บทที่ 3

เตร๊ง!

นิ้วเรียวยาวสวยได้รูปเหมือนลำเทียน เคาะแรงๆ กับคีย์เปียโน บ่งบอกถึงอารมณ์อันสับสนและหงุดหงิดของเจ้าของมือ ทำให้ภาทิศซึ่งนั่งดูเนื้อเพลงอยู่ใกล้ๆ ต้องเงยหน้าขึ้นดู สีหน้าหงุดหงิดของอนล มันบอกทุกอย่างได้ดี ว่าเขาไม่ควรจะถามอะไรให้ลูกพี่ยิ่งหงุดหงิดมากไปกว่านี้ เขาเพียงแค่พูดขออนุญาตออกไปข้างนอกเสียงเบา อนลมองหน้านิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้า แล้วโบกมือให้กับชายหนุ่ม

ภาทิศร่วมงานกันมานานพอจะรู้ใจ เขาไม่ซักถามอะไร แล้วเดินเลี่ยงออกไป เดาไม่ยากว่าอนลกำลังหงุดหงิดเรื่องอะไร และคิดว่าอีกไม่น่าจะเกินสองสามชั่วโมง ต้นเหตุนั้นจะต้องมาถึงที่นี่แน่นอน

อนลถอดหมวกที่สวมออก ยกมือขยี้เรือนผมตัดสั้นของตัวเองไปมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะถอนใจ เขาลุกจากเก้าอี้ เดินก้าวยาวๆ ไปทรุดลงนอนแผ่บนโซฟาตัวโปรด ซึ่งเป็นโซฟาบุผ้ายีนทั้งชุดที่เขาสั่งทำพิเศษ เขานอนก่ายหน้าผาก เหลือบตามองโทรศัพท์ที่วางชาร์จแบตเตอรี่อยู่ตรงโต๊ะไม้ตัวเล็ก มีแจกันทำจากแก้วใส ปักดอกไม้ที่เขาชอบคือดอกฟอร์เกตมีนอต ปรกติมันจะทำให้เขาสดชื่น เวลาเห็นของสวยๆ งามๆ แบบนี้ แต่วันนี้คงจะเป็นข้อยกเว้น เพราะเขากำลังว้าวุ่นใจจนทำอะไรไม่ได้สักอย่างเลยตอนนี้

หน้าจอโทรศัพท์สว่างขึ้นมา พร้อมกับการสั่น บอกว่ามีคนโทรศัพท์เข้ามา อนลเพียงแค่มองมันอีกหน แล้วเอามือลูบหน้า เขาอยากจะเอามันโยนทิ้งไปเสียด้วยซ้ำ พอเห็นว่าใครเป็นคนกำลังอยากจะคุยกับเขา

ไม่น่าเลยกู...

ชายหนุ่มได้แต่บ่นพึมกับตนเอง เขาหลับตาพริ้มลง สมองกำลังหมุนวนอยู่แต่สาเหตุสิ่งที่ทำให้เขากระวนกระวายใจ หงุดหงิด รำคาญ จนทำงานทำการไม่ได้อย่างนี้

เด็กสาวอายุเพียงสิบเจ็ดปี! คือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด มันคงจะไม่มีอะไรมาก ถ้าเกิดเจ้าหล่อนอายุบรรลุนิติภาวะแล้ว มันคงจะไม่มีอะไรมาก ถ้าเกิดว่าเจ้าหล่อนดันไม่ใช่ลูกของมาเฟีย!

