1

EP1 - กลสวาท คุณชายมาเฟีย (แบล็ค)

บ้านเบส-แตงกวา

ชายหนุ่มร่างสูงในชุดดำสนิทกำลังเดินลงจากชั้นสองของบ้านหรูหลังใหญ่

“คุณแบล็คคะ คุณผู้หญิงรอทานข้าวอยู่ค่ะ” แม่บ้านเอ่ย

“อืม แล้วน้องสาวผมออกไปเรียนหรือยัง?”

“คุณหนูพิงค์ยังไม่ลงมาจากบนห้องเลยค่ะ”

“งั้นบอกแม่ว่าเดี๋ยวผมไป”

แบล็คเดินกลับขึ้นชั้นบนก่อนเดินตรงไปยังห้องน้องสาวที่อายุห่างกันค่อนข้างหลายปีมาก ปกติสองคนพี่น้องแม้จะอายุต่างกัน ก็สนิทกันไม่น้อย แถมแบล็คยังทั้งรัก ทั้งหวงน้องสาวคนเดียวมากอีกด้วย

“เฮียเข้าห้องไม่เคาะประตูเลย”

“มาดูว่าทำไมน้องสาวถึงยังไม่ลงไปไงครับ ฟ่อดด”

“แต่งตัวใกล้เสร็จแล้วค่ะ” พิงค์เอ่ยพรางกอดพี่ชายอย่างแบล็คกลับ

“ลงไปกินมื้อเช้ากัน แม่รออยู่”

“แล้วทำไมวันนี้เฮียยังอยู่ที่บ้านคะ ไม่ไปไหนเหรอคะ”

“ไปครับ เฮียต้องไปทำงาน แต่อยากกินข้าวกับแม่กับน้องก่อน”

“งั้นไปกันเถอะค่ะ”

“เปลี่ยนกระเป๋าเหรอครับ?” แบล็คเอ่ยถามเมื่อกระเป๋าใบนี้ไม่เคยเห็นน้องสาวใช้แม้เธอจะมีมันหลายใบจนเต็มไปหมดก็ตาม

“ค่ะ หนูเพิ่งไปซื้อมาเมื่อวานค่ะ พี่SAโทรมาบอกรีบไปซื้อมาเลยค่ะ รอนานแล้ว”

“ช็อปเก่งนะเรา แล้วไปกับใครมา”

“เอวาค่ะ”

“อืม”

“เอวทบอกว่าจะดรอปเรียน หนูจะไม่มีเพื่อนสนิทเจ้าเรียนด้วยแล้วค่ะ”

“ทำไม? ทำไมต้องดรอป?”

“หนูก็ไม่รู้ค่ะ”

ตลอดมื้อเช้า แบล็คเหมือนคิดอะไรบางอย่างวนไปวนมาจนแตงกวาผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น

“ทำไมลูกชายแม่วันนี้ใจลอยแปลกๆ”

“ขอโทษครับแม่ ผมคิดอะไรเพลินไปหน่อยครับ”

“แบล็คนี่เหมือนพ่อมากเลยนะ ถอดแบบพ่อออกมาเลยจริงๆ”

“ผมลูกพ่อนี่ครับ”

“คุณพ่อไปไหนคะคุณแม่” พิงค์เอ่ยถาม

“ไผส่งของลูกค้าคนสำคัญเองจ๊ะ เย็นๆก็กลับ”

“พ่อบสกับเฮียแบล็ค อย่างกับฝาแฝดเลยจริงๆค่ะ”

“เจ้าชู้แบบพ่อไม่น่ารักนะรู้มั้ย”

“ผมเจ้าชู้เหรอครับแม่”

“เฮียอ่ะสุดยอด”พิงค์เอ่ย

“เอ้า! ไม่เข้าข้างเลย”

แบล็คขับรถออกมาส่งน้องสาวที่มหาวิทยาลัยที่เธอเรียนในข่วงเช้า ต่อให้พิงค์จะเป็นสาวเรียนมหาวิทยาลัยแล้วก็ตาม แต่พี่ขายอย่างเขาก็ยังหวง ยังห่วงมากเหมือนน้องสาวยังเด็ก

“เอวา”

“อ้าวพิงค์ มาเช้าจัง” สองสาวยืนคุยกันที่ริมถนน างเข้าตึกคณะที่แบล็คจอดรถส่งพิงค์เมืาอไม่กี่นาทีก่อน

“เฮียมาส่งน่ะ ถ้าขับรถมาเองคงยังไม่ถึงหรอก”

แบล็คที่เลื่อนกระจกลงจนสุดมองหน้าเอวาผ่านแว่นดำนิ่งๆ เอวาได้แต่ยกมือไหว้ก่อนหันไปหาพิงค์แล้วชักชวนก้นเข้าเรียน

(เลิกเรียนแล้วโทรมาบอกด้วย)

เอวาก้มมองข้อความในมือถือขณะที่กำลังเรียนอยู่ในคลาสพร้อมกับพิงค์ เธอขมวดคิ้วก่อนจะส่งข้อความกลับ

(มีอะไรหรือเปล่าคะ?)

(มีซิ ไม่มีจะบอกให้โทรทำไม)

(ไว้เลิกเรียนแล้วโทรไปค่ะ)

มือหนาที่กดล็อคมือถือหลังจากอ่านข้อความเสร็จก่อนกดยิ้มแล้วขับรถต่อเพื่อไปทำงาน

“พิงค์ วันนี้วาขอกลับก่อนนะ ตอนบ่ายต้องไปทำงาน”

“สรุปจะดรอปเรียนจริงเหรอ มีอะไรให้พิงค์ช่วยมั้ย”

“ไม่เป็นไร วาแค่ดรอปเรียนเอง แต่วาก็มาหาพิงค์ได้บ่อยๆนะ”

“ไม่ดีเลยอ่า พิงค์ต้องเรียนคนเดียวนิ”

“ไว้วาพร้อม วาจะกลับมาเรียนต่อ”