3

แบล็คเอ่ยทั้งๆที่มือยังจับพวงมาลัย แต่สายตาลอบมองกระจกหลังเป็นระยะๆ

“วา คาดเบลท์เร็ว เฮียจะพาบินแล้ว”

มาเฟียหนุ่มกดยิ้มก่อนจะขับรถพาสองสาวตรงไปยังที่หมาย

“บายๆค่ะเฮีย”

“บ๊ายบายเฮียทำไม?”

“ก็มาถึงแล้วไงคะ” พิงค์เอ่ย

“เฮียว่างทั้งวัน เฮียจะไปเป็นเพื่อน”

“พิงค์ งั้นวากลับก่อนนะ พี่แบล็คอยู่เป็นเพื่อนพิงค์แล้ว”

“เธอคิดว่าฉันช่วยพิงค์เลือกกระโปรงได้หรือไง”

“ก็วาเห็นพี่จะอยู่”

“ก็อยู่ อยู่ด้วยกันหมดนี่แหละ”

“งั้นเข้าข้างในกันเถอะ เฮียอยู่วันนี้จะให้เฮียจ่าย”

พิงค์เดินนำหน้าก่อนตามด้วยเอวา แต่ก่อนเดินผ่านมาเฟียหนุ่ม กลับได้ยินประโยคแปลกๆขึ้น

“ฉันช่วยเลือกไม่ได้ แต่ฉันกะสัดส่วนเก่งนะ แบบ 36 23 38…”

“ทะลึ่งค่ะ! อ่ออีกอย่าง…วาอก38”

พูดจบเอวาก็เดินตามพิงค์ไป ทำเอามาเฟียหนุ่มกดขำพรางส่ายหัวให้กังความต่อล้อต่อเถียงของเอวา

สองสาวพากันเดินเข้าช้อปนั่นออกช้อปนี้ และพิงค์ที่ดูจะช๊อปเก่งเพราะอาจอป็นรวามเคยชินที่เกิดมาในครอบครัวที่แทบจะอยู่บนกองเงินกองทอง ทำให้เธอซื้อของแต่ละครั้งไม่เคยต้องกังวลอะไรซึ่งต่างกับเอวา

“ชุดนี้เหมาะกับพิงค์มั้ย”

“พิงค์เอาเข้าไปลองซิ น่ารักดีนะ”

“นั่นซิ ไปลองก่อนว่าใส่ได้มั้ย”

มาเฟียหนุ่มที่เดินมองเสื้อผ้าของผู้หญิงที่สองสาวกำลังเลือก ก่อนจะเดินมาหยุดที่เอวาพร้อมของบางอย่างในมือ

“ไปลองซิ เดี๋ยวซื้อให้”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่แบล็ค มันแพง”

“ไปลอง หมดนี่เลย” แบล็คที่ไม่ได้สนใจคำพูดของเอวาก่อนส่งเสื้อผ้าหลายชุดให้เธอแล้วผลักเธอเข้าห้องเปลี่ยนชุดของช็อปนี้

เอวาลองชุดแรก ก่อนจะมองว่ามันสวยแต่โป๊ไปนิด แถมราคาก็แพงหูฉีกอีกด้วย

“อ๊ะ! พี่เข้ามาทำไม”

จู่ๆมาเฟียหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้องลองชุดที่เอวเพิ่งเปลี่ยนชุดเสร็จ เขายืนนิ่งพรางใช้สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า

“สวยดีนะ ถึงมันจะเหมือนชุดหมาไปหน่อย ตัวเล็กอย่างกับของชิวาว่า”

“พี่แบล็คว่าวาเป็นหมาเหรอคะ”

“เธอคงเป็นหมาแม่ลูกอ่อนซินะ หน้าอกมันถึงล้นเสื้อไปหมด”

“พี่แบล็ค!”

“โวยวายอีกที ฉันจะไม่แค่ดูดปากเธอ แต่จะดูดไอ้สิ่งที่อยู่ใต้เสื้อผ้าเธอด้วย”

“!!!!!!!”