เวรของกรรมแท้ๆ ไอ้อนล

ซิมโฟนี คือชื่อของเจ้าหล่อน สาวน้อยลูกครึ่ง ตาหวาน หน้าสวย ที่ดูโตกว่าอายุ หล่อนมาสมัครเป็นนักร้องในค่ายเพลงของเขา ผ่านการแคสติ้ง และสุดท้ายก็ตกมาถึงมือเขาซึ่งเป็นโปวดิวเซอร์ ให้ช่วยปลุกปั้นทำเพลงให้หล่อน ภายในอีกไม่กี่เดือนนี้ ก็จะถึงกำหนดงานที่จะวางตลาดแล้ว กำลังเริ่มโปรโมทซิงเกิ้ล เพลงแรกของนักร้องสาววัยใสน่ารัก ที่มีภาพลักษณ์เป็นสาวเปรี้ยว เซ็กซี่นิดๆ กำลังเป็นที่นิยมอย่างมาก ตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักซิมโฟนี และต่างรอคอยให้เธอเปิดตัว ยอดวิวบนยูทูปของเธอมีเกือบหนึ่งล้านวิวแล้ว ทั้งที่ยังไม่ได้ทำมิวสิควีดีโอตัวเต็ม

ทันทีที่เธอมาทำงานกับเขา เจ้าหล่อนก็แสดงออกเต็มที่ว่าคลั่งอนลมากขนาดไหน ตอนแรกเขาก็เห็นเป็นขำๆ เพราะเป็นปรกติอยู่แล้วที่คนอย่างอนลจะตกเป็นที่สนใจเป็นอย่างยิ่งของเพศตรงข้าม เขามีสาวๆ มากหน้าหลายตา ผลัดเปลี่ยนเวียนกันมาควงคู่ มาเป็นเพื่อนกินข้าว เพื่อนแก้เหงา ทั้งในวงการและนอกวงการ ทั้งที่มาอย่างอยากมีผลประโยชน์ และมาเพื่อความสนุก

คนที่เขาเคยจริงจัง ควงอยู่นาน และถึงขนาดไปอยู่ด้วยกันที่คอนโดมิเนียมของเขาก็มีเพียงแค่คนเดียว นั่นก็คือ ปารณีย์ นางแบบชื่อดังและถูกชักชวนมาทำซิงเกิ้ลเพลงเนื่องในโอกาสพิเศษ และนั่นทำให้เธอและเขาพบกัน ตกลงคบหา ดูใจ และอยู่ด้วยกันในระยะหนึ่ง

ระยะหนึ่งที่ว่าไม่เกินสามเดือนด้วยซ้ำ แล้วเธอก็หนีเขาไปแต่งงาน

คิดถึงความหลังแล้ว อนลก็ถอนใจน้อยๆ เคยมีคนตั้งคำถามกับเขาว่า เขารักใคร เคยรักใครจริงจังหรือเปล่า เคยเสียใจไหม? อนลเพียงแค่ยิ้มมุมปาก และเลี่ยงไปคุยเรื่องอื่นตลอด นั่นก็เพราะ เขาตอบตัวเองได้ว่าคนที่เขารักที่สุดนั่นก็คือ?

ใช่...คือตัวเขาเอง

อะไรที่จะทำให้เขาเสียใจ รู้สึกไม่ดี หรือรู้สึกว่าไม่ถูกต้องที่จะอยู่ตรงนั้นแล้ว อยู่ไปไม่มีความสุข อึดอัด กดดัน อนลจะถอยฉากจากมาเสีย เขาระวังหัวใจตัวเองเป็นอย่างยิ่ง และอาจจะเพราะเขายังไม่เคยรู้สึกผูกพัน มั่นคงลึกซึ้งกับใคร ไม่เคยมอบหัวใจให้ใคร อนลจึงเป็นผู้ชายที่ยังรักอิสระ รักตัวเอง อะไรที่เป็นความสุขของตนเอง เขาจะกอบโกยหามันใส่ตัว และเขาก็ถือว่าเขาเองก็ได้ให้ความสุขอีกฝ่าย ไปอย่างทัดเทียม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน หรือเรื่องเซ็กซ์

เขาชอบผู้หญิง ชอบเซ็กซ์ แต่เขาไม่เคยชอบการผูกมัด และไม่อยากหยุดความอิสระไว้ที่ใคร

