ตอนที่ 3

เธอหันหน้ากลับมาหาสิรินาฏ

“รู้จักเขาหรือคะ..”

จอมพักตร์รู้สึกใจเต้นแรง เมื่อเอ่ยถามถึงเขา

“ค่ะ..บ้านเราอยู่ใกล้ ๆ กัน..ตอนวิ่งออกกำลังกายตอนเช้าก็จะเจอกันทุกเช้า..”

จอมพักตร์นิ่งคิดอยู่สักพัก นึกอยากจะถามถึงเรื่องราวที่เกี่ยวกับเขา แต่ก็ไม่กล้าพอ

“แล้ว..พี่นทีล่ะคะ..คุณนาฏคิดว่าพี่นทีเป็นคนอย่างไร..”

สิรินาฏก้มหน้าลงเล็กน้อยเมื่อชำเลืองสายตาไปธารนทีที่ก้าวลงจากรถตรงมาหา

“ก็ดีค่ะ..เป็นคนเอาการเอางาน ..”

“แล้วผู้ชายในอุดมคติของคุณนาฏต้องเป็นแบบไหนคะ..”

สิรินาฏยิ้มน้อย ๆ เมื่อธารนทีก้าวเข้ามาหยุดยืนใกล้ ๆ

“ก็แค่ให้เขา..เป็นคนดี..เอาใจใส่และห่วงใยนาฏ..แคร์กันก็เท่านั้น..”

จอมพักตร์เอียงคอมองหน้าพี่ชายก่อนจะสอดมือไปคล้องเอาไว้แน่น

“แค่นั้นเองหรือคะ..”

สิรินาฏยิ้มเอียงอาย เมื่อธารนทีทอดสายตามองหน้าของหล่อนอย่างมีความหมาย

“ค่ะ..”

จอมพักตร์ยิ้มกว้างเมื่อชำเลืองสายตามองหน้าพี่ชาของเธอก่อนจะปรายตาไปหาสิรินาฏ ที่ยืนยิ้มน้อย ๆ อย่างไว้ตัวอยู่ใกล้ ๆ

“ได้ยินแล้วใช่ไหมพี่นทีขา..คุณสมบัติของคนที่คุณนาฏจะเลือกมาเป็นคู่ครอง..”

“ได้ยินแล้วครับ..”

ธารนทียิ้มกว้างก่อนจะผายมือออกให้หล่อนเดินไปยังทิศทางเบื้องหน้า โดยมีจอมพักตร์เดินคู่ไปกับเขา

“มุมนี้ดีกว่าไหมครับ..เชิญครับ..”

ธารนทีเลื่อนเก้าอี้ออกให้หล่อนก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้น้องสาว และเขาก็เลือกที่นั่งตรงข้ามกับเจ้าหล่อน เพราะจะทำให้เขามองเห็นหน้าหล่อนได้ตลอดเวลา

“ทานอะไรดีคะคุณนาฏ..”

“คุณพักตร์สั่งเถอะค่ะ..นาฏทานไม่ยาก..”

จอมพักตร์หยิบเมนูอาหารมาเปิดออก แต่ยังไม่ได้เลือกอะไรสายตาก็มองผ่านไปยังร่างของใครคนหนึ่งที่เธอจำได้ไม่เคยลืม แม้จะเคยพบเขาเพียงครั้งเดียวก็ตาม

ธีฌาเดินเคียงคู่มากับสตรีคนหนึ่งวัยไล่เลี่ยกับเขา เจ้าหล่อนดูสวยสดใส แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแพรพรรณที่มีราคา ตามแฟชั่นที่ทันสมัย เรือนผมของเจ้าหล่อนดัดหยิก แล้วรวบเป็นมวยสูงปล่อยชายระย้าช่วยส่งให้ใบหน้าดูหวานสดใสมากขึ้น

ประกอบกับเสื้อผ้าสีสดเป็นผ้าพลิ้วไหว ตามแรงลมโบกสะบัดก็ลู่แนบมากับตัวตัวเผยให้เห็นเรือนร่างที่อวบอิ่มได้เต็มตา