“จะโวยวายอีกมั้ย”

“ปล่อยวาเลยนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า”

มาเฟียหนุ่มกดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะจูบลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้งแล้วเดินออกจากห้องลองชุดนั้นไป

“เฮีย ซื้อชุดนี้ให้หน่อยค่ะ”

“เอาซิครับ เลือกมาอีกก็ได้ถ้าหนูชอบ ไหนๆเอวาก็อุตส่าห์มาเป็นเพื่อนหนูแล้ว เดี๋ยวเฮียซื้อให้ด้วย ซื้อให้ทั้งคู่เลย”

“เฮียใจดีที่สุดเลยค่ะ อ๊ะ! วามาพอดี เฮียบอกเฮียจะซื้อให้ วาไปลองชุดพวกนี้มาเหรอ ชอบมั้ย งั้นเฮียคะ เอาไปจ่ายเงินหมดนี่เลยค่ะ”

“โอเคครับ” แบล็คเอ่ยตกลงก่อนให้พนักงานรับชุดจากพิงค์ไปแล้วเดินตามไปจ่ายเงิน

“พิงค์ ขัดมันแพง ไม่ต้องซื้อให้วาหรอก”

“เฮียเขาเสนอจะซื้อให้ รับเถอะวา”

“แต่…”

“ไม่มีแต่ เอาไว้ใส่มางานวันเกิดพิงค์นะ”

“ก็ได้”

เอวาที่เดินดูเท้าก้มๆเงยๆรอแบล็คไปจ่ายเงินและพิงค์ก็แยกไปเดินดูกระเป๋า

สายตาคู่นึงจดจ้องไปที่ขาเรียวขาวของเอวาที่ก้มๆเงยและใส่กระโปรงอย่างลวนลาม

เอวาไม่รู้ตัวว่ามีผู้ชายคนนึงที่กำลังลวนลามร่างกายของเธอด้วยสายตา

ท่าทางที่น่าเกลียดนั่น เอวาไม่รู้ตัวสักนิด เขาลากสายตาไปจนถึงขอบกระโปรงที่ใต้ขาอ่อนของเธอ

มาเฟียหนุ่มเดินเข้าไปนิ่งๆก่อนยกถุงกระดาษหลายใบที่ใส่เสื้อผ้าที่ได้มาจากเคาท์เตอร์ขึ้นบังขาของเอวาพร้อมกับตัวเองที่ยืนข้างๆ

“อะไรคะ?”

“ยืนดีๆหน่อย”

เอวาที่ไม่ได้เข้าใจนักก็ยืนรอจนพิงค์ดูกระเป๋าเสร็จ สองสาวพากันเดินนำหน้ามาเฟียหนุ่มไปเข้าช้อปต่อไป

“หนูเลือกของไปก่อน เดี๋ยวเฮียมา ถ้าเลือกเสร็จก่อนเฮียมาหนูเอาบัตรเฮียรูดนะ” แบล็คเอ่ยพรางยัดบัตรเครดิตสุดหรูใส่มือน้องสาวแล้วมองหน้าเอวาชั่วครู่ก่อนเดินออกไป

ขาแกร่งก้าวเดินอย่างทรงพลังมั่งหน้าไปยังจุดหมาย ก่อนที่มือถือสุดหรูจะถูกหยิบออกมาแล้วโทรออก

(ดักมันไว้)

ไม่นาน ชายคนเดียวกันกับที่แอบมองขาอ่อนเอวาก็ยืนมองซ้ายมองขวาที่ลานจอดรถเพราะไม่เข้าใจว่าลูกน้องของมาเฟียหนุ่มไปดักหน้าเขาทำไม

“พวกมึงเป็นใคร”

“เป็นใครเหรอ เดี๋ยวมึงจะได้รู้!”

