2

โกดังเก็บของริมน้ำ

ร่างเล็กทรวดทรงองค์เอวเย้ายวนในชุดกระโปรงผ้าซาตินเงาเน้นหุ่นเว้าหลังจนถึงเอว กำลังนั่งคร่อมตักของมาเฟีบหนุ่มพรางจูบไซร้ไปทั่วลำคอขาว

“เข้าห้องกันมั้ยคะ ติ๊นาอยากเข้าห้องแล้วค่ะ”

“ฉันมีงานต้องทำ เธอมาทำไม”

“ติ๊นา…”

ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ของมาเฟียหนุ่มมันเริ่มส่งเสียงโวยวาย ก่อนสายตาคู่คมจะหันไปเห็นเบอร์ของคนที่โทรมา

“ลุกออกไปก่อน!”

“แบล็ค! ติ๊นาเจ็บนะ”

“ออกไป!”

หลังจากผลักติ๊นาลงจากตัก มาเฟียหนุ่มคว้ามือถือขึ้นรับสายก่อนเดินไปที่ริมกระจก มองริมน้ำเบื้องหน้า

(ฮัลโหล)

(เอวาเอง ให้โทรมามีอะไรคะ)

(เลอกเรียนแล้วเหรอ)

(เลิกแล้วค่ะ)

(มีธุระไปไหนหรือเปล่า?)

(มีอะไรก็รีบพูดเถอะค่ะ พี่กำลังอ้อมค้อมนะคะ)

(ตอนนี้อยู่ที่ไหน เดี๋ยวไปหา เรื่องของฉันมันต้องเจอหน้าถึงจะคุยได้)

(กำลังจะไปทำงานค่ะ)

(ที่ไหน?)

(สนามแข่งรถ One Step พี่มีอะไรก็รีบพูดเถอะค่ะ)

(เจอกันที่สนามอีก20นาที)

พูดจบมาเฟียหนุ่มก็คว้ากุญแจรถก่อนเดินออกไปโดยไม่ได้สนใจติ๊นาที่ยืนอยู่ด้านนอกเพราะถูกเขาไล่ออกมา

“ทำไมแบล็คแปลกๆ รู้มั้ย” ติ๊นาเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่ม

“ไม่แปลกหรอกครับ ปกตินายผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วครับ เวลาเบื่อแล้ว”

“นี่!!”

“ผมว่าคุณติ๊นารีบออกไปเถอะครับ นายกลับมาเจออีกจะไม่ใช่เรื่องดีครับ”

สนามแข่งรถ One Step

เอวาที่มาถึงก่อนจะรับชุดทำงานที่เธอมารับงานพาร์ทไทม์ที่นี่ในวันนี้

ครืด ครืด

(ค่ะ)

(ฉันอยู่โซนA เธออยู่ตรงไหน?)

(เดี๋ยวเดินออกไปค่ะ)

ทันทีที่เอวานเดินมาจนถึงโซนที่มาเฟียหนุ่มรออยู่ ชุดทำงานกระโปรงชุดสีดำเหลืองของเอวาในวันนี้ทำเอาเขาขมวดคิ้วมองไม่น้อย เพราะแน่นอนว่ามันสั้นจนก้มไม่ได้

“พี่มีอะไรคะ?”

“ไอ้ชุดเศษผ้าเหลือๆนี่มันชุดอะไรกัน?”

“ชุดทำงานของสนามค่ะไม่ใช่เศษผ้า”

“ตามฉันมา”

“พี่มีอะไรก็พูดซิคะ วาต้องไปทำงานแล้ว”

“มานี่!”

“โอ๊ยพี่แบล็ค วาเจ็บนะเนี้ย”

มาเฟียหนุ่มเดินมาจนถึงห้องของเจ้าของสนาม ก่อนถีบประตูเต็มแรงแล้วเดินเข้าไปโดยที่ด้านในชายหนุ่มเจ้าของที่นี่กำลังนัวเนียกับหญิงสาวเสื้อผ้าหลุดหรุ่ย

“อะไรวะเนี้ย” เจ้าของสนามเอ่ยโวยวาย

“พี่แบล็ค ทำแบบนี้ทำไมคะ” เอวาที่ถูกแบล็คลากแขนอยู่ก็เอ่ยขึ้นโดยที่พยายามดิ้น

“ไอ้แบล็ค! มึงนี่แม่ง พังห้องทำงานกูทำไมเนี้ย!”

“ไหนมึงบอกกูซิ ว่าสนามมึงจะเจ้งหรือไง ทำไมชุดพนักงานอย่างกับเศษผ้า!”