ความที่เขาเป็นคนรูปร่างหน้าตาดี ผิวพรรณขาวสะอาดสะอ้านอย่างคนที่ทำงานในที่ร่มมาตลอด และมีเชื้อจีนปะปนอยู่บ้างทางสายมารดา เขามีรูปร่างสูงเพรียว โดดเด่นด้วยหน้าตาที่อ่อนกว่าวัย เรือนผมตัดสั้นเป็นรองทรง คิ้วเข้มได้รูปขนานไปกับตารูปเม็ดอัลมอลด์ นัยน์ตาดำกริบสีดำสนิท แฝงแววขี้เล่นอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา เขามีไฝเม็ดเล็กตรงหางตาด้านซ้าย มีคนทักประจำว่ามันคือไฝเจ้าเสน่ห์ จมูกโด่งเป็นสันปลายมนได้รูป ริมฝีปากอิ่มหนา ใบหน้าเรียวรูปไข่ ผิวเนียนเสียจนผู้หญิงยังอาย ความขี้เล่นในแววตาเขา และรอยยิ้มที่มักจะมีเสมอ เรือนร่างไม่ได้หนาล่ำมาก ทำให้อนลดูอ่อนวัยกว่าอายุจริง ซึ่งตอนนี้เขาอายุเกือบสามสิบสองปีแล้ว

เรื่องรูปร่างหน้าตาของเขาอย่าง การงานของเขาอีกอย่าง มันทำให้เขาไม่เคยขาดผู้หญิง และต้องระมัดระวังเป็นอย่างยิ่งกับพวกหล่อน

แต่ดูเหมือนหนนี้เขาจะมีช่องโหว่ในการระมัดระวังตัวเพราะเห็นว่าเจ้าหล่อนเป็นเด็กนี่แหละ ซิมโฟนีชอบเขามาก ตอนแรกเขาเพียงขำว่ามันคือความคลั่งไคล้แบบเด็กๆ แต่พฤติกรรมที่ยิ่งนานวันไป ยิ่งน่ากลัวและเหมือนการอยากรวบรัดเขาของเจ้าหล่อน มันทำให้อนลกำลังรู้สึกเหมือนถูกเส้นด้ายที่มองไม่เห็น เริ่มรัดเขาขึ้นเรื่อยๆ แน่นขึ้นเรื่อยๆ และกำลังพันขึ้นมาถึงคอแล้วตอนนี้

เขาควรจะทำยังไงกับเด็กนี่ดีนะ

อนลถอนใจ สถานการณ์ล่าสุดที่ซิมโฟนีก่อไว้ก็คือ เธอแอบปล่อยรูปของตนเองกับเขา ในลักษณะที่เรียกได้ว่า...ทำให้เกิดความเข้าใจผิดอย่างมาก มันคือภาพเธอนอนกอดกับเขาบนโซฟาตัวนี้แหละ แต่วันนั้นอนลหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาแก้แพ้ หลังจากที่นั่งกรำงานมาทั้งคืน หล่อนเข้ามาที่ทำงานเขาได้ยังไง เขาก็ยังสงสัย และอยากจะรู้นักว่าใครรู้เห็นเป็นใจกับเด็กนี่นัก ในการที่จะจับเขา

ใช่...เจ้าหล่อนพยายามจับเขา จับแบบชนิดคล้องบ่วงแต่งงานกันเลยทีเดียว ตอนนี้พ่อของเธอซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง กำลังเริ่มบีบเขา เพราะเชื่อที่แม่ลูกสาวเป่าหูเอาว่า เขาและเธอกำลังคบหากันจริงจัง แถมยังจะเรียกตัวเขาเข้าไปพบอีกด้วย ให้ชายชุดดำสองคนมาเชิญเขาถึงคอนโด แต่เคราะห์ดีที่ว่าเขาหลบทันหนนั้น แล้วหนหน้าล่ะ โอย...ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ

ทำยังไงให้เด็กบ้านี่เลิกยุ่งกับเขาดีนะ!