“อื้อออออ”

ชายคนดังกล่าวถูกลากเข้าไปยังบันไดหนีไฟก่อนจะถูกเหวี่ยงลงกับพื้นบันได

“พวกมึงจะทำอะไร”

“จริงๆมึงเกิดและมีชีวิตรอดมาจนอายุป่านนี้ ไม่น่าต้องมาอายุสั้นเพราะความลามกของมึงเลย! กูจะบอกมึงให้ ใครที่มันกล้าคิดเลวๆกับคนของกู ไม่มีเหตุผลอะไรที่กูต้องปล่อยให้มีชีวิตรอดไว้”

“มะ….มึงหมายความว่ายังไง กูไปทำอะไรคนของมึง” ชายคนดังกล่าวเอ่ยติดๆขัดๆเพราะมีมีดคมกริบปลายแหลมแกว่างไปบริเวณใบหน้าจนน่ากลัว

“เพลินมากซินะ ยืนลนลามผู้หญิงด้วยสายตา แต่วันนี้มึงดวงซวยหน่อย ที่มาทำกับคนของกู”

“โอ๊ยยยย!!!!!!!”

แบล็คเอ่ยจบก่อนตะหวัดปลายมีดบาดเข้าที่แก้มของชายคนดังกล่าวจนเลือดอาบและปักมีดลงกับต้นขาใกล้ๆเป้าจนเลือดนองสู้พื้น

“ถ้ารอบหน้ากูเห็นมึงอีกละก็ ชีวิตมึง ก็จะเก็บไว้ไม่ได้!”

หลังจากสั่งสอนผู้ชายคนนั้นเสร็จ แบล็คเดินกลับไปหาน้องสาวและเอวาราวกับไม่มีอะๆรเกิดขึ้นก็ยิ้มบางๆ

“เฮียมาไวจัง”

“พอดีธุระเฮียมันจะตายก่อน ไม่ใช่ซิ ต้องบอกว่ามันเคลียร์เร็ว เลนเสร็จเร็วครับ”

“อ่อ ดีเลย หนูหิวแล้วด้วยค่ะ เฮียพาไปเลี้ยงข้าวหน่อย”

“ไปซิครับ เดินนำหน้าเลย หนูอยากกินร้านไหน”

“โอเคคร่าาา” พิงค์เป็นคนแรกที่เดินนำหน้า

“หลังมือพี่เปื้อนเลือดด้วยค่ะ”

“…………”

“ธุระพี่น่ากลัวจังนะคะ”

“ถ้าเธอระวังมากกว่านี้ ธุระฉันก็คงจะไม่น่ากลัวขนาดนี้นะ”

“!!!!!!!!!”

หลังจากจบมื้ออาหาร มาเฟียหนุ่มเลือกที่จะเดินออกจากร้านมาก่อนและกลับทำในสิ่งที่ไม่น่าจะเห็นผู้ชายมาดนิ่งและดุดันคนนี้ทำ เขาก้มมองสำรวจไปทั่วร่างกายว่ามีร่องรอยหรือคราบเลือดอีกหรือไม่ เพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากให้เอวาหรือพิงค์เห็น

"ไม่มีนี่หว่า แม่งเอ้ยเสือกติดมือ"

ระหว่างทาง จู่ๆพิงค์น้องสาวของแบล็คก็เอ่ยขึ้นในขณะที่เธอนั่งอยู่ที่เบาะหน้าและเอวาอยู่ที่เบาะหลัง

"เฮียคะ หนูจะแวะไปหาคุณแม่ไปส่งหนูหน่อย"

"แม่อยู่ที่ไหนครับ"

"ทำเล็บอยู่ที่ร้านจอลโจลี่ค่ะ"

"หนูจะไปทำเล็บเหรอครับ"

"ค่ะ"

"โอเค เดี๋ยวเฮียไปส่ง แล้วก็ไม่ต้องห่วงเพื่อน เดี๋ยวเฮียแวะไปส่งให้"

"พี่แบล็คไม่..."เอวาเอ่ยแต่ยังพูดไม่ทันจบ

"เฮียว่าบางทีเพื่อนหนูก็เถียงเก่งนะ"แบล็คเอ่ยพรางมองกระจกหลังผ่านแว่นตากันแดดสีดำสนิทที่ใส่ ก่อนกดยิ้มเบาๆ

"เฮียก็รู้จักเอวามาตั้งนานนี่คะ เฮียก็รู้เอวาขาลุย"พิงค์เอ่ย

"อยากเห็นตอนลุยนะ ท่าทางจะเอาเรื่อง"