ที่จริงมาเฟียหนุ่มและเจ้าของสนามรู้จักกัน เอวามองอย่างอึ้งๆ

“เศษผ้าห่าอะไร นั่นชุดพริตตี้ข้างสนาม มึงจะให้ใส่ยาวเป็นชุดราตรีหรือยังไง”

“นี่เงิน2หมื่น ค่าตัวทำงานลูกน้องมึงคนนี้ แล้วปิดปากมึงให้เงียบอย่าให้น้องสาวกูรู้เด็ดขาด!”

“เออๆ แค่นี้ต้องพังห้องกู พังสวรรค์กูด้วยหรือไงวะ”

แบล็คลากแขนเอวาออกจากสนามแล้วยัดเธอใส่รถก่อนขับออกไป

“พี่ทำอะไรคะ!”

“นั่งเงียบๆ ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดี”

“วาต้องไปทำงาน พี่ลากวาออกมาทำไมเนี้ย”

“ค่าแรงเธอวันนี้ แล้วนั่งเงียบๆ”

มาเฟียหนุ่มโยนเงินปึกนึงลงบนตักของเอวาก่อนขับรถต่อเงียบๆ เอวามองแล้วก็ไม่เข้าใจ แต่ก็ยังไม่กล้าจะโวยวายนักจนกระทั่งถึงที่หมาย

“พี่พาวามาที่นี่ทำไมคะ”

คอนโดหรูนี้เป็นของมาเฟียหนุ่ม เมื่อวาถึงเขาไม่พูดไม่จาแต่เลือกจะรินไวน์ใส่แล้วแล้วดื่มราวกับนั่นเป็นแค่น้ำเปล่า

“สรุปพี่มีอะไรจะคุยคะ”

“คะ??? อะไรคะ??”

“เปิดซิ”

เอาวาค่อยๆเปิดถุงกระดาษแบรนด์หรูที่แบล็คส่งให้ ก่อนพบว่ามันคือกระเป๋าแบรนด์หรูหายากมี่เพิ่งพาพิงค์ไปรับจากช้อปมาวันก่อน

“อะไรคะ?”

“ไม่ชอบหรือไง”

“ก็ชอบค่ะ แต่ให้วาดูทำไมคะ”

“ถ้าชอบก็เอาไป”

“คะ?”

“อย่าถามเยอะ แล้วทำไมถึงจะดรอปเรียน?”

“พี่รู้ได้ยังไงคะ”

“ตอบคำถามฉัน ไม่ใช่มาย้อนฉัน”

“ก็ไม่ทำไมค่ะ”

“เธอกวนฉันหรือไง”

“พี่นั่นแหละกวนหรือไงคะ”

“มันติดอะไร ทำไมต้องดรอป ตอบให้ตรงคำถาม”

“ไม่มีอะไรค่ะ”

“เอ!วา!”

“พี่แบล็ค”

“เฮ้อ”

“วาต้องไปทำงานแล้วค่ะ”

“ไม่ได้บอกพิงค์เหรอ ว่ามาเจอฉันบ่อยๆ” แบล็คเอ่ยถาม ทำเอาเอวาเงียบไป

“บอกจะไปทำงาน อย่าบอกว่าจะกลับไปที่สนามแข่งรถ?”

“ค่ะ”

“ฉันจ่ายค่าแรงเธอแล้ว จะไปอีกทำไม ตอนนี้ฉันคือคนที่จ้างเธอต่างหาก”

“งั้นวาทำความสะอาดห้องให้แลกกับเงินที่พี่จ่าย”

“ไม่เอา”

“เดี๋ยววาทำกับข้าวให้ก็ได้ค่ะ”

“ไม่ต้อง”

“โว๊ะ! แล้วพี่จะเอาอะไรคะ”

“เธอไง”

“คะ!!!!!”

“หมายถึงตัวเธอไง ต้องมาอยู่ทำตามที่ฉันบอก"

"พูดอะไรเว้นวรรคดีๆซิคะ ตกใจหมดเลย"

"ตกใจทำไม"

"พี่แบล็ค อ๊ะ"

มาเฟียหนุ่มรั้งหญิงสาวที่เป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวคนนี้เข้ามาจนนั่งลงบนตัก เขาใช้มือไล้ใบหน้าเธอเบาๆพร้อมสายตาที่นิ่งๆ

"ความโรแมนติกไม่มีเลยค่ะ วาเจ็บก้นมาก กระชากมาได้ยังไง"

"เธอนี่มัน"

"วากลับก่อนนะคะ วารู้นะว่าพี่แกล้งวาเนี้ย"

พูดจบเอวาก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไป แต่เธอกลับไม่ได้หยิบถุงของแบรนด์หรูที่มีกระเป๋าราคาแพงไปด้วยจนแบล็คเอ่ยตะหวาดขึ้น

"เอวา!!"