พลังการตื้อของผู้หญิงนี่ มันช่างน่ากลัวจริงๆ

‘ลูกผมยังไม่ถึงสิบแปดนะคุณอนล ผมไม่รับประกันนะว่า คุณจะโดนข้อหาอะไรบ้าง ถ้าเกิดว่าคุณทำให้แกเสียใจ ผมรู้จักคนใหญ่คนโตในวงการนี้เยอะ รู้จักคนมีสีก็เยอะ เงินและอำนาจ มันทำให้ผมทำอะไรก็ได้ และการที่ผมรักยัยหนูโฟนี่ มันก็ทำให้ผมทำอะไรก็ได้’

ขู่กันมาเสียขนาดนี้แล้ว เขาควรจะทำอย่างไรเล่า ปฏิเสธไปแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับหล่อน แต่ซิมโฟนีก็ยังทำหูทวนลม ทำตาแป๋ว บอกว่าเธอรักเขาเสียอย่าง แล้วเรื่องที่จะทำให้เขารักเธอน่ะมันไม่ยากหรอก เออ...เอากับแม่เจ้าประคุณสิ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกหน หนนี้เป็นโทรศัพท์ภายใน อนลสะดุ้งเล็กน้อย คนที่รู้เบอร์นี้มีไม่กี่คน เพราะเป็นหมายเลขที่ไม่ค่อยมีคนติดต่อมานัก ส่วนใหญ่จะติดต่อมาที่โทรศัพท์ของเขา หรือไม่ก็ของภาทิศ น้อยคนที่จะติดต่อเข้ามาที่สตูดิโอส่วนตัวของเขา มือเรียวได้รูปสวยคว้าหมับเข้าที่หูฟังโทรศัพท์ แล้วกรอกเสียงลงไป

“สวัสดีครับ อนลพูดสายครับ”

“พี่ใหญ่ ติดต่อได้เสียทีนะคะ”

เสียงหวานแหบเล็กน้อย ที่ดังมาจากปลายสาย ทำให้คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน ก่อนจะหัวเราะเบาๆ พลางกรอกเสียงตอบลงไป

“อ้าว...นึกว่าใคร แก้วหรือเปล่า? นึกยังไงโทรศัพท์มาหาพี่ล่ะนี่ มีอะไรเกิดขึ้นทางนั้น หรือว่าคุณย่า...”

“คุณย่าเป็นโรคตรอมใจ คิดถึงหลานชายน่ะค่ะ”

เธอเอ่ยรายงานตามความเป็นจริง เสียงของเขาทำให้หัวใจเธออ่อนนุ่มและเต็มอิ่ม ทั้งที่พยายามฝืนแล้ว

“อ้อ...พี่ขอโทษจริงๆ ที่ไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย โดนงานไปหลายโปรเจค เพิ่งจะเคลียร์ได้บ้าง แล้วก็มีเรื่องเครียดๆ”

เขาเผลอบ่น กลิ่นแก้วชะงักเล็กน้อย เธอได้ยินเขาพูดทุกคำอย่างชัดเจน จึงถามไปอย่างห่วงใย เพราะคนอย่างอนล น้อยครั้งหรอกจะบ่นว่าเครียด เขาเป็นผู้ชายที่อารมณ์ดีอยู่เกือบตลอดเวลา และมองเรื่องใหญ่เป็นเรื่องเล็ก ไม่เคยเอาเรื่องอะไรมาทำให้ชีวิตของตัวเองไร้สุข

“เรื่องอะไรหรือคะพี่ใหญ่ที่ว่าเครียด”

“มัน...มันอธิบายไม่ถูกหรอกนะแก้ว เฮ้อ...ช่างเถอะ เดี๋ยวก็คงจะแก้ไขได้เองนั่นแหละ ฝากบอกคุณย่าด้วยว่า พี่จะไปเยี่ยมท่านวันสองวันนี้แหละ...”

นัยน์ตาของเขาหรี่ลง จริงสิ...บ้านเรือนรักษ์ของคุณอังกาบ ซ่อนอยู่ในคลอง ไปมาสัญจรค่อนข้างลำบาก และไม่ค่อยมีคนรู้เรื่องคุณย่าของเขาสักเท่าไหร่ ดีเหมือนกัน ถ้าเขาจะหลีกหนีความวุ่นวายที่ซิมโฟนีก่อ เข้าไปพักอยู่กับท่านสักระยะ

ส่วนเรื่องงาน...

ช่างหัวมันเถอะ...