"วานั่งเฉยๆก็ถูกสองคนพี่น้องเผาต่อหน้าเลยนะเนี้ย"

"ล้อเล่นน๊าเอวาาาาา"

เสียงหัวเราะของสองสาวดังขึ้น ไม่นานก็ถึงร้านทำเล็บที่แตงกวาผู้เป็นแม่ของทั้งคู่มาทำเล็บ พิงค์ลงจากรถก่อนเอ่ยลาเอวาและพี่ชายแล้วจากไป

"มานั่งข้างหน้า"

"วาลงเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยววานั่งรถกลับเอง"

"ฉันแค่บอกให้มานั่งข้างหน้า ไม่ได้บอกให้กลับเอง"

"ค่ะ"

ระหว่างทาง ต่างฝ่ายต่างก็เงียบ กระทั่งมาเฟียหนุ่มขับรถเข้ามาทางซอยลัดแล้วผ่านบ้านหลังนึงเข้า เอวานั่งหลับตาด้วยสีหน้าไม่ดีนัก

"เป็นอะไร"

"รีบขับอะ..ออกไปได้มั้ยคะ"

"กำลังรีบอยู่ ถึงพามาทางลัดนี่ไง"

"วาบอกแล้วว่าวาจะกลับเอง"

"ก็บอกว่าจะไปส่ง"

ในขณะที่แบล็คกำลังจะเลี้ยวออกจากซอยนั้น เอวาก็จับแขนเขาอย่างตกใจ จนมาเฟียหนุ่มเองเบรครถกระทันหัน

"อะไร!"

"พี่จอดก่อนได้มั้ย"

"จอด? จะจอดทำไม ไหนบอกรีบไป"

"จอดก่อนค่ะ"

ทันทีที่รถจอด เอวาเดินก้าวช้าๆด้วยร่างกายที่สั่นระริกตรงไปยังบ้านหลังนั้นที่ปิดสนิท บ้านหลังค่อนข้างใหญ่ที่มืดสนิทนั่น มันบรรยากาศไม่ค่อยดีนัก

"เอวา!"

"คะ..คะ!!!!"

"จะไปไหน ไปขึ้นรถ" แบล็คที่เดินตามมาก่อนรั้งแขนเอวาให้หยุดเดินจนเธอเองก็ตกใจ ราวกับคนถูกผีสิงแล้วเดินล่องลอยไปแบบไร้ทิศทาง

"ไปขึ้นรถ"

"วาขอเวลาแปปนึงได้มั้ยคะ"

"จะไปไหน"

"วาขอเข้าไปที่นั่นแปปเดียว...."

มาเฟียหนุ่มได้แต่ยืนนิ่งก่อนที่เอวาจะเดินไปที่ประตูบ้านหลังนั้น เธอมองเข้าไปข้างในด้วยแววตาที่ไม่บอกความหมาย ก่อนสอดส่องไปทั่ว ประตัวรั้วถูกบ็อคด้วยแม่กุญแจใหญ่ มีเทปสองสีระโยงระยาง

"เข้าไม่ได้ มันล็อคไม่เห็นหรือไง"

"วาอยากเข้าไป...แค่ครั้งเดียว"

"............."

"พี่กลับไปก่อนก็ได้ค่ะ"

"เฮ้อ เธอนี่มัน"

สุดท้ายมาเฟียหนุ่มก็อุ้มส่งเอวาปีข้ามรั้วบุกรุกบ้านหลังนั้นเข้าไป ก่อนที่เขาจะปีนตามเข้าไปเช่นกัน

"จะเข้ามาทำไม เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า"

"......."

ภาพบางภาพที่แล่นเข้าสู่สมองทันที เอวาที่หลับเป็นระยะๆพรางมองไปรอบๆ แต่ภาพที่แล่นตามเข้ามาจากความสวยงามเริ่มเป็นความมืดมิดจนเอวาหลับตาสนิทแล้วนั่งลงจนมาเฟียหนุ่มตกใจ