"อะไรคะ ตกใจหมด"

“เอากระเป๋าไปด้วย เธอกล้าเมินของที่ฉันซื้อให้ได้ยังไง"

"อ่อ ลืมเลย ขอบคุณค่ะ แต่รอบหน้าไม่ต้องซื้อของแพงแบบนี้มาจีบวาก็ได้ วาไม่กล้าใช้" พูดจบเธอก็เดินออกไป นั่นทำเอาแบล็คที่จะเอ่ยบางอย่างก็ค้างกลางอากาศ

"จะ..จีบอะไรวะ ยัยเด็กนี่มัน"

"จีบเหรอ ไร้สาระ เธอเป็นของฉันอยู่แล้วต่างหาก หึ!!"

ทางด้านเอวาที่กลับมาที่หอ โทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงขึ้น เมื่อปลายสายคือพิงค์เพื่อนสนิทและน้องสาวของมาเฟียหนุ่มที่เธอเพิ่งไปเจอมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

(ว่าไงพิงค์)

(วาอยู่ไหน)

(อยู่หอ พิงค์มีอะไรหรือเปล่า)

(วาไม่ได้ลืมวันเกิดพิงค์ใช่มั้ย)

(ไม่ลืมจ้า วันเกิดพิงค์วาจะลืมได้ยังไง)

(งั้นพรุ่งนี้เราไปดูเสื้อผ้ากัน พิงค์ยังไม่มีชุดใหม่ใส่งานวันเกิดเลย)

(อ่อได้ซิ พรุ่งนี้วามีทำงานแค่ตอนเย็น)

(งั้นพรุ่งนี้สายๆเจอกันนะ)

ในเวลาเกือบเก้าโมงเช้าวันถัดมา เอวาแต่งตัวเตรียมรอพิงค์ที่จะแวะมารับที่หอพักในวันนี้เพราะมีนัดดูเสื้อ แต่เพราะหอของเอวาอยู่ในจุดที่รถมักจะติดบ่อยๆจึงทำให้พิงค์ไปถึงช้ากว่าปกติ

"ยัยพิงค์ขับเต่ามาอีกแล้วแน่ๆเลย" เอวาเอ่ยพรางกดขำเบาๆเมื่อเพื่อนสนิทของเธอมักจะขับรถราคาแพงและเครื่องแรงด้วยความเร็วไม่เคยเกิน80ด้วยซ้ำเป็นประจำ

(ว่าแต่งตัวเสร็จแล้วใช่มั้ย พิงค์เพิ่งออกจากบ้านเอง)

(อ้าวเหรอ งั้นวากลับไปรอที่หอดีกว่า)

(ไม่ต้องหรอก แปปเดียวก็ถึงแล้ว)

(ปกติงพิงค์ขับรถช้านี่ วาไปหลับรอดีกว่า)

(แซวอีกแล้วนะ ไม่ช้าหรอกวันนี้ เฮียขับรถพามาน่ะ)

(!!!!!!!)

เอวาที่วางสายจากพิงค์ไปก็ยืนรอนิ่งๆ เมื่อได้ยินว่าพิงค์ไม่ได้มาหาเธอแค่คนเดียว แต่กลับมีพี่ชายมาด้วย

เอี๊ยด!! เสียงรถหรูคันสีดำสนิทมาจอดเทียบข้างฟุตบาท เอวารู้ทันทีว่านี่คือรถของแบล็คเพราะเธอเพิ่งนั่งมันเมื่อวาน

“มาไวจัง”

“เฮียไม่ได้ขับรถนะ เฮียพาบินมา หัวใจจะวาย” พิงค์เอ่ย

“พิงค์ขับรถช้าไง ถึงคิดว่าพี่แบล็คขับไว แต่ก็ไวจริงๆแหละ บางทีไวไปมาก”เอวาเอ่ย

“เดาเก่งมากเลยวา เฮียขับรถโคตรไว เดาถูกอย่างกับนั่งบ่อยๆเลย” พิงค์เอ่ย

“นะ…นั่งอะไรที่ไหนละ”

“หนูน่ะขับรถช้า บางทีช้าไปจนเฮียกลัวจะถูกคนอื่นเขาชนด้วยนะครับ” แบล็คเอ่ยตัดบทขึ้นพรางใช้มือโยกหัวน้องสาวเล่น

“เฮียอ่ะ ขับช้าเขาเรียกปลอดภัยไว้ก่อน”

“คาดเบลท์ด้วย” จู่ๆแบล็คก็เอ่ยในขณะที่เริ่มขับรถออกสู่ท้องถนนอีกรอบ

“หนูก็คาดอยู่นะคะ ต้องคาดกี่เส้นเนี้ย”

“เฮียหมายถึงคนข้างหลัง คาดเบลท์ด้วย มันอันตราย”