ธีฌาเลือกโต๊ะมุมหนึ่ง แล้วนั่งลง สายตาคมมองตรงมาข้างหน้าก็เจอกับดวงพักพริ้มเพราของจอมพักตร์ที่รีบหลุบเปลือกตามองที่เมนูอาหารแทบทันที โดยแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นเขา

เขามองนิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกวาดสายตาไปมองคนที่ร่วมโต๊ะกับเธอแต่แล้วเขาก็ทำเป็นไม่ใส่ใจหันไปพูดคุยกับสตรีสาววัยไล่เลี่ยกับเขาต่อ

จอมพักตร์สั่งอาหารมา แต่สายตางามของเธอก็คอยจ้องมองสำรวจดูท่าทางของเขาที่เอาอกเอาใจผู้หญิงคนนั้น อีกทั้งการวางตัว ดูสนิทสนมกันอย่างลึกซึ้ง

“นาฏมีธุระตอนบ่ายโมงตรงนะคะ..คงต้องขอตัวก่อน..”

เมื่อทานอาหารอิ่ม สิรินาฏมองนาฬิกาแล้วบอกกับธารนทีเบา ๆ ก่อนจะช้อนสายตามองหน้าจอมพักตร์แต่ดูเหมือนว่า เธอกำลังให้ความสนใจกับใครบางคนอยู่

ทำให้สิรินาฏ ค่อย ๆ หันกลับไปมองตามสายตาของเธอแล้วก็พบกับเขา ธีฌา เขามากับพิณทิยา ผู้หญิงหมายเลขหนึ่งในวงการแฟชั่น

“คุณพิณทิยาค่ะคุณพักตร์..เป็นผู้หญิงหมายเลขหนึ่งของวงการแฟชั่นเมืองไทยเลยนะคะ..เธอเป็นคู่ควงของคุณธีฌามานานแล้วล่ะค่ะ..”

คำบอกเล่าของสิรินาฏทำให้จอมพักตร์รีบยิ้มกลบเกลื่อนแทบทันที

“เหรอคะ..”

เธอฉีกยิ้มหวาน พยายามปิดบังความรู้สึกที่ขุ่นเคืองอยู่ในใจออกไป

“ค่ะ..พักตร์ไปส่งนะคะ..”

เธอหันไปมองหน้าพี่ชายเป็นเชิงบอกให้จ่ายเงิน แล้วเธอก็เดินเคียงคู่ไปกับสิรินาฏ แต่สิรินาฏกลับเดินตรงไปหาเขา ทำให้เธอจำต้องเดินตามไปด้วย

“ไม่นึกว่าจะมาเจอคุณธีที่นี่นะคะ..”

เขามองหน้าสิรินาฏแล้วยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร

“ครับ..พอดีวันนี้ว่างครับ..ไปไหนมาหรือครับ..”

เขาพูดกับสิรินาฏโดยไม่คิดจะทักทายเธอสักคำ

“มาคุยเรื่องงานค่ะ เสร็จแล้วก็แวะมาทานอาหาร ตอนนี้กำลังจะกลับอยู่พอดี”

สิรินาฏพูดกับเขาด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม ในขณะที่จอมพักตร์ยืนหลบอยู่ด้านหลังของหล่อนด้วยหัวใจที่เต้นแรง เธอกำลังเตรียมหาคำพูดที่ทักทายเขา เมื่อเขาเอ่ยทักทาย

แต่เขากลับไม่ทักทายหรือแม้แต่จะชำเลืองสายตาไปหาเธอ จนกระทั่งธารนที เดินตามไปสมทบหลังจากจ่ายเงินเสร็จ

“คุณนทีก็มาด้วยหรือครับ..”

“ครับ..”

ธารนทีชำเลืองสายตามาหาพิณทิยา

“ไม่แนะนำบ้างหรือครับ..”