือนผมตอนที่กำลังร้องไห้ออนวอนให้คุณพ่อของผมฟื้นขึ้นมา เธอไม่รู้หรอกว่าความเจ็บปวดตั้งแต่วัยเด็กแล้วยังคงเป็นฝันร้ายตามหลอนฉันมันทรมานแค่ไหน

“เปิด” ผมหันไปสั่งไอ้เชนเพื่อให้มันเปิดประตูห้องพอเปิดประตูห้อง ภาพประตูห้องเปิดออกเธอรีบลุกขึ้น!

“ฮึ๊บคุณจับฉันมาทำไม ปล่อยฉันไปเถอะนะ” เธอไม่เพียงแต่พูดอ้อนวอนยังยกมือทั้งสองข้างข้างๆผมพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบเเก้มทั้งสองข้าง

“มานี่” ผมไม่เคยสงสารเธอเลยผมยิ่งเห็นหน้าเธอความโกรธยิ่งทวีคูณขึ้นยิ่งคิดเรื่องราวที่พ่อกับแม่ของเธอทำกับคุณพ่อคุณแม่ของผมผมโดนขยับเข้าไปใกล้เธอเธอเดินทางเรามีแต่ผมใช้มือของผมคว้าต้นแขนของเธอพร้อมกับบีบก่อนที่จะกระชากแขนออกมาจากห้อง!

“โอ้ย~ฮื่อๆเพลงเจ็บ” ผมไม่ฟังหรอกกับสิ่งที่เธอพูดหรือร้องไห้ เจ็บให้ตายไปสิ

“เจ็บหรอเจ็บมากไหมกูเจ็บกว่ามึงเยอะเพลงกูทรมานมานานเเค่ไหน กูสูญเสียพ่อไป! เพราะพวกมึง” ผมหยุดเดินเเต่ยังคงบีบต้นเเขนของเธอพร้อมกับตะคอกใส่เธอ

“ฮื่อๆหนูไม่เข้าใจคุณพูดอะไร ฮื่อๆหนูเจ็บ” อย่ามาทำตัวน่าสงสารหรือว่าแอ๊บแบ๊วใส่ฉันไม่ได้พิศวาสเธอหรอก ผู้หญิงแบบเธอก็ไม่ต่างจากแม่ของเธอหรอกร่าน!

“อยากรู้ใช่ไหมได้มานี่” ผมกระชากเธอเดินมาที่บ้านก่อนจะพาเข้ามาที่ในห้องของผม ! ใช่ห้องของผมมีรูปคุณพ่อบานใหญ่ติดข้างผนังอยู่!

พรึ่บ!! ผมเหวี่ยงเธอลงที่พื้นก่อนที่จะปิดประตูจนเธอล้มลงกับพื้น

“ฮื่อๆ”

“มึงเห็นรูปๆนั้นไหมมึงมองสิ! แล้วมึงรู้หรือเปล่าว่าผู้ชายคนในรูปไปไหน” ผมไม่เพียงแต่พูดอย่างนั่งยองยองลงพร้อมกับเอามือจับผมของเธอเราให้เธอเงยหน้ามองรูปคุณพ่อของผม

“ฮื่อๆโอ้ยเจ็บ” เธอพยายามเอามือทั้งสองข้างจับมือผมไว้

“กูถามว่าเห็นไหม! ”

“ฮื่อๆหนูเห็นเเล้ว”

“ แล้วกูถามว่า คนในรูปเขาไปไหนทำไมไม่ตอบ”

“ฮึ้บหนูไม่รู้”

“ถ้าไม่รู้กูจะบอกให้ผู้ชายมีรูปคนนี้เขาเป็นพ่อกูเองเพลงเขาเป็นพ่อกู! แต่ต้องเหลือเพียงแต่รูปเท่านั้น เพราะชีวิตของเขาต้องสั่งเวยความชั่วของพ่อกับแม่มึงไง! เพลงพ่อกับแม่มึงมันเลวมันฆ่าพ่อกูต่อหน้าต่อตากูด้วยซ้ำ! ”

“ฮื่อๆไม่จริงคุณกำลังเข้าใจผิด ฮื่อๆเพลงไม่มีพ่อกับแม่ยายเก็บเพลงมาเลี้ยง ฮื่อๆ”ถ้าผมไม่รู้ผมคงโง่มากสินะให้เด็กผู้หญิงคนนี้หลอกเธอนี่มันร้ายจริงๆ หึ

“เธอคิดว่าเธอจะโกหกฉันได้หรอจำไว้ตั้งแต่วันนี้ไปถึงต้องชดใช้”

“ฮื่อๆไม่เอาหนูจะกลับบ้านฮื่อๆ”

“มานี่”

“โอ้ยฮื่อๆปล่อยหนู”